De Rooseveltweg tot 2007

Wie Wageningen tot de aanleg van de Rooseveltsingel binnenkwam, zag een brede weg die de stad van noord naar zuid doorsneed. Ooit aangelegd als weidse ontsluiting voor het nooit uitgevoerde 'Uiterwaardenplan', vormde deze vierbaansweg een onveilige erfenis uit het verleden. Ook toen was er veel fietsverkeer tussen de wijken en het centrum, en er gebeurden helaas, vooral op de kruispunten, veel ongelukken met een dodelijke afloop.De weg vormde een barrière midden in een dichtbevolkte typische jaren-zestigwijk met veel saaie eenvormige hoogbouw, weinig voorzieningen en een beginnend imagoprobleem. Voor een deel vrij dure huurflats met een snel wisselende bevolking en weinig sociale samenhang. Vooral tegen het centrum aan zagen weg en bebouwing er kaal en sjofel uit.Toen de Rooseveltwegweg werd aangelegd, is de 'Dijkgraaf', die de stadsgracht van water voorzag, grotendeels gedempt. Een deel van de stadsgracht onderging hetzelfde lot. Sindsdien werd grondwater opgepompt om te voorkomen dat de rest van de gracht droogviel. Omdat de provincie dat rond 2000 heeft verboden, is als noodmaatregel een pijpleiding aangelegd, die water uit het Nieuwe Kanaal aanvoerde.

Het watersysteem

Wageningen ligt aan de voet van een stuwwal, gedeeltelijk in een kwelzone. In deze zone (globaal tussen Dijkgraaf en Grintweg) ligt op twee à drie meter diepte een slecht doorlatende leemlaag. Deze laag zorgt ervoor dat het grondwater niet diep kan wegzakken. Het schone kwelwater dat hier bovenkomt, werd ongebruikt zo snel mogelijk afgevoerd naar het Valleikanaal. De snelle afvoer zorgde voor verdroging, en voor wateroverlast in de lager gelegen delen van de Gelderse Vallei.

Het regenwater werd direct naar het riool afgevoerd. Dat zorgde bij hevige regenval voor overbelasting van de riolering. Dan vond overstort plaats vanuit het riool op het oppervlaktewater rondom Wageningen, dat daardoor ernstig vervuild raakte. Dat gebeurde gemiddeld wel zo'n twintig keer per jaar! Om dat tegen te gaan wilde de gemeente veel dure bergbezinkbassins aanleggen. Dat zijn ondergrondse betonnen bakken.

Tot de jaren zestig werd de stadsgracht van water voorzien door de Dijkgraaf. Deze waterloop leidde kwelwater dat ten noorden van de stad opwelt naar de stadsgracht. Sinds de demping van de Dijkgraaf bestaat het stadswatersysteem uit doodlopende stukken stilstaand water. De pijpleiding die water vanuit het Nieuwe Kanaal naar de stadsgracht aanvoerde, was een noodgreep. Er zat geen stroming meer in de stadsgracht. 's Zomers probeerde de gemeente het zuurstofgehalte in het water nog een beetje op peil te houden door pompen langs de waterkant te plaatsen die het grachtwater de lucht inspoten. Ecologische waarden en viswaterkwaliteit bleven echter onder de maat.

Waterschap Vallei en Eem wilde in principe het stadswaterbeheer van de gemeente overnemen. Het waterschap heeft daarom een onderzoek laten uitvoeren naar het Wageningse watersysteem. Wageningen bleek veel te weinig oppervlaktewater overgehouden te hebben. Het noordelijk deel van de Rooseveltweg was een van de weinige plaatsen in Wageningen met nog ruimte voor nieuw oppervlaktewater en meer waterberging.

Het waterschap heeft toen aangegeven het watersysteem pas van de gemeente te willen overnemen, wanneer het Wageningse waterysteem weer op orde zou zijn.