II Textos y Oraciones Latinos: 4ºESO / 1º BCH /Iniciación 2º BCH

2ª Declinación y Verbos en Perfecto.

– Romani domi militiaeque viri strenui fuerunt.

– Romani copias in Graeciam duxerant.

– Brutus ad amicum epistulam ex Asia misit.

– Graeci in Asiam venerunt et Troiam frustraper decem annos oppugnaverunt.

– Darius ex Asia in Europam copias traduxit.

– Agricola ex agro Romam veniebat.

– Romani per Gallorum provinciam viam fecerunt.

– Via Sacra saepe ambulabam.

– Utinam Troiae fuissemus!

– Viri strenui in proelio ceciderunt.

– Legati triginta Roma ad Punicos venerunt.

– Inimicorum copiae arma de muris in Romanos deiciebant.

– Multi viri ex agris Romam migrabunt.

– Dominus domum Roma litteras miserat.

– Servus domino nitidam tunicam ex arca eduxit.

– Domi militiaeque deos deasque colemus.

– Romanorum copiae Roma discesserunt et in Galliam venerunt.

– Romae parvi pueri ad magistrum veniebant; ibi, in ludo (sic magistri domum appellabant Romani) numeros et litteras discebant. Pueri tabellas ceratas stilumque in ludum portabant. Stilo litteras ac verba in tabellarum cera inscribebant. Postea ad grammaticum veniebant, ubi poetas Graecos et Latinos recitabant. Ita discipuli grammaticam, historiam, geographiam, physicam aliasque disciplinas discebant.

3ª Declinación.

– Milites magna audacia pugnaverunt locumque defenderunt.

– Multa itinera in oppidum ducebant.

– Romani milites in oppidi oppugnatione magnos labores toleraverunt.

– Tarquinium Superbum cives Romani e civitate eiciunt.

– Legiones magna vi pugnaverant castraque acriter defenderant.

– Hostium magna pars celeriter pervenerat ac fortiter proelium commiserat

– Carthago oppidum praeclarum in Africae ora erat; oppidi origo mira fuit. Dido, mulier pulchra, iram Tyrii tyranni vitavit; in Africam cum paucis comitibus fugit et ibi oppidum condidit. Procella saeva Aeneam profugum ad Africam duxit. Aeneas reginae pulchrae pugnas Troianas narravit. Dido magnam fortitudinem amavit, sed infidus Troianus ex Africa cum sociis ad oras Italiae navigavit. Dido misera dolorem morte vitavit.

Hostes populi romani acre bellum moverant.

Brevi tempore magna hostium pars fortiter proelium commiserat.

Utilia sunt hominibus virorum clarorum consilia.

Omnis ars naturae imitatio est.

Veteres populi boves Iovi immolabant.

Pallida mors aequo pulsat pede pauperum tabernas regumque turres.

Est vita misero longa, felici brevis.

4ª y 5ª Declinaciones.

– Pedites tela omnis generis in hostium equitatum iaciunt.

– Dux equitibus ita dixit: “firmiores estis quam hostes; victoria in manibus est”.

– Romani multas res utiles in Hispaniam importaverunt.

– In dextro cornu Caesar equitatum collocavit, peditatum autem in sinistro.

– In rebus secundis omnes contenti sumus, rebus autem adversis maesti.

– Nullam spem pacis habeo.

– Poetarum versus templorum et monumentorum aditus exornant.

– Hostes Romam legatos miserunt.

– Facilius fuit oppidum capere quam hostium fugam continere

Voz pasiva

– Spernitur orator bonus, horridus miles amatur.

– Studio gloriae omnes trahimur.

– Vir ab uxore ametur, uxor a viro.

– Romanorum victoria a legatis consuli nuntiabitur.

– Ager ac vicus atroci incendio vastantur.

– Castra a militibus relicta sunt.

– Locus magna audacia a legionibus defensus erat.

– Ab oppidi defensoribus tela in hostes iaciebantur.

– Omnis equitatus in cornibus ab imperatore collocatus est.

– Ab hostium copiis oppidum magna vi oppugnabitur.

– Prima luce castra a romanis legionibus moventur.

– Amicus certus in re incerta cernitur.

– In senatum legati ab hostibus missi sunt.

– Pulcherrima templa in foro romano aedificata erant.

– Duo exercitus a Caesare ex Italia ad Hispaniam ducti sunt.

– Utinam pax ab omnibus populis desideraretur.

– A Caesare exercitus fortior hoste ducebatur.

Valores de los casos.

– Mercator ab urbe Arimino Romam Via Flaminia iter fecerat.

– Urbs a flumine pedes trecentos aberat.

– Ciceronem Minerva omnes artes docuit.

– Poeni Hannibalem imperatorem fecerunt.

– Caesar exercitum Rhenum traduxit.

– Virtutibus continentiae, gravitatis, iustitiae, fidei semper te ornatum iudicavi.

– Caesar tres legiones praesidio castris reliquit.

– Catilina fuit magna vi et animi et corporis, sed ingenio malo pravoque.

– Romae rus, ruri Romam desidero.

– Hannibal princeps in proelium ibat.

– Caesar totam noctem ad exercitum manere decrevit.

– Medicus mortem regis omnes celavit.

– Milites ex veteribus legionibus erant relicti praesidio castris.

– Res tuae mihi maximae curae sunt.

– Magno usui est memoria rerum gestarum.

– Socrates capitis damnatus est et in carcere veneno necatus.

– Summo ingenio, summa virtute filium perdidit.

Pronombres personales y posesivos

– Nostri milites cum hostibus proelium commiserant.

– Tua consilia luce clariora mihi sunt.

– Sabinae mulieres se inter tela miserunt et patrum coniugumque pugnam diremerunt.

– Hostes celerrime ad montem currebant, sed tamen nostri celerius iter feceruntlocumque antea ceperunt.

– Utinam pericula a vobis vincantur.

– Tibi gratias agimus, quod maximum beneficium a te accepimus.

– Num tu Socrate sapientior es?

Resto de pronombres

– In Sagunti oppugnatione Hannibal ipse vulnus accepit.

– Hannibal cum Romanis pugnavit eorumque exercitum vicit.

– In Carthaginiensium castris magna praeda a nostris invenitur.

– Te his manibus necabo.

– Utinam ille omnes secum suas copias eduxisset.

– Romae dies lustricus sollemniter celebrabatur. Eo die infantes nomen accipiebant.

– Pater non sibi laborat, sed liberis suis.

– In te ipso fons omnium divitiarum fuerat, sed luxuria te corripuit.

– Equites et pedites processerunt; hi acriore animo pugnabant quam illi.

– Hannibal fratrem Hasdrubalem ad Italiam cum omnibus copiis evocavit. Is in insidias Romanorum incidit.

– Scipio exercitum Carthaginem movit eamque oppugnarecoepit.

– Amicorum epistulae magnam laetitiam mihi important.

– Miles sibi mortem dedit, gladio se occidit.

– Nemo vestrum me, cum hincexcessero, consequetur.

– Melior tutiorque est certa pax quam sperata victoria; haec in tua, illa in deorum manu est.

– Multi laudem amittunt, quoniam eam de se praedicant.

– Nosce te ipsum.

La Oración Adjetiva.

– Litteras accepi quas ad me misisti.

– Urbs a duce deleta est in quam cives fugerant.

– Accepi ab Aristocrito tres epistulas, quas ego lacrimis prope delevi.

– Scipio, qui in Hispania Carthaginienses devicerat, Romam venit.

– Legi perlibenter epistulam quam ad te Brutus misit ex Asia.

– In locum Romani pervenerunt qua hostes iter fecerant.

– Caesar speculatores dimisit, qui naturam loci cognoscerent.

– Omnia quae scio vobis iam dixi.

– In oppidum Galli sese receperunt, quorum agros Germani vastaverant.

– Senes semper laudabunt id quod iuvenes contemnunt.

– Sagunti fuimus, cuius incolae atrocem oppugnationem toleraverunt.

– Sallustius bellum scripsit quod populus romanus cum Iugurtha fecit.

– Caesar in eas civitates quae obsides non dederant bellum gerere instituit.

– Galliae incolae inimici sunt Germanis, quibuscum saepe bella gerunt.

– Phidias Minervae simulacrum fecit, quo ornavit templum quod Athenienses illi deae sacraverunt.

– Stultus se ipsum amat.

– Interea ad Hispanias Publius Cornelius Scipio, filius Publii Scipionis, qui ibidem bellum gesserat, mittitur. Is Carthaginem Hispaniae capit, in qua omne aurum et argentum et belli apparatum Afri habebant.

La oración sustantiva

– Exploratores Caesari nuntiaverunt hostes castra movisse.

– Incolae timebant ne hostes impetum facerent.

– Mater nesciebat unde venisset filia et quo iret.

– Numantini Romae rogabant ut auxilium eis mitteret.

– Difficile est amicitiam usque ad mortempermanere.

– Nescio quid egerit nec unde venerit.

– Hannibal iuravit se hostem fore populoRomano.

– Dux nuntiat hostes flumen transiisse.

– Sol efficit ut omnia floreant.

– Caesar captivos interrogavit quam ob rem Galli impetum non fecissent.

– Consul nuntiavit Romanos ab hostibus victos esse.

– Manlius Torcuatus filium suum, quod is contra imperium pugnaverat, necari iussit.

– Gaudeo hostes ab exercitu nostro fugatos esse.

Oraciones con UT, NE, CUM.

– Calpurnia, uxor Caesaris, vidit in somnis maritum suum plenum vulneribus iacere.

– Metuo ne frustra haec opera feceris.

– Edimus ut vivamus; non vivimus ut edamus.

– Consul, cum oppidum oppugnaret, telo vulneratus est.

– Saguntini, cum victoriam non sperarent, tamen usque ad mortem pugnaverunt.

– Nemo est tam demens qui sentiat deos non esse.

– Incolae timebant ut auxilia venirent.

– Caesar, cum pax cum hostibus facta esset, a centurionibus petiit ut bellum occulte pararetur.

– Tanta vis probitatis est, ut eam etiam in hoste diligamus.

– Caesaris milites, cum iniquo loco pugnarent, hostes tamen fugaverunt.

– E civibus eligi debet qui civibus imperaturus est.

– Ratio docet quid nobis faciendum sit.

– Homo ebrius quidam in via cecidit atque graviter ictu vulneratus est. Cum inde domum delatus esset, uxor, ubi primum medicum vidit, eum interrogavit num maritus in vitae discrimine esset.Medicus, homo in arte sua excellens, postquam accurate hominem inspexit, uxori respondit: “Plane mortuus est: mox poteris corpus eius in rogum imponere”. Cum haec verba audivisset maritus, qui nondum mortuus erat, voce supplici dixit: “Nolite vivum me cremare, exspectate dum moriar”. “Tace”, inquit uxor, “num te scire plus quam medicum existimas?”

Formas Nominales del verbo.

– Multos libros legendo multa didici.

– Hoc facillimum factu mihi videtur.

– In senatum legati missi sunt pacem petitum.

– In his locis Caesar naves parandi causa moratur.

– Milites ad hostes repellendos saxa conicere coeperunt.

– Haedui legatos ad Caesarem mittunt rogatum auxilium.

– Caesar ex captivis cognovit auxilia a Gallis exspectari.

– Consuli nuntiatum est hostes flumen transisse et ad castra adesse.

– Hieronymus legatos Carthaginem misit ad foedus cum Hannibale faciendum.

– Galli locum oppido condendo ceperunt.

– Iam hoc fere scitis omnes quantam vim habeat ad coniungendas amicitias studiorum ac naturae similitudo.

– Humanitate tanta est ut difficile dictu sit utrum hostes magis virtutem eius pugnantes timuerint an mansuetudinem victi dilexerint.

– Erat etiam alia gravis atque vehemens opinio quae per animos gentium barbararum pervaserat, fani locupletissimi et religiosissimi diripiendi causa in eas oras nostrum esse exercitum adductum.

– Sed si qui mihi deus vestram ad me audiendum benevolentiam conciliarit, efficiam profecto ut intellegatis nihil esse homini tam timendum quam invidiam.

– Cupiditates autem quae possunt esse in eo qui, ut ipse accusator obiecit, ruri semper habitarit et in agro colendo vixerit?

– Sic enim obstupuerant, sic terram intuebantur, sic furtim non numquam inter sese aspiciebant ut non iam ab aliis indicari sed indicare se ipsi viderentur.