Znaczenie funkcji liturgicznych

"Czynności liturgiczne należą do całego Ciała Kościoła, uwidaczniają je i na nie oddziałują. Poszczególnych natomiast członków dosięgają w różny sposób, zależnie od święceń, urzędów i czynnego udziału".

W tych słowach Konstytucji o Liturgii możemy odnaleźć podwójne znaczenie czynności liturgicznych. Ich zadaniem jest najpierw "uwidocznić Kościół i na niego oddziaływać". Ważny jest też wzgląd praktyczny, związany z samym przebiegiem liturgii. Każdy wykonuje zadania, jakie zostały mu powierzone.

Czynności liturgiczne uwidaczniają Kościół taki, jaki jest on w swojej strukturze, czyli hierarchiczny. Różne zadania zostają tu rozdzielone pomiędzy uczestników Zgromadzenia, a o podziale decyduje przede wszystkim troska o to, aby wspólnota zgromadzona przy ołtarzu, była także w widzialny sposób wspólnotą "kościelną" ukazującą Kościół w jego rozmaitości po-sług i zadań.

Stojący obok kapłana ministranci zanim wykonają jakąkolwiek czynność, objawiają Kościół, ukazują jego naturę i bogactwo duchowe wszystkim zgromadzonym. Są więc potrzebni przy ołtarzu w swoich różnorodnych funkcjach i stopniach najpierw w celu "teologicznym", jako dopełnienie znaku Zgromadzenia Liturgicznego, a później ze względów "praktycznych", aby wykonać potrzebne czynności.

Zewnętrzna oprawa liturgii poczynając od wyglądu kościoła i ołtarza, od szat i naczyń liturgicznych, poprzez gesty i postawy zgromadzonych wiernych, a kończąc na rozmaitości posług, ma duże znaczenie w przeżywaniu samej tajemnicy ukrytej pod osłoną znaków, a szczególnie w odkryciu wspólnotowego i wspólnoto-twórczego charakteru liturgii. Należy więc bardzo dbać o to, aby ten aspekt celebracji liturgii nie został zepchnięty na dalszy plan.

Sobór stwierdzając , że "każdy obchód liturgiczny, jako dzieło Chrystusa - Kapłana i Jego Ciała, czyli Kościoła, jest czynnością w najwyższym stopniu świętą, a żadna inna czynność Kościoła nie dorównuje jej skuteczności z tego samego tytułu i w tym samym stopniu" (KL7) oraz, że "liturgia jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła i jednocześnie źródłem, z którego wypływa cała jego moc" (KL10), daje tym samym do zrozumienia, że liturgii należy dać pierwszeństwo przed innymi dziełami Kościoła. Odnosi się to także do służby liturgicznej.

Nie powinno więc w żadnej parafii braknąć sług ołtarza różnego wieku i stanu, którzy z radością podjęliby rozmaite funkcje liturgiczne. Duża liczba ministrantów przy ołtarzu nie jest więc obca duchowi liturgii, przeciwnie, tylko w dużej liczbie, właściwie uporządkowanej, można ukazać różnorodność posług, a przez to pełniej ukazać, że Zgromadzenie Liturgiczne jest podstawowym znakiem Kościoła.