Duszy okryciem  

 jest  ciało

ciało  zaś  życiem  i  śmiercią.

               Czas rozmywa wszystko w niepamięć.

 Powiedz, czym żyjesz a powiem Ci, kim jesteś.

Tak mówi staropolskie przysłowie.

Kim jestem.

Jeśli żyję ciałem, umieram z ciałem.

Czas go zmywa, nieprzyjemna to chwila.

Choćby nie wiem jak człowiek starał się, umiera.

Wszystko śmierć zabiera

ciało nie ożywia, duszę nam odbiera.

Lecz gdy nasz dusza zatęskni za Bogiem,

ukochanym progiem,

zakołacze do drzwi,

zacznie prosić ze łzami, szukać z utęsknieniem.

Tak otworzy drzewo życia, które nam da, prawdziwe szaty 

okrycia.

Bo czym żyjesz, tym jesteś.

A tak, czy wygoni nas ojciec z majestatu swego?

Mając miłosierdzie wyrzuci nas?

Nie, nigdy prawdziwy ojciec tego nie uczyni.

A zrobi wszystko by wieczność w nas ożywić.

Czyż nie jest naszym prawdziwym Bogiem

i Ojcem Świętym?