Blank verse (biały wiersz) to nierymowany pentametr (pięciostopowiec) jambiczny, czyli dziesięciozgłoskowiec sylabotoniczny, w którym akcenty padają na parzyste sylaby wersu (sSsSsSsSsS, s - sylaba nieakcentowana, S - sylaba akcentowana). Był on podstawowym rodzajem wiersza w dramaturgii elżbietańskiej począwszy od Thomasa Kyda i Christophera Marlowe'a. Milton zastosował go w wielkiej epice. Później posługiwali się nim między innymi John Keats, Edwin Atherstone, Robert Browning i Robert Frost.