The Triple Fool
THE TRIPLE FOOL
by John Donne
I am two fools, I know,
For loving, and for saying so
In whining poetry ;
But where's that wise man, that would not be I,
If she would not deny ?
Then as th' earth's inward narrow crooked lanes
Do purge sea water's fretful salt away,
I thought, if I could draw my pains
Through rhyme's vexation, I should them allay.
Grief brought to numbers cannot be so fierce,
For he tames it, that fetters it in verse.
But when I have done so,
Some man, his art and voice to show,
Doth set and sing my pain ;
And, by delighting many, frees again
Grief, which verse did restrain.
To love and grief tribute of verse belongs,
But not of such as pleases when 'tis read.
Both are increasèd by such songs,
For both their triumphs so are published,
And I, which was two fools, do so grow three.
Who are a little wise, the best fools be.
THE TRIPLE FOOL - Vertaling door Guido Vanhercke
(I am two fools, I know)
Driedubbel zot
Dubbelzot ben ik, ik weet het,
Dat ik liefheb, en daarover janken moet
In poëzie.
Maar wie van wijsheid wordt niet als ik
Als zij koppig weigeren blijft?
Zoals aardes nauwe kromme aderen
Het scherpe zout van zee weer lozen,
Zo, dacht ik, kon mijn pijn, gevangen
In plagerij van rijm, weer tot bedaren komen.
Smart die je kunt tellen, is niet zo scherp,
Wie ze telt in verzen, heeft haar getemd.
Dat is wat ik toen deed, maar iemand,
Als om zijn kunst en stem te tooien,
Vindt nu en zingt mijn pijn
En, tot verrukking van zovelen, laat weer
De smart los die toch was gekooid.
Van liefde en droefheid zijn de verzen zangers,
Al zijn ze anders dan waarmee lezen ons bekoort,
Toch worden beide groter als men ze hoort,
Twee keer een overwinning die zich toont.
En ik, dubbelzotte ik, zo word ik drie keer zot.
De beste zotten zijn de kleinste wijzen.
-