Song: Sweetest Love, I do not go

SONG: SWEETEST love, I do not go by John Donne

In een notendop

De dichter vertelt zijn geliefde dat hij haar niet verlaat omdat hij haar beu is, maar omdat hij het zijn plicht vindt om dit te doen. Immers, de zon vertrekt elke nacht, maar keert elke ochtend weer. Als de geliefde zucht en weent, betoogt de dichter dat zij het is die hem laat gaan, omdat hij in haar is en deel uitmaakt van haar tranen en adem. Hij vraagt ​​haar om het kwaad niet te vrezen dat hem zou kunnen overkomen als hij weg is. Immers, ze houden elkaar in leven in hun harten, omdat ze van elkaar houden en zijn daarom nooit echt gescheiden.

SWEETEST love, I do not go,

For weariness of thee,

Nor in hope the world can show

A fitter love for me ;

But since that I

At the last must part, 'tis best,

Thus to use myself in jest

By feigned deaths to die.

Yesternight the sun went hence,

And yet is here to-day ;

He hath no desire nor sense,

Nor half so short a way ;

Then fear not me,

But believe that I shall make

Speedier journeys, since I take

More wings and spurs than he.

O how feeble is man's power,

That if good fortune fall,

Cannot add another hour,

Nor a lost hour recall ;

But come bad chance,

And we join to it our strength,

And we teach it art and length,

Itself o'er us to advance.

When thou sigh'st, thou sigh'st not wind,

But sigh'st my soul away ;

When thou weep'st, unkindly kind,

My life's blood doth decay.

It cannot be

That thou lovest me as thou say'st,

If in thine my life thou waste,

That art the best of me.

Let not thy divining heart

Forethink me any ill ;

Destiny may take thy part,

And may thy fears fulfil.

But think that we

Are but turn'd aside to sleep.

They who one another keep

Alive, ne'er parted be.