John Milton

John Milton, 19e-eeuwse

reproductie van een schilderij

John Milton (Londen, 9 december 1608 – Chalfont St. Giles, 8 november 1674) was een Engels dichter, polemist, en ambtenaar uit de tijd van het Engelse Gemenebest. Hij is vooral bekend om zijn epische gedicht Paradise Lost.

John Milton was een ontwikkeld man, een polemisch schrijver, en een functionaris onder het bewind van Oliver Cromwell. Hij schreef in een tijd van religieuze veranderingen en politieke onrust in Engeland, en zijn poëzie en proza ​​reflecteren zijn eigen bekommernissen om deze actuele thema's. Een voorbeeld hiervan is zijn verhandeling Areopagitica, zijn populairste prozawerk. Behalve in het Engels, schreef hij ook in het Latijn en Italiaans, en zijn reputatie droeg tot ver over de landsgrenzen heen. Na zijn dood taande Miltons aanzien als schrijver, en dat bleef zo gedurende enkele eeuwen. Al in een vroeg stadium werd hij het ​​onderwerp van partijdige biografieën (John Toland en Anthony à Wood). Samuel Johnson schreef ongunstig over Miltons politieke overtuigingen als die van "een bittere en norse republikein ', maar prees uitbundig zijn gedicht Paradise Lost als "een van de knapste scheppingen van de menselijke geest". William Hayleys biografie uit 1796 noemde hem de "grootste Engelse auteur". Men beschouwt hem over het algemeen als een van de belangrijkste schrijvers in het Engels en als een vooraanstaand denker.

Paradise Lost

Illustratie van Paradise Lost door Gustave Doré, 1866

Paradise Lost een episch gedicht in blank vers. Hoewel Milton het bijna tien jaar eerder schreef, werd het pas in 1667 gepubliceerd.

Deze publicatie bestond uit tien boekdelen met in totaal meer dan tienduizend versregels. Een tweede editie volgde in 1674, met een herverdeling over twaalf boeken (in navolging van de wijze van verdelen bij Vergilius' Aeneis). Bij die gelegenheid werden enkele kleine herzieningen doorgevoerd. Het grootste deel van het gedicht schreef Milton toen hij al blind was, zodat hij het moest dicteren.

Thematiek

Het gedicht heeft als onderwerp het christelijke verhaal van de zondeval van de mens: de verleiding van Adam en Eva door de gevallen engel Satan en hun verdrijving uit de Hof van Eden. Miltons doel, vermeld in Boek I, was "de wegen van God te rechtvaardigen tegenover de mensen" en "opheldering verschaffen over het conflict tussen de eeuwige vooruitziende blik van God en de vrije wil". Hoewel het epos in de eerste plaats gaat over de val van de mens, werkt het personage van Satan als een anti-held en als een drijvende kracht in de plot. De manier waarop Milton hem had uitgebeeld fascineerde de critici. Sommigen interpreteerden Paradise Lost als een gedicht dat vraagtekens zette bij de macht van de kerk in plaats van slechts een beschrijving te zijn van de val van Adam en Eva.

Klassieke conventies

In het gedicht volgde Milton een aantal van de klassieke epische conventies zoals teruggevonden wordt in Homerus' Ilias en Odyssee, en Vergilius' Aeneis. Zo begint Paradise Lost net als vele klassieke heldendichten met een invocatie van de Muze:

Sing Heav'nly Muse, that on the secret top

Of Horeb, or of Sinai, didst inspire

That shepherd, who first taught the chosen seed,

In the beginning how the heav'ns and earth

Rose out of chaos; or if Sion hill

Delight thee more, and Siloa's brook that flowed

Fast by the oracle of God: I thence

Invoke thy aid to my advent'rous song,

That with no middle flight intends to soar

Above the Aonian mount, while it pursues

Things unattempted yet in prose or rhyme.

Andere conventies van de klassieken die Milton (soms in enigszins aangepaste vorm) volgt, zijn:

Een nadruk op de 'verheven onderwerpen' van oorlog, liefde en heldendom.

Het beginnen van een actie in medias res. Zo vertelt Boek 1 over de nasleep van de oorlog in de hemel, die pas later beschreven zal worden.

Miltons epos begint in de helse onderwereld. In overeenstemming met de klassieke beschrijvingen van de onderwereld benadrukt Milton de duisternis en de helse branden die slechts pijn en geen licht geven.

Milton maakt ook veelvuldig gebruik van de Homerische (grootse, overdreven) vergelijking: Satans schild is "als de Maan" en zijn speer "als de mast van een vlaggenschip".

Drama en poëzie

|L'Allegro (1631)

Il Penseroso (1631)

Comus](een maskerade ('masque') (1634)

Lycidas (1638)

Poems of Mr John Milton, Both English and Latin (1645)

Paradise Lost (1667)

Paradise Regained (1671)

Samson Agonistes (1671)

Poems, &c, Upon Several Occasions (1673)

Proza

Of Reformation (1641)

Of Prelatical Episcopacy (1641)

Animadversions (1641)

The Reason of Church-Government Urged against Prelaty (1642)

Apology for Smectymnuus (1642)

Doctrine and Discipline of Divorce (1643)

Judgement of Martin Bucer Concerning Divorce (1644)

Of Education (1644)

Areopagitica (1644)

Tetrachordon (1645)

Colasterion (1645)

The Tenure of Kings and Magistrates (1649)

Eikonoklastes (1649)

Defensio pro Populo Anglicano (1651)

Defensio Secunda (1654)

A treatise of Civil Power (1659)

The Likeliest Means to Remove Hirelings from the Church (1659)

The Ready and Easy Way to Establish a Free Commonwealth (1660)

Brief Notes Upon a Late Sermon (1660)

Accedence Commenced Grammar (1669)

History of Britain (1670)

Artis logicae plenior institutio (1672)

Of True Religion (1673)

Epistolae Familiaries (1674)

Prolusiones (1674)

A brief History of Moscovia, and other less known Countries lying Eastward of Russia as far as Cathay, gathered from the writings of several Eye-witnesses (1682)

De Doctrina Christiana (1823)