Holy Sonnet III
De Heilige Sonnetten, ook wel de Goddelijke Meditaties en de Goddelijke Sonnetten genoemd, zijn een reeks van negentien gedichten. Ze werden nooit gepubliceerd tijdens Donnes leven, maar op grote schaal in handschrift verspreid. De Holy Sonnets behoren tot Donnes populairste gedichten. Ze werden geschreven in de periode 1609-1610, toen Donne leed onder grote fysieke, emotionele en financiële problemen. Ook voor de dichter was het een periode van religieuze onrust: oorspronkelijk was hij een rooms-katholiek, en hij trad pas officieel toe tot de Anglicaanse kerk in 1615. De Heilige Sonnetten weerspiegelen deze angsten.
Oorspronkelijk gedicht:
HOLY SONNET III by John Donne
O ! might those sighs and tears return again
Into my breast and eyes, which I have spent,
That I might in this holy discontent
Mourn with some fruit, as I have mourn'd in vain.
In mine idolatry what showers of rain
Mine eyes did waste ? what griefs my heart did rent ?
That sufferance was my sin, I now repent ;
'Cause I did suffer, I must suffer pain.
Th' hydroptic drunkard, and night-scouting thief,
The itchy lecher, and self-tickling proud
Have the remembrance of past joys, for relief
Of coming ills. To poor me is allow'd
No ease ; for long, yet vehement grief hath been
Th' effect and cause, the punishment and sin.
HOLY SONNET III - Vertaling door Frank Despriet
(O ! might those sighs and tears return again)
O konden die zuchten en tranen weer opdagen
In mijn borst en ogen, maar nu zijn ze verspild
En tevergeefs heb ik uit de dieptes gegild
Zonder dat ik wist of mijn treuren je zou behagen.
Nu heb ik niets meer, mij resten enkel vragen.
Hoe komt het dat die smart mijn hart verkilt
En dat mijn oude zondes niet zijn verstild
Zodat ik weer als vroeger de pijn moet dragen?
Terwijl de onverzadigbare dronkaard en de dief,
De vrouwengek en de snoever zich troosten met hun lot,
Vergeet ik alle voorbije vreugdes, elk genot
En troost is niet voor mij, ik (arme) voel slechts grief.
Al dit lijden heeft me niets bezorgd dan smart.
Dit was het gevolg en de oorzaak, dit brak mijn hart.
HOLY SONNET III - Vertaling door Arie van der Krogt
(O ! might those sighs and tears return again)
O zuchten, tranen kom terug, want leeg
Zijn borst en ogen, jullie ben ik kwijt,
Dan zou ik in mijn ontevredenheid
Nog rouwen kunnen, nu rouw ik vergeefs;
Wat scheurt mijn hart? En hoeveel buien heeft
Mijn oog verspild door mijn afgoderij?
Mijn lijden is het kwaad dat ik belijd,
Ik leed en lijd de pijn nu die dat geeft.
De zatte dronkaard en de duisterdief,
De geile bok, de zelfgewreven trots,
Zij hebben die voorbije vreugde lief,
Want die heelt komend leed. Ik, arme, word
Nooit beter, want de pijn die men mij gaf
Was oorzaak en gevolg, zonde en straf