Laos

Huay Xai + Pakbeng

+ Luang Prabang

11-01-2003 t.e.m. 18-01-2003

** 12-01-2003 **

SABAYDEE !!!!!(d.i. Lao voor goedemorgen, goedendag, tot ziens ...)Gisteren zijn we dus Laos binnengetrokken. De munteenheid van Laos is kip. Je hebt wel een hele legbatterij nodig om het eenvoudigste te betalen. Munten zijn door de devaluatie allang uit de roulatie en het grootste biljet wat je kan beetkrijgen is 5000 kip, wat een waarde vertegenwoordigd van 0,5 euro. Er bestaan ook wel biljetten van 10.000 en 20.000 kip, maar die zijn zo zeldzaam dat ze blijkbaar alleen voor verzamelaars zijn weggelegd. Je kan je dus wel voorstellen wat een pak briefjes je ontvangt als je een traveller cheque van 100 $ inruilt. De Lao stijl van leven viel ons al onmiddellijk op toen we Huay Xai, het grensdorp aan de andere kant van de Mekhong t.ov. Chiang Khong, binnenkwamen. Alles gaat er nogal relaxed aan toe. De meeste zaakjes (inclusief het internetcafé) waren gesloten omdat er een bruiloftsfeest in het dorp was. Toen we op ons gemak op een terrasje zaten aan de pier van de slowboats, vielen er een tiental dames van hogere leeftijd het zaakje binnen. Luid taterend en lachend bestelden ze een rondje 'Beer Lao', en het zouden zeker niet de laatsten zijn. Zoiets zal je in Thailand, en zeker in India, niet gauw tegen komen.Vandaag zijn we met de slowboat richting Luang Prabang vertrokken, zo'n 200 km verder stroomafwaarts op de Mekhong. De boottocht zal 2 dagen duren met een tussenstop in Pakbeng voor de overnachting. We hebben bewust voor de slowboat gekozen omdat er over de speedboat, die er maar 6 uren over doet, te veel verhalen circuleren dat er nogal veel ongevallen gebeuren onderweg. In de boot, waar eigenlijk maar plaats is voor zo'n 50 passagiers, werden ongeveer 80 personen binnengestouwd, zodat de ruimte waar we de volgende 2 dagen moesten doorbrengen wel erg beperkt werd. Van het houten plankje, van zo'n 15 cm breed, waarop we moeten zitten, zal waarschijnlijk volgende week de afdruk nog in ons achterwerk te zien zijn. Toch werd een mooie boottocht over de Mekhong met panoramische beelden van de prachtige natuur en pittoreske vissersdorpjes. Na 6 uren varen zijn we in Pakbeng aangekomen, waar we onze intrek genomen hebben in een piepklein kamertje, in een uit bamboe en hout opgetrokken guesthouse. Gelukkig ligt dit optrekje kort bij de pier, zodat we morgenvroeg om 7u30 niet te ver hoeven te zeulen met onze rugzakken, om met frisse moed aan te zetten voor de resterende 8 uren boot richting Luang Prabang.

** 16 januari 2003 **Hilde voelde zich vandaag allesbehalve goed. De hele dag is ze in bed blijven liggen. Gisternacht begon het met overgeven en race-kak. Beide zijn in de loop van de dag wel verdwenen, maar ze blijft zich slapjes en koortsig voelen. Een griepje ? Een voedselvergiftiging ? We zullen het nog een dagje aanzien. Als de verbetering zich zo doorzet, veronderstel ik dat ze morgenavond weer de oude zal zijn. Ik heb me vandaag dan maar een fiets gehuurd en heb in etappes (om de paar uur moest ik toch checken of Hilde nog sliep) de dorpjes in de omgeving doorkruist. Best vermoeiend om met zo'n oude rammelkar over zandwegeltjes berg op en af te ploeteren. Het valt me toch op dat Laos niet zo'n achteruitgesteld gebied is als ik me had voorgesteld. Iedereen loopt met westerse klederen rond, heeft een fiets, bromfiets of auto en is welgevoed (In Thailand en India heb ik niet zoveel dikkertjes gezien als hier). TV, cd's, Gsm's en andere luxeartikelen zijn blijkbaar al goed ingeburgerd. Nu is het wel zo dat ik alleen nog maar Luang Prabang en omgeving gezien heb, dat door het toerisme de laatste jaren een enorme vooruitgang gekend heeft, maar ook in de kleine dorpjes langs de Mekhong, waar we af en toe aanmeerden, zag er niemand ondervoed uit. Natuurlijk is het niet te vergelijken met de enorme welstand uit onze contreien, maar om te zeggen dat de meeste mensen in Laos straatarm zijn. Nee, dus. Gisteren ontmoette ik de, nogal verwijfde, eigenaar van de Hong Bar en die reisde de laatste 3 jaren tijdens de regenperiode de wereld rond. Hij liet me foto's van hem zien in Kuala Lumpur, Singapore, Parijs, Brussel en Amsterdam. Met een beetje zakeninstinct is het dus ook in Laos mogelijk om een zekere welstand op te bouwen.

Normaal gezien zouden morgen verder zuidelijker naar Vang Vien reizen. Ik heb het gevoel dat we hier zowat alles gezien hebben. Door Hilde's ziekte zullen dat nog zeker een dagje uitstellen. Laat ons hopen dat ze zich overmorgen weer terug in orde voelt, zodat we onze trip kunnen verder zetten.