Karnataka

Na 2 dagen Gokarna, hebben we dan toch maar weer besloten om verder te trekken. Het regende toen we aankwamen en het regende nog altijd toen we vertrokken. Na Goa zijn we nu in 't echte India aangekomen. In Gokarna was zelfs geen enkel restaurant te vinden, buiten een paar kleine vieze, Indiase snacktenten. Alleen Om-beach (5 km wandelen over rotsen en kronkelige paadjes) was echt prachtig. Op de hoek van het strand lag een klein restaurantje, waar je hutjes kon huren aan 80 rupee per dag. De hutjes waren wel zeer basic ingericht. Alleen 2 matrassen op de vloer en een enorme diversiteit aan insecten. Maar, wat nut heeft het om aan een ideaal strand te verblijven, als het alleen maar regent. Beterschap voor de komende dagen was spijtig genoeg niet in zicht.Zodoende hebben we maar weer de bus genomen en zijn verder zuidwaarts getrokken. Volgende tussenstop is Mangalore, een oude stad aan de kust van Karnataka, die in de 6e eeuw al beroemd was als haven. Mangalore ligt op 15 km van Kerala, maar de bedoeling is dat we overmorgen eerst nog het binnenland intrekken richting Mysore en Ooty.OPENBAAR VERVOER IN INDIA (deel 1)

Na de treinreis van Mumbai naar Goa, hebben we nu ook al een 2-tal busreizen in India er op zitten. De gewone lijnbus van Margao naar Gokarna (4 uur) en de Deluxe lijnbus van Gokarna naar Mangalore (6 uur). Het enige verschil tussen gewoon en Deluxe is, dat we in de ene op bankjes zaten en in de andere in een gewone autobuszetel. Een autobus in India ziet er uit alsof ze uit de jaren 50 stamt en elk moment uit mekaar zal vallen. De gewone versie heeft meer weg van een gevangenisbus, met tralies voor de ramen en rondom de chauffeur. Gewoon of Deluxe : alles is vuil, vies en tot op de draad versleten.

De rijstijl in India is gewoon huiveringwekkend. De enige regel lijkt wel : hoe groter, hoe sterker. Voorbijsteken als er tegenliggers aankomen is de normaalste zaak. Een busrit is een slalom tussen honden en koeien, die op straat liggen, en fietsen, brommers en autorikshaws die daartussen zwerven.

Desondanks beginnen we dit allemaal toch al een beetje gewoon te worden. (Alles went !!!)

Wordt vervolgd ...

2. MANGALORE

17+18/10/2002

Mangalore is een stadje in India, zoals er 12 in een dozijn gaan. Weinig te beleven en dezelfde troep en drukte als overal. Vrijdag was het schitterend weer en zijn we naar Ullal Beach (10 km van Mangalore) getrokken. Wij hebben tot nu toe altijd wel warm weer gehad (25-30 graden), maar wel altijd bewolkt tot regenachtig (behalve in Mumbai). Dit was de eerste dag met een stralende zon van 's morgens tot 's avonds. Ullal Beach bleek een heel rustig strand te zijn , waar de gegoede Indische burgerij zijn vakantie doorbrengt in werkelijk luxueuze bungalowparken. We hebben dus een zalige dag aan 't strand doorgebracht en heerlijk geluncht in een chique restaurant (150 rupee de man, drank inbegrepen). Gevolg was echter wel dat we beiden 's avonds er uit zagen als een kreeft.Wat een mens niet lijden kan !!!Openbaar vervoer in India (deel 2)De bustrip naar Mysore (280km) kan men gerust een calvarietocht noemen. Vertrokken om 6 uur 's morgens met de gewone lijnbus (de eerste Deluxe vertrok pas om 11 u) en aangekomen in Mysor om 13u45. Met, van de vorige dag, verbrandde billen op een bankje zittende, terwijl de bus je alle richtingen uit katapulteert (macadam dient in India om de ruimte tussen de gaten op te vullen), staarde ons gedurende 7 uur een overvolle bus aan alsof we van Mars kwamen. Toppunt van alles was, dat de chauffeur, op 40 km van zijn doel verwijderd, verklaarde dat hij moe was en ons allen uit de bus zette, om ergens een tukje te gaan doen. We hadden al geregeld gezegd dat de chauffeur er moe uitzag (wallen onder de ogen en af en toe zelfs knikkebollend), maar zomaar, in the middle of nowhere, uit de bus gezet worden is natuurlijk geen pretje. Er zat niets anders op dan elke bus die langskwam tegen te houden en te hopen dat er nog plaats was en dat ze de goede richting uitreed. Natuurlijk dat de Indiërs de eerste bussen inpikten (in dringen zijn ze kampioen) zodat wij pas aan de beurt kwamen bij ongeveer de 10e bus. Na nog een uur recht gestaan te hebben in een overvolle bus, met de rugzakken tegen onze rode ledematen geperst, hobbelden we eindelijk Mysore binnen. Eerst hebben we in het eerste het beste goedkoop hotel (90 rupees per nacht/kamer) een kamer genomen en een paar uren gerust om van de commotie te bekomen. Daarna zijn we op zoek gegaan naar een beter hotel voor de komende nachten. In India kan je zeer goedkope slaapgelegenheden vinden. Tussen de 80 en 200 rupees (1 euro = 46 rupee) heb je wel een kamer voor 2 personen, maar die is dan ook meestal vies en het ongedierte is niet ver te zoeken. Tussen 200 en 400 rupees vind je echter wel een degelijke, zuivere en ruime tweepersoonskamer met een nette badkamer en meestal zelfs een satelliet-T.V. er bij.

3.Mysore

19/10/2002 - 22/10/2002

** 20/10/2002 **

Mysore (spreek uit Maisor) is een 'easy-going' stadje dat al heel lang een favoriete reisbestemming is voor India-reizigers. 't Is van een te overziene grootte, heeft altijd een gunstig klimaat en heeft er voor gekozen om zijn culturele erfenis te onderhouden en te promoten i.p.v. het te vervangen. Mysore is bekend om zijn zijde en zijn sandelhout-snijwerk. Op de top-20 van te bezoeken monumenten in India staat het Maharadja's Palace uit 1897, een sprookje in Indo-Saraceense stijl.

Raman, de rickshaw-chauffeur, die ons gisteren al geholpen had met het zoeken naar een ander hotel, stond vanmorgen al klaar om ons naar ons nieuw onderkomen te voeren. Voor een 150 rupee was hij bereid om ons de ganse dag rond te tuffen in zijn driewieler langs alle bezienswaardigheden van de stad. Na een korte toer door de stad en langs het paleis (dat we morgen wel eens uitvoerig zullen bezoeken) leidde hij ons langs werkelijk, knappe, oude villa's van de vroegere Britse bezetters naar het Lalitha Mahal Palace Hotel. Dit is een uit 1921 stammend Maharadja paleis, dat in 1974 is omgebouwd tot een super De Luxe hotel. Met de smoes dat we een ontbijt wilden nuttigen in het restaurant, werden we rondgeleid door dit fameuze paleis. In de Maharadja-suite hebben we vlug een fotootje genomen, gezeten op het hemelbed, alsof dit onze hotelkamer was (750 US $/ nacht). We zijn dan toch maar heimelijk weer buitengeglipt. Dit soort excessen is echt niet voorzien in ons budget.Vandaar uit ging het naar Chamundi-Hill (1050m hoogte) vanwaar je een fraai uitzicht op de stad hebt. Je kan er komen via een trap van 1100 treden, maar gelukkig kende onze vriend een binnenweggetje naar boven, zodat we alleen maar die trappen hoefden af te dalen. In de middagzon is afdalen toch wel iets gemakkelijker !Boven op de top bevindt zich de Sri Chamundeswaritempel, die 2000 jaar oud is. Op de weg naar onder bewonderden we het 5 meter hoge beeld van de stier Nandi, 1 van de grootste Nandi-beelden van India. Na een korte stop bij het immense Goverment House (1805), dat spijtig gesloten was op zondag, en de St Philomena's Cathedral (alsof we nog niet genoeg katholieke kerken gezien hebben in ons leven), kwamen de onvermijdelijke commerciële tussenstops bij een kruidenolieverkoper en een houtsnijwerkwinkel. Omdat ik de bui al zag hangen, dat we naar nog meer winkeltjes gesleurd zouden worden, stelde ik voor om ons naar de plaatselijke Zoo te voeren. Hilde en ik proberen overal, waar we komen op onze reizen, zeker een bezoekje te brengen aan de de dierentuin. Dit is meestal een oase van rust te midden van alle drukte.De Zoo van Mysore overtrof alle verwachtingen. Gelegen in een prachtig aangelegde tuin, had deze dierentuin een variëteit van 120 verschillende dieren uit 22 landen te bieden, gaande van Aziatische en Afrikaanse olifanten, neushoorns, beren, giraffen, zebra's, tijgers, leeuwen, luipaarden, reptielen, vogels ....We kunnen spreken van de meest geslaagde dag sedert ons verblijf in India, zeker nadat we 's avonds het Mysore Palace konden bewonderen dat iedere zondagavond tussen 7u en 8u spectaculair verlicht wordt door 97.000 lampen. Een dag om nooit te vergeten !

** 21+22/10/2002 **

Op ons gemak hebben we de volgende 2 dagen de rest van de bezienswaardigheden van Mysore, de stad met liefst 48 paleizen, afgewerkt. De meeste van deze paleizen zijn ondertussen omgebouwd tot hotel, museum, universiteits- of regeringsgebouw.

Het belangrijkste paleis (Mysore Palace of Amba Vilas Palace) was een kaleidoscoop van gekleurde glasramen, mozaïekvloeren, muurschilderingen en houtsnijwerk.

Het folkloremuseum is gehuisvest in een prachtig paleis, dat de een of andere Maharadja voor zijn dochter heeft laten bouwen en we hebben dit helemaal op ons eentje van onder tot boven kunnen bekijken. Na het museum of Art, de Deveraja market en een echte ouderwetse kermis hadden we het echt wel gezien en werd het tijd om onze tocht verder te zetten naar de volgende Indiase staat : Tamil Nadu.