Kerala

KERALA

van 27/10/02 t.e.m. 25/11/02

Kerala is een smalle strook, lange strook aan de zuid-west kust van India, gesandwicht tussen de Western Ghats en de Arabische zee. Het landschap wordt gedomineerd door rijstvelden, mango- en cashewnootbomen en vooral, cocosnootpalmbomen. De Western Ghats, met hun dichte tropische wouden, mistige bergtoppen, extensieve rotspartijen en ravijnen hebben Kerala altijd beschermd tegen indringers vanuit het binnenland en zo het maritieme contact met de buitenwereld aangemoedigd. Misschien meer dan ergens anders in India, is het reizen door Kerala al de helft van het plezier, zeker op de backwatertrips door de lagunes langs de kust.

1. Kochi : van 27/10/2002 t.e.m. 03/11/2002

** 27/10/2002 **

Onze eerste stop zal Kochi (oude naam Cochin) zijn. Kochi bestaat eigenlijk uit verschillende delen : Op het vasteland ligt het bezige stadsgedeelte Ernakulam. De eilanden Willington en Bolgatty vormen de haven. Fort Cochin, waar de meeste toeristische trekpleisters zijn en Mantancherry liggen op het zuidelijk schiereiland. En dan heb je ook nog Vypeen eiland ten noorden van Fort Cochin. Al deze gebieden zijn te bereiken via ferry's (hier Jetty genoemd). Om het ons gemakkelijk te maken hebben we ons ingecheckt in The Malabor House Annex (250 rupee per nacht), een gemoedelijk hotelletje, centraal gelegen in Ernakulam, tussen de verschillende aanlegsteigers van de veerponten.

** 28/10/2002 **

Vandaag hebben we een eerste poging gedaan om Fort Cochin te bezoeken. De ferry naar het schiereiland bleek spotgoedkoop (2,5 rupee = 2 Bfr.) Na een uurtje rondwandelen bleek dat de buikkrampen, waarmee Hilde al sinds 's morgens mee kampte, niet overgingen, zodat we besloten hebben terug te keren naar het hotel en morgen een nieuwe poging te wagen. Toch hebben we reeds een eerste blik op Fort Cochin kunnen werpen. In tegenstelling tot de drukte van Ernakulam vormt Fort Cochin een echt contrast, met in het oudere gedeelte een mix van Portugese, Nederlandse en Britse landhuizen in gemoedelijke straatjes.** 29/10/2002 **Buikkrampen verdwenen en allebei weer fysiek paraat : tijd voor Fort Cochin deel 2.We hebben de ferry tot Matancherry genomen, zodat we het schiereiland van zuid naar noord konden wandelen. Na de Joodse specerijen-handelswijk en de Synagoge (1568) bezochten we het Matancherry Palace, ook wel 'The Duch Palace' genoemd, omdat de Nederlanders het, oorspronkelijk door de Portugezen gebouwde paleis, na de inname van Kochi in 1663 gerenoveerd hebben. Na een te lange wandeling onder een bloedhete middagzon (beetje de weg kwijt geraakt) bereikten we weer Fort Cochin, waar we, na enkele verfrissingen, eigenlijk tot de conclusie kwamen dat we gisteren alles al een keer gezien hadden (Chinese visnetten, kerken, landhuizen...)Morgen staat een '7 hours Back Water Cruise' op het programma.** 30/10/2002 **

De Backwatercruise was in 2 delen opgesplitst. Na een 45-tal minuten durende Jeep-rit door de ochtendspits van Ernakulam en omgeving werden we gedropt in een dorpje, zo'n 20km ten zuidoosten van Kochi. Het eerste deel bestond uit een 4 uur durende tocht op een Kettuvallom (traditional rice barge), een ruime woonboot gemaakt uit Anjili hardhout. Gezeten in relaxe rieten stoelen op een ruim dek, vaarden we door wijde kanalen en lagunes, omringd door een schitterende natuur.Wat mij meteen opviel was dat de backwaters wel vrij gehouden zijn van plasticafval en andere viezigheid in tegenstelling tot de rest van India (buiten het centrum van Ooty). De hoofdbezigheden van de bewoners is zand ophalen van de bodem van de kanalen en meren (duiken tot 5 meter diepte), kokostouw maken, strooien matten weven van wilde ananasbladeren, vissen en landbouwen. Na een werkelijk heerlijke lunch op het dek van de kettuvallom, was het tijd geworden voor het 2e deel van de trip : een 3 uur durende tocht in open kano's door de kleine kanaaltjes van verschillende dorpjes.Vrij van vervuiling en geluidsoverlast was deze dag een meer dan welkome afwisseling van het lawaaierige en overbevolkte India, dat we tot nu toe doorkruisten.** 01/11/2002 **

Gisteren een dagje rustig aan doen (internetten, bank, post, winkelen) afgesloten met een avondje theater. Kathakali, Kerala's traditionele klassieke dans, is een unieke kunstvorm, waarin legendes en mythes tot leven komen. Een verhaal wordt verteld door middel van gelaatsuitdrukkingen en handbewegingen. Gemiddeld begint een Kathakali-student op de leeftijd van 10-12 jaar aan een gedreven training van ongeveer 8 acht jaar en ondergaat dan intense oefeningen in voetwerk, lichaamsbewegingen, oogbewegingen, handgebaren, gezichtsuitdrukkingen...etc. Na anderhalf uur make-up aanbrengen (ze zijn wel prachtig geschminkt) en een lange verklaring van alle bewegingen, bracht het Art Kerala een uur durende show, die naderhand bekeken toch wel een beetje saai was. De make-up sessie en de uiteenzetting bleken interessanter dan de voorstelling zelf.Vandaag zijn we met de Jetty (ferry) afgezakt naar Vypeen eiland, om na een busrit van 35 km een totaal verlaten strand aan te treffen. Een dagje zonnebaden en zwemmen, tussen alle culturele activiteiten door, is ideaal om de batterijen weer op te laden. (en natuurlijk ook om een iets meer Indisch tintje te bekomen)Nog 1 dag gaan we in Kochi blijven, om dan zondag een 60km zuidwaarts te trekken naar Alappuzha, een marktstadje omgeven door kokosnootplantages en gebouwd op de kanalen die voorzien in de touwindustrie van de Backwaters.2. Alappuzha - Kollam : 03/11/2002 - 05/11/2002

In Allapuzha zijn we slechts 1 nacht gebleven. Eigenlijk waren we naar hier gekomen om maandag een 8-uur durende boottocht aan te vangen richting Kollam, zo'n 84 km zuidelijker gelegen. In een gezapig tempo vaarden we weer door de uiterst mooie backwaters van Kerala. Omringd door rijstvelden (paddyfields) en kokosnootpalmen cruisten we, relax gezeten op het bovendek, door Indiaas beroemdste kanalen en meren. Een schitterend zonnetje vergezelde ons, tot op een tiental kilometer van Kollam een geweldig onweer losbarstte. Ook een schitterend uitzicht, om tussen donderslagen, bliksems en een hard neerpletsende regen over het water te varen. We hadden ondertussen een gepensioneerd koppel uit Nieuw-Zeeland leren kennen, die het gearrangeerd had gekregen om slechts voor 400 rupee in een super deluxe hotel te reserveren voor de volgende nachten. Meteen heb ik de beslissing genomen om ook een poging te wagen. Toen de boot aanmeerde bij the Valiyavila Estate(op zo'n 4 km van Kollam) grepen we onze kans en deden alsof we allemaal samen hoorden. Op de vraag of we onder dezelfde condities ook mochten overnachten, werd gelukkig, na enig getwijfel, bevestigend geantwoord. Zo komt het dus dat ik dit nu aan 't schrijven ben, gezeten op ons super groot terras van onze luxekamer (met immens grote badkamer - bad -douche -wastafels - en zelfs een bidet) aan alle kanten omringd door het Ashtamidi-Lake, dat constant opgelicht wordt door bliksemschichten.3. Varkala : 05/11/2002 - 19/11/2002We zijn vandaag toch maar uit ons luxe-resort vertrokken om, zoals plan, naar Varkala te trekken. Buiten onze 2 Nieuw-Zeelandse kennissen, bleek het hotel slechts 2 andere gasten te herbergen : een ander gepensioneerd Kiwi-koppel. De 2 koppels bleken beiden lid van de Kiwi-rotaryclub te zijn en pasten dus perfect bij mekaar. Het begon ons toch een beetje te veel op een Nieuw-Zeelands bejaardentehuis te lijken.

Wij zijn vandaag precies 1 maand in India. Het leek ons dus gepast dit te vieren aan een geweldig strand tussen wat andere backpackers. Op naar Varkala dus !

Varkala is een kustplaatsje met een mooi strand en prachtige rotsen. Hier aangekomen, waren we meteen verliefd op deze plek. Hoog boven op de rotsen liggen allerlei restaurantjes, hotelletjes en bungalowtjes, bevolkt door een merendeel van Westerse rugzaktoeristen. De zee is te bereiken via een metersdiepe trap. Dit is zeker een plaats waar we 1 tot 2 weken echt vakantie zullen houden, om dan met frisse moed verder de tempelcomplexen en andere bezienswaardigheden van Zuid-India te exploreren.** 06/11/2002 **En weer hebben we geluk ! Gisteren hadden we ons ingecheckt in The Hillview Hotel voor 200 rupee per nacht. Het was wel zuiver en mooi gelegen, maar de kamer was wel echt krap bemeten. We hadden nauwelijks plaats om onze rugzak neer te leggen. Gisteravond heb ik dan Radja ontmoet, een boomlange Indiër, Hij zou zeer binnenkort zijn eigen hotelletje openen op zo'n 100 meter van de zee. Alleen de laatste details moesten nog afgewerkt worden (zoals de naam op de muur schilderen ...). Wij mochten echter al onder dezelfde condities intrekken.Zo komt het dus dat 2 Belgen de eerste klanten zijn in zijn nieuw hotelletje en een prachtige, spiksplinternieuwe, zeer ruime kamer betrekken met een mooi balkon en bijbehorende badkamer met warm water. Na een officieel Hindi-inwijdingsritueel werden we toegelaten tot onze vertrekken en uitgenodigd er zo lang te verblijven als we willen tegen 200 rupee per nacht (daar waar de normale vraagprijs minstens 600 rupee zal zijn).

** 09/11/2002 **

Vandaag hebben we ons ticket naar Thailand geboekt. Het goedkoopste bleek Air Lhanka te zijn. Dit betekent wel dat we eerst naar Colombo in Sri Lanka zullen moeten vliegen, daar overnachten, om dan de volgende 's morgens naar Bangkok te vertrekken. Overnachting en eten is in de prijs inbegrepen : 16.580 rupee per persoon. Indian Airlines vliegt dan wel rechtstreeks, maar kost 3000 rupee per persoon meer. Zo zijn we ook eens in Sri Lanka geweest, al is het maar voor 1 nacht. Vertrek vanuit Madras (Chennai) op 18 december 2002. Vertrek vanuit Colombo (Sri Lanka) op 19 december 2002. Terugkeer nog nader te bepalen.Het weer in Varkala is onvoorspelbaar. Het ene moment is het niet uit te houden van de hitte, 10 minuten later barst een onweer los. Vanmorgen stonden we op en de lucht zag er zo onheilspellend uit, dat Hilde zei dat dit slecht weer voor de hele dag betekent. Nog geen half uur later was er geen wolkje meer te zien en baadde alles weer in een stralende zon. Sinds we hier zijn heeft het elke dag wel een tijd geregend, wat ik persoonlijk niet zo erg vind. 't Is eens iets anders om nat te worden van de regen, in plaats van 't zweten.Omdat ik zelf niet zo'n zonnebader ben en me toch met iets nuttig wil bezig houden, ben ik langzaam begonnen met een aantal algemene indrukken op papier te zetten.Ik zal die alfabetisch geordend op een webpagina samen brengen. een voorproefje is reeds te zien door de klikken op abc.html. Dagelijks zal ik letter per letter bijwerken.** 11 november 2002 **

Op 11/11 om 11u11 had een nogal geflipte Amerikaan, die hier blijkbaar al jaren vertoeft, een happening gepland die de vrede tussen alle mensen op aarde moest symboliseren. Om 11u11 vroeg hij een minuut stilte om de doden te herdenken die hier, door de jaren heen, in het ravijn gestort waren in Varkala Beach. Daarna volgde dan nog een heel ceremonieel om een soort hekken aan te brengen door paaltjes in de grond te slaan op de meest gevaarlijke plaats aan de kliffen. De vereniging van de oerelementen, water, aarde en zon(vuur) moest het samensmelten van alle culturen symboliseren. Er was heel wat volk op de been om te zien wat die bloednerveuze Amerikaan allemaal in mekaar gestoken had. Algemene teneur was toch wel dat de Indiërs die rare kwast aan het uitlachen waren. Een Indiase kennis zei me : ' De bewoners kennen deze ravijnen hier en zullen er ook niet invallen. De enigen die naar onder donderen, zijn toeristen die te diep in 't glas gekeken hebben en 's nachts niet meer recht over het paadje kunnen lopen. " Nu ja, toch weer een mooie afwisseling in de routine van alledag hier. Kon iedereen daarna weer terug naar het strand om verder te bakken en schrijver dezes naar het cybercafé om dit verslag in te typen.** 14 november 2002**

Varkala is al geruime tijd in een staat van opwinding. Maandag 18 november komt de president van India op bezoek. Een niet geziene opruimwoede maakt zich meester van de plaatselijke bevolking en 'the helipad' waar de helikopter van de president zal landen wordt volledig heraangelegd. De eerste helikopters van the Indian Air Force beginnen al regelmatig boven Varkala Beach te cirkelen. We hebben nog niet echt besloten of we dit wel allemaal willen meemaken, of dat we vertrekken voor de grote drukte, met bijbehorende security controles, zal arriveren.

** 19 november 2002**

Het bezoek van de president was, zoals te verwachten, maar een flauwe bedoening. Om 15u30 landden er, omgeven door een indrukwekkend veiligheidspeloton, 2 helikopters op het Helipad. Een aantal hoge pieten, waaronder de president waarschijnlijk (weet ik veel hoe die er uit ziet) werden over een rode loper naar de klaarstaande Ambassadors geleid. Geen limousines dus, maar gewone Ambassadors, waarmee hier alle straten gevuld worden. Na een half uurtje kwam de stoet weer terug en vlogen ze naar hun volgende bestemming.

4. Kovalam 19/11/2002 t.e.m. 25/11/2002

Ondertussen hebben we Varkala, na een 2 weken relaxte vakantie, weer verlaten en zijn naar de hoofdstad, Thiruvanthapuram (vroeger Trivandrum geheten), gereisd in gezelschap van een ober uit ons geliefde Kerala Coffee-House en diens Nederlandse vrouw en kind. Vandaar hebben we de bus genomen naar Kovalam.

** 20/11/2002 **

Dertig jaar geleden was Kovalam de hippie droom : een fotogeniek tropisch strand, een traditioneel Kerala's vissersdorp, dat je voorzag in verse vis, fruit en andere geneugten, en zowat het verste dat je kon weggaan van de Westerse beschaving en toch nog kon luisteren naar Jim, Janis en Jimi. 't Is spijtig genoeg niet langer meer deze backpackers hang-out, maar vandaag de dag is deze idyllische badplaats een multi-miljoenen dollar business geworden, die duizenden toeristen uit Groot-Brittannië en de rest van Europa aanvliegt voor een tweetal weken dosis van ozon, UV-straling en een klein beetje Indisch gevoel. Maar ja, we waren nu toch in de buurt en vonden dat we eens moesten controleren of dit allemaal wel waar was. En om eerlijk te zijn, het is misschien geen paradijs meer, maar toch heeft het veel van zijn charme kunnen bewaren. Omdat er dit jaar weinig toeristen zijn (Zou die dekselse Osama Bin Laaden daar voor iets tussen zitten ?) is het hier eigenlijk betrekkelijk rustig. Alhoewel de gemiddelde leeftijd van de toeristen toch wel ruim hoger ligt dan in Varkala (tja, we zijn eigenlijk zelf niet meer van de jongsten) en ondanks het hier geregend heeft sinds we aangekomen zijn, hebben we toch een goed gevoel over deze plek en zullen we het toch wel een weekje uithouden (denk ik). Of zou het bier (wat moet je anders doen als het regent ?) ons al naar het hoofd gestegen zijn ?** 21/11/2002 **Dankzij Tom, een Rotterdammer, en zijn laptop kan ik jullie nu toch al enkele fotootjes laten zien die gemaakt zijn in Kovalam.

** 23/11/2002 **

Vandaag zijn we met de bus naar Thiruvananthapuram geweest. De hoofdstad van Kerala is een ontzettend drukke stad, waar de vele rikshaws, auto's, bussen en camions een mist van stinkende walmen nalaat. Het verkeer is er blijkbaar zo belangrijk dat zelfs de hoofdstraat (zoals in de meeste steden MG road genoemd, naar Mahatma Gandhi )geen trottoirs heeft en je, met gevaar voor je eigen leven, een weg moet banen tussen het drukke verkeer.
Na op het busstation 2 plaatsen gereserveerd te hebben voor de bus naar Madurai, konden we het niet laten om een bezoekje te brengen aan de plaatselijke zoo. Niet vergelijkbaar met de pracht van de zoo van Mysore, maar toch had deze dierentuin ook enkele fraaie exemplaren in huis. Vooral de tijgers lieten een indruk na. Omdat het ondertussen zo broeierig heet was geworden (na 3 dagen bewolkt en regenachtig) besloten we de stad achter ons te laten en terug te keren naar Kovalam beach, waar een duik in de hoge golven van de Arabische zee ons verfriste en een flinke beker bier het geluk weer vervolmaakte.

Maandag zullen we Kerala verlaten en terug naar Tamil Nadu keren. Na enkele weken zon en zee, is het hoog tijd om onze culturele kennis bij te werken en de pracht en praal van de tempelcomplexen van Madurai op te zoeken.