Chiang Rai

Chiang Rai is de meest noordelijke provincie van Thailand. Het onderscheidt zich van de rest van Thailand doordat het voor zeer lange tijd geïsoleerd was. Vandaar de unieke cultuur, volksstammen en gewoonten. De gelijknamige provinciehoofdstad Chiang Rai is een rustige en overzichtelijke plaats, die in 1262 door koning Mengrai werd gesticht. Chiang Rai is net als het 180 km zuidelijker gelegen Chiang Mai een goed uitgangspunt voor een tocht te voet, per olifant of op de motor door het bergachtige noorden van Thailand. Het is vooral interessant voor mensen die Chiang Mai te druk en te toeristisch vinden.** 9 januari 2003 **Deze keer is de busrit verlopen zonder noemenswaardige problemen. Onze rugzakken veilig en droog opgeborgen in de bagageruimte, wijzelf comfortabel gezeten in een eerste klas bus, waarin maar zoveel kaartjes verkocht waren als er plaatsen waren. De rest van de dag spendeerden we aan een uitgebreide wandeling door het stadje en een bezoek aan het Hill-Tribe museum.Vandaag was andere koek. We hadden ons gisteravond ingeschreven voor een trektocht door de jungle met een bezoek aan een paar Hill-Tribe dorpjes. Vanmorgen werden door een songthaew (een soort pick-up voor passagiervervoer) gevoerd tot een bergdorpje van de Karen-stam. Vandaar begon de wel zeer steile klim naar een volgend dorpje, bewoond door de Lahu-stam. De wandeling duurde een 45 minuten maar was zo steil en lastig dat de schrik, voor wat nog komen zou, er danig in kwam. Het tempo werd zo hoog gehouden door Kuan, onze Thaise gids, omdat hij zo snel mogelijk in het dorpje wou zijn. Daar wachtten ons namelijk vier Nederlanders uit Den Haag op, waarbij wij zouden aanpikken. De Nederlanders begonnen vandaag aan hun laatste dag van hun 3-daagse trektocht, wat ons geluk was, want zij waren al zo afgepeigerd dat het tempo gedurende de rest van de dag behoorlijk laag bleef. Wat volgde was een echte 'of the beaten track' tocht door de werkelijk adembenemende jungle. Zoals beloofd volgden we een route waar normaal nooit een toerist komt. Met een Lahu-man voorop, die mogelijk in de weg staande takken wegkapte, strompelden, gleden en ploeterden we ons een weg door het oerwoud, meestal een bergriviertje volgend. Toen we om 14u bij het volgend bergdorp aankwamen was de fut er bij de Nederlanders wel echt uit en werd er besloten een einde te maken aan het geploeter over berg en dal. Na een lunch, bereid door de plaatselijke bevolking, kropen we in de bak van een pick-up die ons naar de plaatselijke hot-springs reed, waar de vermoeide ledematen in het 50 graden warme water weer ontspanden.Al bij al een prachtige dag, die voor mij persoonlijk wel wat langer had mogen duren. Maar soit, je kan niet alles hebben in het leven.Terug in Chiang Rai bereikt me het geweldige nieuws dat er in het genezingsproces van mijn vader een grote stap voorwaarts gemaakt is. Hij is ondertussen weer bij zijn positieven en ademt weer zelfstandig. Hij kan zelfs zien, alhoewel er nog altijd geen duidelijkheid is over de werkelijke schade aan zijn ogen. Zijn darmen werken nog niet, maar hij heeft zelfs al gevloekt, wat mij een goed teken lijkt.

Gelijkertijd met het opkrikkende nieuws over pa, krijg ik ook nog het bericht dat Sem Franssen,18 jaar - mijn petekind en de zoon van mijn zus, is doorgestoten tot de eerste ploeg van voetbalclub Racing Genk. Als 2e keeper is hij mee op trainingskamp naar Turkye vertrokken. Trots dat ik ben !!!

Je kan wel zeggen dat al dit goed nieuws een hele opkikker is nu we op punt staan Laos binnen te trekken, waarvan ik echt niet weet hoe de internetverbindingen zullen zijn en ik waarschijnlijk niet meer elke dag mijn email zal kunnen checken en de website updaten.

CHIANG KHONG

** 10 januari 2002 **Ondertussen zijn we vanmorgen doorgereisd naar Chiang Khong, een plaatsje aan de Mekong rivier. Van hieruit steken we morgen de rivier over om in Huay Xai, Laos te geraken.