Livinus halte 1 - intrede

In 655 verbleef de H. Livinus in de Sint Baafsabdij te Gent. Na dertig dagen lang de Mis te hebben opgedragen op het graf van de H. Bavo, begon hij zijn zendelingswerk m het Land van Aalst.

Het was een wonderlijk land dat Lieven nu te zien kreeg. Telkens moest hij zich een weg banen door grote bossen, waar bramen en netels en varens woekerden tussen dikke, oude bomen welker kruinen boven zijn hoofd een dak maakten waar geen zonnestraal door kon. Waarlijk een woeste streek. 't Duurde dikwijls lang eer hij aan een open plek kwam. Daar stonden dan enige hutjes van takkebossen leem en stro, omgeven van vruchtbaar akkeren weiland. Maar de mensen die in die hutten woonden waren al zo woest als het land zelf. Ze stalen, moordden, braken eden: hun zielen waren al zo vuil als hun lichamen. Kon het anders ? Ze knielden en baden voor bomen en bronnen en lieten zich leiden door de Boze als een ezel door zijn drijver. Hoe zal ik die mensen ooit winnen voor de ene, ware God zuchtte Lieven? Maar hij dacht aan de belofte: ik zal met u zijn tot het einde der eeuwen; hij stampte zijn reisstok in de aarde, maakte een kruis en begon te preken.

En ziet, zijn woorden waren als zaad dat neerviel op malse, vruchtbare grond. God gaf de regen en zonneschijn van zijn genade, en uit het zaad ontkiemde, groeide en vertakte zich een weelderig gewas van christelijk geloof. Lieven hechtte een kruisbeeld aan elke heilige boom, hij plantte een kruis bij elke vereerde bron, hij richtte Christus’ teken op in de plaats van elk afgodsbeeld dat hij verbrijzelde.

Wanneer hij met zijn apostelwerk klaar was in één dorp, trok hij naar een ander. En overal sprak hij onvervaard het woord Gods, dreigde en smeekte, onderrichtte en weerlegde, vermenigvuldigde weldaden en wonderen, en na elke preek kwamen er velen tot hem die zich dopen lieten door zijn handen.

Acteurs

• kind: Simon De Vuyst