مناره باقوشخانه
+ مناره باغ قوشخانه که به زبان گفتار محلی مناره باقوشخانه نیز خوانده می‌شود با نامهای دیگر مناره قوشخانه یا مناره طوقچی در شمال غربی محله جویباره اصفهان در کنار باغ قوشخانه قرار دارد.کارشناسان با توجه به تزئینات و شیوهٔ معماری زمان بنیاد آن را سدهٔ هشتم هجری و یادگار دورهٔ ایلخانی می‌دانند.این مناره یکی از دو مناره‌ای بوده که در دو سوی مسجدی به نام مسجد بابا سوخته یا مصلی قرار داشته که جفت آن از میان رفته‌است.
وجه تسمیه این بنا به سبب نزدیکی به باغ معروف قوشخانه از باغات سلطنتی شاه عباس یکم بوده است.دلیل معروفیت این مناره نیز به باغ قوشخانه مجاورت آن با باغ سلطنتی است که در آن پرندگان شکاری پادشاهان نگهداری می‌شده. اکنون این مناره در نزدیکی دروازه کهن طوقچیجای گرفته و به همین شوند آن را به نامهای باقوشخانه و طوقچی نیز می‌خوانند و زمانی به شوند همسایگی با آرامگاه علی بن سهل، منار علی بن سهل نیز خوانده می‌شد.
ویژگی های بنا:
این سازه سی و هشت متر ارتفاع دارد و پلکان آن معمولی است. تزیینات آن پنج بار تکرار مارپیچ واژهٔ الله‌اکبربه خط کوفی بنایی فیروزه‌ای بر زمینه آجری همراه با نقشهای اسلیمی ختایی تزئین شده‌است و از حیث تزئینات و ویژگی‌های هندسی اثری کم نظیر به شمار می‌رود.بر روی بدنه و قاعده این مناره آثاری از کتیبه دیده می‌شود، ساختمان آن از دوره ایلخانیان است.منار باقوشخانه به‌جای‌مانده یکی از دو منار کناره‌های مسجد مصلی است که اکنون نشانه‌ای از آن نیست. این منار حدود ۳۸ متر بلندی دارد. تزیین آن به خط بنایی فیروزه‌ای بر زمینه آجری به گونه مارپیچ از تکرار الله اکبر درست شده‌است. کتیبه منار شکل گردنبند است که با خط ثلث سفید معرق بر زمینه گل و برگ آجری تزیین شده و بخش‌های زیادی از آن ریخته‌است. با توجه به تزیین‌ها و گونه معماری زمان ساخت آن را مربوط به دوران مغول‌ها می‌دانند
منبع : https://www.jeyja.ir/fa/index.php/component/content/article/13-isfahandestinations/59-d93?Itemid=101