Start

Analiza danych, w zastosowaniach programu Excel, to umiejętność wykorzystania narzędzi i technik przetwarzania danych, odpowiednich do organizowania i badania danych, wyciągania wniosków, a niekiedy także dokonywania przewidywań dotyczących określonego zestawu informacji.

Kierownik sprzedaży może wykorzystać analizę danych do zbadania historii sprzedaży produktu, określenia ogólnego trendu i przewidzenia przyszłej sprzedaży. Naukowiec może wykorzystać analizę danych do zbadania wyników eksperymentu i określenia statystycznej istotności wyników. Rodzina może wykorzystać analizę danych, aby znaleźć maksymalny kredyt hipoteczny, na jaki może sobie pozwolić, lub określić, ile powinna odkładać co miesiąc na finansowanie swojej emerytury lub edukacji dzieci.

Przetwarzanie i przekształcanie surowych danych

Celem analizy danych (tj. przetwarzania i przekształcania danych) jest zrozumienie informacji na głębszym, bardziej znaczącym poziomie. Z definicji surowe dane to zwykły zbiór faktów, które same w sobie mówią niewiele lub nic istotnego. Dlatego dane muszą być przetworzone (lub przekształcone) w sposób znaczący, aby uzyskać pewne zrozumienie. Może to być tak proste, jak znalezienie sumy lub średniej z kolumny liczb lub tak złożone, jak użycie pełnowymiarowej analizy regresji w celu określenia trendu leżącego u podstaw zakresu wartości.

W obu przypadkach mamy do czynienia z analizą danych, a Excel oferuje szereg narzędzi, od prostych po zaawansowane, które zaspokoją nawet najbardziej wymagające potrzeby.

Dane 

Dane w analizie danych to zbiór liczb, dat i tekstu reprezentujących istotne informacje, z którymi trzeba pracować. W programie Excel dane rezydują w arkuszu, a można je tam uzyskać na jeden z dwóch sposobów: wprowadzając je ręcznie lub importując z zewnętrznego źródła. Następnie możesz pozostawić dane w postaci prostego zakresu lub przekształcić je w tabelę w celu łatwiejszego przetwarzania i przekształcania.

Wprowadzanie danych 

W wielu sytuacjach związanych z analizą danych trzeba ręcznie wprowadzić wymagane dane do arkusza. Na przykład, aby określić potencjalną miesięczną ratę kredytu hipotecznego, musisz najpierw wprowadzić wartości takie jak aktualna stopa procentowa, kapitał i okres. Ręczne wprowadzanie danych nadaje się jednak tylko do małych projektów, ponieważ wprowadzanie setek lub nawet tysięcy wartości zajmuje czas i może prowadzić do błędów.

Dane importowane 

Większość projektów analizy danych obejmuje duże ilości danych, a najszybszym i najdokładniejszym sposobem umieszczenia tych danych w arkuszu jest ich import ze źródła danych innego niż Excel. W najprostszym scenariuszu można skopiować dane z pliku tekstowego, tabeli programu Word lub arkusza danych programu Access, a następnie wkleić je do arkusza. Jednak większość danych biznesowych i naukowych jest przechowywana w dużych bazach danych, a Excel oferuje narzędzia do importowania niezbędnych danych do arkusza. 

Tabela 

Gdy dane istnieją w arkuszu, można je pozostawić jako zwykły zakres i zastosować wiele technik analizy danych. Jeśli jednak zwykły zakres zostanie przekształcony w tabelę, Excel traktuje dane jak prostą bazę danych w pliku płaskim. W rezultacie umożliwia zastosowanie do tabeli wielu technik analizy specyficznych dla bazy danych.

Modele danych 

W wielu przypadkach analizę danych przeprowadza się na wartościach arkusza, organizując te wartości w model danych - zbiór komórek, który ma być wersją arkusza dla jakiegoś rzeczywistego scenariusza. Model zawiera surowe dane oraz zwykle wiele komórek reprezentujących pewną analizę danych.

Formuły 

Formuła to zestaw symboli i wartości, które wykonują pewne obliczenia i dają wynik. Wszystkie formuły programu Excel mają taką samą ogólną strukturę: znak równości (=), po którym następuje jeden lub więcej operandów oddzielonych jednym lub więcej operatorem. Operandami mogą być wartości, odwołania do komórek, zakresy, nazwy zakresów lub nazwy funkcji. Operatory to symbole łączące operandy w jakiś sposób, takie jak znak plusa (+) i znak mnożenia (*). Na przykład formuła =A1+A2 dodaje wartości w komórkach A1 i A2.

Aby tworzyć dokładne i wartościowe formuły, musisz znać składniki formuły, w tym operandy i operatory.

Musisz również zrozumieć znaczenie pierwszeństwa podczas budowania formuły.

Funkcje 

Funkcja to predefiniowana formuła, która jest wbudowana w program Excel. Każdy proces przyjmuje jedno lub więcej wejść zwanych argumentami, takich jak liczby lub odwołania do komórek, a następnie zwraca wynik. Excel oferuje setki funkcji i można ich używać do obliczania średnich, określania przyszłej wartości inwestycji i wielu innych.

Jako operandów w formule można używać wbudowanych w program Excel funkcji arkusza. Na przykład można użyć funkcji ŚREDNIA do obliczenia średniej dwóch lub więcej elementów lub funkcji logicznych, takich jak JEŻELI i LUB, do tworzenia złożonych formuł podejmujących decyzje.

Analiza What-If 

Jedną z najbardziej popularnych technik analizy danych jest analiza What-If, w której tworzysz modele arkusza do analizy hipotetycznych sytuacji. Procedura What-if wzięła się stąd, że sytuacje te zazwyczaj przyjmują postać pytania. Na przykład: "Co się stanie z miesięczną ratą, jeśli stopa procentowa wzrośnie o 2 procent?". Excel oferuje cztery narzędzia do analizy What-if: tabele danych, Goal Seek, Solver i scenariusze.

Formuła to zestaw symboli i wartości, który wykonuje jakieś obliczenia i daje wynik. Wszystkie formuły programu Excel mają taką samą ogólną strukturę: znak równości (=), po którym występuje jeden lub więcej operandów i operatorów. Znak równości nakazuje Excelowi interpretować wszystko, co następuje w komórce, jako formułę. Na przykład, jeśli wpiszesz do komórki =5+8, Excel zinterpretuje tekst 5+8 jako formułę i wyświetli w komórce wynik (13).

Operandy 

Operandy to wartości, które formuła wykorzystuje jako surowiec do obliczeń. Operandami mogą być na przykład stałe, odwołania do komórek lub zakresów, nazwy zakresów lub funkcje arkusza w recepturze.

Odwołania do komórek i zakresów 

Najczęściej spotykanym typem operandu w formule jest odwołanie do miejsca w arkuszu. Działanie to ma sens intuicyjny, ponieważ analiza danych wiąże się z pracą z jedną lub kilkoma wartościami na arkuszu, więc formuły muszą w jakiś sposób uwzględniać te wartości. W najprostszym przypadku procedura może odwoływać się do adresu pojedynczej komórki. Na przykład poniższa formuła zwraca wynik, który dodaje 5 do wartości w komórce A1: =A1 + 5. Procedury mogą również pracować z zakresami, w takim przypadku uwzględniasz współrzędne zawartości w swoich obliczeniach. Na przykład poniższa formuła wykorzystuje funkcję SUMA programu Excel, aby zwrócić sumę wartości z zakresu B1:B5: =SUMA(B1:B5). 

Nazwy zakresów 

Nazwy zakresów to etykiety stosowane do pojedynczej komórki lub zakresu komórek. Możesz użyć zdefiniowanej nazwy w miejsce współrzędnych zakresu. W szczególności, aby włączyć stopień do formuły, używasz nazwy zamiast wybierania zakresu lub wpisywania jego współrzędnych. Nazwy zakresów sprawiają również, że formuły są intuicyjne i łatwe do odczytania. Na przykład przypisanie nazwy Sprzedaż do pola takiego jak F1:F10 natychmiast wyjaśnia cel procedury takiej jak poniższa: =SUMA(Sprzedaż). Nazwy zakresów zwiększają również dokładność formuł, ponieważ nie musisz określać współrzędnych zakresu.

Stałe 

Stała jest wartością, którą wstawia się do formuły. Załóżmy na przykład, że chcesz, aby obliczona pozycja zwróciła wynik o 10 procent większy niż wartość pozycji Total. W takim przypadku formuła mnoży wartość Total przez stałą 110 procent, na przykład: =*110%. W formułach Excela stałe są zwykle liczbami, choć w przypadku formuł porównawczych można czasem użyć ciągu znaków (tekstu otoczonego podwójnym cudzysłowem, np. "styczeń") jako stałej.