Frederick Brickett Tipper

Vliegtuig: Vickers Wellington R1502

Missie: Om 23.03 uur steeg Vickers Wellington R1502 "KO-W" van 115 Squadron op van Marham in graafschap Norfolk om deel te nemen aan een aanval op Bremen. Om 00.28 uur werd de Wellington neergeschoten door een Duitse nachtjager en crashte bij de Dorpstraat bij Abbekerk.

Geboortedatum:6-9-1913

Date of death: 14-7-1941

Ouders:Louie Tipper en Frederick Herbert

Service nummer: 928888

Informatie:

Tipper was de enige in zijn vliegtuig die overleed.Hij werd terwijl de rest van zijn bemanning uit het vliegtuig sprong geraakt door een kogel van een mitrailleur. daardoor ging hij met het brandende vliegtuig ten onder. de ouders van tipper zijn na de oorlog nog een keer naar zijn graf geweest.

Tipper is op deze foto de eerste van links.

Dit is een brief die een van zijn mede vliegers Mark Wallis aan zijn moeder heeft geschreven:

27 juli 1945           Herstellingsoord 

Stretton Hall

Wolverhampton

Beste mevrouw Tipper,

Uw brief aan mijn moeder is aan mij doorgestuurd.

Ik  dank U voor uw vriendelijke woorden en belangstelling.  

Het spijt mij ontzettend te moeten horen over de bombardementen, maar ik ben er zeker van dat U die afschuwelijk maanden, waarvan ik hoop dat ze voor altijd achter  ons liggen vastberaden doorstaan heeft.

Ik ga U nu alles vertellen over die ongelukkige nacht van 13 juli 1941.

Terwijl  wij de Hollandse kust ter hoogte van Alkmaar passeerden, stond ik in de middelste uitkijkkoepel om onze positie te bepalen. Daarna zou ik terug gaan naar mijn plaats in het laadruim,dat is bij de staart van het toestel.

Er klonk een harde klap, we werden kennelijk beschoten en lelijk geraakt.

Ik haastte mij naar mijn plaats om mijn parachute vast te maken aan mijn  gordel en ging toen naar de cockpit. Ik stond naast de captain en zag dat de stuurboord motor hevig brandde en alle cabine lichten waren aangegaan.Ik probeerde de hoofdschakelaar, maar dat hielp niet.De kogels hadden kortsluiting gemaakt. Terwijl ik hiermee bezig was, zag ik dat Freddy midships bezig was zijn parachute vast te maken. Op dat moment werden we weer geraakt

En ik meen me te herinneren, dat Freddy voorover op het dichtstbijzijnde ontsnappingsluik was gevallen.

Dit gebeurde allemaal in een fractie van een seconde, terwijl de cabineverlichting aan was. Ik wurmde mijzelf zo snel als ik kon door het voorste ontsnappingsluik, iedere vertraging zou de overlevingskansen voor Reid en Buckingham verkleinen.

Het toestel brandde nu hevig en verloor snel hoogte  en was niet meer te besturen.   

Veel later bevond ik mij samen met Reid en Buckingham in het huis van de burgemeester, een Duitse officier vertelde ons dat er één slachtoffer was gevonden in het vliegtuigwrak, dat vlakbij was neergestort. Natuurlijk wist ik toen niet welk lid van de bemanning dat was. Toen ik in het Stalag Luftkamp kwam, zag ik op de lijsten, dat Sgt. Dunne en Oliver, (de voor- en staartboordschutters) al in dit kamp waren. Ik vertelde al, dat ik met Reid en Buckingham in het dorp bij Alkmaar was, het werd nu duidelijk dat Freddy, degene was die gesneuveld was.

We zaten op 10.000 voet, toen ik in een flits zag dat Freddy op zijn knieën viel bij het achterste luik en heeft daardoor nooit het vliegtuig kunnen verlaten.

Ik moest dus vaststellen, dat hij door dat hevige kanon- en machinegeweervuur gedood was.

Tot slot wil ik U laten weten dat Freddy, die nog niet lang deel uitmaakte van onze bemanning een vriendelijke en gewaardeerde man binnen ons squadron was en sneuvelde bij hetgeen hij als zijn taak zag.

U denkt misschien dat het erg dubbel van mij is om dit te schrijven, want het is zo makkelijk, ik ben één van de gelukkigen en heb hoop ik nog een gelukkig leven voor mij.

Wilt U desondanks mijn welgemeende gevoelens van deelneming aanvaarden.

U vroeg mij in uw brief informatie over de dood van Freddy. Ik heb hem nooit zien sterven of hem dood gezien. In die situatie moesten we zo snel handelen, dat we niet alles konden registreren wat er met ieder bemanningslid gebeurde. Daarom heb ik geen concrete informatie betreffende zijn dood, echter ik heb geprobeerd U alles te vertellen, wat ik wist om U iets te laten begrijpen van wat er is gebeurd.

Later hoop ik U een keer te ontmoeten of kunt U misschien naar ons toe komen.

Goodbye mrs.Tipper en nogmaals bedankt voor de vriendelijke belangstelling voor mij.

Met vriendelijke groeten,

Mark Wallis