พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย

ข้อมูลพิพิธภัณฑ์

พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย เป็นสถานที่เก็บรวบรวมโบราณวัตถุและศิลปวัตถุที่ได้มาจากวัดสำคัญและแหล่งโบราณคดีในจังหวัดลำพูน จำนวนกว่า 3,000 ชิ้น แบ่งเป็น 4 หมวดหมู่ ได้แก่

ยุคก่อนประวัติศาสตร์ พบหม้อลายเชือกทาบขูดขีดเป็นรูปงูไขว้ไปมา กระบอกธนู ขวานหินกะเทาะ ขวานหินขัด ที่มีอายุกว่า 4,000 ปี กับกลุ่มโครงกระดูกที่ขุดค้นพบ ณ บ้านวังไฮ คนกลุ่มนี้รู้จักประเพณีฝังศพด้วยการอุทิศสิ่งของให้ผู้ตายไว้ใช้ในปรโลก รู้จักทำการเกษตรกรรม ตั้งหลักแหล่ง มีการติดต่อสัมพันธ์กับภายนอก เห็นไดจากการพบลูกปัด สร้อยกำไลในหลุมศพทำด้วยหอยทะเล หินควอทซ์ สำริด ซึ่งชาวต่างชาตินำมาแลกเปลี่ยนค้าขาย

ยุคทวารวดีต่อเชื่อมกับยุคหริภุญไชย หริภุญไชยมีปฐมกษัตริย์พระนามว่า “จามเทวี” ผู้นำเอาอารยธรรมแบบทวารวดีจากเมืองละโว้ ขึ้นมาสถาปนา พบโบราณวัตถุที่ทำด้วยหินทราย ปูนปั้น ดินเผา สำริด ศิลปกรรมสมัยหริภุญไชยที่มีอัตลักษณ์พิเศษ คือ เน้นพระพักตร์พระพุทธรูปเป้นทรงสี่เหลี่ยม พระขนงต่อกันเป็นปีกกา พระเนตรโปนเหลือบต่ำ พระโอษฐ์แย้มแบบแสยะ มีไรพระมัสสุ พระนาสิกใหญ่ นิยมเรียกว่า “พระมีหนวด” ลักษณะหน้าตาสมึงทึงแสดงฤทธิ์อำนาจตามคติพุทธแบบมหายาน

ยุคล้านนา โบราณวัตถุสมัยล้านนา มีอายุราวกลางพุทะศตวรรษที่ 19-25 มีรูปอบบศิลปะที่เริ่มมีความเป็น “ไทย” เช่น ต้นกำเนิดพระพุทะศิงหิงค์ หรือที่คนทั่วไปนิยมเรียกว่า “พระเชียงแสนสิงห์หนึ่ง” มีลักษณะพระพักตร์อิ่มเอิบ อมยิ้ม พระเนตรกุ้มต่ำคล้ายกลีบบัว ประทับนั่งขัดสมาธิราบและขัดสมาธิเพชร ปางมารวิชัย พระอังสาใหญ่ บั้นพระเอวเล็ก ชายสังฆาฏิสั้น นอกจากนี้ ยังมีศิลปกรรมกลุ่มที่แสดงลักษณะพื้นเมืองประจำท้องถิ่น อาทิ สกุลช่างพะเยา ช่างล้านช้างหรือล้านนาตะวันออก เป็นต้น

ยุคฟื้นฟูล้านนา มีการผสมผสานกันระหว่างศิลปะไทยแบต่างๆ โดยมากเป็นงานหัตถศิลป์ประณีตร์ศิลป์ที่ใช้สำหรับถวายพระ ทำด้วยวัสดุมีค่า เช่น ดอกไม้เงินดอกไม้ทอง ช้างม้าจำลอง เครื่องแกะสลักต่างๆ อาทิ สัตตภัณฑ์ ตุงกระด้าง คันทวย พระแผง ฯลฯ อันแสดงถึงการสืบทอดเอกลักษณ์ของวัฒนธรรมล้านนายุคฟื้นฟูภายใต้กลุ่มช่างฝีมือชาวไทลื้อ ไทยอง และการผสมผสานเอาศิลปแบบรัตนโกสินทร์จากภาคกลางมาใช้อย่างกลมกลืน

บริหารจัดการ

กรมศิลปากร

ประเภทพิพิธภัณฑ์

ชีวประวัติ, ประวัติศาสตร์ และ โบราณคดี

วัตถุจัดแสดงที่มีความสำคัญ / สิ่งที่น่าสนใจ

ศิลาจารึกที่พบในจังหวัดลำพูน พะเยา และเชียงราย เป็นศิลาจารึกสมัยหริภุญไชย ซึ่งจารึกด้วยภาษามอญ มีอายุเก่าสุดอยู่ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 1

ที่อยู่และเบอร์ติดต่อ

122 ถนนอินทยงยศ ตำบลในเมือง อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน 51000

Telephone : 0-5351 1186

Fax : 0-5353 0536

วันและเวลาทำการ

วันพุธ - วันอาทิตย์

เวลา 09.00-16.00 น.

ค่าเข้าชม

ชาวไทย 20 บาท

ชาวต่างประเทศ 100 บาท

นักเรียน นักศึกษาในเครื่องแบบ ภิกษุ สามเณร และนักบวชในศาสนาต่างๆ ไม่เสียค่าธรรมเนียมเข้าชม

การเดินทาง

1.โดยรถยนต์ จากกรุงเทพฯ ใช้ทางหลวงหมายเลข 1 (พหลโยธิน) ผ่านจังหวัดพระนครศรีอยุธยา อ่างทอง นครสวรรค์ กำแพงเพชร ตาก ลำปาง จนถึงจังหวัดลำพูน ระยะทางประมาณ 670 กิโลเมตร

2.โดยรถประจำทาง มีรถประจำทางปรับอากาศ สายกรุงเทพฯ-ลำพูน ออกจากสถานีขนส่งสายเหนือ (หมอชิต 2) ถนนกำแพงเพชร 2 ทุกวัน วันละหลายเที่ยว ใช้เวลาเดินทางประมาณ 8-9 ชั่วโมง

3.โดยรถไฟ มีรถไฟออกจากสถานีรถไฟหัวลำโพงไปจังหวัดลำพูน ทุกวัน

รับจองล่วงหน้า

กรณีเข้าชมเป็นหมู่คณะจะต้องทำหนังสือก่อนขอเข้าเยี่ยมชม

ข้อมูลสำหรับผู้พิการ

มีทางลาดและห้องน้ำสำหรับผู้พิการ

ที่จอดรถ

มีลานจาดรถ