เส้นทางแห่งศรัทธา : ศาสนสถานกลางมหานคร

พระปรางค์วัดอรุณ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์สำคัญของประเทศไทย และจุดหมายยอดนิยมของนักท่องเที่ยว สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา และได้รับการบูรณะครั้งใหญ่ในสมัยรัชกาลที่ 2 แล้วเสร็จในรัชกาลที่ 4 พร้อมพระราชทานนามว่า “วัดอรุณราชวราราม” องค์พระปรางค์สูง 82 เมตร เคยเป็นสิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดในกรุงเทพฯ โดดเด่นด้วยศิลปะการแต่งอิฐถือปูนสีขาว ประดับด้วยกระเบื้องเคลือบ เปลือกหอย และชามเบญจรงค์โบราณจากจีนในลวดลายดอกไม้ ใบไม้ รวมถึงประติมากรรมกินรี เทวดา ยักษ์ และพญาครุฑ ยอดบนสุดติดตั้งนภศูลครอบด้วยมงกุฎปิดทอง งดงามตระการตา ใครได้สักการะพระปรางค์ ชีวิตจะรุ่งเรืองตลอดปี เหมาะแก่การขอพรรับปีใหม่ที่สุด

ยักษ์ อีกหนึ่งจุดเด่นที่ควรค่าแก่การไปถ่ายภาพก็คือ ซุ้มประตูทางเข้าสู่พระอุโบสถทางด้านตะวันออก ที่มีทวารบาลยืนพร้อมกระบองคู่ใจ อย่าง “ทศกัณฐ์” ราชาแห่งยักษ์ เจ้าครองกรุงลงกาและยักษ์อีกหนึ่งตนที่อยู่ทางซ้าย กายสีขาว ชื่อว่า “สหัสเดชะ” เจ้าครองเมืองปางตาล มีฤทธิ์มากเช่นเดียวกับทศกัณฐ์

นอกจากพระปรางค์วัดอรุณแล้ว ยังมียักษ์วัดแจ้งที่ยืนเฝ้าซุ้มประตู คอยปัดเป่าสิ่งไม่ดีตามความเชื่อโบราณ ผู้คนจึงนิยมมาขอพรด้านโชคลาภ อำนาจและวาสนา อีกทั้งวัดยังเก็บรักษาสิ่งของของ “สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี” ไว้ คือ “พระแท่นพระเจ้าตาก” ซึ่งมีความเชื่อว่า ถ้าได้ลอดพระแท่น จะช่วยเสริมมงคล ล้างอาถรรพ์ แก้ไขดวงชะตาที่ตก และเสริมบารมีได้ และยังมีสถาปัตยกรรมและประติมากรรมที่ทรงคุณค่างดงามให้ความประทับใจทุกครั้งที่มาเยือน เช่น

• เจดีย์บริวาร

• มณฑป

• พระอุโบสถ

• พระพุทธธรรมมิศราชโลกธาตุดิลก

• พระพุทธนฤมิตร

• พระวิหาร

• พระพุทธชัมพูนุช มหาบุรุษลักขณาอสีตยานุบพิตร

• มณฑปพระพุทธบาท

หลังจากชมความวิจิตรของวัดอรุณแล้ว สามารถเดินทางข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา ทางเรือโดยสารข้ามฟากจากท่าเรือ “ท่าวัดอรุณ” ไป “ท่าเตียน” เพื่อสักการะพระพุทธไสยาสน์ ซึ่งเป็นพระนอนที่ใหญ่ที่สุดในกรุงเทพมหานคร และใหญ่เป็นอันดับสามของประเทศไทย ณ วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหารหรือ วัดโพธิ์   

วิหารพระพุทธไสยาส สร้างขึ้นในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 3) เมื่อโปรดให้ขยายเขตวัดทางทิศเหนือ ซึ่งซ้อนทับพื้นที่เดิมของวัดโพธารามโดยมอบหมายให้พระองค์เจ้าลดาวัลย์เป็นแม่กองในการก่อสร้าง เริ่มจากการสร้างพระพุทธไสยาสน์ก่อน จากนั้นจึงสร้างวิหารครอบองค์พระ เครื่องหลังคาเป็นแบบไทยประเพณี ประดับช่อฟ้า ใบระกา หางหงส์ และนาคสะดุ้ง หลังคาซ้อน 3 ชั้น มีตับหลังคา 4 ตับ เสารับน้ำหนักเป็นเสาทรงสี่เหลี่ยมทึบตัน ไม่มีบัวหัวเสาและไม่มีคันทวย ซึ่งเป็นลักษณะเด่นของสถาปัตยกรรมสมัยรัชกาลที่ 3 หน้าบันวิหารเป็นปูนปั้นลงรักปิดทอง ประดับกระจกเป็นลายพรรณพฤกษา อันเป็นรูปแบบใหม่ที่เกิดในสมัยนั้น ซุ้มประตูและหน้าต่างตกแต่งด้วยลวดลายอย่างประณีต ภายในวิหารด้านบนของผนังเขียนภาพสีเรื่องมหาวงศ์ ส่วนช่องผนังระหว่างหน้าต่าง เขียนภาพพระสาวิกาเอตทัคคะ  13 องค์ อุบาสกเอตทัคคะ 10 ท่าน และอุบาสิกาเอตทัคคะ 10 ท่าน แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจในการสืบทอดพระพุทธศาสนาและศิลปกรรมในยุคนั้น