บ้านแม่แรม หมู่ที่ 12 ตำบลเตาปูน อำเภอสอง จังหวัดแพร่ เป็นหมู่บ้านชาวเขาเผ่าม้ง หรือแม้ว ตามภาษาราชการ เดิมราษฎรส่วนใหญ่มีรกรากอยู่ที่บ้านนาหนุน อำเภอเทิง จังหวัดเชียงราย, บ้านห้วยส้าน, บ้านประชาภักดี อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา, บ้านสะพานยาว จังหวัดสุโขทัย และบ้านถ้ำเวียงแก จังหวัดน่าน

เมื่อปี พ.ศ. 2514 ได้มีภัยสงครามคอมมิวนิสต์ ไม่มีความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน ราษฏรหมู่บ้านดังกล่าวข้างต้น จึงได้อพยพย้ายมาตั้งถิ่นฐานที่บ้านแม่แรมครั้งแรกในเดือนมกราคม พ.ศ.2514 โดยการนำของนายบุญมี แซ่จาง และเป็นประธานกลุ่มบ้านแม่แรมในขณะนั้น การอพยพมาครั้งแรกมีจำนวน 17 หลังคาเรือน โดย,มีประชากร 85 คน อำเภอสองได้กำหนดเป็นหมู่บ้านบริวารของ บ้านปงค่า หมู่ที่ 6 ตำบลเตาปูน อำเภอสอง จังหวัดแพร่ เมื่อปี พ.ศ.2516 ได้มีหน่วยงานศูนย์พัฒนาและสงเคราะชาวเขา จังหวัดลำปาง ได้ส่งเจ้าหน้าของศูนย์ฯ เข้ามาสำรวจ และจัดตั้งหน่วยพัฒนาและสงเคราะชาวเขาบ้านแม่แรม เพื่อดูแลความเคลื่อนไหว ส่งเสริมด้านอาชีพ ด้านอนามัย พร้อมทั้งสำรวจบุคคลเพื่อขอสัญชาติไทย

ในวันที่ 17 พศจิกายน 2542 บ้านแม่แรมได้รับอนุมัติจากกระทรวงมหาดไทย ให้แยกบ้านแม่แรม ออกจากบ้านปงค่า หมู่ที่ 6 ตำบลเตาปูน อำเภอสอง เป็นบ้านแม่แรม หมู่ที่ 12 ตำบลเตาปูน อำเภอสอง จังหวัดแพร่ จึงได้มีการเลือกตั้งผู้ใหญ่บ้านขึ้น ผู้ใหญ่บ้านคนแรกคือ นายประกอบ ทรงสืบวัฒนกุล ปัจจุบันมี 205 หลังคาเรือน ประชากร 2,034 คน

ลักษณะที่ตั้งหมู่บ้านแม่แรม ตั้งอยู่ในหุบเขา คล้ายก้นกะทะ เพื่อป้องกันวาตภัย มีการสงวนป่าบริเวณรอบหมู่บ้านรัศมี 1 กิโลเมตร ไม่ให้มีการตัดไม้ และอนุรักษ์เป็นป่าชุมชนของหมู่บ้าน จึงทำให้มีอากาสเย็นสบาย เหมาะสำหรับเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ