การละเว้นจาก "อบายมุข" หรือ "ทางแห่งความฉิบหาย" ให้ได้อย่างเด็ดขาด ถ้ายังละไม่ได้ หรือทำให้เบาบางไม่ได้ก็อย่าหมายเลย ว่าจะได้พบความสุขในชาตินี้
ผู้หวังความสุขอันไพบูลย์ จะต้องพยายามละเว้นทางฉิบหายให้ได้ แม้เลิกเด็ดขาดไม่ได้ ก็อย่าได้ส่องเสพเป็นประจำ แต่การไม่แตะต้องส้องเสพได้เลย จะเป็นการดีและปลอดภัย
เพราะขึ้นชื่อว่าอบายมุข ไม่ว่าประเภทใด มันย่อมจะมีเสน่ห์ ใครมั่วสุมกับมันแล้ว มักจะเลิกละยาก ตกนรกทั้งเป็นกันมามากแล้ว ดังนั้น ผู้ที่ยังไม่เคยเสพ ก็อย่าได้ไปหัดทดลองเลย
วิธีที่จะปลอดภัยจากอบายมุขทั้งปวง ก็คือการงดเว้นอย่าคบหากับคนที่มั่วสุมอบายมุข ไม่ควรร่วมกินร่วมนอนหรือร่วมทางกับคนพวกนี้ เพราะการได้เห็นสถานอบายมุขบ่อย ๆ ก็ย่อมจะเกิดความเคยชิน หนักเข้าก็จะไม่รังเกียจ จนถึงอาจจะหัดทดลองดู แล้วก็เลยตกเป็นทาสของมันไปในที่สุด จนเสียคนเสียอนาคตไปชั่วชีวิต
ทุกชีวิตเป็นสิ่งที่มีค่าสูงสุด ไม่ควรที่จะให้เสื่อมเสียไปกับสิ่งที่หาสาระไม่ได้ การได้เกิดมาเป็นคนทั้งที ถือว่าเป็นลาภอันประเสริฐสุด ควรที่จะแสวงหาสิ่งที่ดีงาม เข้ามาพอกพูนให้ชีวิตมีความสุขมีสาระ และมีแก่นสารถึงที่สุด
ถ้าเราพ่ายแพ้แก่อบายมุข เราก็จะได้ชื่อว่า เลวกว่าสัตว์เสียอีก เพราะสัตว์ต่างๆ มันเสพอบายมุขไม่เป็น ผู้ที่ได้หลงลืมตัวไปแล้ว ก็ควรที่จะคิดกลับตัวกลับใจเสียเดี๋ยวนี้ไม่มีสายเกินไปสำหรับผู้ที่คิดจะกลับตัว
เกิดมาเป็นคนทั้งที ควรจะมีความดีติดตัว เพื่อเพิ่มศักดิ์ศรีของความเป็นคน ด้วยการทำประโยชน์ตน และประโยชน์ของผู้อื่น ให้คุ้มค่าของการที่ได้เกิดมาเป็นคนกะเขาชาติหนึ่ง.