Творы Г. Калтуновай

ХАТКА НЕ ЗДАЕЦЦА…

Пастарэла хатка, апусціла плечы,

Дым не ўецца з коміна, у астыўшай печы

Не булькоча бульба смачна ў чыгуночку,

Ціха ў пакоях, ціха ў садочку.

Не смяюцца весела пад акном вяргіні,

І вада ў калодзежы адзінока стыне.

Зараслі травою кветнік, агародчык,

Певень не спявае, куры не сакочуць…

Хатка ж не здаецца, верыць і чакае:

Быць не можа, хутка хтосьці завітае,

Вунь суседскі коцік гасцей памывае,

Вестку неблагую, значыць, наракае…

Гаспадыня новая веснічкі адкрые:

— Сустракай, хацінка, мы ўжо не чужыя!

Навядзём парадак, адскрабём, адмыем,

Вернем табе шчасце, як у дні былыя!

І заззяе хатка радасцю бясконцай,

Зноўку заіграе ў чыстых шыбах сонца,

Ажыве надворак, ажыве садочак…

Хай жа так і будзе, як хацінка хоча!

Галіна КАЛТУНОВА