De fluxdichtheid ten gevolge van een bron (zoals de zon) zal afhankelijk zijn van de afstand tot de bron. Het is duidelijk dat hoe verder men van de bron verwijderd is, hoe lager de fluxdichtheid.

Laat ons nu een formule opstellen voor de fluxdichtheid F op een afstand r van een stralingsbron met een lichtkracht L. Hiervoor dienen we gebruik te maken van een fictieve bol met straal r die geplaatst wordt omheen de bron. Als de straling ongestoord doorheen een vacuum beweegt (dus geen absorptie, verstrooiing,...), dan moet het vermogen dat doorheen de fictieve bol met straal r gaat steeds gelijk zijn aan de lichtkracht L van de bron. Omdat de bron evenveel in alle richtingen straalt, is de fluxdichtheid F op de bol overal dezelfde. We weten dus dat het vermenigvuldigen van de fluxdichtheid F met de oppervlakte van de bol met straal r de lichtkracht L dient op te leveren. Op die manier bekomen we de formule rechts voor de fluxdichtheid op een afstand r van een bron.

De energie die de aarde ontvangt van de zon is maar een fractie van de totale energie die de zon uitstraalt. Als we de energie willen berekenen die de aarde elke seconde van de zon ontvangt (energieflux), dan gebruiken we de fluxdichtheid ter hoogte van de aarde. Deze fluxdichtheid geeft aan hoeveel energie er per seconde doorheen een oppervlak gaat op een afstand ter hoogte van de aarde. Als we deze fluxdichtheid dan vermenigvuldigen met het oppervlak van de aarde, dat beschenen wordt door de zon, bekomen we de totale energie die de aarde elke seconde ontvangt van de zon.

Let echter wel op dat het oppervlak ter beschouwing het werkzame oppervlak is. Dit is het oppervlak dat loodrecht op de inkomende straling staat.