Visitaremos a Basilica dei Santa Maria Maggiore, unha antiga basílica católica considerada a máis grande das igrexas dedicadas á Virxe María en Roma sendo unha das catro basílicas maiores da cidade.
Unha antiga tradición relaciónaa co Papa Liberio. Segundo esta tradición, no 352, foi a Virxe María quen inspirou a construción da súa basílica no outeiro do Esquilino. María apareceuse nun soño ao patricio Juan e ao Papa Liberio. Ela pedíalles a construción dunha igrexa na súa honra nun lugar que ela indicaría milagrosamente. Na mañá do 5 de agosto, no medio de caloroso verán romano, o outeiro do Esquilino apareceu cuberta de neve. O Papa trazou o perímetro da nova igrexa tamén chamada por esta razón “Santa María da Neve” e Juan financiou a súa construción. O milagre da neve lémbrase cada ano o 5 de agosto deixando caer unha choiva de pétalos brancos desde o teito da capela Paulina.
A singularidade de Santa María a Maior, ademais de conter o relicario do "Berce Santo", débese aos espléndidos mosaicos do século V, en tempos do papa Sixto III. Estes mosaicos atópanse ao longo da nave central e no arco de triunfo. Na nave central relatan catro ciclos de Historia Sacra cuxos protagonistas son Abraham, Jacob, Moisés e Josué. No seu conxunto, relatan o cumprimento da promesa de Deus ao pobo xudeu sobre a terra prometida.
Veremos o Moisés de Miguel Angel en San Pietro in Vincoli, basílica que foi construída no século V para albergar as cadeas coas que San Pedro foi encarcerado en Xerusalén.
A obra, influída por Rafael e Donatello, representa un majestuoso Moisés sentado, coas Táboas da Lei baixo un brazo, mentres coa outra man acariña a súa longa barba, que segundo Vasari, foi esculpida con tal perfección que parecía máis “traballo dun pincel que dun cincel”.
O momento representado por miguel Anxo é o sucesivo á entrega dos Dez Mandamentos no Monte Sinaí, cando Moisés atopa aos israelís adorando un becerro de ouro, símbolo da adoración a deuses pagáns. Moisés aparece cun xesto de irritación e parece a piques de alzarse e destruír todo. Unha rabia perfectamente expresada nas veas marcadas e os músculos en tensión que dan vida ao mármore.
Con motivo das diverxencias entre o papa e Miguel Ángel, a obra destinada á Basílica de San Pedro, foi colocada en San Pedro ad Víncula. Xullo II foi completamente absorbido pola reconstrución de San Pedro do Vaticano e deixou de lado a idea da súa mausoleo. Os cornos que aparecen sobre a cabeza do Moisés derivan dunha tradución errónea do Libro do Éxodo no que se narra que Moisés, mentres descendía do Sinaí, tiña dous raios que saían da súa fronte. En hebreo “ karan” ou “ karnaim” (“raio”) pode confundirse con “ keren” (“corno”).
A Basílica de San Juan de Letrán, erixida no século IV en honra a San Juan Bautista e ao evanxelista San Juan, é a máis importante das catro basílicas maiores, ademais de ser a Catedral de Roma.
A basílica tivo un importante papel na historia, xa que ata 1870 todos os Pontífices foron investidos nela. A día de hoxe, a igrexa non perdeu a importancia que a caracterizaba no pasado xa que, o Papa, como bispo de Roma, continúa celebrando no seu interior os oficios de Xoves Santo.
As portas centrais de bronce son as orixinais que se utilizaban na Curia romana, situada nos Foros Imperiais.
A basílica presenta un interior grandioso e profusamente decorado, desde os teitos ata os chans decorados con mosaicos sobre os que se erixen impoñentes columnas e colosais estatuas.
Enfronte da basílica atópase a Escaleira Santa, pola que Xesucristo subiu para ser xulgado en Venres Santo. Foi levada desde o palacio de Poncio Pilato no ano 326.