2º Día
Vaticano e máis
Iniciaremos a xornada visitando a cidade do Vaticano.
O Vaticano é unha cidade-estado que se atopa situada no corazón de Roma. A cidade do Vaticano é mundialmente coñecida por ser o centro neurálxico da Igrexa católica. Para facervos unha idea das dimensións do Vaticano, o primeiro é pensar que se trata do estado máis pequeno de toda Europa. Ten tan só 0,44 quilómetros cadrados e entre as súas murallas viven menos de 1.000 persoas.
Situada aos pés da basílica co mesmo nome, a Praza de San Pedro é unha das prazas máis bonitas do mundo. Construída por Bernini pode acoller máis de 300.000 persoas.
O máis impresionante da praza, ademais do seu tamaño, son as 284 columnas e 88 pilastras que bordean a praza nun pórtico de catro filas. No alto das columnas hai 140 estatuas de santos realizadas en 1670 polos discípulos de Bernini. No centro da praza destaca o obelisco e as dúas fontes, unha de Bernini (1675) e outra de Maderno (1614). O obelisco, de 25 metros de alto, foi levado a Roma desde Exipto en 1586.
A Basílica de San Pedro acolle no seu interior á Santa Sé, sendo o templo relixioso máis importante do catolicismo e a igrexa onde o Papa celebra as liturxias máis importantes.
A construción da basílica comezou en 1506 e finalizou en 1626, sendo consagrada o 18 de novembro dese mesmo ano. Na súa construción participaron diversos arquitectos entre os que poderiamos destacar a Bramante, Miguel Ángel ou Carlo Maderno.
O nome da basílica débese do primeiro Papa da historia, San Pedro, cuxo corpo está enterrado na basílica.
Con máis de 6 millóns de visitantes anuais, os Museos Vaticanos son unha das principais atraccións turísticas de Roma e unha das razóns de ésto é que constitúen a porta de entrada á Capela Sixtina. No seu interior atópanse miles de obras de arte recollidas pola Igrexa católica Romana durante máis de cinco séculos.
As orixes destes museos remóntanse a 1503, ano en que o recentemente nomeado Papa Xullo II doou a súa colección privada. Desde ese momento tanto familias particulares como outros papas foron aumentando a colección dos museos ata convertela nunha das máis grandes do mundo.
Logo do Vaticano nos achegaremos ata o Castelo de San Angelo.
A construción do edificio comezou no ano 135 baixo as ordes do emperador Adriano, que pretendía utilizalo como mausoleo para el e a súa familia. A edificación concluíu no ano 139, converténdose, pouco tempo despois, nun edificio militar que no ano 403 integraríase á Muralla Aureliana. O ano 590, mentres unha gran epidemia de peste devastaba a cidade, o Papa Gregorio I tivo unha visión do Arcanxo San Miguel sobre a cima do castelo, anunciando o fin da epidemia. En recordo da aparición o edificio atópase coroado pola estatua dun anxo.
No ano 1277 construíuse un corredor fortificado de 800 metros de lonxitude que conectaba o castelo coa Cidade do Vaticano para que o Papa puidese escapar no caso de que se atopase en perigo. Durante os asedios ocorridos en Roma durante 1527, o Papa Clemente VII utilizou a fortaleza como refuxio.
A Praza Navona ocupa o lugar no que se situaba o estadio de Domiciano (Circo Agonal) no ano 86, con espazo para máis de 30.000 espectadores, no que os cidadáns romanos gozaban dos xogos atléticos gregos.
Sen dúbida o maior atractivo da Praza Navona son as tres fontes construídas baixo o mandato de Gregorio XIII Boncompagni.
Fontana dei Quattro Fiumi: No centro da Praza Navona atópase a "Fonte dos Catro Ríos", construída por Bernini en 1651. As catro estatuas da fonte representan aos catro ríos máis importantes da época: o Nilo, o Danubio, o Ganges e o Río da Prata. No centro está situado un obelisco de 16 metros de altura que pertenceu ao Circo de Majencio, que foi atopado na Vía Apia.
Fontana do Mouro creada por Giacomo della Porta e perfeccionada por Bernini, que posteriormente engadiu os golfiños, foi coñecida nos seus inicios como a "Fonte do Caracol". Esta fonte está situada en pártea sur da praza.
Fontana do Nettuno foi tamén deseñada por Giacomo della Porta, pero permaneceu no abandono desde a súa creación ata 1873, cando a obra foi finalizada por Zappalà e Della Bitta.
Ata mediados do século XIX, cada verán pechábanse os desaugadoiros das tres fontes e a parte central da praza alagábase para converterse en "O Lago da Praza Navona".
O Panteón de Agripa, tamén coñecido como o Panteón de Roma, é unha das obras mestras da arquitectura da capital italiana. É o edificio mellor conservado da antiga Roma. A construción do Panteón actual levou a cabo en tempos de Adriano, no ano 126 d. C. O nome de Agripa vén dado porque o lugar no que está construído o edificio actual estaba anteriormente ocupado polo Panteón de Agripa, construído no ano 27 a. C., que quedou destruído debido a un incendio no ano 80 d. C.
O que máis sorprende da arquitectura do Panteón son as súas medidas: o edificio circular mide exactamente o mesmo de diámetro que de altura: 43,30 metros. A cúpula, co mesmo diámetro, é maior que a da Basílica de San Pedro. No centro da cúpula ábrese un óculo de 8,92 metros de diámetro, que permite que a luz natural ilumine todo o edificio. A fachada rectangular, que oculta a enorme cúpula, está composta por 16 columnas de granito de 14 metros de altura, sobre as cales se pode ver a inscrición " M. AGRIPPA. L. F. COS. TERTIVM. FECIT", que significa “Marco Agrippa, fillo de Lucio, cónsul por terceira vez, fíxoo".
Tras o Panteón imos visitar varias iglesias: San Ignacio, Il Gesú, Santa María sopra Minerva
A Área Sacra é a zona na que se atopan as ruínas dos templos máis antigos que se conservan en Roma. Na actualidade a área atópase dominada por centos de gatos que habitan entre os restos dos edificios.
A Área Sacra foi descuberta entre 1926 e 1930 durante os traballos de construción dun edificio. A zona estaba ocupada por catro templos construídos no século III a. C., e polo teatro e a curia de Pompeyo, lugar no que foi asasinado Julio César.
A Piazza Venezia é hoxe un importante nó de tráfico no corazón mesmo da cidade, e con frecuencia pasarás xunto a ela. Está presidida polo enorme e controvertido Monumento a Vittorio Emanuele II, levantado para honrar á patria despois da a reunificación italiana. Para poder construílo tívose que trasladar un corpo enteiro do Palacio de Venecia, destruíndo así una das últimas prazas renacentistas que quedaban en Roma.
Ademais do vistoso Vittoriano, a Praza está pechada polo Palazzo dei Venezia e por un edificio construído no século XX en simetría con este último. Enfilando exactamente a gran mole branca atópase a famosa Via do Corso, en cuxo extremo oposto albíscase o obelisco de Piazza do Popolo.
