Embedded Files
O primeiro día faremos unha visita pola prazas e igresias máis coñecidas da cidade.
Construídas no ano 305 d. C. baixo o mandato do emperador Diocleciano, as Termas de Diocleciano, con capacidade para máis de 3.000 persoas (o dobre que as Termas de Caracalla), foron o maior complexo termal da Antiga Roma.
Edificadas en ladrillo revestido de mármore e decoradas con mosaicos e esculturas ocupaba un terreo de máis de 13 hectáreas, ao longo das cales se dispoñían o ximnasio, a biblioteca, baños fríos, quentes e tépedos.
Debido á morte de miles de cristiáns que traballaron como escravos na construción das termas, Diocleciano foi acusado e viuse obrigado a abdicar. O complexo permaneceu en funcionamento ata o ano 537, momento en que se viu clausurado cando os pobos bárbaros cortaron a subministración de auga á cidade.
No ano 1561 o Papa Pio IV encargou a Miguel Ángel a construción dunha Basílica nunha parte das termas para honrar aos cristiáns falecidos nelas: Santa María de los Ángeles y de los Mártires é a única renacentista de Roma.
O interior de Santa María dos Ángeles resulta sorprendente tras contemplar o seu aspecto exterior derruido. Cunhas dimensións impresionantes, o templo posúe unha rica decoración na que destacan os grandes frescos das paredes e as enormes columnas de mármore de diferentes cores.
No chan pódese ver a liña Meridiana trazada por Francesco Bianchini en 1703, que indicaba o mediodía e a chegada dos solsticios e os equinoccios, ademais de funcionar como calendario.
Pasaremos pola Iglesia de Santa María de la Victoria donde podemos ver el Éxtasis de Santa Teresa. A igrexa creceu en popularidade e recibe maior número de turistas desde a súa aparición no libro e a película "Ángeles e Demos".
Xunto a Santa Maria della Vittoria pódese contemplar a impoñente Fonte de Moisés que foi deseñada para ser colocada ao final do acueduto Acqua Felice.
Aínda que se trata dunha escultura moi impopular para os romanos debido aos seus trazos desproporcionados, resulta un conxunto arquitectónico moi rechamante.
A primeira praza que visitaremos é a Piazza Barberini: construída en 1625 baixo as ordes do cardeal Francesco Barberini, atópase situada ao final da Via Veneto, e resulta especialmente rechamante grazas ás dúas fontes realizadas por Bernini.
No centro da praza sitúase a Fontana do Tritone (Fonte do Tritón), realizada en 1643, na que catro golfiños sosteñen ao deus mariño Tritón mentres leste fai brotar un chorro de auga dunha caracola. A fonte, realizada en travertino (roca sedimentaria) é unha das fontes máis notables realizadas por Bernini. Algo máis escondida nunha das esquinas da praza atópase a Fontana delle Api (Fonte das Abellas), que constitúe unha das obras máis modestas de Bernini. Construída en 1644 en honra ao Papa Urbano VIII Barberini, a fonte está decorada con grandes abellas que constitúen o emblema da familia Barberini.
Desde a Piazza Barberini pola Vía Sixtina chegaremos á Igrexa de Trinità dei Monti, e desde a súa escaleiras chegamos á Praza de España, unha das prazas máis coñecidas de Roma. O seu nome ( Piazza Spagna) vén dado pola localización da embaixada española ante a Santa Sé na devandita praza desde o século XVII. As escaleiras da praza, construídas a principios do século XVIII para comunicar a praza coa son a zona máis especial da praza.
A fonte situada no centro da praza foi deseñada por Pietro Bernini para o Papa Urbano III. A súa construción concluíu en 1627 a mans do seu afamado fillo, Gian Lorenzo Bernini. A Fontana della Barcaccia posúe forma de barco e ten gravados os emblemas da familia Bernini: soles e abellas.
Nunha esquina da praza podemos ver a casa de Keats-Shelley, museo dedicado aos poetas románticos John Keats y Percy Bysshe Shelley (esposo de Mary Shelley autora de Frankestein)
Continuaremos ata a Piazza do Popolo. Situada ao comezo da Vía Flaminia constituía a entrada á cidade en tempos do Imperio. Actualmente continúa sendo un importante cruzamento de camiños. Mirando en dirección sur, desde a praza nacen tres importantes rúas; á esquerda a Vía do Babuino, á dereita a Vía dei Ripetta e no centro a Vía do Corso, unha das principais arterias comerciais da cidade.
No centro da praza sitúase un obelisco exipcio de 24 metros dedicado a Ramsés II, coñecido como Obelisco Flaminio. Situado no Circo Máximo desde o ano 10 a. C., foi trasladado ata a Praza do Popolo en 1589.
Gran parte dos turistas que se achegan ata a Piazza do Popolo fano para visitar a Igrexa de Santa María do Popolo, na que se poden ver dúas magníficas obras de Caravaggio ademais de interesantes obras renacentistas. Nos baixos da Igrexa podemos entrar no Museo de Leonardo da Vinci.
O Ara Pacis é un monumento conmemorativo erixido entre os anos 13 e 9 a. C. para a celebración da paz no Mediterráneo tras as vitoriosas batallas do emperador Augusto en Hispania e a Galia.
Realizado en mármore de Carrara, destaca pola impresionante decoración constituída por varios relevos que mostran á familia de Augusto en procesión, ademais de diferentes alegorías relacionadas coa mítica fundación de Roma.
Erixido no Campo de Marte, o Ara Pacis estaba dedicado á deusa da Paz, en honra á cal cada ano realizábanse nel os sacrificios dun carneiro e dous bois. O altar estaba situado de tal forma que a sombra do gran obelisco situado no Campo de Marte proxectábase sobre o Ara Pacis o día dos aniversarios de Augusto.
A Fontana de Trevi é a fonte máis bonita de Roma. Cunhas dimensións de 20 metros de anchura por 26 metros de altura, a Fontana de Trevi é tamén a fonte máis grande da cidade. As orixes da fonte remóntanse ao ano 19 a. C., época en que a Fontana constituía o final do acueduto Aqua Virgo. A primeira fonte foi construída durante o Renacemento, baixo as ordes do papa Nicolás V.
O aspecto final da Fontana de Trevi data de 1762 cando, tras varios anos de obras da man de Nicola Salvi, foi finalizada por Giuseppe Pannini. Como curiosidade, o nome de Trevi deriva de Tre Vie (tres vías), xa que a fonte era o punto de encontro de tres cales.
Google Sites
Report abuse