เศรษฐกิจ



ไนล์โดดเด่นในเรื่องเหล้า ผ้าทอ เครื่องปั้น และการต่อเรือ ดังนั้นเศรษฐกิจของไนล์จึงเน้นส่งออกเป็นหลักและมีธุรกิจทางการเกษตรซึ่งข้องเกี่ยวกับสินค้าหลักหลายอย่าง เช่นการเพาะพันธุ์ไม้เพื่อการต่อเรือ การปลูกธัญพืชและผลไม้หลากหลายชนิดไว้ใช้เพื่อแปรรูปเป็นขนมปังและเพื่อหมักเหล้า การเลี้ยงแกะ ปลูกใบหม่อนเลี้ยงตัวไหม ปลูกฝ้ายและลินินเพื่อใช้ทอผ้า


  • ผ้าทอของไนล์มีหลายชนิด แต่ผ้าทอชื่อดังที่สุดมีชื่อว่าผ้าทอมนตรา มีเอกลักษณ์เฉพาะตรงที่จะลงมนตราลงไปในเส้นด้ายแต่ละเส้นขณะถักทอเพื่อให้สวมใส่แล้วมีน้ำหนักเบา มีความอุ่นสบายกว่าผ้าทอธรรมดา เป็นกรรมวิธีเฉพาะของช่างทอผ้าชาวไนล์เท่านั้


  • ผ้าทอทั่วไปของไนล์จะมีลวดลายเป็นเอกลักษณ์โดยเน้นลวดลายซับซ้อน สีสันโดดเด่นสะดุดตา




  • เรือขนส่งสินค้าของไนล์ขึ้นชื่อว่าทนทานและมีคุณภาพไม่แพ้เรือเดินสมุทรของสกอร์ปิโอ และเหมาะสมกับสภาพภูมิประเทศมากกว่า เรือของไนล์มักเป็นเรือใหญ่ท้องแบน คนละรูปแบบกับเรือเดินสมุทรกินน้ำลึกตามค่านิยมของการต่อเรือทางใต้ เพราะมีความคล่องตัว สามารถลัดเลาะไปตามแม่น้ำลำคลองเล็กๆทั่วไนล์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ และยังสามารถแล่นในน้ำที่ผิวหน้าจับตัวเป็นน้ำแข็ง ด้วยช่างต่อเรือจะใช้แผ่นเหล็กหุ้มบริเวณหัวเรือ และลงมนตราทับเอาไว้ให้มีความแข็งแรงพอที่จะเจาะทะลุน้ำแข็ง นี่เป็นวิทยาการที่คิดขึ้นตั้งแต่ในอดีตเพื่อรับมือกับฤดูหนาวของไนล์ และเพื่อให้สามารถเดินทางไปยังท่าเรือต่างๆทั่วทะเลสาบดาวเหนือในฤดูหนาวได้อย่างสะดวก

  • เพราะมีเทคนิคในการต่อเรือที่โดดเด่น บางครั้งช่างต่อเรือของไนล์จึงได้รับการว่าจ้างจากประเทศอื่นให้คุมงานต่อเรือเดินสมุทร

  • สุราเป็นของขึ้นชื่อที่มีความสำคัญต่อเศรษฐกิจของไนล์


    โรงหมักเหล้าไนล์ใช้ผลิตผลที่สามารถหาได้ในท้องถิ่นไปจนถึงเครื่องเทศและสมุนไพรหายากจากต่างเมืองเพื่อผลิตเหล้า

    กรรมวิธีหมักเหล้าของไนล์มีหลากหลาย เช่น การคั่วธัญพืช ใช้กากน้ำตาล ใช้น้ำผลไม้ นำเหล้าที่ผลิตได้ไปหมักกับผลไม้ ใช้กากผลไม้ และอื่นๆ


ตัวอย่างเครื่องดื่มจากกรรมวิธีต่างๆที่นำมาอ้างอิงได้



  • เครื่องปั้นดินเผาก็เป็นสินค้าส่งออกสำคัญ โดยส่วนหนึ่งถูกใช้เป็นบรรจุภัณฑ์ในอุตสาหกรรมผลิตเหล้า บางส่วนที่ถูกผลิตจากโรงเผาของช่างฝีมือชั้นสูงถูกผลิตในรูปแบบลูกปัดดินเผาที่ถูกผลิตด้วยความละเอียดและปราณีตอ่อนช้อย


  • ช่างฝีมือเครื่องโลหะของไนล์เองถือได้ว่ามีฝีมือไม่แพ้ชนชาติอื่น เพียงแต่พวกเขามีจำนวนน้อย และผู้สนใจสืบทอดอาชีพก็มีไม่มาก สาเหตุหนึ่งเพราะชาวไนล์โดยทั่วไปมักสวมใส่เครื่องประดับโลหะกันเพียงในโอกาสสำคัญๆเพียงปีละไม่เกิน3-4ครั้ง จึงถือว่าเป็นสิ่งสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุ กลับกันเครื่องประดับที่มีลักษณะเฉพาะตัวเหล่านี้สามารถทำรายได้จากผู้ซื้อต่างแดนได้มากกว่า แต่ช่างชาวไนล์ก็ไม่ต้องการผลิตพวกมันขายคนต่างเมืองมากเกินไป และอีกสาเหตุหนึ่งคือโลหะในไนล์ถือว่าเป็นสินค้านำเข้ามีราคา มักถูกซื้อไปจากธุรกิจสิ่งของเครื่องใช้ที่มีความจำเป็นในชีวิตประจำวันมากกว่า


  • พืชเศรษฐกิจของไนล์แน่นอนว่าส่วนใหญ่คือธัญพืช ทั้งข้าวสาลี ข้าวบาร์เลย์ ข้าวฟ่าง ข้าวไรย์ สามารถเพาะปลูกได้ในช่วงกลางฤดูใบไม้ผลิและเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ร่วง หลังจากการเก็บเกี่ยวก็ใช้พื้นที่เพาะปลูกพืชหมุนเวียน ถั่วลันเตาหรือพืชผักระยะสั้นอื่นๆเป็นผักที่ได้รับความนิยม บัควีต งา หรือลินินก็เช่นกัน พวกเขาบรรจุธัญพืชใส่กระสอบไม่ก็ถังไม้เพื่อให้สะดวกในการขนส่ง


  • น้ำมันจากธัญพืชบางครั้งไม่ใช่สิ่งที่ได้รับความนิยมในไนล์นัก แต่เป็นสินค้าส่งออกที่สามารถทำรายได้ให้ไนล์ได้ดีอย่างหนึ่ง


  • มีการผลิตน้ำตาลจากหญ้าหวาน ข้าวฟ่างหวาน ชูการ์เมเปิ้ล หัวบีทหวาน เป็นแหล่งน้ตาลสำคัญ


นำเข้า - อุปกรณ์เครื่องใช้จากโลหะ เครื่องเทศ พืชพันธ์ุและสมุนไพรเขตร้อน อาหารทะเลแปรรูปเขตร้อน หนังสัตว์


ส่งออก - ผ้าทอและสีย้อมผ้า กระเบื้อง เครื่องปั้นดินเผา เครื่องประดับดินเผา ลูกปัดดินเผา หินสี ผลไม้ทั้งสดและแปรรูป ธัญพืชชนิดต่างๆ สมุนไพรตากแห้ง เหล้าชนิดต่างๆ เรือขนส่งสินค้า (ทั้งเรือเล็กสำหรับเดินทางในแม่น้ำลำคลอง และเรือจำลองขนาดจิ๋ว) ถังไม้ งานแปรรูปจากไม้