ภูมิปัญญาท้องถิ่น การทำส้มผักเสี้ยน "ยายทอง"

ลักษณะของต้นผักเสี้ยน

ผักเสี้ยนเป็นไม้ล้มลุกเตี้ยๆ ประหนึ่งวัชพืชตามท้องไร่หรือที่รกร้างทั่วไปและพบเห็นได้ตามริมน้ำ นิยมนำมาดองให้เปรี้ยว เรียกกันว่า ส้มผักเสี้ยน กินเป็นผักจิ้มหรือนำไปทำอาหารได้หลายเมนู ผักเสี้ยนไม่นิยมกินสดเพราะมีกลิ่นเหม็นเขียว นอกจากดองแล้ว ยังสามารถนำมาต้มให้สุกเพื่อกำจัดกลิ่นเหม็นและรสชาติที่ขมออกไป ใช้กินเป็นผักจิ้มน้ำพริกได้แต่ก็ไม่เป็นที่นิยมเท่าส้มผักเสี้ยนต้นผักเสี้ยน และจัดเป็นไม้ล้มลุก มีความสูงประมาณ 30-15 เซนติเมตร ส่วนต่าง ๆ ของต้นมีขนปกคลุม ส่วนรากเป็นรากแก้ว และรากแขนงจำนวนมาก ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเพาะเมล็ด โดยมีถิ่นกำเนิดและมีเขตการกระจายพันธุ์อยู่ทั่วไปในทวีปเอเชีย (รวมทั้งไทย) และแอฟริกา สำหรับในประเทศไทย แหล่งที่พบผักเสี้ยน มักพบขึ้นเป็นวัชพืชตามท้องไร่ปลายนา ที่รกร้างว่างเปล่าทั่วไป และริมลำธารสำหรับผักเสี้ยนยายทองแล้ว จะปลูกโดยแบ่งเป็นหลายแปลง เพื่อสะดวกให้การเด็ดเพื่อจะนำมาทำสัมผักเสี้ยนให้ลูกค้าได้ทุกวัน

การเดินทาง สถานที่ปลูกผักเสี้ยน บ้านนาคำ ม.11 ตำบลนาคำ อำเภอศรีสงคราม จังหวัดนครพนม โดย บ้านนาคำ นั้นตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของจังหวัดนครพนม ห่างจากตัวจังหวัดประมาณ 68 กิโลเมตร ห่างจากตัวอำเภอศรีสงครามประมาณ 16 กิโลเมตร

ที่มา : นางเขื่อนทอง สมรฤทธิ์ ปราชญ์ชาวบ้าน 105 หมู่ที่ 5 บ้านนาคำ ตำบลนาคำ อำเภอศรีสงคราม จังหวัดนครพนม โทรศัพท์ 06-1030-5587 06-5321-5634 , 14 กรกฎาคม 2565