Nijmegen - Duivelsberg

10 november 2021  

Alweer de laatste etappe van een lange afstand wandeling. Vanuit het station in Nijmegen lopen we naar de Lange Hezelstraat. 

We lopen weer door het Kronenburgerpark, ooit bezongen door Frank Boeijen. Een lied over een triest leven.

De Lange Hezelstraat volgen we tot de Sint Stevenskerk. We zien een bankje met een positieve tekst: Plant een zoen, oogst een glimlach! We moeten enkele trappen op. We wandelen om de historische kerk heen en zien oude gebouwen, zoals de Latijnse School. Hier sieren beelden van de 12 apostelen de historische gevel.

Via een poort komen we op de Grote Markt. Links ligt de Waagh, het gebouw dateert uit 1612. 

De bedoeling van het gebouw was om te zorgen dat er eerlijk handel werd bedreven op de markt. Tegenwoordig is er - zoals in meerdere steden - horeca in gevestigd. Tegenover de Waagh staat een beeld van Mariken van Nieumeghen.

Vanuit de Grote Markt wandelen we naar de Korenmarkt. Deze steken we schuin over en vervolgens gaan we langs een oude vestingmuur omlaag. We komen in de Nonnenstraat waar we rechtsaf gaan. Dit was wel een leuk stukje! Op een kruising gaan we linksaf naar de Waalkade. 

Hier hebben we een mooi uitzicht op de Waalbrug. Er wordt hard gewerkt, volgens een bordje wordt de kade gecontroleerd. We lopen langs het Casino. Tijdens bouwwerkzaamheden werden een Romeinse verwarmingsvloer ontdekt en delen van een stadsmuur. Een deel werd bewaard, maar er werd ook veel afgevoerd. Jammer.

We verlaten de kade en gaan de Veerpoorttrappen en vervolgens de Valkhoftrappen op. We komen in het Valkhof, een park dat hoog boven de Waal ligt. We lopen links om de St. Nicolaaskapel.

Daarna bewonderen we de Barbarossa-ruïne, die indruk maakt. Het is een overblijfsel van de Valkhofburcht die Barbarossa liet bouwen op de plek waar eerder een burcht van Karel de Grote stond.

We verlaten het Valkhof via een brug en staan dan voor het museum het Valkhof. We gaan links voor het museum langs en daarna rechts. We zien een uitkijktoren, de Belvedère. Naast de markante toren ligt een oude brug die we naar rechts oversteken. Bij een bogengalerij gaan we links en zijn we op het keizer Traianusplein. Deze keizer zou Ulpia Noviomagus ( zoals Nijmegen destijds heette) tot stad hebben verheven. Maar waarschijnlijk is hij zelf nooit hier geweest.

We zien verschillende beelden, maar zien geen Traianus op dit zeer drukke verkeersplein. Totdat Jack door enkele bomen en struiken toch een Romeins figuur meent waar te nemen. Bingo. 

We gaan verder over de Hunnerberg, nu een wijk van Nijmegen maar in de Romeinse tijd lag hier het Romeinse Tiende Legioen. Een Romeinse zuil in de Eikstraat herinnert hier aan. Op de plek waar nu deze zuil staat stond vroeger een grote markthal. Mooi initiatief van de bewoners.

Een bewoner spreekt ons even aan en vertelt dat de Bataven hier ook leefden, nog vóór de komst van de Romeinen. Ja, dat klopt, die kwamen in opstand tegen de Romeinen.

Verder lopend passeren we op een kleine rotonde nog een bijzonder monument: de Neptunusring.

We verlaten de stad, we komen in een gebied met bossen. We lopen in de richting van de Heilig Land Stichting. Het dorp dankt zijn naam aan een religieus park. We lopen langs de rand van het dorp, en zien dat hier riante villa’s liggen. In een bocht gaan we scherp naar links. We lopen enkele honderden meters langs een hoge muur en gaan dan naar rechts. We komen op een slingerend bospad. 

We gaan door een geul en vervolgens weer een trap op. De Romeinen zouden hier getracht hebben om een soort aquaduct te graven. Maar volgens deskundigen kan dat niet gefunctioneerd hebben. De route leidt ons naar de Meerwijkselaan die we naar links volgen tot aan het Afrikamuseum. Zoals de naam al zegt toont het museum diverse informatie over het continent Afrika, zoals de cultuur en kunst. Langs het terrein lopend zien we lemen huisjes en hutten, maar ook een speeltuin. We volgen een pad langs een bosrand. Van hieruit hebben we een panoramisch uitzicht over het landschap links van ons: glooiende akkers en op de achtergrond veelkleurige bomen die in deze tijd hun bladeren laten vallen. 

De herfst is toch een mooie periode om te wandelen. We steken schuin naar rechts de Zevenheuvelenweg over, bekend van de 4-daagse van Nijmegen. Jack liep hem toen hij zijn militaire dienstplicht vervulde. Tiny deed dat meerdere keren met haar broer Frits, ook een fervent wandelaar. Veel deelnemers kijken op tegen deze “heuvelachtige” weg, maar zo zwaar is hij niet. De heuveltjes zijn in onze ogen slechts kleine bulten.

We komen bij de Holturnsche Hof, een landgoed waar een hotel gevestigd is. We lopen tussen de gebouwen door en houden links aan. Nadat we een asfaltweg overgestoken hebben komen we in het gebied van de Duivelsberg.

De naam Duivels heeft niks te maken met de satan. Het gebied was vroeger Duits en maakte deel uit van de Duffelt. Toen het Nederlands grondgebied werd de naam “verbasterd” naar Duivelsberg. Toch blijven er verhalen de ronde doen dat het er spookt!

Wij merken er niks van. We zijn in een wonderbaarlijk wandelgebied. 

Een glooiende omgeving waar de wandelpaadjes doorheen slingeren. Ze leiden ons naar het eindpunt van onze tocht: het Pannenkoekenrestaurant. Hier staat een handwijzer die ons bekend voorkomt, met het Pieterpad kwamen we hier ook langs. 

We gaan voor koffie en een kleine maaltijd in het restaurant. Daarna lopen we langs de motteburcht naar de Provinciale Weg waar we de bus naar Nijmegen nemen. Met de trein gaan we weer terug naar Elst. ’s Avonds zijn we weer thuis in Limburg met een voldaan gevoel. 

Meer foto's:

Lees verder   Nawoord