En ambos hai regras (en oposición aos espectáculos convencionais partiturizados)

Non hai público, senón asistentes, participantes.

Son proceso, e non resultado. A diferenza do espectáculo, no que vamos ver un produto acabado. 

Son presenza: conéctannos co presente, co aquí e agora, desaparece o tempo. Son liminais/liminoides.Transcendencia 

Simbolismo 

Tempo e espazo liminal 

Conceptuais (a idea é o importante)

Interveñen todos os sentidos

O sangue é real nalgunhas prácticas de sacrificios rituais. Noutras prácticas o sangue convértese en real (en sangue de Cristo)

Lugar sagrado: O rito non se realiza nun lugar calquera, lévase a cabo nun recinto sagrado. Este lugar pode ser profano, pero debe ser “consagrado” mediante unha cerimonia ou o acordo tácito de todolos involucrados. É un site specific

Tempo sagrado: o tempo sagrado non ten as mesmas características que o tempo cotiá, o tempo profano. No tempo sagrado non importan as vicisitudes diarias, nin as preocupacions mundanas, senón as grandes cuestions de que trata o mito. Tempo liminal.

Personaxes sagrados, trance. O corpo do artista santificado (Grotowski) e  convertido en arte. Os actores involucrados nun rito deixan a un lado a súa personalidade cotiá e transformanse en parte do mito. Cando un sacerdote levanta unha ostia non é un ser común e corriente, nin sequera a representación de Xesús de Nazareth: é o mesmísimo Xesús.

Finalidades do rito: manter vivas as trascendentes ensinanzas do mito; manter unida á comunidade  cun lazo común que lles fai sentirse parte dunha mesma cultura; ofrecer a perspectiva da insignificancia e intrascendencia da vida profana diante da grandeza do sagrado.