Urodzony w 1443 roku jest najstarszym z aktualnie znanych, udokumentowanych magizoologów, choć Quong miał nawet swoją specjalizację, którą były smoki. Co wiadomo z rozdziału 2.0, średniowiecze było czasem zwiększenia śmiałości ludzi, a że pan Po żył na przełomie XV i XVI wieku, to stanowi idealny dowód na to, że coraz mniej bano się magicznych stworzeń, i że coraz bardziej się nimi interesowano i ingerowano w ich życia. Quong Po obrał sobie za cel smocze jaja, a że żył w Chinach, to były to oczywiście jaja chińskich ogniomiotów. W czasie swojego życia odkrył wiele niesamowitych zastosowań sproszkowanej formy skorup tych jaj, przez co bardzo wzbogacił chińską magię. Poczynił też wiele spostrzeżeń a propos samej rasy ogniomiotów, jako że wiele z nimi przebywał i długo je obserwował. Jak widać mimo interesowania się smokami i obcowania z nimi, wciąż można mieć długie życie, bowiem pan Po żył prawie sto lat - aż do roku 1539.

Urodzony w 1881 roku - jest jak dotąd najbardziej znanym i cenionym smokologiem, jakiego nosił świat. To właśnie jemu zawdzięczać można istnienie największego w historii, zresztą wciąż działającego, rezerwatu smoków, który znajduje się w Rumunii, i który Ridgebit założył w XX wieku. Należy pamiętać, że znajdują się w nim nie tylko rumuńskie długorogi, ale i inne rasy smoków, więc tym większe są jego zasługi. Ridgebit nie ograniczał się do pojedynczej rasy, tylko badał życie smoków jako ogół. Zresztą był jednym z pierwszych, którzy interesowali się tym tematem z odpowiednim podejściem, bowiem patrzył na życie smoków pod wieloma kątami. Widać to chociażby w tym, że nie badał ich przez pryzmat zachowań, użytkowości czy zagrożeń, jakie niosą, ale pod kątem zagrożeń, które grożą im, co zresztą spowodowało późniejsze stworzenie przez niego chronionych terenów. Harvey interesował się smokami od najmłodszych lat i posiadał również inne osiągi na tym polu. Mógł się chociażby pochwalić tym, że był pierwszym czarodziejem, który złapał żmijozęba peruwiańskiego, a jak wiadomo jest to bestia groźna i jadowita. Warto jednak pamiętać, że ludzie obcowali z nimi już wcześniej, ponieważ to właśnie żmijozębom i ludziom je badającym "zawdzięcza się" smoczą ospę, która przecież atakowała czarodziejów już w XII wieku. Harvey Ridgebit zmarł w roku 1973 w wieku 92 lat, dzięki czemu niemal dorównał żywotnością panu Po. Jak widać życie smokologa ćwiczy ducha i ciało, co rzutuje na wiek.

Urodzony w 1672 roku jest znany każdemu magizoologowi oraz fanowi magicznych koni, z naciskiem na te skrzydlate. Chociaż głównie hodował pegazy, to jego działania często zakrawały o magizoologię, przez co znalazł się w tym spisie. Lord Withers był nie tylko magizoologiem i hodowcą, ale i twórcą dość oryginalniej gry, która stanowiła fuzję polo (zawodnicy wyposażeni w młotki na długich trzonkach dosiadają koni i starają się wbić niewielką piłkę do bramki przeciwnika) i quidditcha. Była to podniebna gra, do której wykorzystywał aetonany, czyli rasę, która była jego zdaniem do tego najlepsza, i do której miał największą słabość. Mimo że ani gra, ani magizoologiczne dokonania nigdy nie były powszechne na większą skalę, należy mu się pamięć o nim. Był kolejnym długowiecznym miłośnikiem zwierząt, bowiem zmarł w roku 1769, czyli w wieku 97 lat.

Urodzony w 1750 roku jest bohaterem każdego magiornitologa, ponieważ stanowi inspirację do ciągłego poszerzania wiedzy w zakresie magicznych ptaków. To właśnie on ocalił już wiele serc od zawałów oraz lelków wróżebników od oskarżeń ze strony ciemnego ludu. Mimo że zajmował się w swoim życiu różnymi magicznymi ptakami, to najwięcej zdziałał właśnie w zakresie irlandzkich feniksów. To on udowodnił, że lelki wróżebniki nie wróżą śmierci, jak kiedyś sądzono, tylko opady deszczu. Opisał to w swojej książce "Dlaczego nie zginąłem, kiedy lelek zakrzyczał?" wydanej przez Czerwone Książeczki w 1824 roku. Oczywiście nadal znajdą się tacy, którzy będą woleli swoje gusła, jednak ja polecam słuchać eksperta, jakim jest właśnie pan Pokeby. Inaczej możecie skończyć jak Urik Kaprawe Oko, czyli doznać przez obecność lelków uszczerbku na zdrowiu.. Pan Pokeby również nie miał krótkiego życia - w chwili śmierci, czyli w roku 1839, liczył sobie 89 lat.

Urodzony w 1634 roku jest bardzo nietypowym przypadkiem w świecie magizoologii. Całe swoje życie poświęcił jednorożcom, z którymi był w stanie utrzymywać bezpośrednie kontakty. Jak wiadomo jednorożce stronią od mężczyzn, więc postać Sweetinga wydaje się tym barwniejsza i bardziej interesująca. Co takiego miał w sobie, że nawet dorosłe jednorożce mu ufały? Nie wiadomo. Być może chodziło o wyjątkowo czystą i niewinną duszę? Wiadomo jednak, że był bojownikiem o bezpieczeństwo i odpowiednie warunki życia dla wspomnianych stworzeń. Jego postulaty uwzględniono na szczycie Międzynarodowej Konfederacji Czarodziejów, gdy obradowała nad Międzynarodowym Kodeksem Tajności, dzięki czemu jednorożce w Wielkiej Brytanii uzyskały wyodrębnione, bezpieczne tereny, na których mogły się same schować przed mugolami, bo dzięki swej naturze i inteligencji dodatkowa pomoc czarodziejów nie była potrzebna. Zmarł w 1710 roku w wieku 76 lat.

Urodzony 24 lutego 1897 roku Newton Artemis Fido Skamander jest najsłynniejszym magizoologiem, zważając na fakt, że jest znany nie tylko w obrębie swojego kraju czy kontynentu, ale wręcz na całym świecie. Kawaler Orderu Merlina Trzeciej Klasy (od 1979 r.), autor książki "Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć" wydanej po raz pierwszy w 1927 roku przez Książnicę Obskurus oraz "Antologii potworów dla dzieci". Twórca chociażby Rejestru Wilkołaków i Zakazu Eksperymentalnej Hodowli, o których na końcu rozdziału. Czarodziej, który potrafił opanować każde stworzenie, nawet spiżobrzuchy ukraińskie czy zouwu, co wydaje się niemożliwe. Zagorzały obrońca magicznej fauny, który poprzez edukację magicznego świata w ich zakresie zaczął tworzyć coraz korzystniejsze prawa oraz zmieniał spojrzenie czarodziejów na magiczne stworzenia. Wciąż aktywny zawodowo, mimo że liczy sobie już 125 lat! Odziedziczył zamiłowanie do stworzeń (matka hodująca hipogryfy) i przekazał je dalej (wnuk magizoolog).

Urodzona w 1720 roku czarownica jest wzorem dla wszystkich kobiet, które marzą o karierze magizoologa. Co ciekawe obrała sobie za cel stworzenia, na które nie połasiłoby się zbyt wielu czarodziejów, a tym bardziej czarownic. Mowa o trollach. Większość życia spędzała w podróży, na łonie natury. Efektem jej długoletnich badań były nie tylko rozprawy na temat życia trolli, ze szczególnym naciskiem na ich zachowania, głównie społeczne, ale też bardzo szczegółowe szkice, które kreśliła podczas każdej ze swoich podróży. Niestety w 1799 roku zginęła podczas szkicowania w wyniku ataku maczugą poprowadzonego przez trolla górskiego, gdy znajdowała się w Anglii w miejscowości Cotswolds. Miała wtedy 79 lat. Pokazuje to, że nawet najbardziej doświadczeni czarodzieje nigdy nie mogą lekceważyć niebezpieczeństwa i każdy może popełnić błąd, który może słono kosztować. Niemniej jej prace przetrwały do dziś i wciąż są bardzo cenione przez wszystkich, którzy studiują życie trolli.