I. ในฐานะผู้เชื่อที่อยู่ในพระคริสต์ซึ่งได้ถูกพระคริสต์นำพาเข้าสู่ตัวของพระองค์เองผู้เป็นแผ่นดินงามที่มีแบบเล็งโดยดินแดนคะนาอันนั้น เราต้องตรากตรำบนตัวของพระคริสต์ — 1กธ.1:30; กซ.1:12:
1. หลังจากที่ชนชาติอิสราเอลเข้าสู่และถือครองดินแดนคะนาอันและได้รับส่วนแบ่งของพวกเขาแล้ว พวกเขาก็ได้ตรากตรำบนแผ่นดินนั้น — พบญ.8:7–10; 12:6–7, 11–12, 18:
(1) การที่พวกเขายินดีที่จะตรากตรำบนดินแดนหรือไม่นั้นเป็นเรื่องที่เคร่งเครียด; พวกเขาจำต้องตรากตรำและเพาะปลูกอยู่บนดินแดนนั้น.
(2) นี่คือรูปภาพที่แสดงว่า เราจำต้องขยันตรากตรำบนตัวของพระคริสต์อย่างไร เพื่อเราจะรับสุขความอุดมสมบูรณ์ที่ครอบคลุมสรรพสิ่งของพระองค์ — อฟ.3:8; 1:7; 2:7; 1กธ.15:58; ฟป.3:10.
2. การดำเนินชีวิตของเราหลังจากที่ได้เข้าสู่พระคริสต์ผู้เป็นแผ่นดินงามคือการดำเนินชีวิตแห่งการตรากตรำบนตัวของพระคริสต์ — กซ.1:12; รม.15:16; 1กธ.15:10:
(1) ในฐานะพลไพร่ขององค์พระผู้เป็นเจ้าที่ดำเนินชีวิตอยู่ในพระคริสต์ผู้ครอบคลุมสรรพสิ่ง เราต้องตรากตรำบนตัวของพระคริสต์, แสวงหาพระคริสต์, และรับสุขพระคริสต์ในทุกสถานการณ์ — กซ.1:12; 3:1, 4, 10–11.
(2) เราอยู่ในดินแดนที่อุดมสมบูรณ์มาก แต่ถ้าเราไม่ได้ตรากตรำบนดินแดนนี้ ก็จะไม่มีผลผลิตให้เราได้ประสบการณ์และรับสุข — อฟ.1:7; 2:7; 3:8; 1กธ.15:58.
3. แม้เราต้องตรากตรำบนตัวของพระคริสต์ผู้เป็นดินแดนเพื่อจะก่อกำเนิดพระคริสต์ แต่เราก็ต้องตระหนักว่า ไม่ใช่เราเองที่ก่อกำเนิดพระคริสต์ แต่เป็นพระคริสต์ต่างหากที่ก่อกำเนิดตัวของพระองค์เองในเราผ่านการตรากตรำของเรา — ฟป.2:13; อฟ.3:17; กซ.3:15–16:
(1) เราทุกคนล้วนต้องตรากตรำบนตัวของพระคริสต์และยอมให้พระคริสต์ประทานผลผลิตมากมายแก่เรา; แล้วเราก็จะมีประสบการณ์ที่อุดมสมบูรณ์ต่อพระคริสต์ — อฟ.3:8; ฟป.4:19.
(2) ผลเก็บเกี่ยวของพระคริสต์คือพระคริสต์ที่เราได้ตรากตรำจนกลายเป็นผลเก็บเกี่ยวของเรา — 3:10.
4. ทุกเช้าเราต้องอธิษฐานต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า ทูลขอส่วนแห่งพระคุณสำหรับวันนี้ และมอบถวายตัวเราเองแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า โดยมีจุดประสงค์เพื่อจะประสบการณ์และรับสุขพระองค์โดยการตรากตรำบนตัวของพระองค์ — รม.12:1–2; 15:16.
5. เราต้องรักษาไว้ซึ่งการสามัคคีธรรมระหว่างเรากับองค์พระผู้เป็นเจ้าไปตลอดทั้งวัน เพื่อเราจะได้ติดต่อกับพระองค์, ตรากตรำบนตัวของพระองค์, ปรับใช้พระองค์, ประสบการณ์พระองค์, และรับสุขพระองค์ — ยฮ.15:4–5, 11; 16:22; 1ปต.1:8.
6. การฝึกฝนวิญญาณของเราคือกุญแจในการตรากตรำบนตัวของพระคริสต์, ประสบการณ์พระคริสต์, และก่อกำเนิดพระคริสต์ — 1ตธ.4:7:
(1) หนทางในการตรากตรำบนตัวของพระคริสต์คือการฝึกฝนวิญญาณของเรามาติดต่อกับพระวิญญาณนั้น ซึ่งเป็นความเที่ยงแท้ของพระคริสต์ผู้ครอบคลุมสรรพสิ่งผู้เป็นแผ่นดินงาม — ฆต.3:14.
(2) ตลอดทั้งวันในทุกสถานการณ์และในทุกสภาพการณ์ของเรานั้น เราควรฝึกฝนวิญญาณของเรามาติดต่อกับองค์พระผู้เป็นเจ้าและประสบการณ์พระองค์ — 1ตธ.4:7; รม.8:4; 1กธ.6:17; ฟป.4:11–13.
7. เราต้องตรากตรำบนตัวของพระคริสต์ผู้เป็นแผ่นดินงามโดยการฝึกฝนใจของเราให้มีความเชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้าและรักองค์พระผู้เป็นเจ้า อีกทั้งโดยการฝึกวิญญาณของเรามาติดต่อกับองค์พระผู้เป็นเจ้าและต้อนรับการแจกจ่ายของพระวิญญาณที่ครอบคลุมสรรพสิ่งและประทานชีวิต ซึ่งเป็นความเที่ยงแท้ของพระคริสต์ผู้เป็นแผ่นดินงาม — 2กธ.3:16; 13:14; ฆต.3:14.
II. ถ้าเราตรากตรำบนตัวของพระคริสต์ผู้ครอบคลุมสรรพสิ่งอย่างสัตย์ซื่อ เราก็จะมีความอุดมสมบูรณ์ของพระคริสต์เป็นผลผลิตที่จะมาจัดแสดงพระคริสต์ในคริสตจักร — อฟ.3:8; 1กธ.14:26:
1. การดำเนินชีวิตที่ถูกต้องของคริสเตียนคือการตรากตรำบนตัวของพระคริสต์ทุกวัน จึงจะมีส่วนที่ล้นเหลืออันอุดมสมบูรณ์ของพระคริสต์นำมายังการประชุมเพื่อจัดแสดงพระคริสต์อย่างอุดมสมบูรณ์ — ข้อ 26:
(1) เรามาชุมนุมร่วมกันในการประชุมของคริสตจักรเพื่อจัดแสดงพระคริสต์ — กซ.1:18, 27.
(2) โดยอาศัยประสบการณ์ในแต่ละวันที่เรามีต่อความอุดมสมบูรณ์ของพระคริสต์ ความอุดมสมบูรณ์เหล่านี้ก็จะกลายเป็นจัดแสดงแห่งผลผลิตของพระคริสต์ — อฟ.3:8, 17–18; กซ.2:6, 9–10, 17.
(3) การประชุมของเราควรจะเป็นการจัดแสดงถึงสิ่งที่พระคริสต์ทรงเป็น, สิ่งที่พระคริสต์ทรงมี, และสิ่งที่พระคริสต์ทรงกระทำเสมอ — ฮร.1:3; 2:9, 14; 1ยฮ.3:8; 4:9, 15; กจ.2:24, 32–33; วว.1:17ข–18.
2. เราประชุมกันไม่เพียงเพื่อจัดแสดงพระคริสต์ที่พระเจ้าประทานแก่เราเท่านั้น แต่จัดแสดงพระคริสต์ที่เราได้ก่อกำเนิด, พระคริสต์ที่เราได้ตรากตรำบนตัวของพระองค์, และพระคริสต์ที่เราได้ประสบการณ์ด้วย; นี่ก็คือพระคริสต์ที่เราจัดแสดงในขณะที่เรามาชุมนุมร่วมกัน — กซ.1:12–13; ฟป.3:10.
3. ถ้าเราตรากตรำบนตัวของพระคริสต์อย่างต่อเนื่อง เราก็จะมีส่วนที่ล้นเหลืออันอุดมสมบูรณ์ของพระคริสต์นำมายังการประชุมเพื่อจัดแสดงพระคริสต์อย่างอุดมสมบูรณ์ — 1กธ.1:24, 30; 10:3–4; 14:26.
4. ทุกครั้งที่เรามาชุมนุมร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นการประชุมประเภทใด เราควรจะมาพร้อมกับพระคริสต์ที่เราได้ประสบการณ์เป็นส่วนที่ล้นเหลือเพื่อถวายแด่พระเจ้าและจัดแสดงต่อทั้งจักรวาลและศัตรู ทำให้มันต้องอับอาย — ยฮ.4:23–24; อฟ.3:10, 17; 4:15:
(1) เช่นนี้การประชุมของเราก็จะถูกทำให้อุดมสมบูรณ์และได้รับการเพิ่มกำลัง เพราะการประชุมนั้นเต็มไปด้วยพระคริสต์ — กซ.3:4, 10–11.
(2) การดำเนินชีวิตคริสตจักรเช่นนี้คือการจัดแสดงพระคริสต์, การสำแดงของพระคริสต์ — อฟ.3:21.
(3) เราต้องนำส่วนที่ล้นเหลือของพระคริสต์มายังทุกการประชุมเพื่อจัดแสดงพระคริสต์ — ข้อ 8.
(4) เราต้องรับสุขพระคริสต์ในชีวิตประจำวันของเราและมาชุมนุมกันเพื่อจัดแสดงพระองค์ — 1ปต.1:8.
5. หากจะมีการประชุมที่ถูกต้องของคริสเตียน เราก็ต้องติดต่อกับองค์พระผู้เป็นเจ้าในการดำเนินชีวิตส่วนตัวของเราทุกวัน แล้วจากนั้นก็มาประชุมด้วยการตระหนักและความเข้าใจว่า เรามาเพื่อจะจัดแสดงพระคริสต์และแบ่งปันพระคริสต์ให้แก่ผู้อื่น — 1กธ.14:26.
6. “ทุกครั้งชุมนุมนำพระคริสต์มา/ นำความสมบูรณ์ที่ทรงประทาน/ ร่วมกันถวายเป็นกระยาหาร/ ดังนี้สำแดงพระคริสต์/ เรามาสำแดงพระคริสต์/ เรามาสำแดงพระคริสต์/ ร่วมกันนำความสมบูรณ์ศักดิ์สิทธิ์/ เรามาสำแดงพระคริสต์” — บทเพลงที่ 624 ข้อ 1 และร้องรับ.
III. เราต้องตรากตรำบนตัวของพระคริสต์ผู้ครอบคลุมสรรพสิ่ง เพื่อจะมีส่วนที่ล้นเหลือของพระคริสต์นำมายังการประชุมของคริสตจักร เพื่อนมัสการพระเจ้าพระบิดาของเราอย่างเป็นกลุ่มชน — ยฮ.4:23–24; อฟ.3:21:
1. ประสบการณ์ของชนชาติอิสราเอลคือรูปภาพของการประชุมที่ถูกต้องของคริสเตียน — พบญ.12:6; 16:15–16:
(1) พระเจ้าบัญชาพวกเขาไม่ให้มามือเปล่า เมื่อพวกเขามาชุมนุมกันเพื่อนมัสการพระองค์; พวกเขาต้องมาด้วยมือที่เต็มไปด้วยผลผลิตจากการตราตรำของพวกเขา — อซด.23:15; พบญ.12:11; 16:16.
(2) เมื่อพวกเขามานมัสการในสถานที่ที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้ พวกเขาก็นมัสการพระเจ้าโดยการถวายส่วนที่ล้นเหลือที่ดีที่สุด ซึ่งได้จากการตรากตรำของพวกเขาบนดินแดนนั้น — ข้อ 15, 17.
2. สำหรับการนมัสการพระบิดาของเรา พระองค์ทรงเรียกร้องให้เรามาเฝ้าพระองค์ด้วยผลเก็บเกี่ยวของพระคริสต์; ดังนั้นเราจึงต้องมายังการประชุมของคริสตจักรด้วยความอุดมสมบูรณ์ของพระคริสต์ — ยฮ.4:23–24; อฟ.3:8.
3. เราควรตรากตรำบนตัวของพระคริสต์ทุกวัน เพื่อจะมีผลเก็บเกี่ยวแห่งความอุดมสมบูรณ์ของพระคริสต์นำมายังการประชุมของคริสตจักร เพื่อนมัสการพระเจ้าพระบิดาอย่างเป็นกลุ่มชน — พบญ.12:6; 1กธ.14:26; ยฮ.4:23–24; พบญ.16:15–17.
4. การดำเนินชีวิตในพระคริสต์ผู้ครอบคลุมสรรพสิ่งผู้เป็นแผ่นดินงามคือการดำเนินชีวิตแห่งการตรากตรำบนตัวของพระคริสต์, การก่อกำเนิดพระคริสต์, การรับสุขพระคริสต์, การแบ่งปันพระคริสต์ให้แก่ผู้อื่น, และการถวายพระคริสต์แด่พระเจ้าพระบิดา เพื่อพระองค์จะได้รับสุขพระคริสต์ร่วมกับเรา — ยฮ.4:23–24; 1กธ.14:26; อฟ.3:21; วว.5:13:
(1) การรับสุขและการแบ่งปันเช่นนี้คือการจัดแสดงพระคริสต์ต่อทั้งจักรวาล — 19:7.
(2) นี่เป็นการนมัสการต่อพระเจ้าพระบิดาและเป็นความอับอายต่อศัตรู — ยฮ.4:23–24.
5. การที่เราต้องตรากตรำบนตัวของพระคริสต์อย่างขยันขันแข็งนั้น เป็นเรื่องที่สำคัญมาก เพื่อมือของเราจะเต็มไปด้วยพระคริสต์ แล้วจากนั้นก็มายังการประชุมของคริสตจักรเพื่อรับสุขพระคริสต์ที่อุดมสมบูรณ์และสง่าราศีผู้นี้ร่วมกับบุตรทั้งหลายของพระเจ้าและร่วมกับตัวของพระเจ้าพระบิดาเอง — 1กธ.10:31; 14:26; ยฮ.4:23–24; รม.15:6.
6. ทุกครั้งที่เรามายังการประชุมโต๊ะงานเลี้ยงขององค์พระผู้เป็นเจ้าเพื่อระลึกถึงองค์พระผู้เป็นเจ้าและนมัสการพระบิดานั้น เราต้องมาพร้อมกับความอุดมสมบูรณ์ของพระคริสต์ที่ก่อกำเนิดจากการที่เราตรากตรำบนตัวของพระคริสต์ในทุกๆ วัน — พบญ.16:15–17:
(1) การนมัสการพระเจ้าด้วยพระคริสต์คือการนมัสการพระองค์อย่างเป็นกลุ่มชนร่วมกับบุตรทั้งหลายของพระเจ้าโดยการรับสุขพระคริสต์ซึ่งกันและกันและร่วมกับพระเจ้า — 1กธ.14:26.
(2) เราต้องมีผลผลิตแห่งพระคริสต์ให้มากพอ เพื่อจะมีส่วนที่ล้นเหลือมาแบ่งปันให้แก่ผู้อื่น และถวายส่วนที่ดีที่สุดของผลผลิตนั้นแด่พระเจ้าพระบิดาเพื่อความยินดี, ความชอบพระทัย, และความอิ่มหนำของพระองค์ — พบญ.15:11; 18:3–4; 12:11.