I. “พระองค์ผู้ทรงนั่งอยู่บนพระที่นั่งจึงตรัสว่า ‘ดูเถิด เราทำให้สิ่งสารพัดใหม่หมด’” — วว.21:5ก.
II. ในฐานะผู้เชื่อทั้งหลายที่อยู่ในพระคริสต์ เราได้ถูกทำให้เป็นสิ่งทรงสร้างใหม่แล้ว เป็นบุคคลที่ได้บังเกิดใหม่ด้วยชีวิตของพระเจ้าและมีชีวิตเป็นอยู่ในมนุษย์ภายใน ไม่ใช่ในมนุษย์ภายนอก — 2กธ.5:17; ฆต.6:15; ยฮ.3:3, 5–6, 15; 2กธ.4:16.
III. ในฐานะสิ่งทรงสร้างใหม่ในพระคริสต์เยซู เราจำเป็นต้องดำเนินชีวิตอยู่ในสภาพใหม่แห่งชีวิต — รม.6:4:
1. การดำเนินชีวิตอยู่ในสภาพใหม่แห่งชีวิตหมายถึงการมีชีวิตเป็นอยู่ในขอบเขตแห่งการเป็นขึ้นและเป็นกษัตริย์ครอบครองในชีวิต — ข้อ 4; 5:17.
2. ในเรื่องของชีวิตนั้น โรม 5:10 กล่าวว่าเราจะได้รับความรอดในชีวิตแห่งพระบุตรของพระเจ้า, 5:17 กล่าวถึงการเป็นกษัตริย์ครอบครองในชีวิต, และ 6:4 ประกาศว่าเราร่วมตายและถูกฝังไว้ด้วยกันกับพระคริสต์แล้ว เพื่อเราจะได้ดำเนินชีวิตอยู่ในสภาพใหม่แห่งชีวิต.
3. หลังจากที่รับบัพติศมาแล้ว เราก็เป็นบุคคลใหม่ที่อยู่ในการเป็นขึ้น; การเป็นขึ้นไม่เพียงเป็นสถานะที่อยู่ในอนาคต แต่ยังเป็นขั้นตอนในปัจจุบันด้วย — 2กธ.5:17; ฟป.3:10–11.
4. เราถูกฝังไว้ด้วยกันกับพระคริสต์เข้าสู่ความตายของพระองค์แล้ว และเรายังได้เป็นขึ้นมาเหมือนกับพระองค์แล้วด้วย ดังนั้นเราจึงควรดำเนินชีวิตอยู่ในสภาพใหม่แห่งชีวิต — กซ.2:2; อฟ.2:5; รม.6:4.
5. สภาพใหม่แห่งชีวิตมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับพระวิญญาณผู้ประทานชีวิต ซึ่งก็คือตัวของพระคริสต์เองที่อยู่ในการเป็นขึ้นของพระองค์; พระวิญญาณนั้นคือหนทางที่จะดำเนินชีวิตอยู่ในสภาพใหม่แห่งชีวิต — 1กธ.15:45ข.
6. การดำเนินชีวิตอยู่ในสภาพใหม่แห่งชีวิตคือการดำเนินชีวิตอย่างที่ได้จัดการกับทุกสิ่งในตัวเราที่เป็นฝ่ายอาดาม จนกว่าเราจะถูกเปลี่ยนแปลงและถอดแบบตามพระฉายาของพระคริสต์อย่างครบบริบูรณ์ — รม.8:29.
IV. ในฐานะสิ่งทรงสร้างใหม่ในพระคริสต์เยซู เราจำเป็นต้องปรนนิบัติอยู่ในสภาพใหม่แห่งวิญญาณ — 7:6:
1. การดำเนินชีวิตของเราควรอยู่ในสภาพใหม่แห่งชีวิต และการปรนนิบัติของเราก็ควรอยู่ในสภาพใหม่แห่งวิญญาณ — ข้อ 6:
(1) ทั้งในการดำเนินชีวิตและการปรนนิบัติของเราไม่ควรมีความเก่าแก่เลย.
(2) ในเรื่องการปรนนิบัติของเรานั้น เราควรมีสภาพใหม่แห่งวิญญาณ แทนที่จะเป็นความเก่าแก่แห่งกฎบัญญัติและตัวอักษร — 2กธ.5:17; รม.7:6.
2. ในโรม 6:4 สภาพใหม่แห่งชีวิตเป็นผลมาจากการที่เราได้ประสานสนิทกับการเป็นขึ้นของพระคริสต์และมีเพื่อการดำเนินชีวิตของเราในชีวิตประจำวัน.
3. ในโรม 7:6 สภาพใหม่แห่งวิญญาณเป็นผลมาจากการที่เราพ้นจากพันธะของกฎบัญญัติและเข้าสนิทกับพระคริสต์ผู้เป็นขึ้น และมีเพื่อการปรนนิบัติที่เรามีต่อพระเจ้า.
4. ทั้งสภาพใหม่แห่งวิญญาณและสภาพใหม่แห่งชีวิตล้วนเป็นผลมาจากการตรึงตายแห่งคนเก่าของเรา — 6:6.
5. ในโรม 7:6 “สภาพใหม่แห่งวิญญาณ” ชี้ถึงวิญญาณมนุษย์ที่บังเกิดใหม่ของเรา ซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าในฐานะพระวิญญาณนั้นทรงอาศัยอยู่ในวิญญาณนี้ — 2ตธ.4:22:
(1) ทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับวิญญาณที่บังเกิดใหม่ของเราล้วนใหม่ และทุกสิ่งที่มาจากวิญญาณของเราก็ล้วนใหม่ — ยฮ.3:6; 4:23–24; รม.1:9; อฟ.6:18.
(2) วิญญาณที่บังเกิดใหม่ของเราคือแหล่งกำเนิดของความใหม่ เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้า, ชีวิตของพระเจ้า, และพระวิญญาณบริสุทธิ์ล้วนอยู่ในวิญญาณนี้ — 1กธ.6:17; 2กธ.3:16–18.
(3) เราควรปรนนิบัติพระเจ้าในวิญญาณที่บังเกิดใหม่ของเราโดยพระคริสต์ผู้อาศัยอยู่ภายใน คือพระวิญญาณผู้ประทานชีวิต เหมือนอย่างเปาโล ไม่ใช่ปรนนิบัติพระเจ้าในจิตของเราโดยฤทธิ์เดชและความสามารถของจิต — รม.1:9.
V. ชีวิตคริสเตียนคือการดำเนินชีวิตที่ได้รับการเปลี่ยนใหม่; เราจำเป็นต้องถูกเปลี่ยนใหม่ในมนุษย์ภายในของเราทุกวัน — 2กธ.4:16; รม.12:2; อฟ.4:23:
1. มนุษย์ภายนอกของเรากำลังถูกทำให้ทรุดโทรมไป แต่มนุษย์ภายในของเรากำลังถูกเปลี่ยนใหม่ทุกวัน — 2กธ.4:16:
(1) มนุษย์ภายนอกประกอบไปด้วยร่างกายที่เป็นอวัยวะ โดยมีจิตเป็นชีวิตและตัวตน.
(2) มนุษย์ภายในประกอบไปด้วยวิญญาณที่บังเกิดใหม่เป็นชีวิตและตัวตน โดยมีจิตที่ถูกเปลี่ยนใหม่เป็นอวัยวะ.
2. ในประสบการณ์ของเรานั้น เราอยู่ในขั้นตอนของการกลายเป็นสิ่งทรงสร้างใหม่โดยการถูกทำให้แตกหักและเปลี่ยนใหม่ — 5:17; 4:10–12, 16; อฟ.4:22–24:
(1) ในแง่ของการอยู่ในพระคริสต์นั้น เราคือสิ่งทรงสร้างใหม่ แต่ในความเป็นจริงที่อยู่ในชีวิตประจำวันของเรานั้น เรากลับไม่ใหม่ เพราะเรายังไม่ได้ให้พระคริสต์ทรงเป็นผู้เดียวที่ยึดครองเรา, เติมเต็มเรา และเป็นชีวิต, นิสัย, ลักษณะที่ปรากฏ, และการสำแดงของเรา — ฆต.2:20; 4:19; 2กธ.3:18; อฟ.3:16–17.
(2) เราได้บังเกิดใหม่แล้ว แต่ในชีวิตประจำวันของเราก็ยังมีการปะปนอยู่เพราะการดำเนินชีวิตของเรานั้นเป็นสิ่งทรงสร้างใหม่อยู่ส่วนหนึ่ง แต่เป็นสิ่งทรงสร้างเก่ามากกว่า — 2กธ.5:17; รม.8:4, 14.
(3) แม้วิญญาณของเราจะบังเกิดใหม่แล้ว จิตของเราพร้อมด้วยการใช้งานของความคิด, ความตั้งใจ, และอารมณ์ก็ยังคงอยู่ในสิ่งทรงสร้างเก่าและจำเป็นต้องได้รับการเปลี่ยนใหม่ — 12:2; อฟ.4:23.
(4) กางเขนคือสิ่งที่ช่วยเหลือเราได้มากที่สุดเพื่อให้การเปลี่ยนใหม่นี้สำเร็จสมบูรณ์ — มธ.16:24; 2กธ.4:10–12.
(5) การถูกเปลี่ยนใหม่คือการมีธาตุแท้ที่ใหม่อยู่เสมอของพระเจ้าถูกแจกจ่ายเข้าสู่เราเพื่อมาแทนที่และขจัดไปซึ่งองค์ประกอบเก่าของเรา — ข้อ 16; รม.12:2; ตต.3:5.
(6) เราถูกเปลี่ยนแปลงจากขอบเขตของสิ่งทรงสร้างเก่าไปสู่ขอบเขตของสิ่งทรงสร้างใหม่โดยขั้นตอนของการเปลี่ยนใหม่เพื่อจะกลายเป็นกรุงเยรูซาเล็มใหม่ — กซ.3:10; วว.21:2.
3. ในขณะที่เราดำเนินชีวิตคริสเตียนเพื่อพระประสงค์ของพระเจ้านั้น เราจำเป็นต้องผ่านขั้นตอนของการเปลี่ยนใหม่ — ขั้นตอนที่มีความเกี่ยวข้องกับการทนทุกข์ — รม.8:17–18; 2กธ.1:7; 4:10–11, 17; 1ปต.4:13; 5:9:
(1) เราถูกกำหนดชะตาให้ทนทุกข์เพื่อเราจะได้รับการเปลี่ยนใหม่; การทนทุกข์ทั้งปวงล้วนเป็นขั้นตอนที่ทำให้เราใหม่ขึ้น — กซ.1:24; ฟป.1:29; 2กธ.1:6; 4:17.
(2) การทนทุกข์ทุกอย่างที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้ให้เราล้วนมีจุดประสงค์เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น — ทำให้เราเปลี่ยนใหม่ — รม.12:2; อฟ.4:23; ตต.3:5.
(3) การทนทุกข์ที่เราผ่านมาคือขั้นตอนที่จะโยกย้ายเราจากขอบเขตของสิ่งทรงสร้างเก่าไปสู่ขอบเขตของสิ่งทรงสร้างใหม่ — 2กธ.5:17.
(4) การทนทุกข์ที่เราผ่านมาเพื่อจะได้รับการเปลี่ยนใหม่นั้นย่อมไม่อาจเทียบกับสง่าราศีของการที่เราได้รับการเปลี่ยนใหม่ได้ — 4:17–18; รม.8:18.
(5) เมื่อเราผ่านความทุกข์ยาก ในตัวเราก็จำเป็นต้องมีการเปลี่ยนใหม่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกวันเพื่อให้พระเจ้าสามารถทำให้พระทัยปรารถนาของพระองค์สำเร็จสมบูรณ์ได้ — 2กธ.4:16–17; อฟ.1:4–5, 9, 11–12.
4. การเปลี่ยนใหม่ของมนุษย์ภายในเกิดขึ้นในขณะที่มนุษย์ภายในได้รับการบำรุงเลี้ยงด้วยการหล่อเลี้ยงที่ใหม่สดของชีวิตแห่งการเป็นขึ้นของพระคริสต์ — ยฮ.11:25; ฟป.3:10:
(1) ขณะที่มนุษย์ภายนอกของเราทรุดโทรมไปโดยการงานแห่งการประหารของกางเขน มนุษย์ภายในของเรา — วิญญาณที่บังเกิดใหม่พร้อมด้วยส่วนต่างๆ ทางภายในของเรา — ก็ถูกเปลี่ยนใหม่ในระบบสิ่งใหม่ทดแทนสิ่งเก่าทุกวันด้วยการหล่อเลี้ยงของชีวิตแห่งการเป็นขึ้น — ยรม.31:33; ฮร.8:10; รม.7:22, 25; 12:2; 2กธ.4:16; อฟ.4:23.
(2) ถ้ามนุษย์ภายในของเรายิ่งได้รับการเปลี่ยนใหม่ การใช้งานต่างๆ แห่งจิตของเราก็ยิ่งได้รับการเปลี่ยนใหม่ไปด้วย — รม.12:2.
(3) วิญญาณที่ผสมกลมกลืนของเราย่อมแผ่ขยายไปสู่ความคิดของเราและกลายเป็นวิญญาณแห่งความคิด; เรากำลังถูกเปลี่ยนใหม่เพื่อการเปลี่ยนแปลงของเราโดยการอยู่ในวิญญาณเช่นนี้ — อฟ.4:23; 2กธ.3:18; รม.12:2.
5. เนื่องจากเราได้บังเกิดจากพระเจ้าเพื่อจะเป็นลูกของพระเจ้าที่มีชีวิตและพระนิสัยของพระเจ้า เราทุกคนจึงมีองค์ประกอบแห่งชีวิตซึ่งทำให้ภายในเรามีพลังขับเคลื่อน — ยฮ.1:12–13; 3:15; 1ยฮ.5:11–12; 2ปต.1:3–4.
(1) ในองค์ประกอบอันศักดิ์สิทธิ์นี้มีศักยภาพในการเปลี่ยนใหม่ — รม.12:2.
(2) ในชีวิตแห่งการเป็นขึ้นของพระคริสต์ ซึ่งก็คือชีวิตอันศักดิ์สิทธิ์นั้น มีศักยภาพในการเปลี่ยนใหม่ — ยฮ.11:25; ฟป.3:10; วว.21:5ก.
(3) ศักยภาพที่อยู่ในชีวิตอันศักดิ์สิทธิ์นี้กำลังทำให้เราเปลี่ยนใหม่ในทุกการกระทำกิจของเรา — รม.6:4; 7:6.
(4) เราจำเป็นต้องมีประสบการณ์และรับสุขศักยภาพในการเปลี่ยนใหม่ที่อยู่ในชีวิตแห่งการเป็นขึ้นของพระคริสต์ เพื่อให้เราถูกเปลี่ยนใหม่ในมนุษย์ภายในของเราทุกวัน — 2กธ.1:9; 4:16.