Download Our Mobile App
(क) जीवनोपयोगी शिक्षामा समावेश हुने विषयवस्तुहरू के कस्ता छन् ?
उत्तरः व्यक्ति स्वयम्को शारीरिक, मानसिक र आध्यात्मिक समुन्नतिका लागि क्रियाशील रहने एवम् परिवार, अन्यव्यक्तिहरू, समुदाय र समाजसँग उपयुक्त व्यवहार गर्ने दृष्टिकोणको विकास पनि जीवनोपयोगी शिक्षाको सरोकार क्षेत्रहो । सभ्य सामाजिक सम्बन्ध, नैतिक मर्यादापूर्ण व्यवहार र प्रभावकारी सञ्चार गर्ने सिप तथा समूहमा काम गर्ने सिपकोसिकाइ पनि जीवनोपयोगी शिक्षाका विषयवस्तु हुन् ।
(ख) जीवनोपयोगी सिपअन्तर्गत पर्ने छ ओटा मुख्य क्षेत्रहरू के के हुन् ?
उत्तरः जीवनोपयोगी सिप अन्तर्गतका क्षेत्रहरू निम्नानुसार छ:
§ सञ्चार र अन्तर्वैयक्तिक सिप
§ निर्णय गर्ने र समस्या समाधान सिप
§ सिर्जनात्मक र समालोचनात्मक सोचाइ सिप
§ आत्मजागरुकता र समानुभूति
§ दृढता र समभाव वा आत्मनियन्त्रण
§ उत्थानशिलता र समस्यालाई सम्बोधन गर्ने क्षमता
(ग) सामाजिक अध्ययन र जीवनोपयोगी शिक्षा कसरी अन्तरसम्बन्धित छन् ?
उत्तर: परम्परागत रूपमा चलिआएका पाठ कण्ठस्थ गर्ने, व्याख्यान सुन्ने, टिपोट पढ्ने जस्ता कार्यले सिकाइ उपलब्धिहुँदैन सामाजिक विषय र जीवनोपयोगी शिक्षा, एकै सिक्काका दुई पाटा हुन्। शिक्षाका राष्ट्रिय उद्देश्य पूरा गरी समुन्नतसमाजको सिर्जनामा लाग्नुपर्ने हालका विद्यार्थीको कर्तव्य हुन जान्छ । व्यक्ति समाजमा बस्ने हुँदा समाजका हरेकक्रियाकलापमा घुलमिल हुनुपर्दछ । समाजका मूल्य मान्यतामा जानकारी हुनुपर्दछ । जसरी सामाजिक न्याय दिलाउनेस्वतन्त्रताको र नैसर्गिक अधिकारको संविधान संवत् तरिकाबाट प्राप्त गर्न, समस्या समाधान, निर्णय क्षमता नेतृत्वदायीभूमिका निर्वाह गर्न सक्ने बनाउनु नै जीवनोपयोगी शिक्षाको उद्देश्य रहेको छ । उदाहरणका लागि व्यक्तिले, कण्ठस्थ गरेरबुँदा पढेर वा सैद्धान्तिक ज्ञानबाट उच्च अङ्क प्राप्त गरेको छ तर सिद्धान्तको मर्मअनुसार, सोच, आचरण व्यवहार कामनभएका सामाजिक विषयको उच्च अङ्कको कुनै अर्थ रहँदैन त्यसैले, तथ्याङ्कहरू खोजेर, विश्लेषण गरेर स्वयं परीक्षण गरेरअनुसन्धानात्मक पद्धतिबाट सिक्नुपर्छ । विद्यार्थीलाई पर्याप्त मात्रामा खोजी गर्ने, सोच्ने, तर्क गर्ने, समालोचनात्मक सोचराख्ने, बुझ्ने, छलफल गर्ने, परीक्षण गर्ने, अनुभूति गर्ने अवसर दिनुपर्छ । उच्च अङ्कको प्रमाणपत्रले मात्र व्यक्ति जीवनमास्थापित हुन सक्दैन । व्यवहारिक ज्ञान, आफ्नो जीवनमा लागु गर्न सक्ने बनाउनु नै जीवनोपयोगी शिक्षाको मूल मर्म हुनजान्छ ।
१. पूर्वीय चिन्तन परम्परा भन्नाले के बुझिन्छ ?
उत्तरः पूर्वीय दर्शन, धर्म, संस्कार, संस्कृति, सभ्यता, रीतिथिति, कला आदिमा आधारित चिन्तन परम्परा नै पूर्वीय चिन्तनहो। "पूर्वीय दर्शन परम्परा" ले सामान्यतया एसियाका पूर्वी, दक्षिणी भूभागमा उदभव एवम् विकास भएका विविधदर्शनहरूलाई जनाउँछ । भौगोलिक दृष्टिकोणबाट पूर्वीय दर्शनअन्तर्गत भारतवर्षीय दर्शन, चिनियाँ दर्शन, कोरियालीदर्शन, जापानी दर्शन, भियतनामी दर्शन आदिको उल्लेख गरिन्छ । वेदमा आधारित अनेकौं सम्प्रदायहरूको समिश्रणबाटआजको स्वरूपमा आइपुगेको हिन्दु धर्म एवम् दर्शन, जनै धर्म एवम् दर्शन, किरात धर्म एवम् दर्शन, शिख धर्म एवम् दर्शनकन्फुसियस दर्शन, ताओ दर्शन आदिको पूभावको पूर्वीय चिन्तन परम्परा बनेको छ । यस्तो पृष्ठभूमिमा पूर्वीय चिन्तनपरम्परा बनेको छ । यस्तो पृष्ठभूमिमा पूर्वीय चिन्तन परम्परा भनाले निकै विविधतापूर्ण दार्शनिक, विचारधारात्मक एवम्व्यावहारिक आयमहरूको समन्वयात्मक दृष्टिकोणलाई बुझ्नु पर्दछ । उपयुक्त समन्वयात्मक दृष्टिकोणका आधारमापूर्वीय चिन्तन परम्पराका केहि साझा आधारभूत मान्यताहरू पनि रहेका छन् । नैतिक जीवनप्रतिको जोड हिन्दु, बौद्ध, किरात, जैन, बोन, कन्फुसियस, ताओ आदि चिन्तन परम्परामा पनि पाइन्छ । यी सबै पूर्वीय दर्शनमा सदाचारिलाईमहत्व दिइएको छ खानपिन, सङ्गत, आजीविका, जीवनशैली आदिले मानिसको चिन्तन र व्यवहारमा प्रभाव पार्ने हुनालेती सबै मानव मर्यादा अनुसारको हुनुपर्ने भनिएको छ त्यसैले (पूर्वीय चिन्तन परम्परामा जीवनोपयोगी आचरणलाई जहिलेपनि उपयुक्त जीवनोपयोगी सिप र स्वस्थ जीवनशैलीलाई जस्तै महत्व दिइएको छ
२. पाश्चात्य चिन्तन परम्परा भन्नाले के बुझिन्छ ?
उत्तरः पाश्चात्य चिन्तन परम्पराको मूल स्रोत प्राचिन ग्रिस हो ग्रिसका दार्शनिकहरू सोकेटस (सुकरात), प्लेटो र एरिस्टोटल(अरस्तु) का विचारको पाश्चात्य चिन्तनमा राम्रो प्रभाव परेको देख्न सकिन्छ सोक्रेटसका शिष्य प्लेटो र प्लेटोका शिष्यएरिस्टोटल हुन् । सोक्रेटसको तार्किक बहसको शैलीलाई पाश्चात्य दर्शनको आधारशिला मानिन्छ। प्लेटोले ज्ञानका सबैविधाहरूमध्ये दर्शन नै श्रेष्ठ रहेको कुरामा जोड दिएका थिए । दार्शनिक शासक नै आदर्श शासक हुन सक्ने उनकोमान्यता थियो पाश्चात्य नितिशास्त्रको विकासमा उनको प्रभावकारी योगदान छ । उनले व्यवस्थित शिक्षाका लागिएकेडेमी नामक संस्था खोले । आधुनिक विश्वविद्यालयहरूलाई प्लेटोको एकेडेमीकै विकसित रूप मानिन्छ । प्लेटोकाशिष्य एरिस्टोटलले भौतिक जगत् र मानव समाजको अध्ययनलाई अगाडि बढाए । पाश्चात्य चिन्तन परम्परामा क्रिश्चियनमतको पनि धेरै प्रभाव परेको छ। युरोपमा कुनै समय चर्च नै सबै क्षेत्रमा सर्वेसर्वा शक्तिशाली अवस्थामा रहेको थियो ।चर्चले प्रकृति विज्ञान, आलोचनात्मक अध्ययन तथा पश्ननिरपेक्ष विचारलाई दमन गथ्यो । त्यसैले त्यो समयलाईकालान्तरमा अध्येताहले अध्यारो युग नाम दिएका छन् । चर्चको अत्याचार ज्यादै बढी भएपछि क्रिश्चियन समुदायभित्रपनि सुधारका लागि आवाज उठन थाले भने कालान्तरमा चर्चका वरूद्ध कलाकार, साहित्यकार दार्शनिक, वैज्ञानिक, राजनीतिक चिन्तक आदिले पनि विद्रोह
गरे । उपयुक्त द्वन्द्वको फलस्वरूप पाश्चात्य चिन्तन परम्परामा पन्थनिरपेक्ष र वैज्ञानिक चिन्तन पद्धति अगाडि आयो ।पन्थनिरपेक्ष एवम् आलोचनात्मक चेतसहितको ज्ञानको खोजीमा उनीहरूले प्राचीन ग्रिसको चिन्तन परम्परालाई ब्युत्याए।पाश्चात्य समाजमा कलात्मक अभिव्यक्ति, आलोचनात्मक विश्लेषण र वैज्ञानिक खोजको ढोका खुल्यो अतः भौतिकविज्ञान र प्रविधको विकास सँगै केही शताब्दिमा शिक्षा, अर्थतन्त्र, तर्कशास्त्र, नीतिशास्त्र, राजनीति शास्त्र, कला दर्शनकाविभन्नि शाखाहरू प्रकृति विज्ञान, वैचारिक स्वतन्त्रता लोकतान्त्रिक पद्धतिको विकास नै पाश्चात्य चिन्तन परम्परा हो ।
३. पूर्वीय चिन्तन परम्परामा नेपालको कस्तो योगदान रहेको छ ?
उत्तरः नैतिक जीवनप्रति हिन्दु, बौद्ध, किराँत जैन, वोन, कन्फुसियस ताओलगायतका सबै दर्शनमा महत्व दिइन्छ ।खानपिन, सङ्गत आजीविका, जीवनशैली आदिले मानिसको चिन्तन र व्यवहारमा प्रभाव पार्ने हुनाले ती सबै मानवमर्यादाअनुसारको हुनुपर्ने मानिएको छ । त्यसैले पूर्वीय चिन्तन परम्परा अन्तर्गत जीवनोपयोगी शिक्षामा जहिले पनिउपयुक्त जीवनोपयोगी सिप र स्वस्थ जीवनशैलीलाई महत्व दिइएको हुन्छ । नेपालमा एकातिर अतिप्राचीनकालदेखिका मान्यता पनि यहाँ अविच्छिन्न देखिन्छन् भने अर्कातिर वैस्विकरण परसंस्कृतिकरण र उपभोगवादले पूर्वीयचिन्तन परम्परालाई असर परेको छ । आयुर्वेद, योग, विपश्यना, शाहाकारी जीवनशैली प्रति जनचासो हालसालैकावर्षहरूमा बढदो क्रममा देखिन्छ त्यसले पनि पूर्वीय चिन्तन परम्पराको महत्व प्रवर्धनलाई योगदान पुयाएको छ । हिन्दु रबौद्ध दुवै परम्परामा जीवनोपयोगी शिक्षा जीवनोपयोगी सिप र स्वस्थ जीवनशैलीलाई आपसमा अन्तर सम्बन्धित मानीआहार, आचारविचार र दैनिक व्यवहारमा तिनीहरूको दातात्यमा जोड दिइएको पनि देखिन्छ भने शिक्षा नीतिमाबहुसांस्कृतिकता, बहुविद्यात्मकता, प्रविधिको प्रयोग वैश्वस्थानीकरण, मौलिकताको प्रवर्धन जस्ता मान्यताले पनि प्रवेशपाइसकेको देखिन्छ ।
१. तलका प्रश्नहरूको अति छोटो उत्तर दिनुहोस् :
(क) चर भनेको के हो ?
उत्तरः चर भनेको अनुसन्धानकर्ताले मापन गर्न चाहेको कुनै व्यक्ति, वस्तु, स्थान, अवस्था वा प्रक्रियासँग सम्बन्धित हुन्छत्यो नै चर हो । चर दुई प्रकारका हुन्छन् ति हुन निर्भर चर र स्वतन्त्र चर ।
(ख) स्वतन्त्र चर र निर्भर चरका एक एक उदाहरण दिनुहोस् ।
उत्तरः चर भनेको अनुसन्धानकर्ताले मापन गर्न चाहेको कुनै व्यक्ति, वस्तु स्थान, अवस्था वा प्रक्रियासँग सम्बन्धित हुन्छ ।उदाहरण वर्षा र धानको सम्बन्ध वर्षा हुनु स्वतन्त्र चर हो भने धान उत्पादन हुनु निर्भर चर हो किनभने वर्षाको कारणले धानउत्पादन बढ्न वा घट्न सक्छ तर धान उत्पादनका कारण वर्षा बढ़न वा घट्न सक्दैन ।
(ग) सहसम्बन्धको परिभाषा लेख्नुहोस् ।
उत्तरः स्वतन्त्र चर र निर्भर चर बिचको सम्बन्धलाई सहसम्बन्ध भनिन्छ । वर्षा हुनु स्वतन्त्र चर भने धान उत्पादन हुनु निर्भरचर हो । किनभने वर्षाको कारणले धान उत्पादन हुनु निर्भर चर हो किनभने वर्षाको कारणले धान उत्पादन बढ्न वा घट्नसक्छ तर धान उत्पादनका कारण वर्षा बढ्न वा घट्न सक्छ तर धान उत्पादनको कारण वर्षा बढ्न वा घट्न सक्दैन ।यस्तो सम्बन्ध नै सहसम्बन्ध हो।
(घ) सहसम्बन्ध र कार्यकारण सम्बन्धबिचको सम्बन्धलाई एक
वाक्यमा लेख्नुहोस् ।
उत्तरः बर्षा बढ़ी हुँदा धान उत्पादन बढ्छ र वर्षा कम हुँदा घट्छ भने यस्तो सम्बन्ध कार्यकारण सम्बन्ध हो भने वर्षाकोकारणले धान उत्पादन बदन वा घट्न सक्छ तर धान उत्पादनका कारण वर्षा बढ्न वा घट्न सक्दैन, यस्तो सम्बन्धलाईसहसम्बन्ध भनिन्छ ।
(ङ) चरको परिभाषा र प्रकारहरूबारे उल्लेख गर्दै टाढाको विद्यालयमा अध्ययनरत आफ्नो कक्षाको साथीलाई एकपत्र लेख्नुहोस् ।
उत्तर:
प्रिय साथी रमा
मिठो सम्झना,
मिति: २०७९/०३/११
म यहाँ सञ्चै छु । तिमी लगायत तिम्रो सम्पूर्ण परिवार पनि त्यहाँ सञ्चै छ भन्ने कामना गर्दछु । आज मैले सामाजिकअध्ययनमा पढेको कुरा चिठ्ठी मार्फत तिमिलाई जानकारी दिन मन लाग्यो। साथी, हामीलाई हिजो सरले चरको बारेमापढाउनु भयो चर के हो ? चर कति प्रकारका हुन्छन् भनेर हिजोको कक्षामा पढ्यौ । मैले त पहिलोपटक चरको बारेमासामाजिकमा पढे, रमाइलो लाग्यो, नयाँ कुरा सिक्न पाउँदा आज यहि तिमीलाई बताउदै छु । चर भनेको असन्धानकर्तालेमापन गर्न चाहेको कुनै व्यक्ति, वस्तु स्थान, अवस्था वा प्रक्रियासँग सम्बन्धित हुने रहेछ । यसलाई दुई प्रकारमा विभाजनपनि गरिएको रहेछ । निर्भर चर (Dependent variable) र स्वतन्त्र चर (Independent variable) रहेछन् । वर्षाहुनु स्वतन्त्र चर हो भने धान उत्पादन बढ्न वा घटन सक्दैन । यस्तो सम्बन्धलाई नै सहसम्बन्ध पनि भनिने रहेछ । फेरिसहसम्बन्ध पनि दुई प्रकारका हुने रहेछन् सकारात्मक र नकारात्मक । यदि स्वतन्त्र चर बढ्दा निर्भर चर बढ्छ र स्वतन्त्र चरघट्दा निर्भर चर पनि घट्छ भने यस्तो सहसम्बन्धलाई सकारात्म सहसम्बन्ध भनिन्छ । त्यसको विपरित स्वतन्त्र चर बढ्दानिर्भर चर घट्ने र स्वतन्त्र चर घट्दा निर्भर चर बढ्ने भएमा नकारात्मक सहसम्बन्ध भनिन्छ। यदि स्वतन्त्र चर घटबढ हुँदानिर्भर चरमा केही फरक नआएमा यसलाई सुन्य चर पनि भनिने रहेछ। साथि चिलीमा सबै कुरा लेख्दा पनि धेरै लामो हुनेभयो । तिमीले कक्षामा यो पाठ पढ्यौ कि नाइ, पढ्यौ भने तिमीले पनि बुझेका र सिकेका कुरा यो चिट्ठी पढ्नासाथलेखेर पठाऊ है । बाँकी कुरा फेरि लेखौँला । तिम्रो प्यारी साथी आकाश अधिकारी
(च) सहसम्बन्ध र कार्यकारण सम्बन्धविच समानता र भिन्नताहरू उल्लेख गरी दुई अनुच्छेद लेख्नुहोस् ।
उत्तर: सामाजिक अध्ययन बहुआयामिक विषय हो । सामाजिक अध्ययन समाजको अध्ययनसँग सम्बन्धित छ। यसअन्तरगत सामाजिक विज्ञानका विषयवस्तुहरूको अध्ययन गरिन्छ । कला, संस्कृति, भाषा, रहनसहन, जीवनशैली आदिविषयवस्तुका बारेमा पनि सामाजिक अध्ययन अन्तर्गत अध्ययन गरिन्छ । शिक्षा, स्वास्थ्य, चेतनास्तर, संस्कृति आदिविषयले मानिसको जीवनस्तरमा प्रभाव पार्दछ । यस्ता सामाजिक विषयवस्तुहरू र जीवनशैली बीचको सम्बन्ध र तिनकोप्रभावको अध्ययन गर्नु नै सहसम्बन्ध र कार्यकारण सम्बन्धको खोजी गर्नु हो । नेपाली समाजमा विभिन्न सामाजिकसमस्या र कुरीतिहरू विद्यमान छन् । यदि समाजको उत्थान र तो कुरीतिहरूको अन्त्य कसरी गर्ने भनेर अध्ययन गर्नखोजियो भने समस्या र अन्य सामाजिक परिस्थितहरूको बिचको सहसम्बन्धको खोजी गर्नुपर्नु हुन्छ । कार्यकारण सम्बन्धजान्नको लागि प्रयोगात्मक विधिको अवलम्बन गरिन्छ तर सामाजिक घटनाहरूको जटिल परिस्थितमा अन्य चरराशीहरूलाई स्थिर राख्न वा परिवर्तन गर्न सकिदैन । यदि कुनै चरको प्रभाव अध्ययन गर्दा अन्य चर राशीहरूकोभिन्नतालाई सँगसँगै अध्ययन गर्नको लागि प्रयोगात्मक प्रयोग गर्नुपर्दछ।
(क) तथ्याङ्क भनेको के हो ? उदाहरण दिनुहोस् ।
उत्तरः तथ्याङ्क भन्नाले कुनै पनि विषय सम्बन्धि जानकारी, आँकडा, तथ्य चित्र सङ्केत विवरण भन्ने बुझिन्छ । तथ्याङ्क दुई प्रकारका रहेका छन् । (१) परिमाणात्मक ( २ ) गुणात्मक
(१) परिमाणात्मक यस्ता तथ्याङ्कलाई सङ्ख्यामा व्यक्त गर्न सकिन्छ, जस्तैः ५ किलोग्राम (तौल), १० मिटर लम्बाइ /चौडाइ), १००० रुपियाँ (आम्दानी/खर्च) आदि ।
(२) गुणात्मक तथ्याङ्क यो तथ्याङ्कले गुणहरू वा विशेषताहरू दर्साउँछ । यसलाई अन्तर्वार्ता प्रश्नावली वा अवलोकन गरेरसङ्कलन गरिन्छ ।
(ख) अनुसन्धान भनेको के हो ?
उत्तरः अनुसन्धान भनेको कुनै पनि विषयको व्यवस्थित तथा वैज्ञानिक रुपमा नयाँ ज्ञानको खोजी गर्ने विधि हो । यसलेव्यक्तिमा भएको ज्ञानलाई विस्तार र बुझाइलाई विस्तार गर्ने कार्य गर्दछ।
(ग) तथ्याङ्कका स्रोतहरू कति प्रकारका छन् ?
उत्तरः तथ्याङ्कका स्रोतहरू दुई प्रकारका छन् । ती हुन् ( १ ) प्राथमिक स्रोत (२) द्वितीय स्रोत
१. प्राथमिक स्रोत- प्राथमिक स्रोत कुनै पनि अध्ययन गर्ने व्यक्ति वा समूहले आफैले सङ्कलन गरेको तथ्याङ्क हो । यसकास्रोतहरू सर्भेक्षण अन्तर्वार्ता क्षेत्रभ्रमण आदि हुन्।
२. द्वितीय स्रोत अनुसन्धानकर्ताबाहेक अन्य व्यक्ति वा संस्थाले पहिले नै सङ्कलन गरेर राखेको विवरणर्ला द्धितिय स्रोतबुझिन्छ । उदाहरण जनगणना, पुस्तक, पत्रपत्रिका इन्टरनेट आदि ।
(घ) परिमाणात्मक तथ्याङ्क तथा गुणात्मक तथ्याङ्क उदाहरणसहित परिचय दिनुहोस् ।
उत्तरः तथ्याङ्कलाई दुई भागमा विभाजन गरिएको छः (१) परिमाणात्मक तथ्याङ्क (२) गुणात्मक तथ्याङ्क (१) परिमाणात्मकतथ्याङ्क - Organisation for economic co-operation and development (OFCD) का अनुसार दायराबुझाउने तथ्याङ्क हो । यस्ता तथ्याङ्कलाई सङ्ख्यामा व्यक्त गर्न सकिन्छ, जस्तै ५ किलोग्राम (तौत) १० मिटर लम्बाइ,चौडाइ), १००० रुपियाँ (आम्दानी/खर्च) आदि । परिमाणात्मक तत्थाङ्कको तथ्याङ्कशास्त्रीय विश्लेषण गर्न सकिन्छ। (२)गुणात्मक तथ्याङ्क - Dewitt Wallance Lbrary का अनुसार
गुणात्मक तथ्याङ्कले गुणह वा विशेषताहरू दर्शाउँछ । यसलाई अन्तर्वार्ता प्रश्नावली वा अवलोकन गरेर सङ्कलन गरिन्छ ।यसलाई सङ्ख्यामा व्यक्त गर्न सकिँदैन । वस्तुको गुणस्तर, व्यक्तिको अनुभव, व्यक्तिलाई मन पर्ने वा मन नपर्नेकुराहरूलाई तथ्याङ्कशास्त्रीय विश्लेषणमा प्रयोग गर्न सकिदैन ।
(ङ) तथ्याङ्कका स्रोतहरू कति प्रकारका हुन्छन् ? उदाहरणसहित स्पष्ट पार्नुहोस् ।
उत्तरः तथ्याङ्कका स्रोतहरू प्राथमिक र द्धितिय गरी दुई
प्रकारका हुन्छन् ।
(क) प्राथमिक स्रोत : प्राथमिक स्रोतबाट वास्तविक तथ्याङ्क प्राप्त गर्न सकिन्छ । यसलाई अध्ययन गर्ने व्यक्ति वासमूहले आफैले संकलन गरेको हुन्छ। सर्वेक्षण अन्तरवार्ता, क्षेत्रभ्रमण, अवलोकन आदि तथ्याङ्क सङ्कलन गर्ने प्राथमिकस्रोतहरू हुन् ।
(ख) द्वितीय स्रोत : अनुसन्धानकर्ता बाहेक अन्य व्यक्ति वा संस्थाले पहिले नै सङ्कलन गरेका हुन्छन् । यस्ता तथ्याङ्कप्रकाशित वा अप्रकाशित दुवै हुन सक्छन्। ती स्रोतहरूलाई तथ्याङ्कको द्वितीय स्रोत भनिन्छ । जनगणना, पुस्तक,पत्रपत्रिका, इन्टरनेट तथा अन्य सञ्चार माध्यम आदि तथ्याङ्कका द्वितीय स्रोतहरू हुन्।
(क) अध्ययन प्रस्तावना भनेको के हो ?
उत्तरः अध्ययन प्रस्तावना भनेको कुनै पनि विषयमा आधारित भइ अनुसन्धान तथा खोज प्रक्रियमा लाग्नु हो । अध्ययनप्रस्तावनामा परिचय समस्याको कथन उद्देश्यहरू साहित्य
पुनरावलोकन अध्ययन विधि सन्दर्भ सामग्रीलाई मुख्य अङ्ग बनाई अध्ययन गर्नुपर्छ । सम्बन्धित विषयविषेषज्ञकोसल्लाहमा अध्ययन अनुसन्धान प्रस्तावनाको काम सम्पन्न गरिन्छ ।
(ख) अध्ययन विधिमा के के कुरा लेख्नुपर्छ ?
उत्तरः अन्ययन विधिमा गुणात्मक र परिमाणात्मक अनुसन्धान विधि प्रयोग गरिन्छ । यसमा प्राथमिक तथा द्धितिय दुबैप्रकारका स्रोतबाट तथ्याङ्क संकलन गरिन्छ । जस्तै सर्भेक्षण अन्तर्वाता, क्षेत्र भ्रमण, अवलोकन, जनगणना, पुस्तकपत्रपत्रिका इन्टरनेट आदि ।
(ग) यस अध्ययन प्रस्तावनामा उल्लिखित द्वितीय तथ्याङ्क सङ्कलनका स्रोतहरू कुन कुन हुन् ?
उत्तरः द्वितीय तथ्याङ्कका स्रोतहरूमा इन्टरनेट, स्थानीय पुस्तकालयमा रहेका पुस्तक, पत्रपत्रिका आदि ।
(क) बौद्धिक चोरी भनेको के हो ?
उत्तरः बौद्धिक चोरी भनेको एउटा कपटपूर्ण कार्य हो । जहाँ कसैले अरुको काम (रेखाहरू, पाठहरू अनुच्छेदहरू, चित्रहरूआदिको नक्कल गर्छ र तिनीहरूलाई आफ्नो दावी गर्छ । यस्ता चोरी गर्नेहरू उनीहरूले प्रयोग गरेको सामग्रीको स्रोतउल्लेख गर्दैनन् । इन्टरनेटमा सामग्रीको व्यापक उपलब्धताको कारण मानिसहरू जानाजानी वा अन्जानमा यस्ता गलतकार्यहरू गर्छन् ।
(ख) मानिसहरूले बौद्धिक चोरी गर्नुका कुनै दुई कारणहरू लेख्नुहोस् ।
उत्तरः मानिसले बौद्धिक चोरि गर्नुका कारणहरू जब शिक्षकहरूले विद्यार्थीहरूलाई होमवर्क गर्दा इन्टरनेटको प्रयोग गर्नप्रोत्साहन गर्छन यसबाट विद्यार्थीले Copy and pest गर्ने हुँदा चोरी हुन्छ, साथै शिक्षकहरूले पनि विना कुनै दुविधात्यसलाई स्वीकार गर्नुहुन्छ ।
(ग) जानाजान गरिने बौद्धिक चोरीका कुनै दुई उदाहरण दिनुहोस् ।
उत्तरः जानाजान गरिने बौद्धिक चोरिका उदाहरण यस प्रकार छन्
१. अरूको कामलाई आफ्नो भनी प्रकाशित गर्नु
२. बजारबाट लेख रचना किनेर विद्यालय/विश्वाविद्यालय
बुझाउनु ।
(घ) बौद्धिक चोरी गर्ने व्यक्तिलाई कस्तो कारबाही हुन्छ ? एक उदाहरण दिनुहोस्।
उत्तरः बौद्धिक चोरी गर्ने व्यक्तिलाई गरिने कारबाहीको उदाहरण तल दिइएको छ विश्वविद्यालयको एउटा क्याम्पसमाकेहि प्राध्यापकहरू माथि बौद्धिक चोरीको उजुरी पुग्यो । त्यसपछि त्यसबारे अनुन्धान गर्न विश्वविद्यालयले एक वरिष्ठप्राध्यापकको नेतृत्वमा अनुसन्धान टोली गठन गन्यो । उक्त टोलीले छानबिन गर्दा केही उपप्राध्यापकहरूको टोलीलेआफ्नो लेखमा एक जना विदेशी अनुसन्धानधाताले गरेको अनुसन्धानको हुबहु नक्कल गरेको पाइयो । अनुसन्धानटोलिले आफ्नो प्रतिवेदन बुझाएपछि विश्वविद्यालयको कार्यकारी समितिले आरोपीहरूलाई दुई वर्षसम्म कुनै अनुसन्धानगतिविधिमा संलग्न हुनबाट प्रतिबन्ध लगायो । यसबाहेक भविष्यमा यस्ता क्रियाकलाप गरिएको पाइएमा उनीहरूकोप्राप्त गरेको शैक्षिक उपाधि समेत खोसी विश्वविद्यालय सेवाबाट बर्खास्त गर्न चेतावनी पनि दियो ।
(ङ) बौद्धिक चोरी एक अपराध हो । यस भनाइलाई उदाहरणसहित एक अनुच्छेदमा व्याख्या गर्नुहोस् ।
उत्तरः बौद्धिक चोरी एक अपराध हो जहाँ कसैले अरूको काम (रेखाहरू, पाठहरू, अनुच्छेदहरू, चित्रहरू आदी) कोनक्कल गर्छ र तिनीहरूलाई आफ्नो दावी गर्छ । यस्तो चोरी गर्नेहरू उनीहरूले प्रयोग गरेको सामग्रीको स्रोत उल्लेखगर्दैनन् । यस्तो चोरी बौद्धिक सम्पत्ति अधिकारको उल्लङ्कन हो । इन्टरनेटमा सामग्रीको व्यापक उपलब्धताको कारणमानिसहरू जानाजानी वा अन्जानमा यस्ता गलत कार्यहरू गर्छन् । कसैको मिहेनत वा बौद्धिकताको अपहेलना गर्नु अरूकोप्रतिभालाई आफ्नो दाबि गर्नु, लापरवाही तरिकाबाट पुनलेखन गर्नु यो सबै अरूको बौद्धिक सम्पत्तिको उल्लङ्कन गर्नु होत्यसैले बौद्धिक चोरी एक अपराध हो ।
(च) बौद्धिक चोरी बाट बच्ने कुनै पाँच उपायहरू उल्लेख गर्नुहोस्।
उत्तरः बौद्धिक चोरीबाट बच्ने कुनै पाँच उपायहरू निम्न लिखित उल्लेख गरिएको छ ।
१. उपयुक्त तरिकाले स्रोत उल्लेख गर्ने, अरूको बौद्धिक सम्पत्ति हामीले प्रयोग नै गर्न नपाउने होइन । जुन लेख किताब, इन्टरनेट वा लेखक, प्रकाशबाट आफूले सूचना वा तथ्याङ्क लिएको हो त्यसको स्रोत उल्लेख गरियो भने त्यसलाईबौद्धिक चोरी भनिदैन। त्यसैले उपयुक्त तरिकाले स्रोत उल्लेख गर्नुपर्छ ।
२. प्रफुरिडिङ गर्ने : आफूले तयार गरेको प्रस्तावना, प्रतिवेदन वा लेख आफ्ना गुरु वा अन्य जानकारहरूलाई पढ्न दिएरउनीहरूको सुझावअनुसार सच्चाएर मात्र विद्यालय वा कलेजमा बुझाउनुपर्छ । त्यसो गर्दा बौद्धिक चोरी हुने सम्भावना कमहुन्छ I
३. उद्धरण गर्ने : कुनै स्रोतबाट सूचना लिँदा उनीहरूको भनाइ जस्ताको तस्तै राख्ने हो भने त्यसलाई उद्धरण चिन्ह.." प्रयोग गरी उपयुक्त तरिकाले स्रोत उल्लेख गर्नुपर्छ । यसो गर्दा बौद्धिक चोरी मानिदैन ।
४. पुनर्लेखन गर्ने : अरूको भनाइ वा सूचना प्रयोग गर्दा सधै उद्धरण चिन्ह प्रयोग गर्नु राम्रो मानिदैन त्यसैले त्यस्ताकुराहरूको मुख्य कुरालाई आफ्नै शब्दमा पुनर्लेखन गर्न सकिन्छ । तर यस्तो कुरामा पनि स्रोत भने उल्लेख गर्नैपर्छ ।सन्दर्भ सामग्रीको सूची लेख्ने : आफ्नो लेख प्रस्तावना वा प्रतिवेदनको अन्तमा सन्दर्भ सामग्रीहरूको सूची उल्लेख गर्नुपर्छ।
(क) समस्या पहिचान भनेको के हो ?
उत्तरः समस्या पहिचान भन्नाले कुनै पनि सामाजिक समस्या, सामाजिक घटना वा अध्ययन गर्न आवश्यक र उपयुक्त कुनैअवधारणा पहिचान गर्नु भन्ने बुझिन्छ । हाम्रो समाजमा यस्ता अनगिन्ती समस्या, घटना र अवधारणा रहेका छन् ।हामीले समस्या निर्माण गर्दा ती समस्याहरू प्राजिक रुपले अनुसन्धान गर्न आवश्यक र उपयुक्त छन् कि छैनन् भनेर यकिनगर्नुपर्छ ।
(ख) समस्या पहिचान गर्दा के के कुरामा ध्यान पुयाउनुपर्छ ?
उत्तरः समस्या निर्माण पहिचान गर्दा ती समस्याहरू प्राज्ञिक रुपले अनुसन्धान गर्न आवश्यक र उपयुक्त छन् कि छैनन् भनेरयकिन गर्नुपर्छ । अनुन्धान गर्ने समस्या बिल्कुलै नयाँ हुनुपर्छ । अरु कसैले पहिले नै गरेको कार्य हुबहु दोहोरिनु हुँदैन ।पहिले नै गरिएको कार्यलाई दोहोयाउनुपर्ने भएमा अध्ययन विधि, समय र परिस्थितिमध्ये कुनै वा सबै फरक गर्नुपर्नेकुराहरूमा ध्यान दिनुपर्छ ।
(ग) परिमाणात्मक अध्ययन पद्धति भनेको कस्तो विधि हो ?
उत्तरः प्राप्ताङ्क, तौल, उमेर आदिसङ्ख्यामा सूचनाहरू सङ्कलन हुने र विश्लेषण गर्दा तथ्याङ्कशास्त्रीय विधिहरू प्रयोग गरिनेअनुसन्धान विधिलाई परिमाणात्मक अध्ययन पद्धति भनिन्छ। परिमाणात्मक अनुसन्धानमा सबैभन्दा प्रचलिन विधिसर्वेक्षण हो ।
(घ) क्षेत्र अवलोकन भनेको कस्तो विधि हो ?
उत्तरः अवलोकन कुनै व्यक्ति, संस्था वा प्रक्रियालाई लामो समयसम्म हेरेर तथ्याङ्क सङ्कलन गर्ने विधिलाई अवलोकनभनिन्छ भने अवलोकनकर्ता आफै उक्त प्रक्रियामा सहभागी भएर तथ्याङ्क सङ्कलन गर्ने विधिलाई क्षेत्र अवलोकन भनिन्छ ।
(ङ) तपाईंको विद्यालय वा समुदायमा अनुसन्धान गर्न सकिने कुनै दुई समस्याहरू पहिचान गर्नुहोस् । ती समस्याहरूकिन अनुसन्धान गर्न आवश्यक र उपयुक्त छन् ? कारण दिनुहोस् ।
उत्तरः हाम्रो विद्यालयमा अनुसन्धान गर्न सकिने समस्याहरू पहिलो विद्यार्थीले बिच मैं कक्षा छाडेर पढ्ने छाड्ने दोस्रो मातृभाषाका कारण नेपाली भाषामा पढ्न पढाउन अप्ठेरो हुनु । यि समस्याहरू प्राय धेरै सामुदायिक विद्यालयहरूमा देखिन्छन्अभिभावकमा चेतना र शिक्षाको कमिको कारण छोराछोरीलाई नियमित विद्यालय नपढाउने, छोराछोरिको भविष्यकोबारेमा चिन्तित नहुने जस्ता कारणले नियमित पठनपाठनमा छोराछोरीलाई पढाइरहेका हुँदैनन् । अशिक्ष, गरिबि घर देखिविद्यालयको दुरि धेरै टाढा जसता कारणले पनि विद्यार्थीहरू बिचमै पठनपाठन छाडेर बस्ने गरेको पाइन्छ । त्यसैलेविद्यार्थीहरूलाई नियमित शिक्षामा ध्यान दिन, प्रोत्साहन गर्न र विद्यार्थी मैत्री वातावरण विद्यालयमा उपलब्ध गराइविद्यार्थीलाई शिक्षाबाट वञ्चित हुनबाट रोक्न यो समस्याको अनुसन्धान गर्न आवश्यक छ । त्यस्तै भाषाको समस्या प्रायमधेशी क्षेत्र, आदिवासी जनजातिले अध्ययन गर्ने क्षेत्रमा बढी देखिन्छ। भाषाको समस्याका कारण विद्यार्थीले पढाएकोनबुझ्ने, अलमल पर्ने, जति माथि गए पनि सिकाइ उपलब्धि नहुने साथै शिक्षकलाई पनि पढाएको कुरा बुझाउन नसक्नुजस्ता धेरै समस्याहरू आयरहेका छन्। त्यसैले विद्यार्थी मैत्री सिकाइको उपलब्धताको लागि यि समस्याको अनुसन्धानगर्न जरुरी छ ।
(च) परिमाणात्मक, गुणात्मक र मिश्रित अध्ययन पद्धति बिच के फरक छ ? एउटा तालिकामा देखाउनुहोस् ।
उत्तर:
परिमाणात्मक:-
(१) परिमाणात्मक अध्ययन पद्धति प्राप्ताङ्क, तौल, उमेर आदि सङ्ख्यामा सूचनाहरू सङ्कलन हुने र विश्लेषण गर्दातथ्याङ्कशास्त्रीय विधिहरू प्रयोग गरिने अनुसन्धान विधिलाई परिमाणात्मक पद्धति भनिन्छ ।
(२) परिमाणात्मक अध्ययन पद्धतिमा सबैभन्दा प्रचलित विधि सर्वेक्षण हो । यस्तै यसको अर्को विधि डिजाइन विधि पनिहो ।
गुणात्मक:-
(१) गुणात्मक यदि मानिसको भावना विचार, व्यवहार जस्ता कुराहरूका सूचनाहरू लने हो भने ती सूचना सङ्ख्यामाउल्लेख गर्न सकिनन । यस्तो खाले अनुसन्धान गर्ने पद्धतिलाई गुणात्मक पद्धति भनिन्छ ।
(२) गुणात्मक अध्ययन पद्धतिको महत्त्वपूर्ण विधि भनेको अन्तर्वार्ता विधि हो । यसमा दुई व्यक्तिबीच प्रत्यक्ष कुरा गरीसूचना सङ्कलन गरिन्छ । अन्तर्वार्तामा ठानेका प्रश्नहरू गरेर सूचना सङ्कलन गरिन्छ । गुणात्मक अध्ययन पद्धतिकोमहत्त्वपूर्ण अन्तर्वार्ताकारले आफूले आवश्यक ठानेका प्रश्नहरू गरेर सूचना सङ्कलन गरिन्छ ।
मिश्रित:-
(१) मिश्रित परिमाणात्मक पद्धति गुणात्मक पद्धति दुवै विधि प्रयोग गर्नेलाई मिश्रित पद्धति भनिन्छ ।
उत्तर:
परिमाणात्मक:-
(१) परिमाणात्मक अध्ययन पद्धति प्राप्ताङ्क, तौल, उमेर आदि सङ्ख्यामा सूचनाहरू सङ्कलन हुने र विश्लेषण गर्दातथ्याङ्कशास्त्रीय विधिहरू प्रयोग गरिने अनुसन्धान विधिलाई परिमाणात्मक पद्धति भनिन्छ ।
(२) परिमाणात्मक अध्ययन पद्धतिमा सबैभन्दा प्रचलित विधि सर्वेक्षण हो । यस्तै यसको अर्को विधि डिजाइन विधि पनिहो ।
गुणात्मक:-
(१) गुणात्मक यदि मानिसको भावना विचार, व्यवहार जस्ता कुराहरूका सूचनाहरू लने हो भने ती सूचना सङ्ख्यामाउल्लेख गर्न सकिनन । यस्तो खाले अनुसन्धान गर्ने पद्धतिलाई गुणात्मक पद्धति भनिन्छ ।
(२) गुणात्मक अध्ययन पद्धतिको महत्त्वपूर्ण विधि भनेको अन्तर्वार्ता विधि हो । यसमा दुई व्यक्तिबीच प्रत्यक्ष कुरा गरीसूचना सङ्कलन गरिन्छ । अन्तर्वार्तामा ठानेका प्रश्नहरू गरेर सूचना सङ्कलन गरिन्छ । गुणात्मक अध्ययन पद्धतिकोमहत्त्वपूर्ण अन्तर्वार्ताकारले आफूले आवश्यक ठानेका प्रश्नहरू गरेर सूचना सङ्कलन गरिन्छ ।
मिश्रित:-
(१) मिश्रित परिमाणात्मक पद्धति गुणात्मक पद्धति दुवै विधि प्रयोग गर्नेलाई मिश्रित पद्धति भनिन्छ ।
(२) मिश्रित अध्ययन पद्धतिमा परिमाणात्मक र गुणात्मक अध्ययन पद्धतिमा प्रयोग गरिने विधिको प्रयोग गरी तथ्याङ्कसङ्कलन गरिन्छ ।
(क) तथ्याङ्क सङ्कलन विधि भनेको के हो ?
उत्तरः खोज वा अनुसन्धानका प्रश्नहरूको समाधान गर्नका लागि सान्दर्भिक विशिष्ट जानकारी प्राप्त गर्ने एक व्यवस्थितप्रक्रिया नै तथ्याङ्क सङ्कलन विधि हो । सङ्कलित तथ्याङ्कलार्य व्यवस्थापन, प्रशोधन र विश्लेषण गरी अनुसन्धानकाप्रश्नहरूको जवाफ निकालिन्छ ।
(ख) प्रश्नावली किन सबैभन्दा प्रचलित साधन हो ?
उत्तरः प्रश्नावलीलाई सर्वेक्षण प्रश्नावली पनि भनिन्छ। यसमा आवश्यक सूचना प्राप्त गर्ने गरी प्रश्नहरूको सूची तयारगरी उत्तरदातासमक्ष प्रस्तुत गरी उत्तर सङ्कलन गरिन्छ । प्रश्नावली सबैभन्दा प्रचलित साधन हो । यो साधनाबाट धेरैव्यक्तिहरूबाट कम समय र स्रोतसाधन प्रयोग गरी तथ्याङ्क सङ्कलन गर्न सकिन्छ ।
(ग) अन्तर्वार्ता मार्गदर्शन भनेको के हो ?
उत्तरः अन्तर्वार्ताकारले उत्तरदातालाई सोध्ने प्रश्नहरू वा सोसम्बन्धी टिपोटलाई नै अन्तर्वार्ता मार्ग दर्शन भनिन्छ । संरचितअन्तर्वार्तामा प्रश्नावलीलार्य नै अन्तर्वार्ता मार्गदर्शन रुपमा प्रयोग गरिन्छ ।
(घ) भिडियो अनुप्रयोगलाई तथ्याङ्क सङ्कलनमा कसरी प्रयोग गर्न सकिन्छ ? एक उदाहरण दिनुहोस् ।
उत्तरः भिडियो अनुप्रयोगहरू जस्तै Gmail, google form, Social Network Zoom, microsoft Teams, Google Meet cisco Webex अरू समूहमा भिडियो कल गर्न प्रयोग गरिन्छ । जसबाट सभासम्मेलन गर्न, अनलाइनकक्षा सञ्चालन गर्न जस्ता औपचारिक तथा समूहमा कुराकानी गर्न जस्ता अनौपचारिक कार्यका लागि विकास गरिएकाहुन् यद्यपि खोज अनुसन्धानमा तथ्याङ्क सङ्कलन गर्न अन्तर्वार्ता लिन छलफल गर्न प्रयोग गरि तथ्याङ्क सङ्कलन गर्न सकिन्छ। जस्तै कुनै एउटा टाउको तथ्याङ्क सङ्कलनको लागि धन्ययनभिायक भन्ने अनुप्रयोग डाउनलोड गरि त्यसमा प्रश्नावलीतयार गरि इमेल वा अन्य सञ्चार साधनमार्फत उत्तरुदाता समक्ष पठाउन सकिन्छ
(ङ) सामाजिक अध्ययन विषयमा तथ्याङ्क सङ्कलन गर्न प्रयोग गर्न सकिने कुनै चारओटय साधनहरूको नाम लेखीकुनै दुईको छोटो परिचय दिनुहोस् ।
उत्तर: सामाजिक अध्ययन विषयमा तथ्याङ्क सङ्कलन गर्न प्रयोग गर्न सकिने चार विधिहरू निम्न छन् :
१. प्रश्नावली
२. अन्तर्वार्ता मार्गदर्शन
३. अवलोकन मार्गदर्शन
४. रुजुसूची
१. प्रश्नावली : प्रश्नावलीलाई सर्वेक्षण प्रश्नावली पनि भनिन्छ । यसमा आवश्यक सूचना प्राप्त गर्ने गरी प्रश्नहरूकोसूची तयार गरी उत्तरदाता समक्ष प्रस्तुत गरी उत्तर सङ्कलन गरिन्छ। यसरी तयार गरिएका प्रश्नहरू मौखिक, लिखित वाइमेलमार्फत उत्तरदातासँग सोधी उत्तर प्राप्त गर्न सकिन्छ।
२. अन्तर्वार्ता मार्गदर्शन : अन्तर्वार्ताले उत्तरदातालाई सोध्ने प्रश्नहरू वा सोसम्बन्धी टिपोटलाई नै अन्तर्वार्ता मार्गदर्शनभनिन्छ । संरचित अन्तर्वार्तामा प्रश्नावलीलार्य नै अन्तर्वार्ता मार्गदर्शन रुपमा प्रयोग गरिन्छ भने अर्धसंरचित र असंरचितअन्तर्वार्तामा अन्तर्वार्ताकारले आफूले आवश्यक ठानेका मुख्य मुख्य प्रश्नहरू वा प्रश्न सोध्ने मुख्य विषयवस्तु टिपेरअन्तर्वार्ता मार्गदर्शन तयार पार्छ ।
(च) अध्ययन अनुसन्धानका लागि तथ्याङ्क सङ्कलन गर्ने विधि तथा साधनहरू छनोट गर्दा के के कुराहरूमा ध्यानदिनुपर्छ ? पाँच बुँदामा लेख्नुहोस् ।
उत्तर : अध्ययन अनुसन्धानका लागि तथ्याङ्क सङ्कलन गर्ने विधि तथा साधनाहरू छनोट गर्दा ध्यान दिनुपर्ने कुराहरू
१. अनुसन्धानकर्ताले तथ्याङ्क सङ्कलन गर्नुभन्दा पहिले कुल
कस्तो तथ्याङ्क सङ्कलन गर्ने, कसरी सङ्कलन गर्ने कसले
सङ्कलन गर्ने र कहिले सङ्कलन गर्ने कुरामा निश्चित हुने ।
२. अनुसन्धानको प्रकार अनुसन्धानकर्ताको आवश्यकता,
उद्देश्य र दक्षता, तथ्याङ्कका प्रकार, परिस्थिति स्रोत र
साधनको उपलब्धता आदिलाई ध्यानमा राख्ने ।
३. एउटै खोज वा अनुसन्धानमा एकभन्दा बढी साधनहरू प्रयोग
गरी तथ्याङ्क सङ्कलन गर्ने ।
४. समय सान्दर्भिक विशिष्ट जानकारी प्राप्त तथ्यहरूको खोज
गर्ने ।
५. प्रश्न सोध्द्धा कसैको व्यक्तिगत वा सामूहिक भावनामा चोट
नपर्ने गरी सरल भाषामा सोध्ने ।
(क) तथ्याङ्क तयारी भनेको के हो ?
उत्तरः तथ्याङ्कलाई सफाई तथा व्यवस्थित गर्ने अनावश्यक तथा त्रुटियुक्त तथ्याङ्कलाई हटाउने साथै सङ्कास्पद तथ्याङ्कलाईपुर्नपुष्टि गर्ने चरणलाई तथ्याङ्क तयारी भनिन्छ । विभिन्न उत्तरदाता वा स्रोतबाट प्राप्त तथ्याङ्क तथा सूचनालाई तालिका, सूची आदिमा प्रस्तुत गरी तथ्याङ्क प्रशोधनका लागि तयार पारिन्छ ।
(ख) तथ्याङ्क विश्लेषण चरणलाई किन सबैभन्दा महइभ्वपूर्ण चरण भनिएको हो ?
उत्तरः तथ्याङ्क प्रशोधनबाट आएका नतिजाहरूको विश्लेषण गरी त्यसको अर्थ निकाल्ने कार्य यस चरणमा गरिन्छ ।तथ्याङ्कको नतिजा आफैले मात्र केही अर्थ दिन सक्दैन, तसर्थ तिनीहरूको अर्थ र अनुसन्धान प्रश्नहरूसँग तिनीहरूकोसम्बन्धमा आधारमा नै अनुसन्धानको निष्कर्ष निकालिने भएकाले अनुसन्धानकर्ताले अत्यन्त चनाखो भएर विश्लेषणगर्नुपर्छ । यसबाट प्राप्त निष्कर्षका आधारमा योजना निर्माण लगायतका कार्यहरू गरिन्छ त्यसैले यस चरणलार्य एकदममहत्वपूर्ण चरण मानिएको हो ।
(ग) कुनै दुई गुणात्मक तथ्याङ्क प्रशोधन गर्ने कम्प्युटर सफ्टवेयरको नाम उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः गुणात्मक तथ्याङ्क प्रशोधन गर्ने कम्प्युटर सफ्टवेयर
· ATLAS. ti
· Nvivo
(घ) शाब्दिक प्रस्तुतीकरण भनेको के हो ?
उत्तरः जानकारीलाई शब्द, वाक्य तथा अनुच्छेदमा गरिने प्रस्तुतिकरणलाई शाब्दिक प्रस्तुतिकरण भनिन्छ । यस प्रकारकोप्रस्तुतीकरणमा लेखकले जानकारीहरूलाई व्याख्या गर्न पुष्टि गर्नु र निष्कर्ष निकाल्न सक्ने भएकाले यो नै बढी प्रचलितछ ।
(ङ) तथ्याङ्क सङ्कलनपछि गर्नुपर्ने कार्यहरू अफ महत्वपूर्ण हुन्छन् । यस भनाइलाई तर्कसहित पुष्टि गर्नुहोस् ।
उत्तरः तथ्याङ्क सङ्कलनपछि गर्नुपर्ने कार्यहरू अफ महत्त्वपूर्ण हुन्छन् किनभने अनुसन्धान वा खोजका क्रममा सूचना तथातथ्याङ्क सङ्कलन गरेर मात्र पुग्दैन यसरी सङ्कलन गरिएका सूचना तथा तथ्याङ्क सबै आफ्नो अनुसन्धानमा काम लाग्दैनन्।त्यसैले प्राप्त गरिएका सूचना तथा तथ्याङ्कलार्य सर्वप्रथम तयारी गरिन्छ । त्यसपछि प्रशोधन गरिन्छ । प्रशोधनपछिविश्लेषण गरि अनुसन्धान प्रश्नहरूको जवाफ निकालिन्छ । सबैकार्य सकिएपछि तथ्याङ्क भण्डारन गरिन्छ । अन्तमालक्षित समूहलाई तथ्याङ्कबारे जानकारी दिनका लागि विभिन्न माध्यमबाट प्रस्तुतीकरण गरिन्छ ।
(च) शाब्दिक प्रस्तुतीकरणलाई प्रभावकारी बनाउने कुनै पाँच उपायहरू उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः शाब्दिक प्रस्तुतीकरणलाई प्रभावकारी बनाउने पाँच उपायहरू निम्न छन् :
लक्षित पाठकको दक्षता, आवश्यकता र चासोलाई ध्यानमा राखेर उनीहरूले सजिलोसँग बुझ्न सक्ने भाषा स्तर प्रयोगगरी उनीहरूको चासो हुने जानकारीलाई बढी प्रकाश पार्ने लेखकको आफ्ना भावना तथा पक्षधरता देखाउने शब्द वाभाषा प्रयोग नगर्ने तथ्याङ्क तथा सङ्ख्या र प्रतिशतहरू प्रस्तुत गर्दा गल्ती हुनसक्ने भएकाले तिनीहरूलाई पुनरवलोकनगरी गल्ती भए सच्याउने धेरै लामो व्याख्या वा वर्णनले पाठकलाई मुख्य कुरा बुझ्न कठिन पार्नसक्ने भएकाले सकभरसरिक व्याख्या गर्ने एउटै बुँदालाई पटक पटक दोहो-याउदा पाठकलाई दिक्क लाग्दो हुने भएकाले यसो नगर्ने ।
(छ) चित्रात्मक प्रस्तुतीकरणका कुनै पाँच प्रकारहरू उल्लेख गरी प्रत्येकको एक एक फाइदा उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः जानकारीलाई चित्र, चार्ट, ग्राफ आदि दृश्य माध्यममा गरिने प्रस्तुतिकरणलाई चित्रात्मक प्रस्तुतिकरण भनिन्छ।यसका प्रकारहरू यस प्रकार छन् ।
१. चार्ट
(क) फलोचार्ट
(ख) सङ्गठन चार्ट
(ग) वृत्तचित्र
२. ग्राफ
(क) स्तम्भचित्र
(ख) रेखाचित्र
३. तालिका
चार्ट :- चार्ट शब्दले विभिन्न प्रकारका चित्रात्मक प्रस्तुतीकरण समेट्छ । यसमा फलोचार्ट, सङ्गठन चार्ट, चित्रात्मक चार्टवृत्तचित्र, वृक्षचित्र, नक्सा, मेनचित्र आदिलाई पर्छन् । यसले शाब्दिक प्रस्तुतिकरणले भन्दा कम स्थान र समयमा धेरैजानकारी प्रस्तुत गर्न सक्दछ ।
ग्राफ :- ग्राफ पनि एक किसिमको चार्ट नै हो । यसमा परिमाणात्मक तथ्याङ्कलाई देखाइने भएकाले यसमा रेखाकोलम्बाइ वा उचाइ ग्राफको क्षेत्रफलले समेत तथ्याङ्कको परिमाणलाई प्रतिनिधित्व गर्छन् । माइक्रोसफ्ट एक्से लगायतकापरिमाणात्मक तथ्याङ्क विश्लेषण गर्ने सफरवेयरहरूमा यस्ता ग्राफहरू सजिलै तयार गर्न सकिन्छ।
तालिका :- ठूला परिमाणात्मक तथ्याङ्कलाई शाब्दिक रुपमा प्रस्तुत गर्दा बुझ्न पनि कठिन र प्रस्तुती पनि लामो हुन्छ ।त्यस्तै ती तथ्याङ्कशास्त्रीय गणना गर्न वा तुलना गर्न पनि मिल्दैन । त्यसकारण यस्ता तथ्याङ्कलाई तालिाकामा प्रस्तुतगरिन्छ ।
(क) माइक्रोसफ्ट एक्सेलको छोटो परिचय दिनुहोस् ।
उत्तर: माइक्रोसफ्ट एक्सेल (Microsoft Excel) एक स्पिडसिट (Spreadsheet) मा आधारित सफ्टवेयरकोयसलाई Windows, Macos Android and IOS जस्ता अपरेटिङ सिस्टमका लागि Microsoft कम्पनिलेविकसित गरेको हो । यसलाई परिमाणात्मक तथ्याङ्क प्रशोधन गर्न र विश्लेषण गर्न प्रयोग गरिन्छ ।
(ख) मध्यक भनेको के हो?
उत्तरः मध्यक भनेको तथ्याङ्कको औसत (Average) हो । मध्यकलाई .... / X [जहाँ x = तथ्य (Value) र तथ्य(Value) को सङ्ख्या सूत्र प्रयोग गरेर पनि निकाल्न सकिन्छ ।
(ग) स्तरीय भिन्नताले के मापन गर्छ ?
उत्तरः तथ्याङ्कको सेटभित्र तथ्यहरू (Value) मध्यकवाट कति टाढा वा नजिक छन् भन्ने मापन गर्ने सूचकाङ्कलाई नै स्तरीयभिन्नता (Standard Deriation) भनिन्छ। यसलाई निम्नलिखित सूत्र प्रयोग गरी निकालिन सकिन्छ :
S = …….
S = स्तरीय भिन्नता (Standard deviation)
……… = को योगफल (sum of ......)
X = प्रत्येक तथ्य (Each value)
X = मध्यक (Mean)
n= तथ्यको सङ्ख्या (No. of value)
(घ) माइक्रोसफ्ट एक्सेल प्रयोग गरी मध्यिका निकाल्ने तरिका लेख्नुहोस् ।
उत्तर: मध्यिका (Median) भनेको परिमाणका आधारमा क्रममा मिलाएको तथ्याङ्कलाई ठिक दुई भागमा विभाजन गर्नेतथ्य हो। मध्यक गणनाका लागि सूत्र प्रयोग गरेर निकाल्न सकिन्छ । त्यसै Microsoft Excel मा तथ्याङ्कलाई प्रविष्टगरेपछि तलका चरणहरू अनुसार मध्यिका निकाल्न सकिन्छ :
· आवश्यक भएको Cell मा क्लिक गर्नुहोस् ।
· त्यसपछि बराबर चिह्न (=) टाइप गर्नुहोस् ।
· अब MEDIAN टाइप गर्नुहोस् । त्यसपछि सानो कोष्ट सुरु गरी तथ्याङ्क भएका Cell हरू Select : गर्नुहोस् रकोष्ठ बन्द गर्नुहोस्। (त्यसको सट्टा Formulas Bar मा गएर More Functions भित्र गई Statistical माजानुहोस् । त्यसपछि Median मा क्लिक गर्नुहोस्)
· अब Enter key थिच्नुहोस् । छनोट गरिएको तथ्याङ्कको
· मध्यिका देखिन्छ ।
(ङ) मानिसले आफैले गणना गर्नुभन्दा कम्प्युटर सफ्टवेयर प्रयोग गरी तथ्याङ्क प्रशोधन र विश्लेषण गर्दा के केफाइदा हुन्छ ? कम्तीमा पाँच बुँदामा लेख्नुहोस् ।
उत्तरः मानिसले आफैले गणना गर्नुभन्दा कम्प्युटर सफ्टवेयर प्रयोग गरी तथ्याङ्क प्रशोधन र विश्लेषण गर्दा हुने फाइदाहरूयसप्रकार छन् :
· कम्प्युटर सफ्टवेयर प्रयोग गरी तथ्याङ्क प्रशोधन गर्दा समयको बचत हुन्छ ।
· गणक गर्न लाग्ने प्रतिनिधि कम लाग्छ ।
· डाटा यक्युरेट निस्किन्छ ।
· छिटो छरितो र भरपर्दो हुन्छ ।
· कम्प्युटर सफ्टवेयरले परिमाणात्मक तथा गुणात्मक दुवै प्रकारका तथ्याङ्क प्रशोधन र विश्लेषण गर्न सहयोगपुऱ्याउँछ ।
(क) प्राविधिक शब्दको छोटो परिचय दिनुहोस् ।
उत्तरः प्राविधिक भनेको टेक्निकल लिखित व्याख्याको एक विशेष रूप हो अनुसन्धानको प्रस्तावना तथा प्रतिवेदनमाप्रयोग गरिएका प्राविधिक शब्दहरूको परिभाषा उल्लेख गर्नुपर्छ । यस्ता शब्दहरूको सूचीलाई साहित्य पुनरावलोकनभित्रराख्न सकिन्छ ।
(ख) पादटिप्पणी तथा अन्त्य टिप्पणीमा के फरक छ ?
उत्तर: कुनै विषयवस्तुलाई थप जानकारी दिन वा प्रतिलिपि अधिकारसम्बन्धी जानकारी दिन पृष्ठको तल दिइनेविवरणलाई पादटिप्पणी भनिन्छ । यसका लागि मूलपाठमा भएका शब्दको पछाडि Superscript मा अङ्क दिइन्छ भनेत्यही अङ्क पृष्ठको तलमा लेखी त्यसको पछाडि आवश्यक विवरण लेखिन्छ। त्यस्तै विषयवस्तुबारे थप जानकारी दिनप्रस्तावना, प्रतिवेदन वा लेखरचनाको अन्तमा दिइने विवरणलाई अन्त्य विवरण टिप्पणी (Endnote) भनिन्छ । यसकालागि मूलपाठमा भएका शब्दको पछाडि Superscript मा रोमन अङ्क (i, ii, iii .......) दिइन्छ भने त्यही रोमन अकलेखरचनाको सन्दर्भसूची पछि लेखी त्यसको पछाडि आवश्यक विवरण लेखिन्छ ।
(ग) छोटो रूपको सूचीको परिचय दिई यसलाई तयार गर्दा ध्यान दिनुपर्ने कुनै तीन कुराहरू लेख्नुहोस् ।
उत्तरः अनुसन्धानको प्रस्तावना प्रतिवेदन तथा लेखरचनामा शब्दावलीहरू पटक पटक दोहोरिन्छन् तिनै धेरै दोहारिनेशब्दावलीको छोटो रूप (AbbreviatioNO प्रयोग गर्नुपर्ने हुन्छ । त्यही छोटो रूपको शब्दावलीलाई छोटो रूपको सूचीभनिन्छ छोटो रूपको प्रयोग गर्दा पहिलो पटक पूरा रूप र त्यसको छापडि कोष्ठमा छोटो रूप राखिन्छ । जस्तै: पाठ्यक्रमविकास केन्द्र (पाविके), निर्वाचन आयोग (निआ), त्रिभुवन विश्वविद्यालय (त्रिवि) आदि । त्यसपछि भने छोटो बचतहुनाका साथै लेखको लम्बाइ पनि छोटो बनाउँछ । यसको प्रयोग गर्दा ध्यान दिनुपर्ने कुराहरू :
· छोटो रूपको प्रयोग गर्दा पहिलो पटक पूरा रूप र त्यसको पछाडि कोष्ठमा छोटो रूप लेख्ने । त्यसपछि भने छोटोरूप मात्र प्रयोग गर्ने ।
· लामो खालका लेखरचना जस्तै अनुसन्धानको प्रस्तावना प्रतिवेदन आदिमा छोटो रूपको छुट्टै सूची राख्नुपर्छ ।यस्तो सूचीलाई तालिकाहरूको सूची (Table of Tables) र चित्रहरूको सूची (Table of figures) छन् भनेयी दुवै भन्दा पछाडि र यिनीहरू नभएको अवस्थामा विषयसूची (Table of contents) पनि राख्ने गरिन्छ ।
· अङ्ग्रेजी तथा नेपाली दुवै भाषामा छोटो रूप प्रयोग गरेको भए पहिला एउटा भाषाको सूची बनाइसकेपछि मात्रअर्को भाषाको छोटो रूप सूची बनाउनुपर्छ।
(क) जीवनोपयोगी सिप विद्यालय शिक्षा औपचारिक रूपमा कहिलेदेखि सुरु भएको हो?
उत्तरः जीवनोपयोगी शिक्षाको अवधकारणा सन् १९६५ तिर नै विकास भएको हो सन् १९८६ मा Ottoblo charter for Health promotion ले यसलाई असल स्वास्थ्य छनोट गर्नका लागि आवश्यक मनी स्वीकार गरेको थियो । सन् १९८३मा बाल अधिकार महासन्धिले जीवनोपयोगी शिक्षा बालबालिकाको चौतफी विकास गर्नका लागि निर्देशित हुनुपर्नेउल्लेख गरेको थियो । यसको औपचारिक सुरुवात भने सन् १९९० मा थाइल्याण्डको जोमटेन सहरमा शिक्षासम्बन्धीअन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलन भएको थियो । त्यस सम्मेलनले सबैका लागि शिक्षा घोषणा गर्यो । उक्त घोषणामा बाँच्न, क्षमताविकास गर्न र गुणस्तरीय जीवनका लागि जीवनोपयोगी सिपलाई पनि समावेश गयो त्यसपछि सन् १९९८ को अप्रिल ६२७ मा विश्व स्वास्थ्य सङ्गठनको कार्यालय जेनेभामा जीवनोपयोगी सिप शिक्षासँग सम्बन्धित संयुक्त राष्ट्रसङ्घीयनिकायहरूको बैठक बसि जीवनोपयोगी सिपहरूको कार्य ढाँचा तयार गरे र २००० मा सेनेगलको राजधानी डकारमाभएको 'सबैका लागि शिक्षा को सम्मेलनले जीवनोपयोगी सिपलाई व्यवस्थित रूपमा मावेश गर्यो ।
(ख) समस्या समाधान सिप जीवनोपयोगी सिपको कुन समूहमा पर्छ ?
उत्तरः समस्या समाधान सिप जिवनोपयोगी सिपको सोचाइ सिपमा पर्छ । सोचाइ सिपले व्यक्तिलाई आफ्नोदिमागलाई ठिक तरिकाले परिचालन गर्न सघाउँछन् ।
(ग) विश्व स्वास्थ्य सङ्गठनका अनुसार जीवनोपयोगी सिपहरूलाई कति समूहमा वर्गीकरण गरिएको छ? छोटकरीमाउल्लेख गरी कुनै एक समूहमा पर्ने सिपहरूको सूची बनाउनुहोस् ।
उत्तरः विश्व स्वास्थ्य सङ्गठनका अनुसार जीवनोपयोगी सिपहरूलाई तिन भागमा वर्गीकरण गरिएको छ । आत्मबोध सिपअन्तरवैयक्तिक सिप र सोचाइ सिपहरू गरी तिन समूहमा वर्गीकरण गरिएको छ । आत्मबोध सिपहरूमा व्यक्तिले आफ्नोजीवनलाई व्यवस्थित बनाउन चाहिने सिपहरू पर्छन । यसमा तनाव व्यवस्थापन, संवेगात्मक नियमन, सकारात्मक सोच रआत्मसम्मान गरी चारओय सिपहरूलाई समावेश गरिएको छ ।
(घ) जीवनोपयोगी सिप सिक्नाले हुने फाइदालाई पाँच बुँदामा उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः जीवनोपयोगी सिप सिक्नाले हुने फाइदाहरूलाई यस प्रकार छन् :
· जीवनोपयोगी सिपले व्यक्तिको आफ्नो जीवनलाई व्यवस्थित बनाउन सहयोग गर्छ ।
· समाजमा सफ र सहज जीवन जिउन सक्षम बनाउँछ ।
· व्यक्तिलाई आफ्नो दिमागलाई ठिक तरिकाले परिचालन गर्न सघाउँछन् ।
· लक्ष्य निर्धारण, निर्णय निर्माण, समस्या समाधान गर्न सक्षम बनाउछ ।
· समालोचनाका तथा सिर्जनात्मक सोच, कार्यसम्पादन, उत्थानशीलतामा सक्षम बनाउछ ।
(क) समालोचनात्मक चिन्तन भनेको के हो?
उत्तरः समालोचना शब्द सम र अलोचना दुई शब्दहरू मिलेर बनेको छ । यसरी हेर्दा कुनै विषयवस्तु वा कराको राम्रा तथानराम्रा पक्षहरूको निष्पक्षताका साथ मूल्याङ्कन गर्ने कार्य समालोचनात्मक चिन्तन हो । विभिन्न विचारबिचको तार्किकसम्बन्ध बुझेर स्पष्ट र तर्कसङ्गत सोच्न सक्ने क्षमता नै समालोचनात्क चिन्तन हो ।
(ख) समालोचनात्मक चिन्तनअन्तर्गतका सिपहरूमध्ये तपाइँलाई कुन सबैभन्दा महइभ्वपूर्ण लाग्छ? एक कारणदिनुहोस् ।
उत्तरः समालोचनात्मक चिन्तन अन्तर्गतका सिपहरूमध्ये मलाई सबैभन्दा महत्वपूर्ण विश्लेषण सिप लाग्छ, किनभने कुनैघटना, समस्या वा मुद्धासँग सम्बन्धित सूचना र तथ्याङ्क सङ्कलन गर्ने र तिनीहरूलाई शोधन गर्ने तथा त्यसको प्रभाव वानतिजाबारे विचार गर्ने सिप नै विश्लेषण सिप हो । उदाहरणका लागि १० कक्षापछि के विषय पढ्ने भन्ने समस्या छ भनेकुन विषय पढ्दा के राम्रो हुन्छ ? त्यसका लागि स्रोत साधन के के चाहिन्छ भन्नेबारे सूचना तथा तथ्याङ्क सङ्कलन गरेरतिनीहरूको प्रभाव अनुमान गर्न सकिन्छ ।
(ग) आत्मआलोचनालाई परिभाषित गर्नुहोस् ।
उत्तर: आफ्ना सबल पक्ष र कमजोर पक्ष पहिचान गर्न तथा भविष्यमा कमजोर सच्चाई आफूलाई सबल र सफल बनाउनसहयोग गर्छ । त्यस्तै यसले आफ्ना सबल पक्ष र कमजोर पक्ष केलाएर आफ्नो कमजोरी महसुस गरी कमजोर पक्षलाईस्वीकार गरी त्यसलाई सुधार गर्ने कार्यलाई आत्मआलोचना भनिन्छ ।
(घ) आत्मआलोचना र स्वरूपान्तरणबिच के सम्बन्ध छ? छोटकरीमा लेख्नुहोस् ।
उत्तर: आफ्ना सबल पक्ष र कमजोर पक्ष केलाएर आफ्नो कमजोर पक्षलाई स्वीकार गरी त्यसलाई सुधार गर्ने कार्यलाईआत्मआलोचना भनिन्छ भने आत्मआलोचना गरेर मात्र मानिसले सफलता प्राप्त गर्न सक्दैन । त्यसका लागि त आफ्नोकमजोरीलार्य हटाई आफू परिवर्तन हुनुपर्छ । आफूमा सुधार गर्न आवश्यक विचार कार्य र व्यवहारमा आफै परिवर्तनल्याउनु नै स्वरूपान्तरण हो ।
(ङ) समालोचनात्मक चिन्तनको महइत्वलाई पाँच बुँदामा लेख्नुहोस् ।
उत्तरः समालोचनात्मक चिन्तनको महत्व:
· कुनै मुद्धा वा समस्याको वास्तविक निष्कर्षमा पुग्न
· परिस्थिति अनुकूलका विभिन्न सिद्धान्त, परिभाषा कानुन लगायतका कुराहरू निश्चित गर्न
· व्यक्तिगत पक्षथरता, पूर्वाग्रहलगायतका निष्कर्षमा प्रभाव पार्ने तत्वहरूलाई हटाई उचित निष्कर्ष निकाल्न
· सान्दर्भिक तथ्य, प्रमाण र अनुभवहरूलाई समेटी असान्दर्भिक कुराहरू हटाउन कुन कुरा सर्वस्वीकार्य हो र कुनकुराका लागि प्रमाण आवश्यक छ भन्ने कुराको बोध गर्न ।
(च) समालोचनात्मक चिन्तनमा प्रयोग हुने सिपहरूको सूची बनाउनुहोस् ।
उत्तर: समालोचनात्मक चिन्तनमा प्रयोग हुने सिपहरू निम्न छन्:
(अ) विश्लेषण सिप: कुनै घटना, समस्या वा मुद्धासँग सम्बन्धित सूचना र तथ्याङ्क सङ्कलन गर्ने र तिनीहरूलाई प्रशोधनगर्ने तथा त्यसको प्रभाव वा नतिजाबारे विचार गर्ने सिप नै विश्लेषण सिप हो ।
(आ) अर्थ निर्माण सिप: सङ्क्रलित तथा प्रशोधित सूचना र तथ्याङ्कबाट अर्थ निकाल्ने क्षमता नै अर्थ निर्माण सिप हो ।
(इ) निष्कर्ष अनुमान गर्ने सिप: उपलब्ध ज्ञान पर्याप्त र विश्वसनीय छ छैन मूल्याङ्कन गरी त्यसबाट प्राप्त हुने नतिजाअनुमान गर्ने सिप नै निष्कर्ष अनुमान सिप हो ।
(ई) व्याख्या गर्ने सिप: सिप लगाइएका कुरा र तर्कलाई स्पष्टसँग अरुलार्य बुझाउन सक्ने क्षमतालाई व्याख्या सिपभनिन्छ ।
(उ) आत्मनियमन सिप: आफ्नो सोच्ने तरिका ठिक छ कि छैन भनेर निरन्तर अनुगमन र नियमन गर्नुपर्छ। यस्तो नियमनगर्ने क्षमता नै आत्मनियमन सिप हो ।
(ऊ) खुला सोचाइ सिप: आफ्नो विचार मात्र ठिक भन्ने भावनाबाट मुक्त भइ अरु सबैको विचार भावना, चासोआदिप्रति पर्याप्त ध्यान दिने सिप नै खुला सोचाइ सिप हो ।
(ए) समस्या समाधान सिप: समालोचनात्मक चिन्तनका क्रममा अप्रत्यासित रुपमा आइलाग्ने समस्याहरूलाईबुद्धिमतापूर्ण ढङ्गले समाधान गरी विभिन्न प्रकारका द्वन्द्वलाई व्यवस्थापन गर्ने क्षमतालार्य समस्या समाधान सिप भनिन्छ ।
(छ) आत्मआलोचनाले व्यक्तिलाई कमजोर हैन सबल बनाउँछ? यस भनाइलाई पुष्टि गर्नुहोस् ।
उत्तरः आत्मआलोचनाले व्यक्तिलाई कमजोर हैन सबल बनाउँछ किनभने आत्मआलोचना सिपले आफ्ना बसल पक्ष रकमजोर पक्ष पहिचान गर्न तथा भविष्यमा कमजोरी सच्याई आफूलाई सबल र सफल बनाउन सहयोग गर्छ । त्यस्तैयसले व्यक्तिलाई अरुको दृष्टिकोणबाट आफ्नो व्यवहारको समीक्षा गर्न सिकाउने भएकाले आत्मसचेतनाको पनिविकास गराउँछ । यसले व्यक्तिलाई समस्याको जरासम्म पुग्न र त्यसको समाधान पत्ता लगाउन सक्षम बनाउँछ ।
(क) सिर्जनात्मक चिन्तन भनेको हो?
उत्तरः कुनै पनि परिस्थिति वा परिदृश्यमा नयाँ विकल्पहरू सोच्नु र त्यसलाई वास्तविकतामा बदल्नु नै सिर्जनात्मक चिन्तनहो ।
(ख) सिर्जनात्मक चिन्तन गर्ने व्यक्तिसँग हुने कुनै दुई विशेषताहरू लेख्नुहोस् ।
उत्तर: सिर्जनात्मक चिन्तनका विशेषताहरू
· जिज्ञासु र खुलापनलाई बढावा दिन्छु ।
· व्यक्तिलाई सिकाइ र सिर्जनाप्रति अभिरुचि जगाई खुसी र आनन्दित तुल्याउँछ ।
· सिर्जनात्मक चिन्तन प्रक्रियाको तयारी चरणमा कुनै सिर्जनात्मक यात्राको सुरुवात यसका लागि तयारी गरेर गरिन्छ। यस चरणमा आवश्यक सामग्री व्यवस्था गरिन्छ । त्यस्तै अनुसन्धान, मस्तिष्क मन्थन आदि गरेर आफूलाईलागेका बसै विकल्पहरू विचार गरिन्छ । अन्तमा आफ्नो ज्ञान र अनुभवका आधारमा एउटा योजना तयार गरिन्छ ।
(ग) सिर्जनात्मक चिन्तनको तयारी चरणमा के गरिन्छ ?
उत्तरः सबै सिर्जनात्मक चिन्तन भएका मानिसका आआफ्नै सोच्ने तरिका र प्रक्रियाहरू हुन्छन् । कुनै सिर्जनात्मक यात्राकोसुरुआत यसका लागि तयारी गरेर गरिन्छ । यस चरणमा आवश्यक सामग्री व्यवस्था गरिन्छ । त्यस्तै अनुसन्धान, मस्तिष्कमन्थन आदि गरेर आफूलाई लागेका सबै विकल्पहरू विचार गरिन्छ । अन्तमा आफ्नो ज्ञान र अनुभवका आधारमा एउटायोजना तयार गरिन्छ ।
(घ) सिर्जनात्मक चिन्तनको अभ्यास गर्दा हुने एक फाइदा लेख्नुहोस् ।
उत्तरः सिर्जनात्मक चिन्तनका फाइदाहरू निम्नानुसार छन्:
· यसले मानसिक लचकतामा वृद्धि गर्छ । विभिन्न विकल्पहरूमा विचार गर्ने गराउँछ ।
· समस्याहरूको बहुआयामिक समाधान पत्ता लगाउन सहयोग गर्छ ।
· सिर्जनात्मक चिन्तनको पर्याप्त अभ्यासपछि कार्यस्थलमा आउने विभिन्न चुनौतीहरूसँग लड्ने तथा तीचुनौतीहरूलाई अवसरमा परिणत गर्ने क्षमता विकास हुन्छ ।
· सिर्जनात्मक चिन्तनको अभ्यास गरेपछि कुनै पनि समस्या, विचार वा अवधारणाको विभिन्न पक्षहरू देख्ने बानीकोविकास हुन्छ । एउटै कुराको पनि विभिन्न पक्षहरूको अध्ययनले विभिन्न सत्यको साक्षात्कार गराउँछ ।
(ङ) सिर्जनात्मक चिन्तनका कुनै पाँच विशेषताहरूको सूची बनाउनुहोस् ।
उत्तर: सिर्जनात्मक चिन्तनका कुनै पाँच विशेषताहरूको सूची
· जिज्ञासु र खुलापनलाई बढावा दिन्छ ।
· व्यक्तिलाई सिकाइ र सिर्जनाप्रति अभिरुचि जगाइ खुसी र आनन्दित तुल्याउँछ ।
· सोचाइ र चिन्तनमा विविधता ल्याउँछ ।
· व्यक्तिको जोखिम बहन गर्ने क्षमता वृद्धि गर्ने ।
· काममा नवप्रवर्तन हटाउन मदत गर्छ ।
(च) सिर्जनात्मक चिन्तन प्रक्रियाका पाँच चरणको छोटो परिचय दिनुहोस् ।
उत्तरः सबै सिर्जनात्मक चिन्तन भएका मानिसका आआफ्नै सोच्ने तरिका र प्रक्रियाहरू हुन्छन् । यपि ती सबैले मुख्यतःतलका पाँच चरणमा कार्य गर्छन् । यी चरणमा एकपछि अर्को गर्दै नविन विचार, वस्तु वा अवधारणा सिर्जना हुन पुग्दछन्।
(अ) तयारी चरण: कुनै सिर्जनात्मक यात्राको सुरुआत यसका लागि तयारी गरेर गरिन्छ । यस चरणमा आवश्यक सामग्रीव्यवस्था गरिन्छ । त्यस्तै अनुसन्धान, मस्तिष्क मन्थन आदि गरेर आफूलाई लागेका सबै विकल्पहरू विचार गरिन्छ ।अन्तमा आफ्नो ज्ञान र अनुभवका आधारमा एउटा योजना तयार गरिन्छ।
(आ) विकास चरण: कुनै सिर्जनात्मक यात्राको तयारी सकेपछि केही समय त्यो योजनालाई परिपक्क हुन समय दिइन्छयस समयमा सिर्जनाकार अर्को काम गर्दै समय बिताउँछ । यसै विचमा त्यो योजना सिर्जनाकारको दिमागमा विकासभइरहेको हुन्छ ।
(इ) पूर्दाप्ति चरण: यस चरणलाई अन्तदृष्टि चरण पनि भनिन्छ । सिर्जनाकारको दिमागमा आश्चर्यजनक रुपमा एकाएकनवीन विचार आउँछ । तयार गरेको योजना र समस्या समाधानविचको सम्बन्ध स्पष्ट हुन्छ ।
(ई) मूल्याङ्कन चरण: यस चरणमा उपलब्ध ज्ञान र अनुभवका आधारमा योजना अनुसारको नविन विचारले काम गर्छ वागर्दैन भनेर मूल्याङ्कन वा अनुसन्धान गरिन्छ । कुनै कुनै अवस्थामा त क्षेत्रमा गएर अनुसन्धान नै गर्नुपर्ने पनि हुन्छ ।
(उ) प्रमाणीकरण चरण: यस चरणमा निकै कडा परिश्रम गरी नविन विचारलाई अन्तिम रुप दिइन्छ । सिर्जनाकारकोदिमागमा भएको सिर्जनाले वास्तविक रुपमा प्रकट हुने मौका पाउँछ । सिर्जित वस्तु, विचार वा अवधारणालाई अन्यव्यक्तिहरू समक्ष पेय गरिन्छ ।
(क) समानुभूतिको अर्थ के हो ?
उत्तरः समानुभूति शब्द सम र अनुभूति दुई शब्द मिलेर बनेको छ । यसमा यसको अर्थ बराबर र अनुभूतिको अर्थ अनुभववा महसुस गर्न भन्ने हुन्छ । त्यसैले समानुभूति भन्नाले अरुले भोगिरहेका संवेगात्मक अनुभवलाई पहिचान गर्ने, बुझ्ने र सोमहसुस गरी आफूले पनि त्यस्तै संवेगात्मक अनुभव वा अनुभूति गर्ने क्षमता बुझिन्छ ।
(ख) समानुभूति सिपको कुनै दुई फाइदा लेख्नुहोस् ।
उत्तर: सहानुभूति सिपका फाइदाहरु यस प्रकार छन् :
· सहानुभूति सिप भएका मानिस बाल्यकाल तथा वयस्क दुवै अवस्थामा समाजमा मिलनसार हुने भएकालेसाथीहरूबिचमा तथा समाजमा सबैको प्रिय हुन्छन् ।
· समानुभूति सिपले कार्यस्थलमा पनि सकारात्मक प्रभाव पार्छ । यसले श्रमिक तथा व्यवस्थापक दुवैको कार्यप्रभावकारी रुपमा सम्पादन गर्न सहयोग गर्छ ।
· परिवारका सदस्यहरू तथा दम्पतीबिच एक आपसमा समानुभूति भएमा वैवाहिक जीवन सुखी सफल हुन्छ ।
(ग) संज्ञानात्मक समानुभूतिका कुनै दुई उदाहरण दिनुहोस् ।
उत्तरः संज्ञानातमक सहानुभूति भनेको अरुको संवेगात्मक अनुभवलाई पहिचान गरी बुझ्ने क्षमता हो कैको अनुहार हेरेर ऊदुःखी छ कि खुसी छ भनी थाहा पाउनु संज्ञानात्मक सहानुभूति हो । कसैको अनुहारमा आएको खुसी, हासो देखि उ खुसीछ, रमाएको छ भनी थाहा पाउनु संज्ञानात्मक अनुभूति हो ।
(घ) समानुभूतिका कुनै दुई तत्व उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः सहानुभूतिका मूल तत्वहरू अमेरीकि लेखक Dariel Goleman का अनुसार सहानुभूतिक (मुख्य तत्व यस प्रकारछन् ।)
अरूलाई बुझ्नु: अधिकांश मानिसहरूले अरुलाई बुझ्नु नै समयानुभूति भन्ने बुझेका हुन्छन् । यस अवस्थामा मानिसहलेअरुका कुरा तथा गैरशाब्दिक सञ्चार (Nor-verbal communi cation) मा ध्यान दिएर सुन्ने/हेर्ने, उनीहरुकादृष्टिकोण बुझ्ने, त्यसमा आफ्नै संवेदनशीलता देखाउने र उनीहरूका अनुभूति र आवश्यकता अनुसार सहयोग गर्ने कार्यमासक्षम हुन्छन् ।
अरूलाई विकसित पार्नु: अरूलाई विकास गर्ने भन्नाले अरुको आवश्यकता र चासो अनुसार कार्य गर्ने र उनीहरूकासम्भाव्यतालाई पूर्ण विकास गर्ने बुझिन्छ ।
यस्ता सिप भएका मानिसले अरुका कार्यका अनुगमन गरी सहयोग गर्ने उपलब्धि तथा समक्षमतामा प्रशंसा गर्ने, सुधारकालागि रचनात्मक सुझाव दिने तथा उनीहरूका विकासका लागि उपयुक्त काम (Assignments) गर्ने दिने गर्छन् ।
सेवाभाव राख्नु: सेवाभाव राख्ने भन्नाले आफ्ना सेवाग्राही वा सहयोग पेटीहरूको आवश्यकतालाई पहिलोप्राथमिकतामा राख्ने, उनीहरूप्रति इमान्दार रहने र उनीहरूको सन्तुष्टिका लागी उपायहरू खोज्ने बुझिन्छ। यस्तामानिसहरूले आफ्ना सेवाग्राही वा सहयाग पेक्षीहरूको आवश्यकता राम्ररी बुझेर ती आवश्यकता पुरा गर्ने प्रयास गर्छन्यसो गर्दा उनीहरूप्रति सेवाग्रही वा सहयोगापेक्षीको विश्वास बढ्छ र दुवै पक्षविचको सम्बन्ध बलियो र लामो समयसम्मटिकाइ हुन्छ ।
(ङ) समानुभूतिका तत्वको सूची बनाई कुनै दुईको परिचय दिनुहोस् ।
उत्तरः समानुभूति शब्द सम र अनुभूति दुई शब्द मिलेर बनेको छ । यसका मुल तत्वहरू यस प्रकार रहेका छन् ।
· अरुलाई बुझ्नु
· सेवाभाव राख्नु
· अरूलाई विकसित पार्नु
· राजनीतिक सचेतना
· विविधताको उपयोग गर्नु
अरुलाई बुझ्नु: अधिकांश मानिसहरूले अरुलाई बुझ्नु नै समयानुभूति भन्ने बुझेका हुन्छन् । यस अवस्थामा मानिसहलेअरुका कुरा तथा गैरशाब्दिक सञ्चार (Nor-verbal communi cation) मा ध्यान दिएर सुन्ने / हेर्ने, उनीहरुकादृष्टिकोण बुझ्ने, त्यसमा आफ्नै संवेदनशीलता देखाउने र उनीहरूका अनुभूति र आवश्यकताअनुसार सहयोग गर्ने कार्यमासक्षम हुन्छन् ।
अरूलाई विकसित पार्नु: अरूलाई विकास गर्ने भन्नाले अरुको आवश्यकता र चासोअनुसार कार्य गर्ने र उनीहरूकासम्भाव्यतालाई पूर्ण विकास गर्ने बुझिन्छ यस्ता सिप भएका मानिसले अरुका कार्यका अनुगमन गरी सहयोग गर्नेउपलब्धि तथा समक्षमतामा प्रशंसा गर्ने, सुधारका लागि रचनात्मक सुझाव दिने तथा उनीहरूका विकासका लागिउपयुक्त काम (Assignments) गर्ने दिने गर्छन् ।
(च) संवेगात्मक समानुभूति र दयालु समानुभूतिको उदाहरणसहित परिचय दिनुहोस् ।
उत्तरः
संवेगात्मक समानुभूति: अरूको संवेगात्मक अनुभव देखेर आफूले पनि त्यस्तै अनुभूति गर्नु नै संवेगात्मक सहानुभूति हो ।यसमा अरूको संवेग जस्तो छ, आफूले पनि त्यस्तै संगेव अनुभव गरिन्छ । सिनेमामा कुनै पात्रले दुःख पाएको देखेर रुनुवा हिरोले पिट्दा ताली बजाउनु संवेगात्मक सहानुभूति हो ।
दयालु समानुभूति: अरूको संवेगात्मक अनुभूति आफूले पनि अनुभव गरेर त्यस अनुभवमा आवश्यकताअनुसार सहयोग वासहभागी हुनु दयालु समानुभूति हो । एउटा स्थानमा बढि वा पहिलो जाँदा अरु स्थानका मानिसले दुःख अनुभव गरी त्यसस्थानका मानिसहरूलाई सहयोग गर्नु दयालु समानुभूति हो ।
(छ) समानुभूति सिप विकास गर्न अवलम्बन गर्न सकिने कुनै पाँच उपाय उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः समानुभूति सिप विकास गर्नका लागि विभिन्न उपायहरू अपनाउन सकिन्छ। समानुभूति सिप विकास गर्न अबलम्बनगर्न सकिने उपायहरू यस प्रकार छन् :
· अन्य व्यक्तिहरूका बारेमा उत्सुक रहने उनीहरूका विचार, चासो संस्कृति आदि बारेमा जानकारी राख्ने |
· नयाँ नयाँ मानिसहरूसँग अन्तरक्रिया गर्ने, नयाँ नया ठाउ भ्रमण गर्ने ।
· आफ्ना बानीव्यवहारबारे परिवार, साथी तथा। सहकर्मीहरूबाट पृष्ठपोषण लिइरहने । त्यसरी प्राप्त पृष्ठपोषणअनुसार आफूलाई परिवर्तन गर्ने ।
· कुराकानी गर्दा अरूलाई सम्मान गर्ने उनीहरूको कुरा सुन्ने र समानुपूर्वक आफ्नो विचार, सुझाव आदि राख्ने,
· कुनै सामाजिक संस्था वा परियोजनामा सरिक हुने ।
· कथा, उपन्यास, समाचार लगायतका साहित्य आदि कुराहरू पढ्ने बानी बसाल्ने ।
(क) आत्मबोध भनेको केहो?
उत्तरः आत्मबोध भन्नाले आफैमा ध्यान दिए आफ्ना विचार, भावना तथा कार्यहरू आफ्ना आन्तरिक मूल्य मान्यताहरूसँगमिल्दा छन कि छैनन मूल्याङ्कन गर्नु भन्ने बुझिन्छ । आत्मबोध गर्नसक्ने व्यक्तिले अरूहरुले हेर्ने दृष्टिकोणबाट आफूलाईहेरेर आफ्ना विचार, भावना र कार्यहरूको उचित मुल्याङ्कन गर्छ । त्यसका आधारमा आफ्ना संवेगहरूलाई नियन्त्रण गर्न रतिनीहरूलाई आफ्ना मूल्यमान्यतासँग मिल्ने गरी समायोजन गर्न सक्छ ।
(ख) आत्मबोधको महत्व दुई बुँदामा लेख्नुहोस् ।
उत्तरः आत्मबोध नभएको व्यक्ति कुनै पनि समुह, संस्था वा सङ्गठनको असल नेतृत्वकर्ता हुन सक्दैनन् । असल नेतृत्वकर्ताबन्नका लागि आत्मबोध गर्न आवश्यकता छ । आत्मबोधको महत्व निम्न अनुसार छन् ।
· आफूले के के राम्ररी गर्न सकिन्छ र के के सुधार गर्न आवश्यक
· आफ्नो विचार र कार्यलाई आफ्नो आर्दशसँग मिलाएर खुसी जीवन जिउनु
· आफ्ना संवेग पहिचान गर्नु तथा आफूलाई कम मन पर्ने कामहरू कम गरी तनाव कम गर्नु
(ग) आत्ममूल्याङ्कन भन्नाले के बुझिन्छ, लेख्नुहोस् ।
उत्तरः आफ्ना व्यक्तिगत कार्य र तिनको परिमाणलाई व्यवस्थित रुपले अवलोकन र विश्लेषण गरेर तिनलाई मूल्य दिनेप्रक्रिया नै आत्ममूल्याङ्कन हो । यो प्रायः औपचारिक रुपमा गरिने भएकाले लिखित रुपमा नै गर्ने चलन छ । यसलाईव्यक्तिगत तथा संस्थागत रूपले गर्न सकिन्छ । यसमा व्यक्तिलाई संस्थाको स्थापित लक्ष्य प्राप्तिमा उसको सफलत, कार्यदक्षता र कार्यसम्पादनको स्तर निर्धारण गर्न लगाइन्छ आत्ममूल्याङ्कन व्यक्तिका लागि आफ्ना कमकमजोरी थाहापाउने तथा तिनलाई सुधार गर्ने महत्वपूर्ण अवसर हो । यसका लागि व्यक्तिमा आत्ममूल्याङ्कन गर्ने सपिस वा दक्षताहुनुपर्छ ।
(घ) आत्मबोधका तरिकाहरूबारे छोटकरीमा लेख्नुहोस् ।
उत्तरः व्यक्तिले आफूमा आत्मबोध सिप विकास तथा अभ्यास गर्नाका लागि मुख्य रूपमा निम्न लिखित उपायहरूअपनाउन सकिन्छ । ध्यान गर्ने योगाभ्यास तथा ध्यान गर्ने गर्दा मानिसले आफैले मूल्याङ्कन गर्ने मौका पाउँछ। ध्यानकोसमयमा मेरो लक्ष्य के हो ? के मेरा क्रियाकलाप मेरो लक्ष्य प्राप्तिमा सहयोगी छन् । जस्ता प्रश्नहरूमा आफ्नोमस्तिष्कलाई केन्द्रित गर्नुपर्छ । दैनिक रुपमा केही समय ध्यान गर्ने वा एकान्तमा बस्ने गर्दा आत्मबोध गर्न सजिलो हुन्छ ।
लेख्ने: आफ्ना मुख्य मुख्य योजनाहरू र प्राथमिकताहरू एउटा डायरीमा लेख्ने तथा समय समयमा त्यसलाई समीक्षा गर्नेगर्नाले आफ्ना सरल पक्ष र कमजोरी पक्ष पत्ता लगाउन सकिन्छ । त्यस्तै डायरीमा लेख्ने गर्दा आफ्ना योजनाबारे आफैसचेत हुन सकिन्छ ।
मनोमापन परीक्षण गर्ने: आफ्नो आत्मबोधको स्तर नाप्नकालागि सङ्ख्यात्मक तर्फ र शाब्दिक तर्क जस्ता मनोमापनपरीक्षण गराउँदा आफ्नो आत्मबोधको स्तर पत्ता लगाई सुधार गर्ने मौका पाइन्छ ।
विश्वासिलो साथीहरूलाई सोध्ने: आफ्ना सबै कमीकमजोरीहरू आफैले पता लगाउन गाह्रो हुन्छ । यस्तो अवस्थामाआफ्ना विश्वासिलो साथीहरू तथा आफूभन्दा वरिष्ट व्यक्तिबाट पृष्ठपोषण लिनुपर्छ ।
(ङ) आत्ममूल्याङ्कनको महत्व कुनै पाँच बुँदामा लेख्नुहोस् ।
उत्तरः आत्ममुल्याङ्कन गर्नाले व्यक्ति तथा संस्था दुवैलाई फाइदा हुन्छ। यसले व्यक्तिका कमीकमजोरी पत्ता लगाईतिनलाई सुधार गर्ने भएकाले व्यक्तिको कार्यसम्पादन वृद्धि हुन्छ । यसले संस्थाको लक्ष्य प्राप्तिमा बल पुग्दछ ।आत्ममूल्याङ्कनका महत्वहरू निम्न अनुसार रेहका छन् ।
· व्यक्तिलाई आफूलाई मूल्याङ्कन गर्ने व्यक्ति आफै भएको अनुभूति गराउन
· आफ्नो अनुगमन आफै गर्ने भएकाले उच्च मनोबलका साथ कार्य गराउन
· व्यक्तिको कार्यदक्षतामा सुधार गर्ने
· संस्थाका कर्मचारी विच एकआपसबाट सिक्न बानीको विकास गर्न
· सामूहिक कार्यप्रति उत्प्रेरणा जगाउन
· कामदार / कर्मचारी आफैले नयाँ विधि तथा प्रविधिको खोजी प्रयोग गर्न
(च) आत्ममूल्याङ्कनले व्यक्तित्व विकासमा कसरी सहयोग पुयाउँछ ?
उत्तरः आत्ममूल्याङ्कनले व्यक्तित्व विकासमा निम्न तरिकाबाट
सहयोग पुयाउँछ ।
· आफ्नो अनुगमन आफै गर्ने भएकाले उच्च मनोबलका साथ कार्य गराउन सहयोग पुयाउछ जसले गर्दा व्यक्तित्वविकासमा सहयोग पुऱ्याउँछ ।
· संस्थाका कर्मचारीविच एक आपसबाट सिक्ने बानीको विकास गर्न सहयोग पुऱ्याउँछ जसले गर्दा पनि व्यक्तित्वविकासमा सहयोग पुग्छ ।
· आफैले नयाँ विधि तथा प्रविधिको खोजी गर्छ जसले गर्दा व्यक्तित्व विकासमा सहयोग पुयाउँछ ।
· आफ्ना कमीकमजोरीहरूप्रति कठोर भएर सत्य पत्ता लगाउन आत्ममूल्याङ्कनले सहयोग पुयाउँछ ।
(क) संवेग भन्नाले के बुझिन्छ ?
उत्तरः कुनै वस्तु वा परिस्थितिप्रतिको चेतनायुक मानसिक प्रतिक्रिया नै सवेग हो । प्रायः यस्ता मानसिक प्रतिक्रियाकासाथमा शरिरका अन्य अङ्गहरू तथा व्यक्तिको व्यवहारमा पनि परिवर्तन आउँछ। सुख, खुशी, उत्साह आदि सकारात्मकसंवेगहरू हुन भने दुःख, पीडा, रिस आदि चुनौतीपूर्ण वा नकारात्मक संवेगहरू हुन्।
(ख) संवेग व्यवस्थापन भनेको के हो ?
उत्तरः सकारात्मक तथा नकारात्मक दुवै प्रकारका संवेगप्रति सचेत रहने तथा नितलार्य रचनात्मक तरिकाले परिचालन गर्नेक्षमतालाई संवेग व्यवस्थापन भनिन्छ । नकारात्मक संवेग ल्याउन सक्ने परिस्थितिप्रति आफ्नो संवेगलाई नियन्त्रण वासमायाजन गरी संवेगलाई सकारात्मक तरिकाले अन्त्य गर्ने
गर्नुपर्छ । भैझगडा हुन सक्ने परिस्थितिलाई पहिले नै नियन्त्रण गर्ने भइहालेमा कमभन्दा कम समयमा अन्त्य गर्ने तथात्यसबाट सिक्ने । त्यस्तै सकारात्मक संवेगलाई पनि नियन्त्रण गरी अति खुसी वा उत्साहित हुनबाट बच्नुपर्छ । कुनैखेलमा विजयी हुँदा खुसी हुनुपर्छ तर अति खुसी उत्साहित भएमा आफूले गर्नुपर्ने अभ्यासमा ध्यान नपुगी अर्को पटकपराजय हुन सक्छ। संवेग व्यवस्थापन सिप एउटा महत्वपूर्ण जीवनपयोगी सिप हो ।
(ग) किशोरावस्थामा किन सहपाठी समूह महइभ्वपूर्ण हुन्छ ?
उत्तरः संवेग व्यवस्थापनका लागि मुख्यतः सकारात्मक तथा नकारात्मक दुवै प्रकारका संवेगहरू नियन्त्रण गर्ने र दोस्रोनकारात्मक संवेग ल्याउन सक्ने परिस्थिति वा वातावरणलाई नियन्त्रण गर्ने गर्नुपर्छ । यसका लागि निम्न लिखित उपायअपनाउन सकिन्छ:
· अरूप्रति माया दयाभाव राख्ने
· अरूले आफूप्रति गरेको कुनै पनि राम्रो कार्यका लागि कृतज्ञता व्यक्त गर्ने
· अरुको अति आलोचना गर्नबाट बच्ने
· आफूमा नकारात्मक सोचाइ आएमा त्यसलाई चुनौती दिने र प्रमाण खोज्ने
· आफूलाई मन पर्ने वा आफूले गर्न सक्ने काममा संलग्न हुने
· आफ्ना वरपर भएका घटनाहरूलाई स्वाभाविक मानेर स्वीकार गर्ने
· आफ्नो जीवनमा आएका नकारात्मक कुराभन्दा सकारात्मक कुरामा ध्यान दिने ।
(घ) योगाभ्यासमा के के पर्छन्?
उत्तरः ध्यान तथा योगाभ्यासले कुनै वस्तु वा विचारमा ध्यान केन्द्रित गर्ने क्षमता बढाउँछ । योगभ्यासमा प्राणायाम, आसनर आराम गर्ने तरिका सिकाइन्छ भने ध्यानमा कुनै उक कुरामा ध्यान केन्द्रित गरिन्छ । योगभ्यासमा अनुलोमलिोम मस्त्रिका, कपालभाति जस्ता प्राणाणम र भुजङ्गासन, मर्कटासन, धनुरासन बज्रासन आदि आसन पर्दछन् ।
(ङ) संवेग व्यवस्थापन गर्ने कुनै पाँचओटा उपाय लेख्नुहोस् ।
उत्तरः संवेग व्यवस्थापन गर्ने उपायहरू निम्नानुसार छन्:
· संवेगसँग सम्बन्धित कार्यहरू ठिक वा बेठिक पत्ता लगाई आफू योग्य वा अयोग्य भएको थाहा पाउने ।
· नियमित रूपमा आफ्नो भावनाको अवधि क्रोधबाट आक्रमणतिर जानबाट जोगिनुका साथै नियन्त्रण गर्ने ।
· नियमित रूपमा शारीरिक व्यापक गर्ने ।
· एकान्तमा बसिरहनुको सट्टा मन मिल्ने व्यक्तिसँग कुराकानी गर्ने र समुहमा रमाउन सिक्ने ।
· आफूलाई मन पर्ने वा आफूले गर्न सक्ने काममा संलग्न हुने ।
· आफ्ना वरपर भएका घटनाहरूलाई स्वाभाविक मानेर स्वीकार गर्ने ।
· कोठा वा घरभित्र बसिरहनुको सट्टा केही समय बाहिर बिताउने बानी बसाल्ने ।
· सम्भव हुने महत्वाकाङ्क्षा मात्र राख्ने र त्यसलाई प्राप्त गर्ने प्रयत्न गर्ने तर अति महत्वाकाङ्क्षा नराख्ने ।
(च) किशोरावस्थामा संवेग नियन्त्रणका लागि योगाभ्यास शीर्षकमा एक सम्पादकीय लेख्नुहोस् ।
उत्तरः
सम्पादकीय
जेनिसा भट्टराई
योग तथा ध्यानले किशोरावस्थाको संवेग नियन्त्रण्डा सहयोग पुऱ्याउँछन् । योगाभ्यासमा प्राणायाम, आसन र आराम गर्नेतरिका सिकाइन्छ भने ध्यानमा कुनै एक कुरामा ध्यान केन्द्रित गरिन्छ । अनुलोमविलोम, भस्त्रिका, कापलभाति जस्ताप्राणायाम र भुजङ्गासन, मर्कटासन, धनुरासन, बज्रासन आदि आसन उपयोगी मानिएका छन् । ध्यान तथा योगाभ्यासगर्नाले निम्नलिखित फाइदा हुन्छन्ः
ध्यान तथा योगभ्यासले कुनै वस्तु वा विचारमा ध्यान केन्द्रित गर्ने समता बढाउछ, शारीरिक तथा मानिस सचेतना बढाउछ, चिन्ता, रिस जस्ता नकारात्मक संवेगलां कम गराउँछ । दिमागलाई सान्त बनाइ स्मरणशक्ति बढाउँछ, अनुसासित र नम्रबनाउँछ आत्मबोध गर्ने क्षमता बढाउँछ, श्वासप्रश्वास प्रक्रियालाई सामान्यीकरण गरी एकनास बनाउँछ । अक्सिजनकोअधिकतम उपयोग गराउँछ, शरीरलाई बढी लचकदार बनाउछ, शरीरको कक्षमता बढाउछ । त्यसैले किशोरावस्थामासंवेग नियन्त्रणका लागि योगाभ्यास धेरै महत्वपूर्ण छ
(क) सामाजिक विविधता भन्नाले के बुझिन्छ ? उदाहरणसहित चर्चा गर्नुहोस् ।
उत्तरः समाजमा पनि अनेक जातजाति, भाषा, धर्म, एवम् संस्कृति भएका थरिथरिका मानिसहरू सँगसँगै बसेको
अवस्थालाई विविधताको अवस्था भनिन्छ । समाजमा रहेको विविधतालाई बनाउन नै सामाजिक विविषय शब्दकोप्रयोग गरिन्छ सामाजिक विविधताको अवधारणालेसमाजमा रहेका विविध जाति, भाषा, धर्म, संस्कृतिआदिलाई एउटै संरचनाका विशेष अङ्गका रुपमा चिनाउँछ। त्यस्तो पहिचानले समाजको विविधतापूर्ण स्वरूपलाई उजागर गरी सबै पक्षको समावेशीकरणमा मदत गर्छ ।
सामाजिक विविधता विश्वको स्वाभाविक विशेषता हो। नेपाली समाज पनि एक विविधतापूर्ण समाज हो । नेपाललाई बहुजातिय, बहुभाषिक, बहुसांस्कृतिक स्वम बहुधार्मिक देश मानिङको छ। यसरी सामाजिक विविधता नेपालको र विश्वकै पनि विशेषता हो । विश्वका धर्म, संस्कृति, भाषा र कलाका साथसाथै अन्य धेरै आयाममा विविधता रहेको छ।यसरी अन्त्यमा भन्नुपर्दा समाजमा पनि अनेक जातजाति, भाषा, धर्म, एवम संस्कृति भएका थरी थरीका मानिसहरू सगसगै बसेको अवस्थालाई नै सामाजिक विविधता भनिन्छ ।
(ख) वर्तमान विश्व विविधतापूर्ण छ भन्ने तथ्य उदाहरणसहित स्पष्ट पार्नुहोस् ।
उत्तरः संसारमा करिब ६ सय ५० जातीय समुदायहरू रहेका छन् । त्यस्तै ४ हजार ३ सय धार्मिक आस्थाजन्य सम्प्रदायहरू रहेका छन्। संसारमा करिब ७ हजार १ सय भाषाहरू रहेका छन् । अहिलेको विश्व परिवेश बहुधार्मिक, बहुसांस्कृतिक, बहुभाषिक एवम बहुजातीय छ । संसारभरि आन्तरिक तथा अन्तर्राष्ट्रिय बसाईसराइ भइरहेको छ । रोजगारी, व्यापार शिक्षा तथा पर्यटन प्रयोजनका लागि एकठाउँबाट अर्को ठाउँमा अल्पकालिन बसोबासका लागि जाने मानिसहरूको सङ्ख्या झन् धेरै छ ।
बेलायतको लन्डन सहरमा बासिन्दाहरूबारे सन् २०२१ मा गरिएको एक अध्ययनले त्यहाँ हाल करिब २ सय ७० प्रकारका जातिका मानिसहरू बस्ने र तिनीहरूले करिब ३ सय प्रकारका भाषाहरू बोल्ने तथ्य उजागर भएको छ
। तिनीहरूका प्रजातीय पहिचानमा पनि विविधता छ ।धार्मिक आस्थाका हिसाबले पनि उनीहरू सयौँ प्रकारका
आस्था पद्धतिमा विभाजत छन् । मूल रुपमा कुन देशबाट बसाइसराइ गरेका हुन भन्ने आधारमा पनि विविधता छ ।
लन्डन सहर त एउटा उदाहरण मात्र हो ।
चाहे स्थायी बसोबासका लागि होस् वा अस्थायी बसोबासका लागिहोस् जब मानिसहरू एक ठाउँबाट अर्को ठाउँमा जान्छन् तब साथमा आफ्ना धार्मिक आस्था, भाषा,संस्कृति, कला, भेषभूषा आदि पनि लिएर जान्छन् । यसले विधिताको अवस्थालाई बढाउँछ । बसाइसराइ नभएकोअवस्थामा पनि विश्वका विभिन्न भुभागका मानिसहरू धार्मिक आस्था, अर्थतन्त्र, राजनीति, विचारधारा आदिका कारणले एकआपसमा अन्तरसम्बद्ध हुन्छन् ।
विविधताको अवस्था जति बढ्छ उति नै विविधताको समन्वयको आवश्यकता पनि बढ्छ। प्रतियोगिता हुदै फरक
फरक क्लबका प्रशंसकहरूको द्वन्द्व भयो भने त समस्या पर्छ भने धैर्य संस्कृति, जाति, भाषा, कला र राष्ट्रियता जस्ता कुराहरू द्वन्द्वका बहाना बने भने धेरै जटिल समस्या आइपर्छ। द्वन्द्व व्यवस्थापन र शान्तिको प्रवर्धनका लागि विविधतालाई कसरी सम्बोधन गर्ने भन्ने समूचित नीतिन नभई हुँदैन । विविधताको समन्वय वर्तमान विश्वको
आवश्यकता हो ।
(ग) सामाजिक विविधतालाई समन्वय गर्नु किन आवश्यक छ ?
उत्तरः सामाजिक विविधताको अवस्था जति बढ्छ उति नै विविधताको समन्वयको आवश्यकता पनि बढ्छ । विविधतालार्य समन्वय गर्न एवम् सामान्जस्य स्थापित गर्न नसकिएमा द्वन्द्व बढ्छ । फुटबल प्रतियोगिता हुँध फरक फरक क्लबका प्रशंसकहरूको द्वन्द्व भयो भने त समस्या पर्छ भने धर्म, संस्कृति जाति, भाषा, कला राष्ट्रियता जस्ता कुराहरू द्वन्द्वका बहाना बने भने धेरै जटिल समस्या आइपर्छ । द्वन्द्व व्यवस्थापन र शान्तिको प्रवर्धनका लागि विविधतालाई कसरी सम्बोधन गर्ने भन्ने समुचित नीति नभई हुँदैन । विविधताको समन्वय वर्तमान विश्वको आवश्यकता हो ।
‘
१. गार्हपत्य, आहवनीय र विदथ भन्नाले के के बुझिन्छ ?
उत्तर:
गार्हपत्य : परिवार संस्था
आहवनीय : ग्राम सङ्गठन (गाउँ सभा)
विदथ : विचार विमर्श गर्ने, उपभोग्य वस्तुको वितरण गर्ने,
पीडा गर्ने, धार्मिक क्रियाकलाप गर्ने एवम् युद्धको तयारी
गर्ने संस्था
२. वैयक्तिकतावादी दृष्टिकोण र समुदायवादी दृष्टिकोणमा के भिन्नता रहेको छ ? नेपाली संस्कृतिमा तिनीहरूको समन्वय कसरी गरिएको छ ?
उत्तर: युरोपेली सभ्यतामा व्यक्ति र समाजको सम्बन्धबारे दुई बिल्कुलै विपरित मान्यताहरूको सङ्घर्ष देखिन्छ ।
त्यहाँ एकातिर व्यक्तिलाई केन्द्रमा राख्ने वैयक्तिकवादी दृष्टिकोण देखिन्छ भने अर्कातिर सामाजिक तथा
राजनीतिक संरचनालार्य बढि महत्व दिने समुदायवादी दृष्टिकोण रहेको छ । ती दुइमध्ये कुन विचारधारा अवलम्बन
गरिएको हो । सोही अनुसार सामाजिक सम्बन्धको स्वरूपमा फरक पर्ने हुन्छ । नेपाली संस्कृतिमा समन्वय एवं सामञ्जस्यलार्य जोड दिइने हुनाले युरोपेली सन्दर्भको जस्तो व्यक्तिवादी वा समुदायवादी भन्ने दुई विधा विभाजन छैन। सामाजिक व्यवहारमा समाजलाई प्राथमिकता दिने र आध्यात्मिक व्यवहारमा व्यक्तिलाई प्रथामिकता दिइने पद्धति यहाँ रहिआएको देखिन्छ । आधुनिक युगमा व्यक्तित्व निर्माणमा विज्ञान आधारित शिक्षा, प्रविधि केन्द्रित सिप, बजार निर्देशित उपभोग र सुचना तथा मनोरञ्जनका लागि मिडियामा निर्भरता जस्ता कारणहरू बढि निर्णायक बन्दै गएको बताइन्छ । सामाजिक सञ्जालमा सहभागिता र त्यहाँ हुने अन्तरक्रियाले पनि व्यक्तित्वमा प्रत्यक्ष प्रभाव परिरहेको देखिन्छ ।
३. सामाजिक अन्तर्निर्भरता भन्नाले के बुझिन्छ ? उदाहरणसहित चर्चा गर्नुहोस् ।
उत्तरः सामाजिक संरचनाको आधारभूत एकाई व्यक्ति र परिवार हुन । त्यसपछिको संरसचना कुल हो । आफ्नो कुलका मानिस र आफन्तहरूसहितको समुदायलार्य कुटुम्ब भनिन्छ । सामाजिक राजनीतिक हिसाबले सबैभन्दा सानो एकाई ग्राम मानिएको देखिन्छ । विदुर नितिमा कुलभन्दा ग्राम ठूलो एकाइ रहेको र एउटा ग्राममा अनेक कुलहरू बहने देखाउँछ ग्रामभन्दा जनपद ठूलो एकाई थियो 'कुल' जन्मसँग सम्बद्ध र 'गण' जनपदसँग सम्बद्ध रहेको थियो ।
प्राचीन सामाजिक संरचनाका बहुआयामिक देखिन्छ । परिवार, कुल र कुटुम्बको अन्तरसम्बद्धता महत्वपूर्ण मानिथ्यो । साथै ग्राम र जनपदमा रहेका अन्य कुलसँगको सम्बन्ध र सामाजिक अन्तरनिर्भरता पनि कम महत्वको थिएन गोष्ठी (गुठी) जस्ता संरचनाले सामाजिक अन्तरनिर्भरतालाई व्यवस्थित गर्थे । गुरुकुल तथा आश्रमहरूले विभिन्न कुल, विभिन्न ग्राम, विभिन्न जनपद र ज्यादै टाढा रहेका देशहरूका मानिसलाई आपसमा संवाद र सहकार्य गर्ने अवसर सिर्जना गर्थे, धार्मिक आस्था अनुसारका सम्प्रदायहरूको पनि समाजमा ठूलो महत्व थियो । शिल्पीहरूको श्रेणी र व्यापारीहरूको निगम तथा युग नामका संस्थाहरू, साथ समन्वय सव्यावहारिक, सम्भय समुत्थान नामका ठूला व्यापारिक संस्थाहरूले पनि सामाजिक संरचनामा प्रत्यक्ष प्रभाव पार्थे । प्राचिन राजनीतिक संरचना राज्य र राष्ट्र मण्डलको पनि सामाजिक अन्तरनिर्भरतामा प्रभाव रहन्थ्यो ।
राजनीतिक दल, गैरसरकारी सङगठनहरू, व्यापारिक संस्थाहरू, व्यावसायिक सङ्गठनहरू तथा पैरवी समूहहरूले पनि सामाजिक अन्तरनिर्भरतामा प्रत्यक्ष प्रभाव पार्छन । अन्तर्राष्ट्रिय सम्बन्ध, संयुक्त राष्ट्रसङ्घ र यसका विभिन्न निकायहरू जस्ता वैश्विक सङ्गठनहरू दक्षिण एसियाली क्षेत्रिय सहयोग सङ्गठन (सार्क) जस्ता क्षेत्रिय सङ्गठन, अन्तर्राष्ट्रिय गैरसरकारी संस्दा आदि पनि वर्तमान युगमा सामाजिक अन्तरनिर्भरताको कुरा गर्दा विचार गर्नुपर्ने पक्षहरू हुन् ।
(क) दर्शन भन्नाले के बुझिन्छ ?
उत्तरः दर्शन भननाले प्रकृति, इश्वर, ज्ञान, विज्ञान, वस्तुजीवन र चेतना बारेको विवेचता र विश्लेषण हो । विद्या, तत्सम्बन्धी विषयमा व्यापक रुपले यथार्थ परिचय दिने शास्त्र, आध्यात्मिक तथा भौतिक वस्तुको चिन्तन विश्लेषण पनि हो । दर्शन मूलतः संस्कृति शब्द हो । संस्कृत भषामा 'दृश' धातुमा 'अन' प्रत्ययय लागेर दर्शक' शब्द बन्दा सामान्यतया दर्शन भनेको हेर्ने वा देख्ने कार्य हो । संस्कृतमा जसका माध्यमबाट तत्वको साक्षत्कार हुन्छ अथवा आफूले खोजेको कुरा पाउन मद्दत मिल्छ त्यही दर्शन हो भनिएको पाइन्छ । विशेष अर्थमा दर्शन भन्नाले विशेष प्रकारको विधा वा ज्ञानको एक विद्यालाई जनाइन्छ।
दर्शन विदालाई अङ्ग्रेजी भाषामा फिलोसफी भनिन्छ । फिलोसफी शब्दको मूलमा ग्रिक भाषाको फिलोसफिया
शब्द रहेको छ । जसको अर्थ एक विधा हो । ज्ञानका दिन । आधुनिक युगमा दार्शनिकहरूल दर्शना मुख्य क्षेत्रहरूलाई तत्ववित्रान वा तत्वमीमांसा, ज्ञानसीमांसा वा प्रमाण विज्ञान वा प्रमाणमीमांसा, सत्वमीमांसा, तर्कशास्त्र, नीतिशास्त्र सौन्दर्य मीमांसा आदि भनेर विभाजन गरेको पाइन्छ ।
(ख) विश्व दृष्टिकोण भन्नाले के बुझिन्छ ?
उत्तरः विश्वदृष्टिकोण भन्नाले विश्व वा जगतको अवलोकन र विश्लेषण गरी आफ्नो अनुभूति समेतका
आधारमा विश्वबारे बनाइएको धारणा भन्ने बुझिन्छ । विश्प्रतिको दृष्टिकोण नै विश्वदृष्टिकोण हो भन्न सकिन्छ। आफू बाँचिरहेको विश्ववारे माकिसमा रहेको सोच, मान्यता, दृष्टिकोण तथा अपेक्षाको समष्टि धारणा हो । विश्वदृष्टिकोणले मानिसको विचारधाराामा प्रभाव पार्छ । चेतनालार्य प्रधान मान्ने वा पदर्थाथलार्य मात्र प्रधान मन्ने वा चेतना र पदार्थ दुइटैको साततथ्यको सम्बन्धलाई मान्ने भन्ने तीन अलग अलग विश्वदृष्टिकोणहरू हुन साङ्ख्य दर्शकले चेतना र पदार्थ दुइटैको सातथ्यको सम्बन्ध मान्छ, इसाई दशकले इश्वरका रुपमा चेतनालाई मात्र प्रधान मान्छ र मार्क्सवादले पदार्थलाई मात्र प्रधान मान्छ। तिनीहरूको त्यस्तो अलग अलग मान्यताले जीवन र जगतबारे तिनीहरूका दृष्टिकोणा व्यापक अन्तर पर्छ । विश्वदृष्टिकोणले दैनिक जीवनका क्रियाकलापमाथि पनि प्रभाव पारेको हुन्छ।
संसार कस्तो छ र कस्तो हुनुपर्ने हो भन्ने जस्ता सवालमा मानिसहरूले आफ्नो विश्वदृष्टिकोण अनुसार विश्लेषण गरिहेका हुन्छन् । कतिपय दर्शनमा विश्वलाई मुलतः सुखमय मानिएको छ । कतिपय दर्शनमा विश्वलाई मूलतः पापमय मानिएको छ । कुनै दर्शनमा विश्वलाई भौतिक पदार्थहरूको द्वन्द्वात्मक सम्बन्धबाट अस्तित्वमा रहेको
विश्लेषण गरिएको छ र सुख र पाय वा पुष्ण्बाट निरपेक्ष मानिएको छ। जगत्बारे उक्त चार प्रकारका दर्शनहरूले
अलग अलग विश्व दृष्टिकोण निर्धारण गर्छन् कुनचाही विश्वदृिष्टकोण मानिएको छ भन्ने आधारमा ठूलो वैचारिक साथसाथै व्यावहारिक भिन्नता गर्छन् । कुन चाहिँ विश्वदृष्टिकोण मानिएको छ भन्ने आधारमा ठूलो वैचारिक साथसाथै व्यावहारिक भिन्नता आउँछ ।
(ग) द्विधा विभाजन दृष्टिकोण र समन्वयात्मक दृष्टिकोणको फरक उदाहरणसहित स्पष्ट पार्नुहोस् ।
उत्तरः समता शब्दको अर्थ नेपाली बृहत् दशब्दकोशमा सम हुनाको भाव वा अवस्था, समानता, एकनासेपन, बराबरी, पक्षपात नगर्ने ढाँचा एवम निष्पक्षता भन्ने हुन्छ। यसरी शब्दकोशले समता शब्दलाई समानताको
पर्यायवाचीका रुपमा प्रस्तुत गरेको देखिन्छ । समानताको अर्थ चाहिँ समान हुने चाल वा स्थिति, तुल्यता, सादृश्य
तथा साम्य उल्लिखित छ । सोही शब्दकोशले समान भनेको तुलनात्मक र गुणात्मक दृष्टि र मूल्यगत महत्वले
समेत बराबर भएको भन्ने अर्थ दिइएको छ । शब्दकोशले समानता र समतालाई पर्यायवाची शब्दहरू मानेता पनि
सामाजिक, राजनीतिक, कानुनी तथा नीतिगत क्षेत्रहरूमा तिनीहरूको अलग अलग अर्थ लगाइन्छ । उदारणका लागि कुनै ठाउँमा राहत वितरणको लागि ५०० बोरा चामल छर राहत पाउनुपर्ने परिवार पनि ५०० कै सङ्ख्यामा छन् भने सबैलाई एक-एक बोरा बाँड्या समानता भए जस्तो देखि सक्छ । तर ती परिवारमध्ये कुनै परिवारको घरमा कति पनि खाद्यानन छैन र कुनैको चाही घरमै प्रशश्त खाद्यान्न छैन र कुनैको चाही घरमै प्रशस्त खाद्यान्न हुँदाहुँदै पनि अरुले ति नै भाग पायो भने त्यहँ समता भएन । समता हुनका लागि जो वञ्चित तथा उत्पीडित छ, त्यो व्यक्ति वा समुदायलाई विशेष व्यवस्था गर्नुपर्ने हुनसक्छ । समतामूलक दृष्टिकोण भनेको कुनै पनि व्यक्ति, जाति, समुदाय,
सम्पूदाय आदिलाई शरीरको बनावट, जाति, लिङ्ग, धर्म आदिका कारणले भेदमाव नगरी समाज दृष्टिले हेर्नु हो ।
मानवअधिकारको विश्वव्यापी मान्यताले समानतामूलक विश्व दृष्टिकोणलाई पूवर्धन गर्ने अपेक्षा गरिएको छ। पश्चिमा
देशहरूबाट प्रारम्भ गर्ने अपेक्षा गरिएको छ । पश्चिमा देशहरूबाट प्रारम्भव भएको मावनतावादको र नेपालबाट सहृदयता दर्शनको प्रभाव विस्तारित हुदै जाँदा समतामूलक विश्व दृष्टिकोणको मूल प्रवाही करमा सकारात्मक योगदान पुग्ने देखिन्छ ।
(क) दर्शन बौद्धिक साथसाथै प्रायोगिक विधा पनि हो कसरी ? कारण उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः दर्शन बौद्धिक साथसाथै प्रायोगिक विद्या पनि हो। दर्शन भनेको पठनपाठन मात्र गर्ने र दैनिक जीवनमा मतलब नभएको कुरा होइन । दर्शनमा चिन्तन पद्धतिका साथसाथै जीवन पद्धतिका लागि पनि मार्ग निर्देशन
पाइन्छ। त्यसैले दर्शनको उपयोगिता बौद्धिक विचार विमर्श एवम् प्राज्ञिक चिन्तनका साथसाथै व्यावहारिक जीवनमा
पनि रहेको छ । दर्शनमा मानव जीवनका व्यावहारिक पक्षसँग जोडिएका विज्ञासा, अनुभव र अनुभूति पनि सरोकारका विषयवस्तु हुन् दर्शनको उदय र विकास मानवका जीवन मोगाइबाट नै भएको हो । दर्शन अन्तर्गत विश्लेषण गरिने विषयवस्तुले मानव जीवनका विविध पाटाहरूलाई थप उजागर गर्छन् । दर्शनको अध्ययनले मानव जीवनको महत्व, कर्तव्य र लक्ष्यबारे स्पष्टता आउँछ त्यसैले दर्शनको अध्ययनले दैनिक जीवनमा गरिने क्रियाकलापहरूमा समेत प्रभाव पारिरहेको हुन्छ थाहा पाएर वा नपाएर प्रत्येक व्यक्तिले कुनै न कुनै दर्शनको मान्यता अनुसार दृष्टिकोण, मान्यता एवम् धारणा बनाइरहेको हुन्छ । दर्शनको व्यवस्थित अध्ययन नहुदासम्म आफ्नो जीवन दर्शनबारे स्पष्टता नहुने हुनाले व्यक्ति कतिपय अवस्थामा अन्योलमा रुमल्लिन सक्छ । दर्शनको
व्यवस्थित अध्यनले तथयको पहिचान, तर्कको प्रयोग र समालोचनात्मक विचार गर्ने समता विकास हुन्छ । यसरी आफ्नो जीवन दर्शन कुन हो भन्ने राम्ररी ज्ञान भयो भने दैनिक जीवनमा गरिने क्रियाकलापहरू तथा समस्याको समाधानका लागि गरिने निर्णयहरू सुसङ्गत, व्यवस्थित एवम् नैतिक हुने सम्भावना बढी हुन्छ ।
(ख) दैनिक जीवनका क्रियाकलापसँग दर्शन कसरी सम्बन्धित हुन्छ ?
उत्तरः दैनिक जीवनमा दर्शनको सान्दर्भिकतालाई विभिन्न आयामबाट हेर्न सकिन्छ । सामान्य दैनिक व्यवहारका लागि पनि आवश्यक ज्ञानको स्रोत कुनै दर्शन नै हुन सक्छ । अरू मानिसहरू, अन्य प्राणीहरू तथा प्रकृतिप्रतिको व्यवहारको आधार पनि जीवन दर्शन हो जस्तो जीवन दर्शन हुन्छ उस्तै विचार र व्यवहार हुन्छ भनिन्छ । दैनिक जीवनमा विभिन्न सवालमा ठिक र बेठिक सही र गलतको सही र गलतको निर्णय गर्नका लागि दृष्टिकोणको निर्माण आफ्नो मार्गनिर्देशक दर्शन अनुसार नै हुन्छ ।
(ग) दैनिक जीवनमा दर्शनको उपयोगिताका केही उदाहरणहरू दिनुहोस् ।
उत्तर: दैनिक जीवनमा दर्शनको उपयोगिता मुख्यतया सामान्य समस्या समाधानमा यसबाट प्राप्त हुने ज्ञान तथा सिपसँग जोडिएको छ दर्शनको अध्ययनले विभिन्न विकल्पहरूमध्ये बढी उपयुक्त विकल्प छनोट गर्ने तथा सुसुचित भइ निर्णय गर्ने समताको विकास पनि हुन्छ । सञ्चार दक्षता अभिप्रेरणात्मक क्षमता र लेखन दक्षता पनि दर्शनका कारणले अभिवृद्धि हुने व्यावहारिक प्रायोगिक क्षेत्रहरू हुन् । कुनै विधामा मात्र केन्द्रित भएर पढेका विद्यार्थीको तुलनामा दर्शनशास्त्रसहित पढ्ने विद्यार्थीहरूले उच्च शिक्षाका तथा रोजगारीका लागि लिइने परिक्षणहरूमा ज्यादा सफलता हासिल गरेको विभिन्न अनुसन्धानहरूबाट देखिएको छ । दर्शनको अध्ययनबाट सिकिएका विधि तथा पद्धतिलाई व्यावहारिक जीवनमा प्रयोग गर्न सकिन्छ । दर्शनको अध्ययनले उच्च शिक्षा तथा रोजगारीमा थप अवसर प्राप्त हुन्छ ।
(क) सूचना समाज भन्नाले के बुझिन्छ ?
उत्तरः सुचनाको उत्पादन, प्रशोधन, भण्डारण, तथा वितरण सम्बन्धि कार्य गर्छ, सुचना आधारित काममा प्रधानता हुन्छ, जसलाई सुचना समाज मानिन्छ । सुचनाको उत्पादन तथा वितरण नै समाज विकासका लागि निर्णायक शक्ति
बनेका आधारमा वर्तमानका लिन अवस्थालाई सुचना समाजमा नामाकरण गरेको देखिन्छ । सुचना समाजमा
ज्ञान नै अर्थतन्त्रमा मुल तत्व रहन जान्छन्, जहाँ सुसोचित नागरिक रहन्छन् । त्यसैगरी सुचनामा समाजमा विभिन्न ज्ञान वद्दक पढ्न सकिने सुन्न सकिने र देख्न सकिने सुचना सामाग्री उत्पादन तथा वितरणलाई प्राथमिकता दिइन्छ।
सुचना समाजको परिपेक्षमा डिजिटल विवेध तथा विद्युतिय उपनिवेशवादका सवाल पनि खडा भएका छन् । यसरी
अन्त्यमा सुचना तथा सञ्चार प्रविधिमा बढी पहुच भएका देशका धनी नागरिकको शक्ति भनझन बढ्ने र त्यसमा कम पहुँच भएका देशका नागरिक पिछडिन गइ विभेद बढ्ने सम्भावनाप्रति चिन्ता गरिएको पनि एक सुचना समाज हो ।
(ख) बसाइँसराइले सामाजिक विविधतामा पार्ने प्रभावहरू विश्लेषण गर्नुहोस् ।
उत्तरः बसाइसराइले ग्रामीण समुदायको सामाजिक सम्बन्धमा प्रभाव पार्छ । यसले संयुक्त परिवार प्राणीलार्य
कमजोर बनाउँछ । एकल परिवार बसाइ सरेल सहरमा स्थायी बसोबासका लागि जान्छन् । सहरका विभिन्न
जाति र क्षेत्रका मानिसहरूसँग बसाई सर्नेको आपसी सम्बन्धले नयाँ मूल्यमान्यता र मनोवृत्तिको विकास गराउँछ
भने पुराना मूल्यमान्यता र ग्रामीण रीतिथितीलाई विस्तारै परिवर्तन गर्दै जान्छन् । गाउँमा बुढापाका र महिला, केटाकेटीहरू बसोबास हुन्छ । बच्चाको शिक्षा स्वास्थ्य, वृद्ध आमाबुबाको स्वास्थ्य रहेर चाह आदि कारणले विदेसिएका व्यक्तिका परिवार सहर वा सरह उन्मुख बस्तीहरूमा बसाइ सर्ने प्रवृत्ति बढ्न गई गाउँका जमिन बाँइना रहने, जनशक्तिको अभाव रहेको आदि हुन्छ जसले आर्थिक असमानता समेत बढाउँछ ।
(ग) प्रविधिको विकास र सामाजिक सञ्जालको बढ्दो प्रयोगले पारेका सकारात्मक प्रभाव र नकारात्मक असर विश्लेषण गर्नुहोस् ।
उत्तरः प्रविधिको प्रत्यक्ष प्रभाव दैनिक जीवन र समष्टि समाजमा पनि पर्छ । वर्तमान युगमा प्रविधिको प्रयोग अपरिहार्य छ । नयाँ प्रविधिमा पहुँच हुने वा नहुने अवस्थाले शिक्षा, रोजगारी तथा व्यक्तित्व विकासमा ठूलो अन्तर पर्छ । कोरोना भाइरसका कारणले बन्दाबन्दी तथा निषेधाज्ञाको समयमा प्रविधिमा पहुँच हुनेहरूले भर्चुअल पठनपाठन गरे भने प्रविधिमा पहुँच नहुनेहरू शैक्षिक क्रियाकलापबाट बञ्चित हुन पुग्यो । खुला विद्यालय तथ्य खुला विश्व विद्यालयको विकास प्रविधिका कारणले सम्भव भएको छ । टेनियोडिसिन पनि प्रविधिको सदुपयोगको अर्को महत्वपूर्ण क्षेत्र हो प्रविधिमाथिको निर्भरताले धेरै क्षेत्रमा श्रमिक जनशक्तिको आवश्यक सङ्ख्यामा कटौती भएको
छ । प्राविधिक कारणले भविष्यमा रोजगारी गुमाउने र बेरोजगार बन्ने मानिसहरूले सङ्ख्या बढ्न सक्ने चिन्ता पनि गरिएको पाइन्छ ।
नयाँ प्रविधिको प्रयोगसँगै परिवार, कुल कुटुम्ब र समाजसँगका सम्बन्धहरू पनि नयाँ किसिमबाट संरचित हुँदैछन् । प्रविधिले धेरै क्षेत्रमा सहजता ल्याएको छ भने मानिस मानिसका विचमा हुने प्रत्यय संवाद एवम्अ न्तरक्रिय घटाएको छ भने मानिस मानिसका विचमा हुने प्रत्यक्ष संवाद एवम् अन्तरक्रिया घटाएको छ । प्रविधिका कारणले मानिसका आपसमा सञ्चार गर्न र सञ्चालमा आवद्व हुन सकिने अवस्था छ । एकातिर वास्तविक समाज छ भने अर्कोतिर भर्चुअल सञ्चाल पनि छ । एक व्यक्ति वास्तविक समाज र भर्चुअल सज्जालमा रहने यो अवस्था पहिले थिएन । प्रविधिको विकाससँगै पारिवारिक सम्बन्ध, सामाजिक सम्बन्धित र वैश्वि सम्बन्धमा आउने परिवर्तन के कस्तो हुने हो त्यो स्पष्ट हुने बाँकी नै छ । प्रविधिका कारणले समुदायमा आएका परिवर्तन र सामाजिक रूपान्तरणका अनेक आयाम छन् ।
(क) सूचना समाज भन्नाले के बुझिन्छ ?
उत्तरः सुचनाको उत्पादन, प्रशोधन, भण्डारण, तथा वितरण सम्बन्धि कार्य गर्छ, सुचना आधारित काममा प्रधानता हुन्छ, जसलाई सुचना समाज मानिन्छ । सुचनाको उत्पादन तथा वितरण नै समाज विकासका लागि निर्णायक शक्ति
बनेका आधारमा वर्तमानका लिन अवस्थालाई सुचना समाजमा नामाकरण गरेको देखिन्छ । सुचना समाजमा
ज्ञान नै अर्थतन्त्रमा मुल तत्व रहन जान्छन्, जहाँ सुसोचित नागरिक रहन्छन् । त्यसैगरी सुचनामा समाजमा विभिन्न ज्ञान वद्दक पढ्न सकिने सुन्न सकिने र देख्न सकिने सुचना सामाग्री उत्पादन तथा वितरणलाई प्राथमिकता दिइन्छ।
सुचना समाजको परिपेक्षमा डिजिटल विवेध तथा विद्युतिय उपनिवेशवादका सवाल पनि खडा भएका छन् । यसरी
अन्त्यमा सुचना तथा सञ्चार प्रविधिमा बढी पहुच भएका देशका धनी नागरिकको शक्ति भनझन बढ्ने र त्यसमा कम पहुँच भएका देशका नागरिक पिछडिन गइ विभेद बढ्ने सम्भावनाप्रति चिन्ता गरिएको पनि एक सुचना समाज हो ।
(ख) बसाइँसराइले सामाजिक विविधतामा पार्ने प्रभावहरू विश्लेषण गर्नुहोस् ।
उत्तरः बसाइसराइले ग्रामीण समुदायको सामाजिक सम्बन्धमा प्रभाव पार्छ । यसले संयुक्त परिवार प्राणीलार्य
कमजोर बनाउँछ । एकल परिवार बसाइ सरेल सहरमा स्थायी बसोबासका लागि जान्छन् । सहरका विभिन्न
जाति र क्षेत्रका मानिसहरूसँग बसाई सर्नेको आपसी सम्बन्धले नयाँ मूल्यमान्यता र मनोवृत्तिको विकास गराउँछ
भने पुराना मूल्यमान्यता र ग्रामीण रीतिथितीलाई विस्तारै परिवर्तन गर्दै जान्छन् । गाउँमा बुढापाका र महिला, केटाकेटीहरू बसोबास हुन्छ । बच्चाको शिक्षा स्वास्थ्य, वृद्ध आमाबुबाको स्वास्थ्य रहेर चाह आदि कारणले विदेसिएका व्यक्तिका परिवार सहर वा सरह उन्मुख बस्तीहरूमा बसाइ सर्ने प्रवृत्ति बढ्न गई गाउँका जमिन बाँइना रहने, जनशक्तिको अभाव रहेको आदि हुन्छ जसले आर्थिक असमानता समेत बढाउँछ ।
(ग) प्रविधिको विकास र सामाजिक सञ्जालको बढ्दो प्रयोगले पारेका सकारात्मक प्रभाव र नकारात्मक असर विश्लेषण गर्नुहोस् ।
उत्तरः प्रविधिको प्रत्यक्ष प्रभाव दैनिक जीवन र समष्टि समाजमा पनि पर्छ । वर्तमान युगमा प्रविधिको प्रयोग अपरिहार्य छ । नयाँ प्रविधिमा पहुँच हुने वा नहुने अवस्थाले शिक्षा, रोजगारी तथा व्यक्तित्व विकासमा ठूलो अन्तर पर्छ । कोरोना भाइरसका कारणले बन्दाबन्दी तथा निषेधाज्ञाको समयमा प्रविधिमा पहुँच हुनेहरूले भर्चुअल पठनपाठन गरे भने प्रविधिमा पहुँच नहुनेहरू शैक्षिक क्रियाकलापबाट बञ्चित हुन पुग्यो । खुला विद्यालय तथ्य खुला विश्व विद्यालयको विकास प्रविधिका कारणले सम्भव भएको छ । टेनियोडिसिन पनि प्रविधिको सदुपयोगको अर्को महत्वपूर्ण क्षेत्र हो प्रविधिमाथिको निर्भरताले धेरै क्षेत्रमा श्रमिक जनशक्तिको आवश्यक सङ्ख्यामा कटौती भएको
छ । प्राविधिक कारणले भविष्यमा रोजगारी गुमाउने र बेरोजगार बन्ने मानिसहरूले सङ्ख्या बढ्न सक्ने चिन्ता पनि गरिएको पाइन्छ ।
नयाँ प्रविधिको प्रयोगसँगै परिवार, कुल कुटुम्ब र समाजसँगका सम्बन्धहरू पनि नयाँ किसिमबाट संरचित हुँदैछन् । प्रविधिले धेरै क्षेत्रमा सहजता ल्याएको छ भने मानिस मानिसका विचमा हुने प्रत्यय संवाद एवम्अ न्तरक्रिय घटाएको छ भने मानिस मानिसका विचमा हुने प्रत्यक्ष संवाद एवम् अन्तरक्रिया घटाएको छ । प्रविधिका कारणले मानिसका आपसमा सञ्चार गर्न र सञ्चालमा आवद्व हुन सकिने अवस्था छ । एकातिर वास्तविक समाज छ भने अर्कोतिर भर्चुअल सञ्चाल पनि छ । एक व्यक्ति वास्तविक समाज र भर्चुअल सज्जालमा रहने यो अवस्था पहिले थिएन । प्रविधिको विकाससँगै पारिवारिक सम्बन्ध, सामाजिक सम्बन्धित र वैश्वि सम्बन्धमा आउने परिवर्तन के कस्तो हुने हो त्यो स्पष्ट हुने बाँकी नै छ । प्रविधिका कारणले समुदायमा आएका परिवर्तन र सामाजिक रूपान्तरणका अनेक आयाम छन् ।
(क) नेपालको प्राचीन इतिहसका महत्वपूर्ण पक्षहरू बुँदागतरूपमा लेख्नुहोस् ।
उत्तरः नेपालको इतिहास निकै प्राचिन छ। नेपालका इतिहासका महत्वपूर्ण पक्षहरू यस प्रकार रहेका छन् ।
१. नेपाललाई सत्ययुगमा सत्यवति त्रिलायुगमा तपोवन र द्वापर युगमा मुक्ति सोपान भनेर चिनिन्थ्यो ।
२. पश्चिम युगको वुटवलमा पाइएको रामापिथेकशको अपसेसले नेपालमा एक करोण वर्ष पहिले देखि नै मावन जातिको बसोबास रहेको कुरा पृष्टि गर्छ ।
३. नेपाल ऋषिमुनिहरूको तपोभूमि पनि रहेको छ जस्तै कौशिक ऋऋषिले कोषि नदिको किनारमा बाल्मिकी ऋषिले गाण्डकि नदिको किनारमा आइ तपस्या गरेको पाइन्छ ।
(ख) नेपाल उपत्यकाको उत्पत्ति र नामकरणका सम्बन्धमा भाषागत आधार उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः नेपालको राज्यको उत्पति कसरी भयो भन्ने सम्बन्धमा इतिहासकारहरूले विभिन्न प्रमाणहरूको खोजी गरेर तथ्य बाहिर ल्याएक छन् । यसका आधारमा नेपालको उत्पति र नामाकरण कसरी भयो होला भनी अनुमान लगाउन सकिन्छ । नेपाल राज्यको उत्पत्ति र नामाकरण विषयमा विभिन्न तथ्य तथा धारणाहरू प्रकाशमा आएका छन् । त्यसमध्ये भाषागत आधार पनि एक हो ।
भाषाको आधारमा नेपाल पौराणिक किराती शब्द नेपालको सांस्कृतिक रुप हो । किराती र नेवारी भाषामा ने को अर्थ 'मध्य' र 'पा' को अर्थ 'देश' अर्थात् 'मध्यदेश हुन्छ । मध्यपहाडि खण्डमा रहेको 'नेपा' मा 'ल' प्रत्यय लागेर नेपाल नाम रहेको देखिन्छ ।
तिब्बती भाषामा 'ने' को अर्थ घर र 'पाल' को अर्थ उन हुन्छ त्यसबेला यस क्षेत्रमा भेडापालन बढी भएकाले नेपालबाट
उन र उनी कपडा विदेशमा निर्यात हुन्थ्यो । त्यसैले उनको घर अर्थात उन हुने ठाउँको रुपमा यो क्षेत्रको नामकरण
नेपाल रहन गएको देखिन्छ ।
लिम्बु भाषामा नेपालको अर्थ समतल भूमि भन्ने हुन्छ । पहाड़ी खण्डमा ठूलो मैदानी उपत्यका भएकाले यसको नाम
नेपाल रहन गएको देखिन्छ ।
पुरानो लेप्चा भाषामा 'ने' को अर्थ पवित्र र 'पाला' को अर्थ गुफा हुन्छ । यसरी 'नेपाल' ले पुष्यभूमि वा धार्मिक स्थल भएकाले तामाङ भाषाअनुसार पुष्य भूमिका रुपमा नेपाल नाम रहन गएको हुन सक्छ । संस्कृत भाषामा नीप भनेको पहाडको फेदि हुन्छ सो शब्दमा उपसर्ग आल (स्थान) जोडेर नेपाल भएको अनुमान छ । आलको अर्थ घर हुन्छ । पहाड़ी काखमा रहेको उपत्यका भएको हुनाले यसलाई नै नेपाल भन्न थालियो ।
(ग) गोपाल, महिषपाल र किरातकालको आर्थिक समाजिक अवस्थाको चित्रण गर्नुहोस् ।
उत्तरः प्राचीन कालको गोपाल, महिषपाल र किराती शासन व्यवस्थाको आर्थिक तथा सामाकिज अवस्था
त्यति प्रष्ट छैन । तैपनि त्यसबेलाको तथ्यहरूका आधारमा निम्नानुसार उल्लेख गर्न सकिन्छ । गोपालवंशी
शासनकालको मुख्य आर्थिक क्रियाकलाप पशुपालन थियो । काठमाडौँ उपत्यका उब्जाउशील तलैया माटाले बनेको हुनाले यहाँ प्रशस्त घाँस थियो । त्यसैमा यहाका बासिन्दा गाइ पाल्ने गर्थे। मलिलो माटाले बनेको भूभाग भएका कारण यहाँ कृषि व्यवसाय पनि गरिन्थ्यो । महिषपाल वंशको पालामा भने भैंसी पाल्न थालियो । अन्य कुरा
गोपाल वंशकै जस्तो थियो किरातकालमा मानिसहरू कृषि र पशुपालनका साथमा विकास गर्ने कार्य पनि गर्थे। तीनओटै काल खण्डमा घरेलु उद्योगबाट आफूलाई आवश्यक वस्तु तयारी गरिन्थ्यो ।
समाज हिन्दु धार्मिक परम्परामा आधारित थियो । पशुपतिनाथको उत्पत्ति र मन्दिर निर्माणको कुराले
त्यसबेला सबै धर्मको विकास भएको अनुमान लगाउन सकिन्छ । पशुपतिमा किरातेश्वर महादेव हुनुले किरात कालमा पनि सबैधर्म चलेको देखिन्छ । सो समयमा हिन्दू परम्परा अनुसारका विभिन्न चाडपर्वहरू मनाइन्थ्यो ।
(क) लिच्छविकाललाई किन स्वर्ण युग मानिन्छ ?
उत्तर: नेपालको इतिहासमा लिच्छवी वंशको शासनकाललाई निकै महत्वपूर्ण मानिछ वंशावली एवम्पु राणहरूमा सूर्यवंशी क्षत्रियहरूले किरातहरू जितेर नयाँ शासन व्यवस्था कायम गरेको उल्लेख पाइन्छ । नेपाल जानुभन्दा अघि लिच्छवि भारतको विहारमा पर्ने मुजुक फरपुर नगरको वैशालीमा स्वतन्त्र गणतन्त्रात्मक शासन प्रणाली अनुसार शासन चलाउने गर्थे । त्यस भागमा राजतन्त्रात्मक शासन प्रणाली सुदृढ हुँदै गएको र राजा अजात शत्रश्चाट पराजित भई इसाको प्रथा शताब्दीतिर शरणार्थीका रुपमा लिच्छविहरू नेपाल प्रवेश गरेका थिए। नेपालमा तत्कालीन शासक वर्गप्रति जनताको तीव्र असन्तोष व्याप्त भएको बेलामा जनभावनाको अनुकूल लिच्छविले जनसङ्घर्षको नेतृत्व गरेका थिए । किरातहरू युद्धमा हारे पूर्वी भेगमा विस्थापित हुन बाध्य भए भने केन्द्रमा लिच्छविको राज्यसत्ता कायम हुन पुग्यो लिच्छवि शासनकालमा जनहितलाई बढी स्थान दिने प्रचलन थियो । सङ्गठित जनजीवन, उन्नत आर्थिक अवस्था, शिक्षाको स्तर राम्रो हुनु, आकर्षक कलाकृतिको निर्माण हुनु र लिखित अभिलेखहरू भेटिएका कारण लिच्छविकाललाई नेपालको इतिहासमा स्वर्ण युग पनि मानिएको छ ।
(ख) लिच्छविकालीन आर्थिक अवस्थाको चर्चा गर्दै हालकापुस्ताले त्यसबाट के के कुरा सिक्नु पर्दछ ? उल्लेख गर्नुहोस्।
उत्तरः लिच्छवि कालीन आर्थिक अवस्था कृषिमा आधारित थियो । जग्गाको नापो बुझाउन भुमि शब्द र अन्नको नापी बुझाउन मानिसको शब्दको प्रयोग गरिएको पाइन्छ । एक भूमि बराबर दुई एकड जमिन र एक मानिका बराबर एकमुरी जति अन्न हुन आउँछ । कृषिका लागि राजकुलोको व्यवस्था गरिएको हुन्थ्यो कृषिमा लगाइने करलाई भाग
भनिन्थ्यो ।
लिच्छवि कालमा पशुपालन व्यवसाय पनि कृषिसँग गरिन्थ्यो काभ्रे जिल्लाको खोपासीमा लिच्छविकालमा कपडा उत्पादन गरिन्थ्यो । कपडालाई संस्कृतमा खुर्पासी भनिन्थ्यो । त्यसैले कपडा उत्पादन हुने ठाउँको नाम पनि
खुर्पासी ग्राम रहन गयो ।
लिच्छविकालमा उद्योग र व्यापारमा निकै उन्नति भएको थियो । नेपालमा काष्ठ उद्योग, माटा र धातुका उद्योग, ढुङ्गा
सम्बन्धी उद्योग, रङसम्बन्धी उद्योग, सङसम्बन्धी उद्योग, उनी कपडा उद्योग, हातहतियारका उद्योग र तेल उद्योगहरू फस्टाएका थिए । भारता नेपाली तामाको अत्यधिक माग थियो । नेपालले फलाम, कस्तुरी, तामा र चमर निर्यात गर्ने गरेको कुरा अभिलेखमा उल्लेख गरेको पाइन्छ । भारतका मौर्य वंशका सम्राट चन्द्र गुप्तका गुरु कौटिमय थिए । उनको अर्थशास्त्रमा आठ पाठे काली मृगौसी (राडी) र वर्षाको पानी छेक्ने अपसरक नेपालमा बन्छ, त्यस्तो कम्बलको पाटलीपुत्रको बजारमा निकै माग छ भनी लेखेका छन् । तिब्बततर्फ खाद्यान्न, उनी कपडा, खुरर्खानी, धातुका कलात्मक वस्तु निर्यात हुन्थ्यो ।
लिच्छवि कालमा कर व्यवस्था पनि निकै सुदृढ थियो कृषिमा लगाइने करलाई भाग, पशुपालनमा लगाइने करलाई भोग भनिन्थ्यो र वाणिज्य तथा व्यापारमा लगाइने करलाई कर भनिन्थ्यो । भाग, भोग र करलाई संयुक्तरूपमा त्रिकट भनिन्थ्यो । कपड़ा उत्पादनमा लगाइने करलाई चैल कर भनिन्थ्यो ।
हालका पुस्ताको लिच्छविकालीनको आर्थिक अवस्थाबाट सिक्नुपर्ने कुराहरू :
१. नेपाल कृषि प्रधान देश भएकाले कृषिलाई आधुनिकि करण र व्यवस्थित गर्नु पर्छ ।
२. व्यापार व्यावसाय, उद्योग धन्दा कलकारखानाहरूलाई व्यवस्थित गरि नेपालको अर्थतन्त्रलाई उचोमा पुयाउनु पर्छ।
३. नेपालमा उत्पादन भएका चिजलाई बाहिर निर्यात गरि आर्थिक प्रायहरूलाई व्यवस्थित बनाउनुपर्छ ।
४. स्वदेश मै रोजगारी मुलक व्यवसाय वाणिज्य व्यापार सबैलाई व्यवस्थित गर्नु पर्छ । बजारमा लगाइने करलाई पनि व्यवस्थित गर्न जरुरी छ ।
(ग) लिच्छविकालीन राजाहरू र तिनका कार्यहरू झल्कने तालिका तयार पारी कक्षामा प्रदर्शन गर्नुहोस् ।
उत्तरःलिच्छविकालीन राजाहरू र तिनका कार्यहरू :
राजाको नाम : धर्मदेव
महत्त्वपूर्ण कार्य : मानदेवका पिता, पशुपतिमा ठूलो वृषध्वज चढाएको।
राजाको नाम : मानदेव
महत्त्वपूर्ण कार्य : चाँगु नारायण गरुड स्तम्भ राखी शिलालेख स्थापना, विक्रान्तको सुन्दर मूर्ति निर्माण, पूर्व र पश्चिममा सामन्तलाई नियन्त्रण गरी विशाल नेपाल राज्य कायम गरेका, मान विहारको निर्माण, मानाङ्क नामक धातु मुद्राको प्रचलन, मानगृह नामक राजदरबारको निर्माण।
राजाको नाम : वसन्तदेव
महत्त्वपूर्ण कार्य : जनताको भलो चाहने राजाकारुपमा परिचित राजा, उनले दूतक, सर्वदण्डनायक र महाप्रतिहार
जस्ता प्रशासकीय पदको सिर्जना गरेका, टिस्टुङको शिलालेखमा सबभन्दा पहिले नेपाल शब्दको प्रयोग गरेका, देव र गुप्तको द्वैध शासनको सुरुवात भएको ।
राजाको नाम : विष्णु गुप्त
महत्त्वपूर्ण कार्य : बुढानिलकण्ठको मूर्ति र नारायण हिटीको नारयणको मूर्ति स्थापना, लिच्छवि र राजा भिमार्जुनदेवसँगैका द्वैधशासन व्यवस्थाका अर्का शासकका रुपमा शासनमा संलग्नता ।
(क) यो वर्ष नेपाल संवत् कति हो ?
उत्तर: यो वर्ष नेपाल संवत् ११४२ हो ।
(ख) मध्यकालीन राजाहरूको नाम र कामको सूची तयार पार्नुहोस् ।
उत्तरः मध्यकालिन राजाहरूको नाम कामको सूची निम्नानुसार छ :
(१) जयस्थिति मल्ल
पेसागत हकहितको संरक्षण, जग्गालाई अब्बल दोयम, सिम र चाहार गरी चार भागमा विभाजन, घर, जमिन बेचबिखन गर्न र बन्धक राख्न पनि पाइने व्यवस्था माना, पाथी, ढक तराजुमा सुधार, चारवर्ण चौसठ्ठी जातको सामाजिक व्यवस्था, जातीय पेसार पहिरनको व्यवस्था, गोपाल राजवंशावलीको रचना
(२) दक्ष मल्ल
भक्तपुर तौमड़ी टोलको मन्दिर दत्ताप मन्दिर, यक्षश्वर मन्दिर, ललितपुरको भीमनाथ मन्दिर स्थापना,
(३) रत्म मल्ल
तामाको मुद्रा प्रचलन, तलेजु मन्दिर निर्माण पशुपतिमा दक्षिणकाली, सप्तर्षि र अष्टमातृकाका मुर्ति स्थापना
(४) महेन्द्र मल्ल
उपत्यकामा चाँदीको मोहोर (महेन्द्र मल्ली) चलाएका, तलेजुनजिक महेन्द्रश्वर महादेव मन्दिर निर्माण, सबैजनताले खाएपछि मात्र खाने राजा, जनताको मृत्युमा पनि छाक छोड़ने राजा
(५) लक्ष्मी नरसिंह मल्ल
तलेजु भवानीको मन्दिर अगाडि खम्बा गाडेर सुनको गोलम्बा लगाइएको धातुको सिंह स्थापना (१६९९), हनुमान ढोका दरबारको विस्तरा, मोहन चोक, सुन्दरी चोक, नासलचोक, भण्डारवाल बगैचाको निर्माण हनुमानढोका दरबारल क्षेत्रमा विश्वरुपको सुनौलो मूर्ति स्थापना, हनुमान ढोका बाहिर ओटा हनुमानका मूर्ति स्थापना, नासलचोकमा नृसिंहको मूर्ति स्थापना,
(६) जयप्रकाश मल्ल
कुमारीचोक स्थापना, कुमारीको रथयात्रा आरम्भ, बालाजुको २२ मध्ये २१ धारा निर्माण
(७) सिद्विनर सिंह मल्ल
पाटनको कृष्ण मन्दिर निर्माण, भण्डारवालको धारा पोखरी निर्माण, भक्तपुरमा विस्केट जात्रा सुरु गरेका
(८) भूतवीन्द्र मल्ल
भक्तपुर दरबार क्षेत्रका कलाकृति ५५ झ्याले दरबार, मालतीचोक निर्माण
(ग) पूर्व मध्यकालीन कालमा उपत्यकाको राजनीतिक अवस्था कस्तो थियो ?
उत्तरः उपत्यकाभित्र पूर्व मध्यकालिन कालमा तीन राज्य थिए । ति मध्ये पाटन सबैभन्दा कमजोर थियो ।पाटनमा छ प्रधानमरूले राजालाई कठपुतली भै चलाउँथे, उनीहरूले भनेको नमाने राजालाई उनीहरू हराउँथे र अन्यत्रबाट ल्यएर राजा बनाउथे । यसै क्रममा भक्तपुरका राजा रणजीत मल्ल, काठमाण्डौका राजा जयप्रकाश मल्ल र पृथ्वीनारायण शाहका भाइ दलमर्दन साहलाई राजा बनाएका थिए । पाटन राज्य अन्तर्गत कीर्तिपुरमा पृथ्वीनारायण शाहले तेस्रो पटक आक्रमण गर्दा पाटनमा उनकै भाइ राजा थिए । त्यसैले पृथ्वीनारायण शाहलाई कीर्तिपुर जित्न सहज भएको थियो ।
(घ) जयस्थिति मल्ल र राजा महेन्द्र मल्लबाट वर्तमानका राज्य सञ्चालकहरू के के राम्रा कुरा सिक्न सक्छन् ?
उत्तरः जयस्थिति मल्लले आफ्नो कार्यकालमा सामाजिक आर्थिक तथा राजनीतिक पक्षलाई सुधारेका छन एउटा व्यवस्थित शासन प्रणालीको सुत्रपात गरेको श्रेय इतिहासमा पाएका छन् । उनले न्याय निसाफको पनि राम्रो व्यवस्था गरेका थिए । पेसागत हकहितको संरक्षण जग्गालाई अब्बल, दोयम सिम र चाहार गरी विभाजन गरेका थिए । जयस्थिति मल्लबाट अहिलेको राज्य सञ्चालकले सामाजिक, आर्थिक तथा राजनीतिक तिनै पक्षलाई सुधारेर अगाडि बढाउनु पर्छ साथै अहिलेको अवस्थामा न्यायको पाटो अलि कम्जोर देखिएको छ त्यसलाई सुधालेर न्यायलाई बलियो बनाउन जरुरत छ । साथै जाति व्यवस्थाको संरचनागत व्यवस्था, भूमिसम्बन्धि व्यवस्था, सहरी योजना, व्यापार वाणिज्य सम्बन्धी सुधार जस्ता कुराहरू पनि सिकेर राज्य सञ्चालन गर्न आवश्यक छ ।
यस्तै राजा महेन्द्र मल्ललाई जनताका राजा भनेर पनि चिनिन्थ्यो । उनले जनताको विचारलाई सम्मान गर्थे, सबै जनताले खाएपछि मात्र खाने राजा पनि महेन्द्र मल्ल हुन उनले जनताको मृत्युका पछि छाक छाड्ने गर्ने यसबाट अहिलेका राज्य सञ्चालकले के सिक्नु पर्छ भने जनताको विचारको कदर र सम्मान गर्न सिक्नु पर्छ भन्ने कुरा बुझ्न जरुरी छ ।
(क) पाठमा उल्लिखित महेन्द्रमल्लको भनाइबाट आजका उद्योगी व्यवसायीले के सिक्न सक्छन् ?
उत्तरः मध्यकालिन इतिहासबाट सिक्ने कुराहरू यस प्रकार प्रस्तुत गरिएको छ ।
- मध्यकालमा विभिन्न मूर्तिहरू विभिन्न मन्दिरमा राखिएको थियो जसले सहिष्णुता कायम गरेको थियो । त्यसैले यसको इतिहासबाट हामीले धार्मिक सहिष्णुता कायम सधै राख्नु पर्छ भन्ने कुरा सिक्न सक्छन् ।
- मध्यकालिन इतिहासमा विभिन्न नाचको प्रचलनको सुरुवात गरिएको थियो । विभिन्न दरबारमा विद्वान कलाकार, साहित्यकारहरूको राम्रो सम्मान गरिएको थियो ।
- हरिश्चन्द्र नृत्य नाटक मञ्चन गरिएको थियो यस्तै समय समयमा पाटनमा थुप्रै पोखरी, धारा, इनार आदिको
व्यवस्था गरी मानिसमा सामाजिक भावनाको पाठ सिकायी पुन कुरा आज पनि हामी सिक्न सिक्छन् ।
- विभिन्न कल, वास्तुकलाको संरक्षण, सर्वधन गर्नुपर्छ जुन पछिका पुस्ताको लागि ज्ञान बुझाउन सकिन्छ भन्ने कुरा
सिक्न सक्छन् ।
- विभिन्न समयमा घटेका घटनाहरूलाई विभिन्न कलाको माध्यमबाट संरक्षण गर्नुपर्छ भन्ने कुरा सिक्न सक्छन् ।
(ख) नेपालको मध्यकालीन आर्थिक अवस्था निकै सुदृढ देखिन्छ । नेपालको हालको आर्थिक अवस्थासँग तुलना गर्दै यसलाई अझ सुदृढ बनाउनके गर्नुपर्ला ? लेख्नुहोस् ।
उत्तरः नेपालको मध्यकालिन आर्थिक अवस्था मुलतः कृषि, व्यापार वाणिज्य, उद्योग करसँग नै सम्बन्धित थियो ।
तत्कालिन अवस्थामा कृषि नेपाली अन्यतन्त्रको मेरुदण्डका रुपमा अधपि कायम रही आएको छ । तदनुरूप राज्यले पनि कृषिक्षेत्रको संरक्षणका लागि नीति नियम बनाउने मल्लकालमा पनि त्यतिकै चालु रहन्थ्यो त्यसबखत कृषि पेसालाई व्यवस्थित तथा आकर्षित गर्न सिंचाई कलाको निर्माण र त्यसको उपभोगमा खास नियम कानुनको तर्जुमा गिरएको पाइन्छ । त्यसैगरी हाल पनि यसलाई सुदृढ गर्न अर्थात अझ व्यवस्थित गर्न सिंचाइ, कलाको व्यवस्था
गर्नुपर्ने देखिन्छ । कृषि प्रणालीलाई आधुनिकीकरण गर्नुपर्ने पनि देखिन्छ । मल्लकालको अर्को प्रमुख व्यवसाय
पशुपालन थियो । राज्यले यो पेशाको अभिवृद्धि तथा प्रोत्साहनका निम्ति गौचरण आदिको व्यवस्था मिलाएको
पाइन्छ । समकालीन विवरणबाट नुवाकोट क्षेत्रमा प्रशस्त सरकारी गोठहरू रहेको थाहा पाइन्छ । अहिले पनि राज्यले पशुपालन गरी राज्यलाई पशुपालनमा आत्मनिर्भर बनाउनु पर्ने देखिन्छ । यसका लागि स्थानीय सरकारले विभिन्न कार्यक्रम, तालिम तथा प्रशिक्षण गर्नुपर्ने देखिन्छ । साथै उत्कृष्टलाई पुरस्कारको पनि व्यवस्था गर्नुपर्ने देखिन्छ।
त्यसैगरी मल्लकालको आर्थिक अवस्थाको अर्को पाटो भनेको उद्योग धन्दा पनि हो । उद्योग नेपालीहरूको
तत्कालिन समयको प्रमुख पेशामध्ये पर्दथ्यो र यसबाट उनीहरू जीवनयापनको अतिरिक्त धन आर्जन समेत गर्दथे
। निर्माण तथा कालीगढी उद्योगमा नेपाल व्यातिप्राप्त पनि थियो । त्यति बेला वस्त्र उद्योग, धातु उद्योग, खानी उद्योग, काष्ठ उद्योग, कागज उद्योग तथा लगायत विधिव उद्योगहरू सञ्चालन थिए र आज पनि यस्ता उद्योगहरू सञ्चालन
गर्न राज्यले प्रोत्साहन दिनुपर्छ त्यसका लागि सस्तो र सुलभ ऋणको व्यवस्था गर्नुपर्छ ।
(ग) मध्यकालीन नेपाली वास्तुकला उत्कृष्ट थियोभन्ने प्रमाण प्रस्तुत गर्नुहोस् ।
उत्तरः वास्तुकलाका निम्ति मल्लकालिन सुप्रसिद्ध रहेको छ । यस कालमा विभिन्न शैलीका मन्दिर, स्तुप, विहार रशिलातम दरबारहरूले अधवधि मल्लकालिन वास्तुकलाको भव्यता र कालीगढहरूको विशिष्टतायुक्त सिपलाई समेटी आएका छन् । वास्तुकला विद्हरूले त्यागोडा शैली भनेका अनेक कला र तह तहको छानोबाट बनेको मन्दिरको शैलीलाई नेपालको आफ्नो मौलिकशैली मानेका छन् जो मल्लकालिन वास्तुकलाको एक प्रमुख उपलब्धि हो । त्यसैगरी त्यागोडा शैलीका मन्दिरहरू अनेका प्रकार आकारका भएतापनि उचाइमा आठ-नौ तलासम्म गएर सबभन्दा माथि मन्दिर उभ्याइएको हुन्छ । भक्तपूर्वको न्यायपोल, क्रान्तिपूरको तलेजु, जैसीदेवल र शिवमन्दिरहरू
यही शैलीमा बनाइएको छ। विल्कुल ठाडो रुपमा चलिएका मन्दिरलाई शिखर शैलीका मन्दिर भनिन्छ । यो खालको वास्तुकला पनि मल्कालमा निकै प्रचलनमा रहेको देखिन्छ । जहासौ यो शैलीको प्रयोगको प्रश्न छ, यस सम्बन्धी मान्य प्रचलन के रहेको पाइएको छ भने प्राचीन वैदिक युगमा आगो र धुवाँबाट बच्न बनाइएका यज्ञशालाकै अनुकरण वा देउताहरूको वासस्थान हिमाल पर्वत नै हुने हुदा सोको प्रतिकका रुपमा यस शैलीको विकास हुन पुगेको हो । यस कालमा पाटन कृष्ण मन्दिर, च्यासिंगल देवल, भक्तपुरको मत्सलादेवी मन्दिर, काठमाण्डौ इन्द्रचोको शिव मन्दिर, कीर्तिपुरको हलो आदि प्रमुख मन्दिरपनि बनेका छन् ।
यसरी मल्कालमा विभिन्न शैलीमा विभिन्न वास्तुकलाको मन्दिर, मठ आदि निर्माण गरिएकाले यस मल्लकालिन
वास्तुकला उष्कृष्ट थियो ।
(घ) मध्यकालीन कला तथा संस्कृतिहरू आज पनि प्रचलनमा रहेका छन् । ती केके हुन्, उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः संस्कृति भनेको मानवजातिले सभ्यता विकासका क्रममा सामुहिक रुपमा प्राप्त गरेको धार्मिक, आर्थिक, साहित्यिक जात्रा पर्व र कलासम्बन्धी विकास नै हो। नेपालको राजनीतक इतिहास परिवर्तन्पूर्ण रहेको भएता पनि सामाजिक सांस्कृतिक परम्परामा कुनै मात्रात्मक परिवर्तन भएको प्रतित हुँदैन । तथापि रणनीतिक परिवर्तन र धार्मिक भावनामा भएको अन्तरका कारण प्राचीन र मध्यकालको समाज सामान्य अन्तरहरू देखा पर्नु स्वाभाविक हुन्थ्यो । मध्यकालिन कला तथा संस्कृतिहरू अन्तर्गत रहेका शास्त्रीय शिक्षा, वेद, पुराण, धर्मशास्त्र, वेदान्त, न्याय, दर्शनशास्त्र आदि र अनौपचारिक व्यावसायिक शिक्षा अहिलेपनि प्रचलनमा रहेको छ ।
मध्यकालिन विस्केट जात्रा, रातो मत्स्येन्द्रनाथ जात्रा, नागपञ्चमी, गाइजात्रा, दुर्गापुजा (दशै) यमपञ्चक तिहार), शिवरात्री, वसन्तपञ्चमी, कृष्ण अष्टमी, रामनवमी, गाइजात्रा आदि प्रमुख पर्वहरू कुन जुन आज पनि प्रचलनमा रहेका छन् ।
यसैगरी विभिन्न प्रकारका कलामा सजिएका विभिन्न मठ, मन्दिरहरू पनि रहेका छन जुन आजपनि प्रचलनमा रहेका छन् ।
(ङ) मध्यकालीन सामाजिक अवस्था झल्कने संवाद तयार पार्नुहोस् ।
उत्तरः (राम र हरी कक्षा १२ मा संगै पढ्ने साथीहरू कुन र भोली कक्षामा मध्यकालिन सामाजिक अवस्थाको बारेमा पढने जानकारी सरले गराउनु भएको छ । र उनीहरू टिफिन समयमा यही कुरा गर्दै छन् साथै खाजापनि खादै छन्।
रामः साच्चै हरि, सरले भोली मल्लकालिन सामाजिक अवस्था पढ्नु पर्ने छ यसबारे तिमीलाई के के थाहा छ नि ?
हरिः केही थाहा राम, मेरा हजुरबुबाले कुरा गरेको सुनेको थिए ।
रामः के-के रहेछ ति सामाजिक अवस्था मल्कालिन अवस्थामा?
हरिः सुन राम, मध्यकालिन समाज पनि लिच्छविकालीन समाजकै मुलतः वर्ण व्यवस्थामै आधारित भएर चल्थ्यो रे,
तर विभिन्न जात उपजातको उत्पत्ति समेतले समाजलाई एउटै सामाजिक भित्र मिलाएर राख्न कठिनाइ भइसकेको थियो । मल्लकालिन दरबारमा विश्वम्भर उपादयाय नामक ब्राह्मण चौतारासम्मको पद प्राप्त गनृ सक्षम गरेका देखिन्छ। ब्राह्मण चौतारासम्मको पद प्राप्त गर्न सक्षम बनेका देखिन्छ । ब्राह्मणलाई मृत्युदण्ड नहुने मात्र होइन ब्रम्हत्या पञ्चअपराध मध्येमा पर्दथ्यो र त्यो वर्षित नै थियो रे ।
रामः अनि हरि, परिवार प्रथा कस्तो थियो साथै कुन जातिमा कस्तो कस्तो प्रचलन थियो त्यो पनि भन न ?
हरिः राम, समाजमा संयुक्त परिवार प्रथा थियो । तर यो प्रथा बढि मात्रामा नेवार समुदायमा प्रचलित थियो अन्य जातिहरू खासगरि उपत्यका बाहिरका खस र अन्य अपर्णवादी जातिहरूमा यस प्रचलनको उति प्रवलता थिएन
रामः अनि हरि, त्यतिखेरको रहनसहन र खानपिन कस्तो थियो नि ?
हरिः त्यतिखेरको नेपाली समाज रहनसहन र खानपिनमा सरल रहेको भएतापनि समाजमा वर्गीय प्रणालीको विकास भइसकेको हुदा यसको प्रभाव त्यसमा प्रचुर मात्रामा थियो। खानपिनमा हिन्दु, बौद्ध, वर्णवादी र वर्णरहित प्रथालाई मान्ने वा नमान्ने आधारमा हुन्थ्यो ।
रामः हरि, त्यतिखेर के कस्ता जात्रा र उत्साव मनाइने रहेछ नि?
हरिः सुनराम, मनोरञ्जनको हकमा नाँच गानको प्रमुख स्थान थियो । नाच गानका लागि ठाउँ-ठाउँमा हवली बनेका हुन्थे चाडपर्व तथा जात्रा उत्सव पनि मनोरञ्जनकै साधन थिए। शासक वर्ग सरतंज, गंजिफा, त्रिपासा खेली मनोरञ्जन लिन्थे । त्यहि बेला विभिन्न समय अन्त्य भएको घण्टी बन्छ र दुवैजनना कक्षातर्फ लाग्छन् ।
(क) मध्यकालमा राज्य टुक्रिने कारणहरू के के रहेछन् ?
उत्तरः मध्यकालमा राज्य टुक्रिने कारणहरू निम्नानुसार छन्:
-भौगोलिक विकटता र दुरीका कारणले गर्दा प्रशासनिक दृष्टिले टाढाका क्षेत्रहरू केन्द्रको नियन्त्रणमा रहन नसक्नु
- मध्यकालमा केन्द्रबाट नियुक्त सामन्तहरू शक्तिशाली हुँदै जानु र स्वतन्त्र राज्य घोषित गर्नु
- राज परिवार, भारदारहरू र राजाबिचको द्वन्द्वले गर्दा दरवारमा अविश्वास र षड्यन्त्र हुन थाल्यो जसले गर्दा केन्द्रीय प्रशासन कमजोर हुँदै गयो ।
- साना राज्यहरूको ठुलो र शक्तिशाली बन्ने महइभ्वाकाङ्क्षाका कारण आपसी भिडन्तले पनि राज्य कमजोर भएका थिए ।
(ख) नेपालमा टुक्रे राज्यहरूको अवसान कसरी भयो ?
उत्तरः नेपालमा टुक्रे राज्यहरूको अवसान हुनुका कारणहरू निम्नानुसार छन् :
-साना राज्यहरूएक आपसमा प्राय युद्धमा संलग्न रहन्थे । यसले गर्दा छिमेकसँग वैरभाव हुन्थ्यो ।
- विभिन्न समयमा भएका एकीकरण अभियानहरू स्थायी हुन सकेन ।
-साना राज्यका दरबारमा षड्यन्त्र र मनमुटावका कारण एक पक्ष शासन गर्थ्यो भने अर्को पक्ष गोरखालाई एकीकरणका लागि आमन्त्रण गर्थे ।
- भारतमा अङ्ग्रेजको साम्राज्यवादी नीतिका कारण नेपालीहरूमा विशाल र स्वतन्त्रराष्ट्र बनाउने आकाङ्क्षा बढ्यो । त्यसले गर्दा एकीकरण सुरुभयो र साना राज्यको अवशान हुन पुग्यो ।
- काठमाडौँ उपत्यका (नेपाल मण्डल) विजयपछिको उत्साहले गर्दा पृथ्वी नारायण शाह र गोरखाली सेनामा बाइसीचौबिसी र सेन राज्य पनि जित्ने उत्साह बढेर आयो ।
(क) नेपाल एकीकरण अभियान पृथ्वी नारायण शाहबाट भएपनि यसलाई टुङ्गोमा पुयाउन धेरै व्यक्तिहरूको योगदान रहेको छ । एकीकरण अभियानमा योगदान पुयाउने व्यक्तिहरूको खोजी गरी सूची तयार पार्नुहोस् ।
उत्तरः नेपाल एकीकरण अभियान पृथ्वीनारायण शाहबाट सुरु भएपनि यसलाई टुङ्गोमा पुऱ्याउनेहरूमा
राजेन्द्र लक्ष्मी :- वि.सं. १८३४ मा राजा प्रतापसिंह शाहको निधन भएपनि उनका छोरा नाबालक रणबहादुर शाह
नेपालका राजा बने । राजेन्द्रलक्ष्मीले राजा रणबहादुर। शाहको नायवीको रूपमा शासन गरिन् । उनको शासकालमा लमजुङ, तनहुँ, कास्की लगायतका राज्यहरू नेपालमा गाभिए ।
बहादुर शाह :- बहादुर शाह पृथ्वीनारायण शाहका कान्छा छोरा तथा प्रतापसिंह शाहका भाइ थिए । उनले
राजेन्द्रलक्ष्मीको मृत्युपश्चात् राजा रणबहादुर शाहका नायबको रूपमा शासनसत्ता सञ्चालन गरेका थिए । उनकै नायबी कालमा काजी दामोदर पाँडे र अमरसिह थापा (राना) को नेतृत्वमा नेपाली फौजले १८४३ जेठ १०
गते गुल्मी विजय गयो । १८४३ भदौ २६ गते चन्द्रकोट र खाँचीलाई नेपालमा एकीकरण गयो । त्यसलगत्तै घुरकोट, इस्मा, पर्वत, प्युठान, दाङ र रोल्पाको पनि एकीकरण भयो । नेपालको सिमाना भेरी नदीको आपसासम्म विस्तार गरेको नेपाली सेनाले वि.सं. १९४६ मा जुम्ला, बझाङ र डोटीलाई पनि नेपालमा गाभ्न सफल भयो । नेपाली फौजले वि.सं. १८४७ चैत ११ गते कुमाउँको राजधानी अल्मोडा कब्जा गरी गढवालतर्फ अघि बढ्यो । छोटो समयमा नै गढ़वालको राजधानी श्रीनगर नेपालको नियन्त्रणमा आयो ।
भीमसेन थापा :- राजा रणबहादुर शाहले भीमसेन थापालाई मुख्तियार (प्रधानमन्त्री) बनाए । भीमसेन थापा नेपाललाई बलियो र समृद्धशाली देश बनाउन चाहन्थे उनले नेपालको सिमाना सतलजसम्म विस्तार गरेका थिए ।
बहादुर शाहको समयमा चौविसी राज्यहरू एकीकरण गर्ने क्रममा छुटेका पाल्पा र सल्यानलाई पनि भीमसेन थापाले नेपालमा गाम्भ सफल भए ।
ख) नेपाल एकीकरण नभएको भए के हुन्थ्यो होला ? कल्पना गरी आफ्नो धारणा प्रस्तुत गर्नुहोस् ।
उत्तर : हजारौं वर्षसम्म लामो इतिहास बोक्न सफल भएको देशमध्ये नेपाल पनि एक हो । हाम्रो देश नेपाल कहिल्यै
पनि कुनै विदेशी शासकको अधीनमा बस्नु परेन । हाम्रा पुर्खाहरुको योगदानले आजपनि हाम्रो नेपाल कसैसामु
झुक्न परेको छैन । हामी सबै नेपाली आफ्नो शिर उच्च बनाएर हिड्न सकिरहेका छौँ । यदि नेपाल एकीकरण नभएको भए आज हामी जसरी नेपाली भएको गर्व गर्छौं त्यो सायद सबै नेपालीमा हुने थिएन । न बाइसे न चौबिसे,
कुनै पनि राज्य बाकी रहने थिएन किनकी उपत्यकामा इसाई पादरीहरु छिरिसकेका थिए, नेपाल बृटिश साम्राज्यको आँखा परिसकेका थिए । पृथ्वीनारायण शाहले नेपालको एकीकरण गरी यसको अखण्डतालाई कायम नराखेको भए विशाल भारतलाई निल्न सक्ने अङ्ग्रेजले पाललाई बाकी राख्ने थिएन र आज स्वतन्त्र देश नेपालका
स्वतन्त्र नेपाली जनता भन्न पाउने थिएनौँ ।
त्यसैलै आज हाम्रा पुर्खाहरुले गर्दा हामी स्वतन्त्र भएर खुशीसाथ जिउन पाएका छौँ र नेपाली हुँ भनेर गर्व गर्न पाएका छौँ ।
(ग) नेपाल एकीकरणमा बहादुर शाह र राजेन्द्रलक्ष्मीको योगदानको चर्चा गर्नुहोस् ।
उत्तरः
राजेन्द्र लक्ष्मी:
वि.सं. १८३४ मा राजा प्रतापसिंह शाहको निधन भएपनि उनका छोरा नाबालक रणबहादुर शाह नेपालका राजा बने
। राजेन्द्रलक्ष्मीले राजा रणबहादुर शाहको नायवीको रूपमा शासन गरिन् । उनले आफ्ना ससुरा पृथ्वीनारायण शाहले सुरु गरेको नेपाल एकीकरणको अभियानलाई निरन्तरता दिइन् । उनको र्काकुशलता, अदम्य साहस र कुटनीतिक चातुर्यले नेपाललार्य चौविकसी राज्यबाट सुरक्षित मात्रै राखिनन् उनको शासकालमा लमजुङ, तनहुँ, कास्की लगायतका राज्यहरू नेपालमा गाभिए ।
बहादुर शाह :
बहादुर शाह पृथ्वीनारायण शाहका कान्छा छोरा तथा प्रतापसिंह शाहका भाइ थिए । उनले राजेन्द्रलक्ष्मीको मृत्युपश्चात् राजा रणबहादुर शाहका नायवको रूपमा शासनसत्ता सञ्चालन गरेका थिए । उनकै नायवी कालमा काजी दामोदर पाँडे र अमरसिह थापा (राना) को नेतृत्वमा नेपाली फौजले १८४३ जेठ १० गते गुल्मी विजय गो । १८४३ भदौ २६ गते चन्द्रकोट र खाँचीलाई नेपालमा एकीकरण गयो । त्यसलगत्तै घुरकोट, इस्मा, पर्वत, प्युठान, दाङ र रोल्पाको पनि एकीकरण भयो । नेपालको सिमाना भेरी नदीको आपसासम्म विस्तार गरेको नेपाली सेनाले
वि.सं. १९४६ मा जुम्ला, बझाङ र डोटीलाई पनि नेपालमा गाभ्न सफल भयो नेपाली फौजले वि.स. १८४७ चैत ११
गते कुमाउँको राजधानी अल्मोडा कब्जा गरी गढ़वालतर्फ अघि बढ्यो । छोटो समयमा नै गढ़वालको राजधानी
श्रीनगर नेपालको नियन्त्रणमा आयो । बहादुर शाहको नायबीमा नेपाल एकीकरण द्रुत गतिमा अगाडि बढिरहेकै समयमा नेपाल र चीन बीच युद्ध भयो । एकीकरण अभियानमा केही समयका लागि पुर्णविराम लाग्यो । राजा रणबहादुर शाह र उनका काका बहादुर शाह बीच मनमुटाव बदै जाँदा रणबहादुर शाहले बहादुर शाहलाई जेल हाले ।
(क) नेपालको आधुनिक कालको राजनीतिक इतिहासका सकारात्मक र नकारात्मक अवस्थालाई तालिकामा देखाउनुहोस् ।
उत्तर: आधुनिक नेपालको निर्माण पृथ्वीनारायण शाहाले गरेका हुन् । उनलाई राष्ट्र निर्माता पनि भनिन्छ ।
आधुनिक कालको राजनीतिक इतिहासका सकारात्मक र नकारात्मक अवस्था निम्न अनुसार छन् :
सकारात्मक अवस्था
• कमितमा ५३ टुक्रामा विभाजित नेपाल राज्यलाई एकीकरण गरी सिङ्गो राज्य निर्माण गरे ।
•सामाजिक, आर्थिक, सांस्कृतिक विविधताको अन्त्य भएको थियो ।
•नेपाल सङ्घीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्रात्मक शासन पद्धति भएको देशका रूपमा स्थापित भयो ।
• परराष्ट्र नीति बलियो तथा मजबुत हुनु ।
नकारात्मक अवस्था
•आर्थिक नाकाबन्दीका कारण जनताको जीवनमा कष्टकरहुनु ।
• सत्ताका लागि आपसी भैझगडाहरू बढ्नु ।
• राज्य सञ्चालनको लागि टिकाठ राजनीतिक अस्थिरता नहुनु ।
• राज्य सत्ताका लागि बासठ्ठी हरण काण्ड, कोत पर्व लगायत विभिन्न राजनीतिक झमेला हुनु ।
(ख) "षड्यन्त्रबाट प्राप्त शक्ति षड्यन्त्रबाट नै समाप्त हुन्छ। यस भनाइलाई नेपालको इतिहासको आधारमा प्रस्ट पार्नुहोस् ।
उत्तरः पृथ्वीनारायण शाहको मृ त्युपश्चात् नै नेपालको राजदरबारमा षड्यन्त्रको सुरुवा तभइसकेको थियो ।
खासगरी सानो उमेरमा राजा हुने, राजाको नायब वा मुख्तियार भएर राजनीहरू वा नातेदारले शासन गर्नुपर्ने
अवस्थाको फाइदा उठाई भारदारहरू शक्तिशाली हुने अवस्था सिर्जना भएको देखिन्छ । विभिन्न राजाहरू बिच शक्तिका लागि सङ्घर्ष चलिरहेका बेला राजेन्द्र विक्रम उमेर पुगेर आधिकारिक राजा भइसकेपछि पनि उनी
निकै डरपोक र अयोग्य राजा भएकाले उनले पहिले आफ्नी जेठी रानी साम्राज्यलक्ष्मी देवी र पछि कान्छी रानी
राज्यलक्ष्मीलाई शासनको सम्पूर्ण अधिकार दिएर आफू दरबारकै मोजमस्तीमा व्यस्त भएका थिए । परिणामस्वरूप
दरबारमा गुटबन्दी र षड्यन्त्रको वातावरण सिर्जना भएको थियो । त्यस्तै राणा शासन कालमा पनि दरबारिया षड्यन्त्रको फाइदा उठाउँदै कोतपर्व र भण्डारखाल पर्वद्वारा जङ्गबहादुर राणा प्रधानमन्त्री तथा कमान्डर इनचिफ जस्तो शक्तिशाली पदमा पुग्न सफल भए । राणा शासनमा विरोधीलाई जेल हाल्ने, निमर्म हत्या गर्ने र देश निकाला
गर्ने जस कार्य भए । राणा परिवार भित्रै पनि सत्ताका लागि विभिन्न षड्यन्त्रहरू भइरहे पछि जनताले विरोध
गरी वि.सं. २००६ सालमा भारतमा निवासित जीवन बिताइरहेका नेपाली युवाहरूले नै नेपाली काँग्रेस दल खोली
सोको नेतृत्वमा सशस्त्र सङ्घर्ष गर्न मुक्ति सेना खडा गरी क्रान्तिको सुरुवात गरे । यस क्रान्तिपछि राणाहरू टिक्न
सकेनन् र षड्यन्त्रहरूको अन्त्य भयो ।
अतः षड्यन्त्रबाट प्राप्त शक्ति जनताहरूको षड्यन्त्रर क्रान्तिबाट नै अन्त्य भयो ।
(ग) नेपालको २४० वर्ष इतिहास बोकेको राजसंस्थाको अन्तिम राजा श्री ५ ज्ञानेन्द्र वीरविक्रम शाहले राजगद्दी त्याग गर्नुपर्नाका कारणहरू पहिचान गर्नुहोस् ।
उत्तरः राजा ज्ञानेन्द्र वीरविक्रम शाहले राजगद्दी त्याग गर्नुपर्नाका कारणहरू :
- वि.सं. २०५९ असोज १८ गते प्रधानमन्त्री शेरबहादुर देउवालाई बर्खास्त गरी राजा ज्ञानेन्द्रले संविधानको धारा १२७ प्रयोग गरी देशको सम्पूर्ण शक्ति आफ्नो हातमा लिएको घोषणा गरे ।
-राजा ज्ञानेन्द्रले लोकेन्द्रबहादुर चन्द र सूर्यबहादुर थापालाई क्रमशः प्रधानमन्त्री नियुक्त गरे ।
- वि.सं. २०६१ माघ १९ गते शेरबहादुर देउवालाई अपदस्त गरी पुनः शासन सत्ता आफ्नो हातमा लिए ।
- प्रधानमन्त्री शेरबहादुर देउवा लगायत राजनीतिक दलका प्रभावशाली नेताहरूलाई नजरबन्दमा राखी आफ्नै
अध्यक्षतामा सरकार गठन गरे ।
- राजाको प्रतिगामी कदमको विरुद्धमा सातवटा राजनीतिक दलहरूको गठबन्धनले शान्तिपूर्ण
आन्दोलनको घोषणा गर्यो ।
-आन्दोलन वि.सं. २०६२ चैत २४ देखि २०६३ वैशाख १९ गतेसम्म चल्यो ।
- राजा ज्ञानेन्द्रले राजनीतिक क्रियाकलापमा प्रतिबन्द लगाए । संवेदनशील क्षेत्रहरूमा प्रदर्शन गर्न निषेध र कर्फ्यू लगाए । राजाको निरङ्कुशताविरुद्ध सबै पेसाकर्मी र कर्मचारीहरूले आन्दोलनमा एक्यबद्धता जनाए । अन्त्यमा वि.सं. २०६३ वैशाख १९ गते राजा ज्ञानेन्द्रले सार्वभौम सत्ता र राजकीय सत्ता जनतामा फिर्ता गरेको घोषणा गरे ।
(क) नेपालमा राणाकालअघि, राणाकाल र राणाकाल पछिको कानुनी अवस्थाको समीक्षा गर्नुहोस् ।
उत्तरः एकीकरणपछि नेपालको शासन व्यवस्थामा अपराध गर्नेलाई मृत्युदण्ड, अङ्ग भङ्ग र जेल सजाय हुन्थ्यो । बहादुर शाहले कानुनी गुरु, पुरोहित, धर्माधिकारी, धर्मशास्त्र पढेका पण्डित भारदार, भलाद्मी र महाजन राखी धर्मशास्त्र र देशकाल, परिस्थिति हेरी ताम्रपत्रमा लेखाय राख्नुभन्ने आदेश दिएका थिए । यिनले न्याय सम्पादन गर्न अदालतमा जति विचारी चाहिन्छ त्यति जनालाई निळुक्ति गर्नु भनी स्वीकृति दिएका थिए ।
जङ्गबहादुरले युरोप भ्रमणबाट फर्केपछि कानुनी शासन गर्नुपर्ने रहेछ भन्ने बुझेर वि.स. १९१० मा मुलुकी ऐन जारी
गरे । सो ऐनमा केही सुधार गरी वि.सं. २०२० मा राजा महेन्द्रले मुलुकी ऐन २०२० जारी गरे । सो ऐन पनि समय
सापेक्ष नभएकाले नेपाल सरकारले २०७५ भदौ १ गतेदेखि लागु हुने गरी मुलुकी ऐन २०७४ जारी गयो । यस अन्तर्गत मुलकी देवानी संहिता र फौजदारी संहिता रहेका छन् ।
त्यसैगरी नेपालमा प्रजातन्त्र प्राप्तिपछि वि.सं. २००७ सालको नेपालको अन्तरिम शासन विधान जारी भयो । सो अन्तर्गत राज्यलाई आवश्यक विभिन्न प्रकारका कानुनहरू निर्माण गरी कार्यान्वयनमा ल्याइयो सर्वोच्च अदालतको
स्थापना भयो । पञ्चायत कालमा जिल्ला तथा अञ्चल अदालतहरूको स्थापना भयो । यसरी देशमा कानुनी शासन पद्धतिको सुरुवा भयो तर सर्वोच्च अदालतले दिएको न्यायप्रति पनि चित्त नबुझे श्री ५ मा विन्तीपत्र हाल्न पाउने र सर्वोच्च अदालतको निणूइ बदर हुन सक्ने व्यवस्था थियो । पछिल्लो समयको सबैभन्दा ठूलो उपलब्धि नेपालको संविधान हो जसले नेपाल र नेपाली जनताको राजनीतिक, कानुनी, आर्थिक तथा सामाजिक मार्गदर्शन गर्छ ।
(ख) नेपाली संस्कृतिमा आएको बदलाव र यसको सुधारका लागि भएका प्रयासहरू उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः नेपाललमा प्राचीनकालदेखि नै धार्मिक सहिष्णुता कायम थियो । शाह राजाहरू हिन्दू धर्मावलम्बी तथा आर्य
संस्कृतिका अनुयायी थिए । मध्यकालमा बनेका अनेकौँ मठमन्दिरको निर्माण तथा जीर्णोद्वार गरिएका थिए । नेपाल हिन्दू अधिराज्यको रूपमा विश्वसामु चिनिथ्यो । वि.सं. २०६३ जे ४ को प्रतिनिधिसभाको घोषणापछि नेपाल धर्म निरपेक्ष राज्य हुन पुग्यो । त्यस्तै विभिन्न कविकृतिहरू जातप्रथा, छुवाछूत, बोक्सी, सती दास जसता कुप्रथाहरूको अन्त्य भयो । सती पठाउनेलाई मृत्युदण्ड दिइने कडा कानुनी व्यवस्था गरे । मानिसलाई किनबेच गरेर निःशुल्क काममा लगाउने यो अमानवीय कुप्रथाको पनि अन्त्य भयो ।
सामाजिक व्यवहार सुधार ऐन २०३२ ले विवाह लगायतका संस्कारमा फजुल खर्च, दाइजो, तडकभडक लगायतका
विकृतिहरूलाई नियन्त्रण गर्ने प्रयास गरेको थियो । मुलुकी संहिताको कुरा थप्ने परम्परादेखि नै नेपालमा
प्रचलित जाति, धर्म र क्षेत्र अनुसारका चाडपर्व, जात्रा, नाच, गान, भेषभूषाको प्रचलन नेपालमा रहेको पाइन्छ । समय अनुसार केही परिवर्तन भए पनि सबैले आ-आफ्नो संस्कृतिको पालना गर्न र मौलिक पहिचान कायम गर्न सदैव छुट पाएको देखिन्छ ।
(ग) नेपाली कलामा परिवर्तन शीर्षकमा एक लेख तयार पार्नुहोस् ।
उत्तरः नेपालमा परम्परागत वास्तुकला, मूर्तिकला र सङ्गीतकलाले निरन्तरता पाएको थियो पृथ्वीनारायण शाहले हुमान ढोकामा र नुवाकोट दरबार नेपाली परम्परागत शैलीमा नै बनाउन लगाएका थिए राणाकालमा भने युरोपेली वास्तुकला र भारतीय सङ्गीत कला नेपाल भित्रिएको पाइन्छ । राणाहरूले बनाएका सिंहदरबार लागयतका सबै दरबारहरू युरोपेली शैलीमाबनेका थिए जो आज पनि देख्न सकिन्छ। राणाका दरबारमा मैथिली, हिन्दु तथा उर्दु सङ्गीतमा नृत्य तथा नाटकहरू हुने गर्थे ।
वि.सं. २००७ सालमा रेडियो नेपालको सुरुवात भएपछि भने नेपाली गीत सङ्गीतको पुनः उत्थान भएको देखिन्छ । पञ्चायत कालमा स्थापना भएका नेपाल राजकीय प्रज्ञा प्रतिष्ठान र सास्कृतिक स्संस्थानले पनि नेपाली भाषा साहित्य र संस्कृतिको संरक्षण र सम्वर्धनमा योगदान दिएको देखिन्छ । त्यस्तै पछिल्लो चरणमा विश्वव्यापीकरणको प्रभावका कारण आधुनिक चित्रकला, सङ्गीतकला, मूर्तिकला र वास्तुकलाको अभ्यासले नेपाली मौलिक कला सङ्कटमा परेको देखिन्छ । त्यसैले हाम्रा कला संस्कृतिलाई संरक्षण र सम्बर्धन गरी विश्वसामु चिनाइराख्नु आवश्यक छ ।
(क) अर्थतन्त्र भनेको के हो ?
उत्तर: सामान्य अर्थमा भन्नुपर्दा अर्थतन्त्र भन्नाले आर्थिक प्रणाली वा अर्थव्यवस्था भनिन्छ । अझ यसलाई परिभाषित गर्नुपर्दा अर्थतन्त्र भनेको उत्पादन, उपभोग, विनिमय, वितरण वा राजस्वको अन्तरसम्बन्धित क्रियाकलापहरूको समष्टिगत संरचना हो जसले दुर्लभ साधनहरूको उचित वितरण र सदुपयोगद्वारा मानवीय आवश्यकता पुरा गर्ने उद्देश्य लिएको हुन्छ विश्वका विभिन्न देशहरूले आफ्नो देशको आर्थिक विकास तथा नागरिकहरूले कल्याणका लाई आफू अनुकूलको आर्थिक प्रणालीको अबलम्बन गरेका छन् ।
(ख) विकास भनेको के हो ?
उत्तरः सामान्य अर्थमा विकास भन्नाले कुनै वस्तु वा व्यक्तिको आधार, चरित्र र विशेषतामा आउने परिवर्तनलाई नै विकास भनिन्छ । अझ यस विकास शब्दलाई व्याख्या गर्दै जादा विकास भनेको सकारात्मक परिवर्तन हो । अर्थात् देशको आर्थिक, सामाजिक, धार्मिक, राजनीतिक, सांस्कृतिक आदि क्षेत्रमा हुने सकारात्मक परिवर्तन नै विकास हो । बेन्जमिन हिगिन्स, आर्थर लिविस, लेविन्सटिन, बुटिक, इर्मा आदि अर्थशास्त्रीरूले प्रतिव्यक्ति आय उच्च हुनु नै आर्थिक विकास हो भनेका छन् । विकास समयसँगै रुपान्तरण हुँदै जाने चक्र जस्तै हो । विकास समय सँगै त्यसको माग अनुसार आफ से आफ विकसित हुँदै जाने गर्छ एउटा विशेषताको घटना र परिस्थितिबाट अर्को विशेषतामा रूपान्तरण हुने आन्दोलनको प्रक्रिया हो । यसले पुरानो विशेषता, बुझाइ र मनोविज्ञानलाई पनि रुपान्तरण गर्छ। यसमा भौतिक पूर्वाधार रूपान्तरण गर्छ । यसमा भौतिक पूर्वाधार विकास, आर्थिक विकास, सामाजिक विकास, सांस्कृतिक विकास, चिन्तन विकास अनि मनोवैज्ञानिक विकास जस्ता समग्र विकासका विधिव पक्षहरू अन्तरनिहित हुन्छ । यसैको सापट र सग्लो रुप नै विकास हो ।
(ग) आर्थिक विकासका कुनै दुई सूचकहरूको नाम लेख्नुहोस्
उत्तर: आर्थिक विकासका सूचकहरू निम्नानुसार छन्:
- मानव कल्याणमा वृद्धि
- गरिबी, बेरोजगारी असमानतामा कम
- उच्च प्रतिव्यक्ति आय
(घ) नेपालको आर्थिक विकासका कुनै दुई अवरोधकको नाम लेख्नुहोस्
उत्तर: नेपालको आर्थिक विकासका अवरोधहरू निम्नानुसार
छन् :
-उच्च व्यापार घाटा
-उच्च आय असमानता
- उच्च बेरोजगारी
-उच्च आय असमानता
-उच्च गरिबी
-प्राकृतिक सम्पदाको न्युन उपयोग
(ङ) अर्थव्यवस्थाका तीन प्रकारहरूको व्याख्या गर्नुहोस् ।
उत्तर: अर्थव्यवस्थाका प्रकारहरू निम्नानुसार छन् :
- पुंजीवादी व्यवस्था
- समाजवादी व्यवस्था
- साम्यवादी व्यवस्था
पूँजीवादी व्यवस्था :- भोली के खाने भन्ने सोचको विकाससँगै यो व्यवस्था आएको हो । कुनै पनि आर्थिक व्यवस्थाले उत्पादन गर्छ। यो सरकारको अधीनमा हुँदैन, उत्पादन गर्छ । यो सरकारको अधीनमा हुँदैन, व्यक्तिको हातमा हुन्छ । यसमा मालिक हुन्छ वा त्यो मालिकले कसरी व्यापार गर्ने, त्यो उसलाई छुट हुन्छ । राजनीति, सामाजिक र आर्थिक प्रणाली उत्पादन र बजार प्रणालीको माध्यम निजि स्वामित्वमा आधारित हुन्छ । यो नाफाको दृष्टिले परिचालित हुन्छ । पुँजीवादी व्यवस्थामा बजारलाई प्रतिस्पर्धामा छोडिएको हुन्छ । कुनै पनि व्यक्तिले वस्तु किन्न पनि सक्छ, तुरुन्तै बेच्न पनि सक्छ । पुजीवादलाई नाफामा ध्यान दिने व्यवस्था पनि भन्न सकिन्छ ।
संसारको इतिहासमा सबैभन्दा प्रयोग गर्दै आएको पूँजीवादी दर्शन हो । पुँजीवादी व्यवस्थाको काम यो हो कि फाइदा कसरी गर्न सकिन्छ । यो अवस्थामा मजदुर धेरै हुन्छन्, मालिक भने कम हुन्छन् व्यक्तिले समाजमा बसेर आयआर्जन गर्दछ, मानिसले पेसा कमाउदैन भने ऊ जंगलमा गएर बसे हुन्छ भन्ने उनले तर्क दिए । यो दर्शनले लोकतन्त्र प्रजातन्त्र मान्छ ।
समाजवादी अर्थ व्यवस्था :- समाजवादी अर्थ व्यवस्था भनेको राज्यद्वारा पूर्ण रुपमा नियन्त्रित तथा निर्देशित, नीजि क्षेत्रको कुनै भूमिका नहुने, सरकारले योजनाबद्ध रुपमा सम्पूर्ण आर्थिक समस्याको समाधान गर्ने आर्थिक प्रणालीलाई समाजवादी अर्थव्यवस्था भनिन्छ । दुनियाँमा जतिपनि नयाँ देशहरू छन्, केहि न केहि थोरै थोरै रुपमा तिनले समाजवाद प्रयोग गरेको केहि न केहि थोरै थोरै रुपमा तिनले समाजवाद प्रयोग गरेको देखिन्छ। पूँजीवादमा ५० जना मजदुरले एउटा कुनै फ्याक्ट्रीमा १० लाख कमाइ भएमा ८ लाख कम्पनी मालिकको हातमा पार्छ भने २ लाख मजदुर तथा कमदरले ज्याला पाउछन् तर समाजवादमा के हुन्छ भने ५० जनाकै हातमा त्यो १० लाख बराबर पर्दछ । यसलाई जनकल्याण नीति पनि भनिन्छ। समाजवादमा सबैको बराबर अवसर हुनुपर्दछ भने बुझिन्छ ।
साम्यवादी अर्थ व्यवस्था :- साम्यवादमा कुनै सरकार हुँदैन, कुनै शासन व्यवस्थाको जरुरत हुँदैन साम्यवादी व्यवस्था असफल हुदै गयो । शक्तिशाली सोभियत संघमा कम्युनिष्ट विचारधारा असफल भयो । खेतमा काम गर्न पाए या फ्याक्ट्रीमा या कम्पनीमा, समान ज्याला हुने भयो । उदारणका लागि प्रतिव्यक्ति ४ हजार ज्याला भएमा जति नै दुःख गरेपनि उसको तलब ४ हजारबाट ५ हजार कहिल्यै नहुने । सबै बराबर हुने भएपछि मान्छेले मेहनत नै गर्न छाडे । मेहनत गरेपनि ४ हजार नगरेपनि ४ हजार ४ केजी आलु उत्पादन हुने ठाउँमा बढि मेहनत गरे ५ केजी उत्पादन गरेछौ भनेर न कसैले जस दिन्छ, न गुनगान गाउँछ ।
(च) आर्थिक विकासलाई परिभाषित गर्दै यसका सूचकहरूको सूची तयार गर्नुहोस् ।
उत्तरः आर्थिक विकास भन्नाले कुनै पनि मुलुकको आर्य व्यावस्थामा आएको सकारात्मक परिवर्तनको प्रक्रिया हो । आर्थिक विकास भन्नाले भौतिक संरचनाहरूको विकासका साथसाथै सामाजिक कल्याण जस्तै शिक्षा, स्वास्थ्य, सञ्चार, सरसफाई आदीमा भएको गुणात्मक तथा परिमाणात्मक परिवर्तन भन्ने बुझिन्छ । अझ भन्नु पर्दा आर्थिक विकास भनेको प्रतिव्यक्ति उत्पादनमा वृद्धि हुनु हो । आर्थिक विकासका सूचकहरू बुंदागत रुपमा निम्नानुसार प्रस्तुत गरिएको छ ।
- कुल गार्हस्थ्य उत्पादन ($ अर्ब)
- कुल राष्ट्रिय आय ($ अर्थ)
- व्यापार
- विदेशी विनिमय सञ्चिती (अर्थ)
- प्रतिव्यक्ति आय ($)
- विप्रेषण आय (प्रतिशतमा)
(छ) नेपालको आर्थिक विकासलाई यसका सूचकका आधारमा व्याख्या गर्नुहोस् ।
उत्तरः नेपालको आर्थिक प्रणालीलाई प्राथमिक क्षेत्र कृषि, वन तथा मत्स्यपालन खानी तथा उत्खनन) तिदीयक क्षेत्र ( उत्पादनमूलक उद्योग, निर्माण, विद्युत, ग्याँस तथा बाष्प वातानुकुलित आपूर्ति सेवा, पानी आपूर्ति, विमा तथा वित्तिय क्रियाकलाप आदिमा विभाजन गरी विश्लेषण गरिन्छ । नेपालको इतिहासमा १ सय ४ वर्षको जहानियाँ राणा शासनको अन्त्यसँगै २०१२ सालदेखि सुरु भएको योजनाबद्ध विकासको प्रयाससँगै आर्थिक विकासको बहसले थप तीव्रता पाउँदै आयो । नेपालसँगै विकास र समृद्धिको सुरुवात गरेका भारत, चीन, कोरियालगायतका देशहरू विश्व अर्थतन्त्रमा उदीयमान शक्तिका रुपमा अघि बढेका छन् । तर नेपाल भने आर्थिक विकासको नारामा मात्रै सीमित रहेको अवस्था छ ।
कृषि नेपाली अर्थतन्त्रको प्रमुख क्षेत्र हो । यसले कुल जनसंख्याको ६६ प्रतिशत रोजगारीको अवसर प्रदान गर्दछ र जोडीपी करिब ३३ प्रतिशत योगदान छ । त्यसैले कृषि क्षेत्रको विकास र राष्ट्रिय अर्थतन्त्रको विकासका लागि महत्वपूर्ण छ ।
नेपालको कूल खेतीयोग्य जमिन ३० लाख ९१ हजार रहेको छ, राष्ट्रिय कृषि गणना २०६८ अनुसार नेपालको कृषि जमिनको औसत आकार ०.६० हेक्टर र प्रतिकित्ताको औसत आकार ०.६० हेक्टर र प्रतिकित्ताको औसत आकार ०.२१ हे. रहेको छ । कृषि क्षेत्रको उत्पादन र उत्पादकत्व वृद्धि गर्ने स्पष्ट मार्गचित्रका साथ कृषि उपजको उत्पादनका लागि आवश्यक प्रविधि तथा उत्पादन सामाग्रीको व्यवस्था, बाली र वस्तु उत्पादनमा यान्त्रिकरण, प्रशोधन तथा बजारीकरणको लागि आवश्यक पूर्वाधारको व्यवस्था गर्न सक्नुपर्छ । जब कृषिको विस्तार हुन्छ यसले नेपालको आर्थिक विकासमा सघाउछ । यसैगरी नेपालको आर्थिक विकासको तथ्याङ्क आ. व. २०७६/७७ मा हेर्दा, मानव विकास सुचक ०.६.२, कुल गार्हस्थ्य उत्पादन ($ अर्थ) : ११ढा, कुल राष्ट्रिय आय ($ अर्ब) ११९६ देखिन्छ ।
(क) श्रम भनेको के हो, अर्थ लेख्नुहोस् ।
उत्तर: सामान्य भाषामा शारीरिक रुपमा काम गर्ने शक्ति श्रमिक र उक्त व्यक्तिको मिहिनेतलाई श्रम भनिन्छ । तर अर्थशास्त्रमा शारीरिक वा मानसिक रुपमा आर्थिक उपार्जनको उद्देश्यले काम गर्ने व्यक्ति श्रमिक र उसको कार्य वा मिहिनेतलायं नै श्रमका रुपमा लिइन्छ कुनै भरिया वा डाक्टर वा प्राध्यापक वा अफिसर वा गायकले आर्थिक उपार्जनको उद्देश्यले कार्य गरेका छन् भने ती सबैको मिहिनेत श्रम हो । मानिसले धन आर्जनका लागि गर्ने प्रयास वा काम नै श्रम हो ।
(ख) रोजगारी र बेरोजगारीमा भिन्नता छुट्याउनुहोस्
उत्तरः रोजगारी र वेरोजगारीमा फरक रोजगारी वेरोजगारीको विपरितार्थक शब्द हो । राज्यको मापदण्ड अनुसार काम गर्ने उमेर पुगेका र वैधानिक कार्य गरी भुक्तानी गरी भुक्तानी प्राप्त गर्ने शक्तिलाई रोजगारी भनिन्छ । रोजगार दाताबाट तलब पाउने गरी काम गर्ने, आफ्नै वा पारिवारिक व्यापार व्यावसायमा काम गर्ने र विविध कारणले स्वविदामा बसेका रोजगार हुन । कामको योग्यता तथा सिप भएका तर एक महिनादेखि काम भएका ठाउँमा काम खोज्दा नपाएका र अन्तिमक योग्यता परीक्षा दिएर बसेका बेरोजगार हुन् रोजगार पनि नभएका र बेरोजगारीमा पनि नपर्नेहरूमा कामका लागि तोकिएभन्दा कम वा बढि उमेर भएका, पूर्णकालीन विद्यार्थी र घरायसी कार्यमा व्यस्त रहनेहरू र अवकाश प्राप्त व्यक्तिहरू पर्छन् र यिनीहरूलार्य श्रमशक्ति नै मानिदैन ।
(ग) वैदेशिक रोजगारलाई परिभाषित गर्नुहोस् ।
उत्तरः आय आर्जनका लागि आफ्नो देश भन्दा बाहिर गएर शारीरिक अथवा मानसिक श्रम गर्ने रोजगारी हो । विश्व बजारमा वैदेशकि रोजगारीका लागि विभिन्न देशका जनशक्तिहरू खपत हुने गर्दछन् । वर्तमान नेपाली अर्थतन्त्र वैदेशिक रोजगारको विप्रेषणले धानिरहेको अवस्था छ नेपालले अन्तर्राष्ट्रिय श्रम बजारमा आवश्यकता अनुरूपका युवा जनशक्तिलाई सिमित समयका लागि आधिकारिक तवरले पठाउँदै आएको छ नेपाली युवा श्रमिक कामदारहरूको रोजगारीको आकर्षक गन्तव्यको रुपमा रहेका मुलुकहरूमा मलेसिया, दुबई, साउदी आदि मुलुकहरू रहेका छन् । अन्त्यमा एक देशबाट अर्को देशमा गई काम गर्नुलाई वैदेशिक रोजगार भनिन्छ ।
(घ) नेपालको पन्ध्रौँ आवधिक योजनाले तय गरेको वैदेशिक रोजगारका कार्यनीतिहरू उल्लेख गर्नुहोस्
उत्तरः नेपालको पन्ध्री आवधिक योजनाले तय गरेका वैदेशिक रोजगारका कार्यनीतिहरू यस प्रकार छन्
- नेपाली श्रमिकहरूको हकहितको संरक्षण र सामाजिक सुरक्षाका लागि श्रम कुटनितिक अवलम्बन गर्ने
- विदेशमा रहेका सेवा प्रदायक संस्था, गैरआवासीय तथा प्रवासी नेपाली सङ्घ सङ्गठन र कम्पनीसाग समन्वय गरी कार्य गर्ने
- वैदेशिक रोजगार परिषद्को स्थापना गरी प्रभावकारी कार्य गर्ने
-भारतमा रोजगारीका लागि जाने कामदारलाई परिचयपत्र जारी गर्ने र विमा कल्याणकारी कोषमा आबद्ध गराउने कानुनी व्यवस्थाको कार्यान्वयन गर्ने
- वैदेशिक रोजगारका लागि जानेहरूको पूर्व अभिलेख राख्ने र सबैखाले विकृतिहरूको कडाइका साथ नियन्त्रण गर्ने
(ङ) वैदेशिक रोजगार ऐन २०६४ दोस्रो संशोधन २०७५ ले वैदेशिक रोजगारका सम्बन्धमा गरेका मुख्य मुख्य व्यवस्था उल्लेख गर्नुहोस्
उत्तरः नेपालमा वैदेशिक रोजगार ऐन २०६४ दोस्रो २०७५ ले वैदेशिक रोजगारका सम्बन्धमा गरेका नीतिगत व्यवस्थाहरूलाई यस प्रकार प्रस्तुत गरिएको छ ।
- नेपाल सरकारले वैदेशिक रोजगारमा जान पाउने मुलुक तोक्नुपर्ने र मुलुकसँग द्विपक्षीय सम्झौता गर्नुपर्ने छ ।
- कामदार छनोट गर्दा १५ दिनको सुचना प्रकाशन गर्नुपर्ने र निवेदनको नाम सुचना पाटीमा टाँस गर्नुपर्ने छ ।
- वैदेशिक रोजगारमा जाने महिला, दलित, आदीवासी, जनजाती, उत्पीडित, दैविप्रकोप क्षेत्रका व्यक्तिलाई नेपाल सरकारले विशेष सुविधा प्रदान गर्न सक्नेछ ।
- विभागबाट स्वीकृति लिई कुनै पनि व्यक्ति निजी प्रक्रियाबाट वैदेशिक रोजगगारमा जान सक्नेछ
- सम्झौता बमोजिम वैदेशिक रोजगारी नभएका कामदारले विद्युतिय माध्यमबाट वा सोभै श्रम विभाग वा जिल्ला प्रशासन कार्यालयमा उजुरी गर्न सक्ने छ ।
- विदेशमा रहेका कामदारले सम्बन्धित मुलुक हुर्ने नेपाली कुटनीतिक नियोगबाट बढिमा दुई पटक श्रम स्वीकृति लिन सक्ने छ ।
(क) BIMSTEC को पूरा रूप उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तर: BIMSTEC: The Bay of Bengal Initiative for Multi-Spectoral Technucal and Economic Co
Coperation.
(ख) विश्वमा एक राष्ट्रले अर्को राष्ट्रलाई आर्थिक सहयोग गर्ने प्रचलनको सुरुआत गर्नुको कारण के थियो ?
उत्तर: जब संसारका अधिकांश देशहरू उपनिवेशबाट मुक्त भए तब आर्थिक विकास, सम्पन्नता, उत्पादन, प्रविधि आदि युरोप, अमेरिका, जापान, सस आदि प्रविधि आदि यूरोप, अमेरिका, जापान, रुस आदि देशहरूमा र गरिबी, अभाव, पछौटेपना, अशिक्षा तथा जनसङ्ख्याको ठूलो हिस्सा एसियामा रहन पुग्यो यस्तो यस्तो अवस्थामा आर्थिक रुपमा शक्तिशाली देशहरूले विश्वबजारलाई आफ्नो पहुँच बाहिर जान नदन आर्थिक सहयोग, अनुदान, ऋण आदिको सहयोग गर्ने प्रचलनको सुरुवात गरिएको थियो ।
(ग) सार्कमा कति ओटा देशहरू भूपरिवेष्टि छन् ? तिनीहरूको नाम उल्लेख गर्नुहोस्
उत्तरः सार्कमा ३ वटा देशहरू भुपरिवेष्टित छन् । तिनीहरूमा नेपाल, भुटान र अफगानिस्थान हुन् ।
(घ) सार्क, बिम्स्टेक, ग्याट र WTO को स्थापना कहिले भएको थियो ?
उत्तरः
सार्कको स्थापना वि.सं. २०४२ मङ्सिर २३
विम्स्टेकको स्थापना वि.सं. २०५४ (सन् १९९७)
ग्याट स्थापना वि.सं. २००४ आश्विन २२
WTO स्थापना - वि.सं. २०५१ पौष १७
(ङ) विम्स्टेकको लक्ष्य के हो ? उल्लेख गर्नुहोस्
उत्तर: बिम्स्टेकको लक्ष्यः दुई तथा बहुराष्ट्रका बिचको सम्बन्धलाई विभिन्न सहयोगका माध्यमबाट सुदृढ गर्नु हो
(च) सार्कका उद्देश्यहरू प्रस्तुत गर्नुहोस्
उत्तरः सार्कका उद्देश्यहरू यस प्रकार छन् ।
- दक्षिण एसियाका जनताको हितको बृद्धि गर्नु
- सामुहित आत्मनिर्भरतालाई सुदृढ पार्नु
- विभिन्न क्षेत्रमा सक्रिय सहयोग र आपसी सहयोगलाई बढावा दिनु
- अन्तर्राष्ट्रिय तथा क्षेत्रिय सङ्गठनहरूसँग सहकार्य गर्नु
रहेको छ
(छ) साफ्टाका सिद्धान्तहरू उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः साफटाका सिद्धान्तहरू
- सदस्य, राष्ट्रमा हुने वस्तु र सामानको ओसार पसारलाईसहजीकरण गर्दै व्यापारसँग सम्बन्धित व्यवधानहरूलाई हटाउने
- सदस्य राष्ट्रहरूको समग्र र समानुपालितक फाइदालाई सुनिश्चित गर्दै खुला व्यापार क्षेत्रमा स्वस्थ प्रतिस्पर्धाको वातावरणलाई प्रवर्धन गर्ने
- सम्झौताको कार्यान्वयन र यसबाट पर्ने प्रभावको अध्ययनका लागि तथा संयुक्त प्रशासन एवम् विवाद समाधानका लागि समेत प्रभावकारी पद्धति बनाउने
-प्रस्तुत सम्झौताबाट हुने आपसी लाभलाई दबाब र विस्तार गर्न थप क्षेत्रीय सहयोग खाका तयार गर्ने
(ज) विम्स्टेकका उद्देश्य तथा सिद्धान्तहरूलाई बुँदागत रूपमा उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः विस्टेकक उद्देश्यहरू यस प्रकार छन् ।
- तीव्र आर्थिक विकास गर्न सक्षम वातावरणको सिर्जन गर्नु
- विकासका उपक्षेत्रको सामाजिक विकासको गतिमा तीव्रता ल्याउनु
-साझा चासोका मामिलामा सक्रिय साझेदारी र आपसी सहयोगमा वृद्धि गर्नु -प्रशिक्षण र अनुसन्धान सुविधामा वृद्धि गर्न एक अर्कालाई सहयोग प्रदान गर्नु
- सदस्य राष्ट्रहरूको राष्ट्रिय विकास योजनाहरूको सफलताका लागि प्रभावकारी सहयोग गर्ने
-उपक्षेत्रको विकासमा अधिक लाभदायी परियोजनामा सहयोग पुयाउने
सिद्धान्तहरू
- विस्स्टेकका सदस्य राष्ट्रका विच सार्वभौम समानताको सिद्धान्त, क्षेत्रिय अखण्डता, राजनीतिक समानताको सिद्धान्त, क्षेत्रिय अखण्डता, राजनीतिक स्वतन्त्रता, आन्तरिक मामिलामा हस्तक्षेप नहुने, शान्तिपूर्ण सहअस्तित्व र आपसी फाइदाका आधारमा व्यवहार गर्ने
- सदस्य राष्ट्रहरूविचको सहकार्य द्विपक्षीय, क्षेत्रिय वा बहुपक्षीय सहयोगका रूपमा विकास गर्ने
(झ) विश्व व्यापार सङ्गठनका उद्देश्य तथा सिद्धान्तहरूलाई बुँदागत रूपमा उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः जनताको जीवनस्तर अभिवृद्धि गर्ने
-पूर्णरोजगार तथा उच्च एवम स्थिर गतिको वास्तविक आम्दानीको परिमाणमा वृद्धि ल्याउने
- प्रभावकारी माग एवम् वस्तु तथा सेवाको उत्पादन तथा विक्री विस्तार गर्ने
- दिगो विकास गर्ने लक्ष्यअनुसार विश्वमा उपलब्ध साधन र स्रोतको सर्वोत्तम प्रयोग गर्न दिदा वातावरणको रक्षा तथा संरक्षण तर्फ विशेष ध्यान दिने,
- उपयुक्त उद्देश्यहरू हासिल गर्न एकीकृत व्यवहारिक तथा निस्वार्थ बहुपक्षीय व्यापार प्रणाली विकास गर्ने ।
सिद्धान्तहरू
-भेदभावविनाको अन्तर्राष्ट्रिय व्यापार गर्न पाउने
- स्वच्छ प्रतिस्पर्धामा जोड
-समानताको सिद्धान्त
- भन्सार दरमा सीमा निर्धारण र फोटा प्रणालीको अन्त्य
(ज) साफ्टाका उद्देश्यहरू उल्लेख गर्दै यसबाट नेपाललाई पुग्न सक्ने फाइदाहरूको सूची गर्नुहोस् ।
उत्तर: साफ्टाका उद्देश्य र फाइदाहरू निम्नानुसार छन् :
- सदस्य राष्ट्रहरूविच वस्तुको अन्तरसीमा आवागमनमा अवरोध हटाएर सरलीकरण गर्ने
- स्वतन्त्र व्यापार क्षेत्रमा स्वच्छ प्रतिस्पर्धालाई प्रोत्साहन गर्ने
-सम्झौताको कार्यान्वयनका लागि प्रभावकारी संयन्त्र स्थापना गर्ने
- परस्पर लाभको विस्तार र वृद्धिबाट अरू थप क्षेत्रिय सहयोगका लागि आवश्यक संरचना तयार गर्ने
यसले नेपाललाई हुने फाइदाहरू पनि बुदागतरूपमा यस प्रकार छन् ।
- अन्तराष्ट्रिय व्यापार विस्तारद्वारा नेपालले उत्पादन वृद्धि गरी तुलनात्मक लाभ प्राप्त गर्न सक्छ ।
- विशिष्टीकरणको लाभ प्राप्त गर्न सक्छ ।
- भन्सार तथा गैर भन्सार सम्बन्धी अवरोध घटन गर्छ, अन्तरक्षेत्रिय व्यापारमा वृद्धि हुन्छ
- उपलब्ध साधन र स्रोतको अधिकतम उपयोग हुन्छ ।
(ट) विश्व व्यापार सङ्गठनको सदस्यका रूपमा नेपालका लागि अवसर तथा चुनौतीहरूको व्याख्या गर्नुहोस् ।
उत्तर: नेपालले विश्व व्यापार सङ्गठनको सदस्य प्राप्त गरि सकेपछि नेपालका लागि केही अवसरहरू पनि छन् र केही चुनौतीहरू पनि छन् । नेपालले आफ्नो लागि सिर्जना भएका अवसरलाई अधिकतम उपयाग गर्ने र चुनौतीहरूलाई न्युन गर्ने नीति अबलम्बन गर्नुपर्ने हुन्छ । नेपालका पक्षमा देखा परेका अवसरहरू र नेपालका लागि देखापरेका चुनौतीहरू यस प्रकार छन्
अवसरहरू
१. गरिबी निवारणमा सहयोग
२. अन्तर्राष्ट्रिय बजारको सुचनामा पहुँच
३. खाद्य आपूर्तिमा प्राविधिक सहयोग
४. कानुनी तथा सुरक्षित अधिकार
५. विदेशी लगानीकर्ताको आकर्षण
६. व्यापार विविधिकरणमा विस्तार
७. विश्वव्यापी अनुकूल व्यापारिक वातावरण
चुनौतिहरू
१. लागत प्रभावकारीकताको कम सम्भावना
२. उच्च व्यवसायीक प्रतिस्पर्धा
३. वैदेशिक निर्भरताको सम्भावना
४. वौद्धिक पलायन
५. कोटा वितरणमा निषेध
६. खुला व्यापारको अवैज्ञानिक प्रावधान
(क) साधारण शिक्षा र प्राविधिक शिक्षाबिचको एक फरक लेख्नुहोस्।
उत्तरः साधारण शिक्षा कुनै पनि व्यक्तिले आफ्नो जीवनको बारेमा प्राप्त गरेको आधारभूत शिक्षालाई साधारण शिक्षा भनिन्छ यस्तो शिक्षाले व्यक्तिलाई साधारण जीवन जिउन आधार दिन्छ तर विशिष्ट सीप दिँदैन । कुनै प्रविधिसँग सम्बन्धित भएर हासिल गरिने व्यावसायिक ज्ञानलाई प्राविधिक शिक्षा भनिन्छ । शिक्षाले नै मानिसलाई कुनै विषयमा निष्णात वा पारङ्गत बनाउँछ यसकारण यनत्र, उपकरण, मेसिन, उद्योगधन्दा, कलकारखाना लगायतका विभिन्न प्रविधिसँग सम्बन्धित ज्ञानलाई प्राविधिक शिक्षा भनिन्छ ।
(ख) नेपालमा रोजगार क्षेत्रको मुख्य समस्या के हो ?
उत्तरः नेपालमा प्रत्येक वर्ष पाँच लाख युवा श्रम बजारमा प्रवेश गर्छन् भनिन्छ तर व्यक्ति अनुरूप रोजगारका अवसर सिर्जना हुन नसकेकाले बेरोजगारको समस्या चर्कदै गएको छ । श्रमबजारमा रोजगारी उपलब्ध नुहुन र उपलब्ध रोजगारीका लागि सिप र दक्षता भएका जनशक्ति उपलब्ध । नहुनु नै नेपालको रोजगारी क्षेत्रको प्रमुख समस्या हो ।
विश्वविद्यालयले उत्पादन गर्ने श्रम शक्तिमा सैद्धान्तिक ज्ञान पर्याप्त भए तापनि प्राविधिक, व्यावहारिक तथा प्रयोगात्मक ज्ञानको कमी हुनु, श्रमशक्तिसँग विद्यमान सिप तथा दक्षता अनुसारको अवसर नेपाली श्रम बजारमा उपलब्ध नहुनु पनि नेपालको रोजगारीको क्षेत्रको प्रमुख समस्या हो
(ग) नेपालले किन वैदेशिक जनशक्ति आयात गर्नु परेको हो ?
उत्तरः विश्वविद्यालयहरूले वर्षेनी ज्ञानमा आधारित नेपालमा वैदेशिक जनशक्ति आयात गर्नु परेको हो
(घ) बौद्धिक पलायन रोक्न के गर्न सकिन्छ ? एक उपाय लेख्नुहोस्
उत्तरः बौद्धिक पलायन रोक्न देशमा गुणस्तरीय रोजगारीको उपलब्ध गराउने, प्राविधिक तथा व्यवसायिक शिक्षाको सृजना गर्ने, तीव्र औद्योगीकरण, पुँजी निर्माण, लगानीमैत्री वातावरण, सीपमूलक तालिम, साथै शिक्षा क्षेत्रले श्रम बजारको आवश्यकता सर्वेक्षण गरी योजनाबद्ध रूपमा दक्ष जनशक्ति उत्पादनमा जोड दिनु पर्छ ।
उत्तरः नेपालमा बरोजगारीका कारणहरू निम्न छन् : - श्रमशक्तिसँग विद्यमान सिप तथा दक्षता अनुसारको अवसर नेपाली प्राविधिक, व्यावहारिक तथा प्रयोगात्मक ज्ञानको कमी हुनु - उच्च जनसङ्ख्या वृद्धि दरका कारण पुराना बेरोजगारलाई रोजगारीको अवसर सिर्जना हुन नपाउँदै नयाँ बेरोजगारहरू श्रम बजारमा प्रवेश गर्नु । अवसर समेत सङ्कटमा पर्नु उत्तरः नेपालमा बेरोजगारी समस्या समाधान गर्ने उपयाहरू निम्न छन् : जोड दिई रोजगारीको अवसर सिर्जना गर्न सकिन्छ ।
शिक्षा (साधारण शिक्षा) प्रदान गरी लाखौँको सङ्ख्यामा जनशक्तिलाई श्रम बजारमा पठाउँछन् । तर श्रम बजारमा उपलब्ध रोजगारीका लागि सिप र दक्षता भएका जनशक्ति उपलब्ध नहुनु, उच्च स्तरीय जनशक्ति जस्तै, सिलाइ कटाइ, सुन चाँदिका गहना बनाउने जस्ता छोटो समयको तालिमबाट नै सिप दिन सकिने क्षेत्रदेखि जलविद्यालय, पुल, सुरुङमार्ग, रेलमार्ग जस्ता क्षेत्रमा उच्च स्तरीय जनशक्ति देशमा पर्याप्त मात्रामा उपलब्ध हुन नसक्नाले
(ङ) बेरोजगारी समस्याका कुनै पाँच कारणहरू उल्लेख
- विश्वविद्यालयले उत्पादन गर्ने श्रमशक्तिमा सैद्धान्तिक ज्ञान पर्याप्त भए तापनि प्राविधिक, व्यवहारिक तथा प्रयोगात्मक ज्ञानको कमी हुनु
- मुद्राको क्रय शक्तिमा आएको हास र विभिन्न कारणले गर्दा व्यापार व्यवसायमा आएको मन्दीको प्रभावले गर्दा नयाँ रोजगारी सिर्जनामा कमी हुनु तथा पुरानो रोजगारीका
- व्यापार व्यवसायको वृद्धिदर कम रहेकोले उच्च दरमा रोजगारको अवसर सिर्जना नहुनु
(च) नेपालमा बेरोजगारी समस्या समाधान गर्न के के उपायहरू गर्न सकिएला ? कुनै पाँच उपायहरू लेख्नुहोस् ।
गुणस्तरीय प्राविधिक तथा व्यवसायिक शिक्षा :- व्यवसाय तथा रोजगारमूलक गुणस्तरीय शिक्षाको प्रभावले बेरोजगारी समस्यालाई न्यूनीकरण गर्न सकिन्छ ।
कृषिको आधुनिकीकरण र बजारीकरण :- नेपाल कृषिप्रधान देश भएकाले निर्वाहमुखी कृषिलाई व्यवसायमुखी बनाउन तथा उत्पादनमूलक उद्योगमा विशेष
तीव्र औद्योगीकरण : तीव्र औद्योगीकरण गर्नका लागि ठूलो मात्रामा श्रमशक्तिको जरुरी पर्ने भएकाले बेरोजगारी समस्या समाधानमा मद्दत पुग्छ ।
जनसङ्ख्या व्यवस्थापन : जनसङ्ख्या शिक्षा र परिवार योजना जस्ता उपायहरूबाट सन्तुलित आकारको जनसङ्ख्या व्यवस्थापन गर्न सकेमा रोजगारीको अवसर प्रदान गर्न सजिलो हुन्छ ।
पुँजी निर्माण :उपभोक्तावादी संस्कृतिमा सुधार ल्याई खर्चमा भन्दा पुँजी निर्माण र लगानीमा जोड दिन सकेमा बेरोजगारी समस्या समाधान गर्न मद्दत पुग्छ ।
(क) नेपालको सहरीकरणका मापदण्डको सूची बनाउनुहोस् ।
उत्तरः स्थानीय सरकार सञ्चालन ऐन, २०७४ ले संविधान बमोजिम स्थापना भएका नगरपालिका, उपमहानगरपालिका र महानगरपालिकालाई नगरपालिका भनेको छ । विभिन्न समयमा जारी भएका ऐन, नियमावली र कार्यविधिहरूले नगरपालिकालाई नगरपालिका भनेको छ । विभिन्न समयमा जारी भएका ऐन, नियमावली र कार्यविधिहरूले नगरपालिकाको लागि जनसङ्ख्याको आकार, पूर्वाधार विकास र वार्षिक आम्दानीलाई भौगोलिक अवस्थितिका आधारमा फरक फरक मापदण्डमा तोक्दै आएको देखिन्छ ।
(ख) नेपालमा सहरीकरण प्रवृत्तिको उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः नेपालमा सहरीकरणको प्रवृत्तिको दर अन्य देशको तुलनामा निकै कम देखिन्छ । प्राचिनकाल नेपालमा बस्तीहरू ज्यादै पातला र छरिएर रहेका थिए । त्यति बेला धेरै ठाउँमा सहरको विकास भएको थिएन, नेपालमा सहरको सुरुवात काठमाण्डौबाट भएको मानिन्छ । काठमाण्डौ उपत्यका तिब्बतसँगको व्यापारिक मार्गमा रहेको थियो । काठमाण्डौ उपत्यका बाहिर पहाडी क्षेत्रमा धुम, गठ, किल्ला, कोटहरू आदिले ठूलो रुप लिदै व्यापारिक केन्द्रमा परिवर्तन हुँदै गए । यी केन्द्रहरू नेपाल व्यापारिक केन्द्रमा परिवर्तन हुँदै गए। यी केन्द्रह नेपाल एकीकरणपछि गौण तथा खलङ्गा जस्ता प्रशासनिक केन्द्रहरू हुँदै कालान्तरमा सहरमा परितर्वन हुँदै गएको पाइन्छ ।
नेपालमा सहरीकरणको जग कृषि अर्थतन्त्र र खाद्यन्न बचतमा बसेको देखिन्छ । प्राचिन सहरको विकासमा गैरकृषि व्यवसाय, श्रम विभाजन, सैनिक तथा प्रशासनकि सेवाको विस्तारले योगदान दिदै आएको पाइनछ । प्राचिन सहरहरू सुरक्षाका दृष्टिले डाँडा तथा आवतजावत गर्ने बाटो तथा गौडामा बसेको देखिन्छ । चतर, भीमफेदी गाइघाट, बटौली, कोइलावास आदि व्यापारिक मार्गमा बसेका प्राचिन सहरहरू हुन् । त्यसपछि भारतीय रेलमार्गको विस्तार नेपालको सिमानासम्म भएपछि तराई क्षेत्रमा विराटनगर, जनकपुर विरगञ्ज, भैरहवा, नेपालगन्ज धनगढी आदी स्थानमा बस्तीका आकार बढ्दै सहरहरूको उद्विकास भएको देखिन्छ । यी सहरहरू मुलतः र नेपालविचको व्यापारको परिवहन विच्छेदन विन्दुका रुपमा विकसित हुँदै गए । यी केन्द्रहरूबाट बाहिररित गएका यातायात मर्गाहरूले चुरेपर्वत तथा महाभारत शृङ्खलाको फेदिमा धरान आदी सहरहरूको विकास भयो । सन् १९५० देखि १९६० का विचमा औलो उन्मुलन भएपछि पहाडबाट तराईमा भएको बसाइँसराइले सहरीकरण प्रक्रिया तीव्र गतिले हुन थालेको देखिन्छ । पहाडबाट तराईमा बसाइ सर्ने क्रमसँग पूर्वी तराइबाट सहरीकरण प्रक्रिया सुरु भएको थियो । त्यसपछि क्रमशः चितवन र लुम्बिनी प्रदेश पश्चिमी क्षेत्रमा सहरीकरण हुँदै गएको देखिन्छ ।
सन् १९७० को दशकमा पुर्वपश्चिम राजमार्ग बनेपछि नेपालको सहरीकरणमा नयाँ आयाम थपिएको देखिन्छ । पूर्व पश्चिम राजमार्गबाट उत्तरबाट आउने यातायात मार्गका सङ्गमस्थलहरूमा नयाँ सहरहरू उदविकास हुँदै गए । काकडभट्टा, विर्तामोड, दमक, इटहरी बुटवल अन्तरिया आदि सहरहरू राजमार्ग नै बन्न थादे । हिमाली क्षेत्रका हवाई यातायासंग जोडिएका स्थान र जिल्ला सदरमुकाममा साना सहरी केन्द्रहरू बनेका छन् । यसका साथै कतिपय स्थानहरूमा जिल्ला सदरमुकाम सरेर सहरहरू बनेका छन् । यसरी अन्त्यमा भन्नुपर्दा सदरमुकाम, यातायात सञ्जाल, हवाई, नाका आदी मुख्यकारणले गर्दा सहरीकरणको प्रवृत्ति नेपालमा अझ बढ्दो क्रममा छ ।
(ग) यातायातको पूर्वाधार विकासले सहरीकरणमा ल्याएको परिवर्तनको सङ्क्षिप्त टिप्पणी गर्नुहोस् I
उत्तर: दिनानु दिन मानिसका आवश्यकताहरू बढ्दै जानु यो निरन्तर एक प्रक्रिया हो विकासको यातायातको विकास एक प्रमुख आवश्यकता हो यसले लामो दुरिलाई सहज, सरल र छिटो गराउँछ । यातायात सञ्जालमा पूर्वाधार विकासले गति लिनु एक सहरीकरण पनि परिवर्तन नपाउनु वा सहरीकरण हुनु हो । जस्तो उदाहरणको लागि पूर्व पश्चिम राजमार्ग बनेपछि नेपालको सहरीकरणमा नयाँ आयाम थपिएको देखिन्छ । पूर्व पश्चिम राजमार्गमा उत्तरबाट आउने यातायात मार्गका सङ्गमस्थलहरूमा नयाँ सहरहरू उद्विकास हुँदै गए । काकडभिट्टा, विर्तामोड, दमक, इटहरी, लाहान, हेटौडा, भरतपुर, बुटवल, कोहलपुर, अत्तरिया आदि सहरहरू राजमार्गसँगै बन्न थाले यसले सहरहको वृद्धि भयो । यस्तै रेलसञ्जालसँग जोडिन सहरमा बस्ती विस्तारै बाक्लो हुँदै गयो । जसले गर्दा मानिसका आधारभूत आवश्यकतामा वृद्धि हुन गयो । व्यापार व्यवसाय मौलाउन थाल्यो, जसले धेरै रोजगारहरू सृजना भयो । यसरी यातायातको पूर्वाधार विकासले सहरीकरणमा दिनानुदिन परिवर्तन ल्याएको छ ।
(क) बसाइँसराइले पानें आर्थिक प्रभावहरूको सूची तयार पार्नुहोस् ।
उत्तरः बसाइँसराइले एकातिर जमिनमा जनसङ्ख्याको दबाब कम गर्छ भने अर्कोतिर दबाब बढाउँछ । यसले जमिनमा प्रतिव्यक्ति उत्पादन र उत्पादकत्व र प्रतिव्यक्ति आयमा पनि प्रभाव पर्छ । बसाइँसराइको मुख्य आर्थिक प्रभाव भनेको देशमा विप्रेषण भित्रिनु हो । जसले परिवार र देशको आर्थिक स्तर सुधार गर्न मदत गर्छ । यो रकम स्वास्थ्य, शिक्षा र सम्पत्ति वृद्धिमा लगानी हुन्छ । यसले उपभोग गर्ने संस्कारलाई वृद्धि गरेको छ । यस्तो प्रवृतिले उत्पादनमूलक क्षेत्रमा लगानी कम हुने समस्या पनि रहन्छ ।
(ख) बसाइँसराइका सांस्कृतिक प्रभावहरूको समीक्षा गर्नुहोस् ।
उत्तरः बसाइँसराइले गन्तव्य स्थानमा आप्रवासीलाई भाषिक, सांस्कृतिक र सामाजिक समायोजनमा कठिनाइ हुन्छ सहर र गाउँ बिचको भिन्नताको प्रभाव बिस्तारै संस्कृतिमा पनि पर्दै जान्छ। विदेशी रहनसहनको नक्कल बढ्दै जान्छ । मौलिक संस्कृतिमा विचलन हुन्छ ।
(क) नेपालमा सहरीकरणले ल्याएका अवसरहरूलाई उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः नेपालमा सहरीकरणले ल्याएका अवसरहरू निम्नानुसार छः
- सहरीकरणले विविधता र विशिष्टतामा आधारित उत्पादन प्रक्रिया र सामाजिक आर्थिक परिवर्तनको वातावरण तयार गर्छ यसले उन्नत आर्थिक प्रणाली, सार्वजनिक सेवा र गैरनाफामूलक सेवाहरू (उच्च शिक्षा, स्वास्थ्य, सामाजिक सुरक्षा आदि) को विस्तारमा सहकार्यको वातावरण सिर्जना गर्छ I
- सहरीकरणले वस्तु उत्पादनका लागि राष्ट्रिय र अन्तर्राष्ट्रिय कम्पनीहरूसँगको आवद्ध हुने मौका दिन्छ । यो प्रक्रियाले गाएका नयाँ समूहहरूमा आवद्ध हुने, श्रम, प्रविधि र पुँजीको विकास गर्ने र स्थान विशेषता तुलनात्मक लाभका वस्तुहरूको उत्पादनमा लगार्ना गर्न प्रेरित गर्दछ । यसले गर्दा लगानीको क्षेत्र विस्तार हुन्छ । - आर्थिक भूमण्डलीकरण र डिजिटल टेक्नोलोजीलाई प्रयोग गरेर सहरहरूले फाइदा लिन सक्ने वातावरण तयार हुन्छ यो प्रविधिलाई आत्मसात् गर्न सक्षम सहरहरूले तीव्र गतिमा आर्थिक विकास गर्ने अवसर पाउँछन् ।
(ख) नेपालमा सहरीकरणका प्रमुख चुनौतीहरूको सूची तयार गर्नुहोस् ।
उत्तरः नेपालमा सहरीकरणका प्रमुख चुनौतिहरू निम्नानुसार छ:
- न्यून सेवा र सुविधा ट्राफिक व्यवस्थापन
-अव्यवस्थित बसोबास
- खुला स्थानको अतिक्रमण
- वातावरण प्रदूषण शान्ति सुरक्षा
-न्यून रोजगारी अवसर बराइसराइ
- हरियाली पार्कको अभाव
(ग) सन्तुलित सहरी वातावरण निर्माणमा हरियालीपार्कको
महत्वमाथि प्रकाश पार्नुहोस् ।
उत्तरः दिगो तथा संतुलित सहरी विकासका लागि हरियाली पार्कको आवश्यकता हुन्छ । साथै यसले वातावरणमा सन्तुलित तथा हराभरा तुल्याउँछ सहरमा हरियाली राखन निर्माण गरिएका हरित पार्कले सहरी वातावरणको पर्यावरणलाई अझ सुन्दर र आकर्षण तुल्याएँछ । यसैगरी सहरमा निर्माण हरित खुला स्थान, सहरी कृषि र वृक्षारोपण गरे पनि सन्तुलित सहरी वातावरण निर्माण हुन जान्छ ।
(घ) स्मार्ट सिटीको अवधारणा र महत्वको चर्चा गर्नुहोस् ।
उत्तर: नेपालको सन्दर्भमा पहिलोपटक नयाँ सहर र स्मार्ट सिटीको अवधारणा आर्थिक वर्ष २०६७/६८ बाट अघि सारिएको हो । सरकारले सस्तो लोकप्रियताका लागि नयाँ सहर र स्मार्ट सिटीको चाङको चुली बनाएको छ । सरकारले आर्थिक वर्ष २०६७/६८ मा सहर उन्मुख क्षेत्रमा आधुनिक र सुविधासम्पन्न सहर बनाउने भन्दै १२ वटा नयाँ सहर घोषणा गरेको थियो । नयाँ सहर घोषणा गरेको एक दशक भन्दा धेरै ।
समय बितिसक्यो तर एउटा पनि नयाँ सहर र स्मार्ट सिटीको निर्माण प्रक्रिया भने अघि बढ्न सकेको छैन । स्मार्ट सिटीको महत्व निम्न बुँदामा उल्लेख गर्न सकिन्छ :
-आफ्ना देशका नागरिकलाई विभिन्न सुविधा उपलब्ध गराइ नागरिकको एक सभ्य गुणात्मक जीवन प्रदान गर्न ।
- स्वच्छ वातावरणमैत्री एवम् दिगो विकास गर्न ।
- नागरिकको जीविको पार्जनलाई सुधार गर्न ।
- डिजिटल वा सूचना प्रविधिको प्रयोग गरी व्यवस्थित र औद्योगिक सहरको निर्माण गर्न ।
(क) गाउँ सहर सम्बन्धको अवधारणा उदाहरणसहित स्पष्ट
पार्नुहोस् ।
उत्तरः मानवलाई सामाजिक प्राणी भन्ने गरिन्छ तर म सामाजिक भन्दा पनि भौतिक प्राणी भन्न रुचाउछु कारण यदि सामाजिक प्राणी भन्ने नै हो भने गाउँ सहर बिचको मानवमा मनमन बिचको धरातल र विभेद किन ? मानवीय तृष्णता यदि हुँदैन थियो भने गाउँका मानिसलाई पाखेको उपनाम दिन आवश्यक नै थियो र ! यदि थिएन भनी उसको र मेरो सम्बन्ध किन सम्भव रहेन त ।
मलाई आज पनि सम्झना छ तिमी म अनि हाम्रो सम्बन्ध त्यो मधुर प्रकाश बीचमा उदाएकी तिनी त्यही भिडमा एक्लै अनायासै रुमल्लिएको म तिमी छुट्टै समाजमा हुकिएको कसरी हाम्रो आँधा जुधिथ्यो र उसको राम्रो कसरी मिल्थ्यो र हामी संस्कृत परम्परा अनि रीतिरिवाज तिमी सहरी वातावरणमा हुर्किएको भनि म गाउँले परिवेशमा हिलो धुलो उकाली ओराली, भेडाबाखा आदिसँग खेल्दै हुर्केको, तिमी न त धुलो देख्थेउ न उकाली ओराली चड्ने मौका नै पायौ । हो हाम्रो समबन्ध नि ती पहाडभन्दा कम छ । यसरी हेदें जाँदा उत्पादित गाउले सामानको प्रयोग पनि सहरमा बढी देखिन जान्छ त्यसरी नै गाउँ र सहरको सम्बन्धको अवधारणालाई अझ प्रगाढ बनाउन सकिन्छ । ग्रामीण क्षेत्रको वस्तु उत्पादन र बजारीकरणको माध्यमबाट सामाजिक आर्थिक रुपान्तरणमा महत्त्वपूर्ण भूमिका देखिन्छ । यसरी अन्त्यमा भन्नुपर्दा उत्पादित वस्तु बजार र बजारबाट पाउने सेवा ग्रामीणसँग देखिने र यस विषयवस्तु प्रगाढ बनाउनबाट नै गाउँ सहर सम्बन्धको अवधारणा आएको देखिन्छ ।
(ख) गाउँ सहर सम्बन्धका आयामहरूको सङ्क्षिप्त चर्चा
गर्नुहोस् ।
उत्तर: गाउँमा बसोबास गर्ने अधिकांश मानिसहरूको जीवनशैली कृषिमा आधारित छ । सहरी अर्थतन्त्र, उद्योगधन्दा, कलकारखाना, व्यापार, व्यवसाय र सेवामूलक क्षेत्रसँग सम्बन्धित छ । गाएँमा उत्पादित वस्तुहरूको बिक्री सहरमा गरिन्छ भने सहरले वस्तु तथा सेवाको वितरण गर्छ । गाउँ सहर सम्बन्धले गाउँको विकासमा सहरको भूमिकालाई जोड दिएको छ । तसर्थ गाउँको विकासका लागि सहरले ग्रामीण उत्पादन र श्रम शक्तिको माग सिर्जना गर्छ । गाउँको दिगो विकासका लागि कृषिको उत्पादन प्रक्रिया परिवर्तन गर्नुपर्छ | ग्रामणि उत्पादनलाई बजार र उद्योगसँग आवद्ध गराई सामाजिक आर्थिक रुपान्तरणको वातावरण बनाउनु पर्छ । यो सम्बन्ध स्थापनामा बजार केन्द्र, यातायात र सञ्चार प्रणाली र पृष्ठप्रदेशहरूले भूमिका खेल्नु नै गाउँ सहर सम्बन्धका आयामहरू हुन् ।
(अ) बजार केन्द्र :- उत्पादिन ग्रामीण वस्तुहरू खाद्यान्न सहरका
बजारका केन्द्रहरूमा बिक्री वितरण हुन्छ जसले गर्दा ग्रामणि
जनसमुदायको आर्थिक उन्नति हुन्छ भने सहरमा सेवा/
आवश्यका परिपूर्ति हुन्छ । जसले गर्दा गाउँ सहरको सम्बन्धमा
अझ आयाम पुग्न जान्छ ।
(आ) यातायात :- यातायातले गाउँ र सहरबिचको दुरीलाई
नजिक गर्छ । यसले गाउँ र सहरबिचको विभिन्न क्षेत्रमा
जस्तै व्यापार, शिक्षा लगायतलाई जोड्न मद्दत पुग्छ । यसरी
यातायातले पनि गाउँ सहर सम्बन्धमा अफ आयाम थप्न जान्छ ।
(इ) सञ्चार प्रणाली :- गाउँ र सहरका सूचनाहरू आदानप्रदान
गर्न सहयोग पुयाउँछ । विभिन्न e-education जस्ता कार्यक्रमले
गर्दा गुणस्तरीय शिक्षा ग्रामीणसम्म पुयाएको छ । यसरी सञ्चार
प्रणाली पनिगाउँ सहर सम्बन्धको प्रमुख आयाम हो । यसैगरी
व्यापारिक सञ्जाल, यातायातका साधन, सञ्चार प्रणाली, दूरी,
समय आदिले गाउँ सहर सम्बन्ध प्रभाव पार्दछ ।
(ग) पृष्ठप्रदेशले गाउँ सहर अन्तरसम्बन्धमा कसरी भूमिका
खेल्छ, उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तरः सहरी केन्द्रको वरिपरिको क्षेत्रलाई पृष्ठप्रदेश भनिन्छ
। यो क्षेत्रको सहरी केन्द्रमा आवश्यक हुने खाद्यान्न, कच्चा
पदार्थ, हस्तकला, श्रम आदि उपलब्ध गराउँछ । यसको साथै
पृष्ठप्रदेशमा सहरी केन्द्रको वस्तु तथा सेवा वितरण गर्छ । तर
गाउँ सहरको परम्परा सम्बन्धलाई स्रोत साधनको उपलब्धता,
उत्पादन प्रक्रिया र दूरी निर्धारण गरेको हुन्छ । यसरी पृष्ठप्रदेशले
गाउँ सहर अन्तरसम्बन्धमा कसरी भूमिका खेल्छ ।
(घ) गाउँ सहर सम्बन्धका प्रक्रियाहरूको उदाहरणसहित वर्णन
गर्नुहोस् ।
उत्तरः गाएँ सहर सम्बन्धका प्रक्रियाहरू निम्नानुसार व्याख्या गर्न
सकिन्छ:
(अ) मानिसको प्रवाह :- बसाइसराइ प्रायः गाउँबाट सहरतर्फ
हुने गर्छ । गाउँमा बसोबास गर्ने मानिसहरू रोजगारी र सेवा
सुविधाका लागि सहरमा बसाइसराइ सर्छन् । सहरमा काम गर्न
आउने कामदारले गाएँमा बस्ने परिवारलाई विप्रेषण पठाउँछन्
जसले जीविकोपार्जन शैलीमा परिवर्तन ल्याउन मद्दत गर्दछन्
। सहरी सुविधा क्रमशः गाउँतर्फ विस्तारै हुँदै जान्छन् । सडक
यातायात र गाउँतर्फ विकासले गाउँ सहर जोड्दै जान्छ ।
(आ) समाजको आदानप्रदान :- सहर र गाउँबिच समानको
आदान प्रदान एक अनिवार्य कार्य हो । गाउँबाट स्थानीय
उत्पादन (जस्तैः लत्ताकपा, मरमसला, कृषि उपकरण आदिको
आदान प्रदान गर्छन् । गाउँका किसानहरूले उच्च मूल्यका
वस्तुहरू उत्पादन र निकासी गरेर प्रशस्त आम्दानी लिने अवसर
उपलब्ध हुन्छ ।
(इ) बजार केन्द्रको भूमिका :- गाउँको जीविकोपार्जन शैलीमा
सुधार ल्याउन कृषि उत्पादन र उद्योग तथा सेवाहरूबीच
अन्तरसम्बन्ध कायम गर्नुपर्दछ । यो अन्तरसम्बन्ध कायम गर्न
बजार केन्द्र र गाएँ दुवैको उत्तिकै भूमिका हुन्छ । सहरी क्षेत्रको
गैरकृषि क्षेत्रको प्रवर्धन गर्न मद्दत गर्छ जसले कृषि उत्पादन,
बजारीकरण र प्रशोधनलाई मूल्य शुद्धखलाका रूपमा प्रयोग
गर्छ । मूल्य शृङ्खलाले कृषि र गैरकृषि क्षेत्रबिचको सम्बन्धलाई
पारस्परिक बनाउँछ ।
(ई) जीविकोपार्जनमा विविधीकरण :- ग्रामीण क्षेत्रमा कृषिको
उत्पादन परिवर्तनले रोजगारी र आम्दानी बढाउँछ । यसले कृषि
उपज जस्तैः मल, बिउ, औषधी र दैनिक उपभोग्य वस्तुहरूको
माग बढाउँछ । कृषि उत्पादन क्षेत्र नजिकै साना बजार केन्द्रको
विकास हुन्छ ।
(ङ) गाउँ सहर सम्बन्धले जीविकोपार्जन शैलीमा ल्याउने सकारात्मक र नकारात्मक परिवर्तनमा छोटो टिप्पणी लेख्नुहोस् I
उत्तरः गाउँ सहरसम्बन्धले जीविकोपार्जन शैलीमा ल्याएका
सकारात्मक परिवर्तनहरू:
- गाउँघरमा खेती नहुने ठाउँमा नयाँ प्रविधिको प्रयोग गर्दै
- आधुनिक खेतीको सुरुवात हुनु ।
- दैनिक जनजीवनमा सहज र सहजता भयो ।
- दैनिक उपभोग्य सामानको आपूर्ति सहजै हुनु ।
- शैक्षिक जनचेतनामा अभिवृद्धि हुनु । नकारात्मक पक्षहरू
- गाउँमै कृषि प्रणाली छाडी वैदेशिक रोजगारीमा आकर्षण हुनु ।
- पश्चिम संस्कृति र सभ्यता बढ्दै जानु ।
- मौलिक सभ्यता र संस्कृति बिर्सदै जानु ।
(क) समाजमा वर्ग निर्माणका किन हुन्छ ?
उत्तर: एकभन्दा धेरै मानिसको समुदाय र त्यस अन्तर्गत मानवीय सम्बन्धहरूको सञ्जाल समाज हो । समाज मानवको पारस्परिक लाभकोनिमित्र सङ्गठित भई बनेको हुन्छ समाजमा एक प्रकारका मानिस बस्दैनन् त्यसमा आर्थिक, सांस्कृतिक, जातीय, धार्मिक रूपले विविधता कायम भएको हुन्छ तिनै विविधाका विच समाजमा वर्गको निर्माण हुन्छ
(ख) वर्गीय विभाजनले निम्त्याउने समस्याहरू औँल्याउनुहोस्
उत्तरः वर्गको निर्माण सम्बन्धमा विभिन्न समाजशास्त्री एवम् अर्थशास्त्रीहरूको विचार फरक फरक रहेको पाइन्छ । यसले निम्त्याउने समस्याहरू निम्न रहेका छन् :
-वर्ग विभाजनका कारण राजनीतिक तथा सामाजिक - गतिविधिमा नियन्त्रण हुनु ।
-सामाजिक, सांस्कृतिक, शैक्षिक, आर्थिक विविधता हुनु ।
- तल्लो वर्गका मानिसहरू समाजमा हेपिनु, शोषण तथा दमनको सिकार हुनु
-जातीय विध हुनु आम्दानीको स्रोत सीमित हुन पुग्नु
- भूमिको स्वामित्वबाट वञ्चित हुनु ।
-आर्थिक रूपमा पछाडि पर्नु
(ग) सामजिक रूपान्तरणका उपायहरू बुँदागत रूपमा लेख्नुहोस्
उत्तरः व्यक्तिगत सुरक्षा, ज्ञान प्राप्ति, सूचना प्राप्ति र अनलाइन शासन प्रणालीमा नागरिककोपहुँच, स्वतन्त्र प्रेस र वातावरणीय गुणस्तर पनि कमजोर रहेको बुझिन्छ । यस्तो परिस्थितिमा नेपालीहरूको अवस्थामा सुधार ल्याउनका लागि अझै धेरै मिहिनेत गर्नुपर्ने देखिन्छ । त्यसो भन्देमा नेपालमा सामाजिक रुपान्तरणका लागि प्रयास नै नभएको भने होइन । नेपालमा सामाजिक रुपान्तरणका लागि धेरै प्रयास भएका छन् ती मध्ये केही प्रयासहरू वा उपायहरू यसप्रकार छन्:
नेपालको संविधानमा राजनीतिक उपलब्धिको रक्षा, सुदृढीकरण र विकास गर्दै आर्थिक, सामाजिक तथा सांस्कृतिक रुपान्तरणका माध्यमबाट जनताको सर्वोत्तम हित र समुन्नती प्रत्याभूत गर्ने भन्ने उल्लेख छ । यसै अनुरूप कानुन, नीति तथा कार्यक्रमहरू बनेर कार्यान्वयनमा आइरहेका छन् । • पन्ध्रौ योजनामा समृद्ध नेपाल र सुखी नेपालीको मूल - लक्ष्यसहित गरिबी निवारण र आर्थिक सामाजिक समानाता सहितको न्यायपूर्ण समाज निर्माण गर्ने भन्ने उल्लेख छ सोही अनुरूप कार्यक्रमहरु कार्यान्वयनमा आइरहेका छन् । - समावेशी सिद्धान्त अनुसार राज्यका सबै क्षेत्रमा महिला, दलित, अपाङ्गता भएका व्यक्ति, मधेसी, अल्पसङ्ख्यक जाति जनजातिहरूका लागि विशेष सुविधा र आरक्षणको व्यवस्था गरिएको छ
कमैया, छाउपडी, हलिया, छुवाछूत, जातीय विभेदलगायतका - विभिन्न प्रकारका कुप्रथाहरूको अन्त्य गर्ने र पीडित वर्गको पुनर्स्थापना गर्ने कार्यक्रमहरू सञ्चालन भएका छन् ।
(घ) नेपालको सामाजिक रूपान्तरणको अवस्थाको चर्चा गर्दै साथीलाई पठाउने पत्रको नमुना तयार पार्नुहोस् ।
उत्तरः
मिति: २०७८/१०/०१
प्रिय साथी जमुना
यहाँ मलाई सञ्चै छ त्यहाँ तिमीलाई पनि सञ्चै आरामै होला भन्ने आशा गरेकी छु । आज म तिमीलाई नेपालको सामाजिक रुपान्तरणको अवस्था बारे आफूले जानेको सिकेको कुरा चिठी मार्फत् तिमीलाई सुनाउँदै छु साथ समाजमा विभिन्न वर्गका मानिस बसोबास गरेका हुन्छन् । पिछडिएका गरिब र निम्न वर्गका मानिस पनि हुन्न् त्यसरी पछाडि परेका वा पारिएका वर्ग वा निम्न वर्गको उत्थान गरी समाजमा अरुसरह ससम्मान सामान्य जीवनयापन गर्न सक्ने अवस्थामा पुयाउनु सामाजिक रूपान्तरण हो । समाजमा न्यून वर्ग र वञ्चितीकरणमा परेका वर्गको उत्थान नगरेसम्म समाज विकास हुन सक्दैन भन्ने नै सामाजिक रूपान्तरणको अवधारणा हो
नेपाल बहुजातीय, बहुआयामिक, बहुधार्मिक, बहुसांस्कृतिक एवम् भौगोलिक विविधतायुक्त मुलुक हो । यहाँको समाज रुपान्तरणका विषयमा कुरा गर्दा कुनै एक पक्षलाई मात्र हेरेर हुँदैन । आर्थिक, सामाजिक र सांस्कृतिक पक्षलाई एकैसाथ सम्बोधन गरेर मात्र सामाजिक रुपान्तरण हुन सक्छ । नेपालको सन्दर्भमा सामाजिक रुपान्तरणका लागि सरकारी र गैरसरकारी क्षेत्रबाट न्यून वर्गका मानिसहरूको पहिचान गरी तिनलाई सकारात्मक विभेदका माध्यमबाट अगाडि ल्याउने उपायहरू अपनाउनु पर्दछ । देशमा रोजगारीको सिर्जना, शिक्षा र व्यावसायिक सिप प्रदान, पुँजी र अवसरको सहज उपलब्धता जस्ता उपाय अपनाएर उनीहरूको रुपान्तरण गर्न सकिन्छ । अतः साथी चिठीमा धेरै कुरा लेखिसकें बाँकी कुरा भेटमा गरौंला ।
उही तिम्री प्रिय साथी
जीवनराज
(ङ) सामाजिक आधार वर्ग विभाजनको मूख्य आधार हो किन ?
उत्तर: "सामाजिक आधार वर्ग विभाजनको आधार हो" किनभने समान जाति, धर्म, संस्कृति, पद, सामाजिक स्तर भएकाहरूको एक वर्ग हुन्छ र फरक स्तर भएकाहरूको अर्को वर्ग निर्माण हुन्छ समाजमा उच्च वर्ग भनिनेले कमजोर वर्गलाई हेप्ने, शोषण गर्ने, विभेद गर्ने जस्ता व्यवहारहरू गर्छन् । तल्लो वर्ग र उच्च वर्ग भनिएकाहरूको विचमा द्वन्द्व चलिरहनछ । साथै तल्लो वर्गकाहरू माथिल्लो वर्गमा उक्लनका लागि प्रयासरत पनि हुन्छन् । कुनै जाति वा संस्कृतिको व्यक्ति भएकै कारण आर्थिक रूपमा पछाडि परेका हुन सक्छन् हुनत वर्ग स्थायी हुँदैन तैपनि आर्थिक वर्गभन्दा सामाजिक वर्ग अलिक स्थायी प्रकृतिको हुन्छ । समाजले सहर्ष नस्वीकारेसम्म सामाजिक वर्गमा परिवर्तन आउन कठिन हुन्छ ।
(क) लिङ्ग भनेको के हो ?
उत्तरः लिङ्गको अध्ययन गर्दा प्राकृतिक लिङ्ग र सामाजिक लिङ्ग
गरी दुई अवधारणाबाट हेरिन्छ । अङ्ग्रेजीमा प्राकृतिक लिङ्गलाई
sex र सामाजिक लिङ्गलाई gender भनिन्छ । लिङ्गलाई
प्राकृतिक लिङ्ग अनि लैङ्गिकतालाई सामाजिक लिङ्गका रूपमा
व्याख्या गर्ने प्रचलन छ । महिला र पुरुषको बिचमा प्रकृतिले
गरेको भेद लिङ्ग (Sex) हो भने सामजिक व्यवहार र परम्पराले
गरेको भेद लैङ्गिकता (Gender) हो ।
(ख) प्राकृतिक लिङ्ग र सामाजिक लिङ्गबिचको भिन्नता उल्लेख
गर्नुहोस् ।
उत्तर: प्राकृतिक लिङ्ग :- मानव जन्मने बित्तिकै प्राकृतिक रूपमा छोरा
वा छोरी भनेर पहिचान दिइन्छ । यो पहिचान उसका शारीरिक
बनावट र ज्ञानेन्द्रीयहरूका आधारमा कायम गरिन्छ । प्राकृतिक
लिङ्गका आधारमा महिला र पुरुषका बिचमा भिन्न भिन्न
जैविकीय विशेषताहरू हुन्छन् ।
सामाजिक लिङ्ग :- मानवको जन्मपश्चात महिला र पुरुषका
लागि समाज र संस्कृतिले फरक फरक सुविधा, अवसर र
भूमिका प्रदान गरेको हुन्छ । जब मानव हुकदै जान्छ विस्तारै
उसलाई सामा तथा सांस्कृतिक रूपमा लैङ्गिक विभेद गर्ने
प्रचलन छ । तिमी छोरा छौ, तिमीले यो काम गर्नुपर्छ र यो काम
गर्नु हुँदैन भनी सिकाइन्छ । तिमी छोरी हौ तिमीले यो काम
गर्नुपर्छ यो र यो काम गर्नु हुँदैन भनेर सिकाउदै लगिएको हुन्छ ।
लैङ्गिकतालाई बाल्यकालदेखि नै परिवार र समाजले तयार पार्दै
लैजान्छ । सामाजिक तथा सांस्कृतिक रूपमा त्यस्तो कुनै काम
लैजान्छ । सामाजिक तथा सांस्कृतिक रूपमा त्यस्तो कुनै काम
वा भूमिका हुँदैन जो महिला वा पुरुषले गर्ने भनी फरक फरक
भूमिकाहरू निर्धारण गरिदिएको हुन्छ । यसरी समाजद्वारा तयार
पारिएको लैङ्गिक विभेद नै लैङ्गिकता हो ।
(ग) बेइजिङ घोषणापत्रमा उल्लेखित महिला सरोकारका क्षेत्र
उल्लेख गर्नुहोस् ।
उत्तर: बेइजिङ घोषणापत्रले निर्धारण गरेका महिला सरोकारका
क्षेत्रहरू यसप्रकार छन् :
· महिला र गरिबी
· महिलाको शिक्षादीक्षा
· महिला र स्वास्थ्य
· महिलामाथिको हिंसा
· महिला र सशस्त्र सङ्घर्ष
· महिला र अर्थतन्त्र
· शक्ति र निर्णय कार्यमा महिला
· महिलाको उन्नतिका लागि संस्थागत संयन्त्र
· महिलाका मानवीय अधिकार
· महिला र सञ्चारका माध्यम
· महिला र वातावरण
· बालिका
(घ) यौनिक तथा लैङ्गिक अल्पसङ्ख्यकको पहिचानका
सवालहरुको चर्चा गर्नुहोस् ।
उत्तर: पुरुष वा महिलाको पहिचानभन्दा फरक पहिचानका
व्यक्तिहरूलाई यौनिक वा लैङ्गिक अल्पसङ्ख्यक भनिन्छ ।
यौनिक अल्पसङ्ख्यकलाई अङ्ग्रेजीमा LGBTIQ समूह भनिन्छ। ट्रान्स सेक्सल र इन्टर सेक्सु लयहरू जैविक रूपले तेस्रो लिङ्गी हुन् जो महिला वा पुरुष भन्दा फरक हुन्छन् इन्टरसेक्सुअलहरू मध्ये केहीको शारीरिकरूपमा लिङ्ग नै छुट्टिएको हुँदैन भने केहीको महिला र पुरुष दुवैको जननेन्द्रीय हुन्छ । ट्रान्स जेन्डर वा ट्रान्स सेक्सुअलहरू भने शारीरिक रूपमा महिला भए पनि भावनात्मक र मानसिक रूपमा पुरुष अनुभूति गर्छन् । त्यस्तै शारीरिक रूपमा पुरुष भए पनि भावनात्क र मानसिक रूपमा महिला अनुभूति गर्छन् । उनीहरू विपरित लिङ्गको वस्त्र लगाउन रूचाउने, समान लिङ्गका साथी वा जीवन साथी बनाउन रुचाउने हुन्छन् । ती मध्ये कतिपयले सर्जरी गरेर र हर्मन परिवर्तन गरेर लिङ्ग परिवर्तन समेत गर्छन् ।
यौनिक तथा लैङ्गिक अल्पसङ्ख्यक भित्र समलिङ्गीहरू पनि पर्छन् जसलाई गे, लेस्वियन र बाइसे क्सुअल भनिन्छ । बाइस क्यसुअलहरू भने आफू जुन लिङ्गको भए पनि आफ्नै समूहको पुरुष वा महिला र विपरित लिङ्गको क्सुअलहरू भने आफू जुन लिङ्गको भए पनि आफ्नै समूहको पुरुष वा महिला र विपरित लिङ्गको पुरुष वा महिला दुवैप्रति आकर्षित हुन्छन् ।
पछिल्लो समयमा हाम्रो समाजमा यौनिक अल्पसङ्ख्यकहरूलाई हेर्ने दृष्टिकोणमा सुधार हुन थालेको छ उनीहरू पनि यसै समाजका सदस्य हुन् हाम्रा जे जे समस्या र आवश्यकता हुन्छन् उनीहरूका पनि त्यस्तै समस्या र आवश्यकता हुन्छन् त्यसैले सबै योनिक अल्पसङ्ख्यकलार्य अरु सरह नै व्यवहार गर्नुपर्छ । आफ्नो पहिचानसहित सम्मानित जीवन जिउन पाउनु उनीहरूको हक हो
(ङ) नेपालमा महिलाहरू पछाडि पर्नुको कारण लैङ्गिक विभेद हो। यस भनाइप्रति आफ्ना तर्कहरू प्रस्तुत गर्नुहोस् ।
उत्तर: मानवको जन्मपश्चात् महिला र पुरुषका लागि समाज र संस्कृतिले फरक फरक सुविधा, अवसर र भूमिका प्रदान गरेको हुन्छ । जब मानव हुर्कदै जान्छ विस्तारै उसलाई सामाजिक तथा सांस्कृतिक रूपमा लैङ्गिक विभेद गर्ने प्रचलन छ । तिमी छोरा हो, तिमीले यो काम गर्नुपर्छ र यो काम गर्नु हुँदैन भनी सिकाइन्छ । त्यस्तै छोराले पढ्नु पर्छ तर छोरीले अर्काका घरमा जानुपर्छ त्यसैले छोरीले पढ्नु हुँदैन भन्ने मान्यता अहिले पनि हाम्रो समाजमा विद्यमान छ। त्यसैगरी सामाजिक तथा सांस्कृतिक रूपमा त्यस्तो कुनै काम वा भूमिका हुँदैन जो महिला वा पुरुषले मात्र गर्नुपर्छ अर्थात् महिलाले घरायसी काम गर्नुपर्छ भन्ने अर्थात् समाजका विविध काममा महिलालाई सहभागी नगराउने गरेको देखिन्छ। विविध प्राविधिक कार्यमा महिला भन्दा पुरुषलाई नै लगाउने वा महिलाले काम गर्न सक्दैनन् भर्ना विभेद गरिन्छ जसले गर्दा महिला पछाडि परेका छन् । यसैगरी विधि क्षेत्रमा महिलालाई विभेद गर्ने गरिन्छ जसले हरेक क्षेत्रमा महिलालाई पछि पारेको देखिन्छ यसैले अन्त्यमा भन्न सकिन्छ कि नेपालमा महिलाहरू पछाडि पर्नुको कारण लैङ्गिक विभेद हो
(च) जैविक र सामाजिक लिङ्गका भूमिकाहरू तालिकामा देखाउनुहोस् ।
उत्तरः मानवको जन्मपश्चात महिला र पुरुषका लागिसमाज र संस्कृतिले फरक-फरक सुविधा, अवसर र भूमिका प्रदान गरेको हुन्छ । जब मानिस हुर्कदै जान्छ विस्तारै उसलाई सामाजिक तथा सांस्कृतिक रुपमा लैङ्गिक विभेद गर्ने प्रचलन छ तिमी छोरा हौ, तिमीले यो काम गर्नुपर्छ र यो काम गर्नु हुँदैन भनी सिकाइन्छ तिमी छोरी हॉ, तिमीले यो काम गर्नुपर्छ र यो काम गर्नु हुँदैन भनी सिकाइन्छ। तिमी छोरी ही तिमीले यो काम गर्नुपर्छ यो र यो काम गर्न हुँदैन भनेर सिकाउदै लगिएको हुन्छ लैङ्गिकतालार्य बाल्यकालदेखि नै परिवार र समाजले तयार पार्दै लैजान्छ । यही नै सामाजिक लिङ्गको महत्वपूर्ण भूमिका हो I
मानव जन्मने वित्तिकै प्राकृतिक रूपमा छोवा वा छोरी भनेर पहिचान दिइन्छ यो पहिचान उसका शारीरिक बनावट र जनेन्द्रीयहरूका आधारमा कायम गरिदिइन्छ । जसले गर्दा जैविक लिङ्गका आधारमा महिला र पूरषका बिचमा भिन्न विशेषताहरू तय गरिदिन्छ । यही नै जैविक लिङ्गको महत्वपूर्ण भूमिका हो ।
(छ) लैङ्गिक सवालका विषयमध्ये कुनै एक विषयमा अध्ययन गरी एक लेख तयार पार्नुहोस्
उत्तरः सार्थक विकास र लैङगिकता परिपूरक हुन् विकास सापेक्षित तर बहुआयामिक विषय हो । आर्थिक रूपले सम्पन्न, सामाजिक रूपले गतिशील, मानवीय रूपले सक्षम, मनोवैज्ञानिक दृष्टिकोणले सकारात्मक र दृढ अनि आत्मविश्वासी एवम् राजनीतिक दृष्टिकोणले सचेतना भएको अवस्था नै समग्रमा विकास हो, विकासलाई सर्वस्वीकार्य, दिगो, सारप्रभावी, न्यायोचित र सन्तुलित बनाउन लैङ्गिक मूल प्रवाहीकरण आवश्यक हुन्छ ।
लैङ्गिकता सामाजिक दृष्टिकोण हो । यौन नारीवादी सोच हो न त पुरुषवादी । यसले महिला र पुरुषको समान भूमिका सहभागिता एवं स्रोतमा पहुँच, निर्णय र सामाजिक, सांस्कृतिक एवम् राजनीतिक जीवनमा क्रियाशीलताको खोजी गर्छ । विकासको गति कार्यक्रम र विकासक्रम अनुरूप यसलाई विकासमा महिला, महिला र विकास एवं लैङ्गिक र विकासका रूपमा अघि बढाएको हो ।
नेपालका सन्दर्भमा संविधानको प्रस्तावनामै लैङ्गिक विभेदको अन्तय गर्ने उल्लेख गरिएको छ । आर्थिक समानता, समृद्धि, सामाजिक न्याय सुनिश्चित गर्न, समानुपातिक, समावेशी सहभागितामूलक सिद्धान्तका आधरमा समतामूलक समाजको निर्माणको कुरा पनि त्यहाँ समेटिएको छ शान्ति समृद्धि, विकास र सुशासनको आकांक्षा पूरा गर्न आर्थिक, सामाजिक, न्यायिक, राजनीतिक एवं शैक्षिक गतिविधिहरूलाई लैगिक भूमिकाबाट विश्लेषण गरिनु जरुरी छ ।
सरकारले विनियोजित गर्ने लैङगिक उत्तरदायी बजेटको हिस्सा २५ प्रतिशत छ आधारभूत तहमा अध्यापन गर्ने महिला शिक्षकको अनुपात ३५ प्रतिशत भन्दा माथि छ ।
यसैगरीलैङ्गिक समानतामा समस्याको कुरा गर्दा अशिक्षा हानिकारक अभ्यास, परम्परागत मूल्य मान्यता र प्रथा, परम्परा, घरेलु, यौनजन्य र लैङ्गिकतामा आधारित हिंसा प्रमुख समस्या हो ।
लैङ्गिक मूलप्रवाहीकरणका लागि तीनै तहका सरकारले क्षेत्रगत नीति, कानुन र कार्यक्रम तर्जुमा गर्नुपर्छ । लैङ्गिक हिसाबले संवेदनशील सार्वजनिक निकाय, लैङ्गिक आचारसंहिता, लैगिक सम्पर्क विन्दु एवं लैगिक बजेट मार्फत् राज्यका सबै तहमा लैगिक विकासलाई संस्थागत गर्नु पर्छ लैङ्गिक हिंसाको समूह अन्त्य गर्न मूल कारणमा लगानी एवं निरोधात्मक, प्रवर्धनात्मक र उपचारात्मक पद्धतिको विकास गर्नुपर्छ ।
(क) समतामूलक समाजको परिचय दिनुहोस् ।
उत्तर: समतामूलक समाज भनेको त्यस्तो समाज हो जो समावेशी समाजभन्दा अझ एक स्तरमाथिको मानिन्छ । यस्तो समाजमा सबै नागरिकलाई समाज पहुँचको व्यवस्था हुन्छ भने जातजाति, लिङ्ग, वर्ण, आर्थिक, अवस्था, शारीरिक अवस्था, सामाजिक तथा सांस्कृतिक अवस्थाका आधारमा भेदभाव गरिदैन । विविध कारणले वर्षौंदेखि पछाडि परेका र पारिएका सबै नागरिकलाई समावेशी र सामाजिक न्यायको सिद्धान्त अनुसार विकास र राज्यप्रणालीको मूल धारमा समाहित गरिन्छ । हाम्रो जस्तो विविधता र आर्थिक सामाजिक विषेशतायुक्त राष्ट्रमा समतामूलक समाजको निर्माण एकैपटक हुन सक्दैन । यसरी अन्त्यमा समाज र राज्य सबैको हो, यहाँ सबै समान छन्भ न्ने भावनाको विकास गरिन्छ जसलाई नै समतामूलक समाज भनिन्छ ।
(ख) समतामूलक समाज निर्माण गर्ने उपायहरू प्रस्तुत गर्नुहोस्
उत्तरः समतामूलक समाज निर्माण गर्ने उपायहरू यसप्रकार
छन् :
- सशक्तिकरण : समतामूलक समाज निर्माणका लागि पिछडिएका र अवसरबाट वञ्चित नागरिकहरूलाई सर्वशुलभ शिक्षा, साक्षरता, सिपमूलक तालिम, सहुलियतपूर्ण वा निर्व्याजी पुँजीको उपलब्धता लगायतका सशक्तिकरणका उपायहरू अवलम्बन गर्नुपर्छ ।
- मूल प्रवाहीकरण: जबसम्म देशमा आर्थिक तथा सामाजिक रूपले पछाडि परेका वा पारिएका वर्गलाई मूल धारमा समाहित गरिदैन तबसम्म समतामूलक समाजको निर्माणको परिकल्पनासम्म गर्न सकिदैन ।
- हस्तक्षेपकारी नीति : राज्यमा मूल प्रवाहीकरणमा आउन - नसकेका वर्गलाई समाहित गर्नका लागि राज्यले हस्तक्षेपकारी नीति अवलम्बन गर्नुपर्छ यसका लागि संविधान तथा कानुनमा व्यवस्था गर्नुपर्ने हुन सक्छ ।
- रोजगारमूलक लक्षित कार्यक्रम : पिछडिएको क्षेत्र, जाति, लिङ्ग र आर्थिक पछौटेपन भएका वर्गका लागि रोजगारमूलक लक्षित कार्यक्रमहरू सञ्चालन गर्नुपर्छ । यसले उनीहरूको आर्थिक अवस्थामा सुधार आई सशक्तिकरणमा मद्दत पुग्छ ।
सहज र न्यायोचित पहुँचको सुनिश्चितता समाजमा हुने र नहुने बिचको खाडल कम गर्नका लागि जातीय, भाषिक, लैगिक, शारीरिक अवस्था एवम् आर्थिक कारणले पछाडि परेका वर्गलाई मूलधारमा समाहित गर्नका लागि सहज र न्यायोचित पहुँचको सुनिश्चितता गर्नुपर्छ ।
- सुशासन : समतामूलक समाज निर्माणका लागि सुशासन अनिवार्य सर्त हो सुशासनले मात्र नागरिकमा राज्यप्रति अपनत्व वृद्धि गर्छ । भ्रष्टाचार नियन्त्रण गर्न र विधिको शासन कायम गर्न मद्दत गर्छ । यदि सुशासन भएन भने उल्लिखित कुनै पनि उपायले सामाजिक न्याय प्राप्त हुन सक्दैन
- समावेशीकरण : विभिन्न समयमा विभिन्न कारणले राज्यमा पछाडि परेका वा पारिएका, विकासको मूल धारमा समावेश हुन नपाएका व्यक्ति वा समूहलार्य आर्थिक, सामाजिक, राजनीतिक, सांस्कृतिक अधिकारहरूबाट सुसम्पन्न गराउने कार्य समावेशीकरण हो समाज वा राज्यमा हुने विभिन्न प्रकारका विदेभले वञ्चितीकरणको अवस्था सिर्जना हुन्छ
(ग) नेपालमा समावेशीकरणका लागि भएका प्रयासहरूको समीक्षा गर्नुहोस् I
उत्तर: नेपालमा प्रजातन्त्रको उदयसँगै हरेक दलले आफ्नो घोषणापत्रमा समतामूलक समाज निर्माण गर्ने प्रतिबद्धता जाहेर गरेको देखिन्छ ती दलहरू सरकारमा पुगेपछि बनेको हरेक आवधिक योजनामा पनि समतामूलक समाजको निर्माण गर्ने प्रयत्न भएको पाइन्छ नागरिकलाई समावेशीकरणको सिद्धान्त अनुसार मूल धारमा समाहित गरी समतामूलक समाजको निर्माण गर्नका लागि समावेशी नीतिलाई मूल नीतिका रूपमा अवलम्बन गरिएको देखिन्छ । त्यसैगरी शासकीय प्रणालीमा सुधार गरेको देखिन्छ जसमा राष्ट्रपति र उपराष्ट्रपतिको निर्वाचन फरक-फरक लिङ्ग वा समुदायको हुने गरी निर्वाचन हुने प्रणालीको विकास भएको देखिन्छ । यसैगरी सभामुख र उपसभामुखमा एक जना महिला हुनुपर्ने प्रावधान छ । सङ्घीय कार्यपालिका र प्रदेश कार्यपालिकामा समावेशी सिद्धान्तका आधारमा मन्त्रिपरिषद्को गठन गर्नुपर्ने भएकाले यसमा पनि समावेशीकरणमा प्रयास भएको छ । त्यसैगरी गाउँपालिकामा गाउँसभाले निर्वाचित गरेका दलित वा अल्पसङ्ख्यक समुदायबाट दुईजना र महिला चार जना गरी जम्मा ६ जना सदस्य थप गरेको, यसले पनि समावेशीकरणमा सहयोग गरेको देखिन्छ यसरी हेर्दा सबै क्षेत्रमा कोटा निर्धारण गरेको देखिन्छ । त्यसैगरी निजामती सेवालाई समावेशी बनाउन खुला प्रतियोगिताद्वारा पदपूर्ति हुने पदमध्ये ४५ प्रतिशत पद छुट्याई सो प्रतिशतलाई सत्प्रतिशत मानेर छुट्टाछुट्टै प्रतिस्पर्धा राई पदपूर्ति गरिने व्यवस्था रहेको देखिन्छ । त्यस्तै विविध छात्रवृत्ति, भत्ताको पनि व्यवस्था गरिएको देखिन्छ । यसरी नेपालमा समावेशीकरणका लागि सक्दो प्रयास भएको पाइन्छ ।
(घ) समतामूलक समाज निर्माणमा तपाईंले खेल्न सक्ने भूमिकाको सूची तयार पार्नुहोस् ।
उत्तरः समतामूलक समाज निर्माणमा म आफूले खेल्न सक्ने भूमिकाहरू यसप्रकार रहेका छन् :
- रोजगारी लक्षित कार्यक्रम : सामाजिक आर्थिक रूपले पछाडि परेका र पछाडि पारिएका सीमान्तकृत, अल्पसङ्ख्यक, लोपोन्मुख, महिला अपाङ्गता भएका आदि आधारभूत वर्गका लागि दलित र स्वरोजगारमूलक कार्यक्रम सञ्चालन गर्ने ।
- शैक्षिक छात्रवृत्तिमाथि लगानी : गाउँमा सेवा सुविधाको वृद्धि गर्ने र लक्षित वर्गलाई उच्च प्राथमिकता दिने जस्ता नीति अवलम्बन गरी समतामूलक समाजको निर्माण गर्न सकिन्छ ।
- स्वास्थ्य, शिक्षा, रोजगारी लगायत आवश्यक पूर्वाधारको - सन्तुलित विकास र त्यसमा जनताको सहज र न्यायोचित पहुँचको सुनिश्चितता गर्ने ।
• शासकीय पात्रहरूमा निहित शक्ति, अधिकार, दायित्व - र नागरिक सेवा र सन्तुष्टि सापेक्ष शासन प्रणाली त्यसको जगमा निर्मित समुन्नत समाजबाट समानतामूलक समाजको परिकल्पना छ I
(क) गरिबीको अर्थ लेख्नुहोस्
उत्तरः गरिबी भनेको आफ्नो आम्दानीले आफ्ना दैनिक आधारभूत आवश्यकता गास, बास तथा कपास जस्ता समस्याहरू समाधान गर्न नसक्नु हो । अर्को शब्दमा न्युनम क्यालोरी उपभोक्ताका लागि आवश्यक आयस्तर भन्दा कम आय हुनुलार्य गरिबी भनिन्छ । वास्तवमा गरिबी शब्दले अभावलाई जनाउछ जुन मानिससँग आर्थिक अभाव हुन्छ त्यो मानिस गरिब हो। त्यसैगरी जुन राष्ट्रसँग आर्थिक अभाव हुन्छ त्यो राष्ट्र गरिब हो जुन व्यक्ति आफ्नो जीवन जीवित राख्नका लागि दिनरात मेहनत गर्छ, शिक्षा, स्वास्थ्य, पौष्टिक आहारको कमी छ। औषधी उपार गर्न सक्दैन, विहान खाना खाएको व्यक्तिको लागि बेलुका खाने कुराको सुनिश्चितता हुँदैन भने त्यो व्यक्ति गरिब हो भने उसको प्रवृत्ति गरिबी हो
(ख) सापेक्ष गरिबी भनेको के हो ?
उत्तरः सापेक्ष गरिबीलार्य अन्य व्यक्तिको आयसँग तुलना
गरिन्छ यसमा एउटा व्यक्तिले आफ्ना आधारभुत आवश्यकताहरू पुरा गरेको छ तर समाजका अन्य व्यक्तिहरू भन्दा कम आम्दानी गर्दछ भने त्यो व्यक्ति सापेक्ष गरिबी भित्र पर्दछ सापेक्ष गरिबीको मापदण्ड आय वितरणको समानता तथा सअमानताका आधारमा हेरिन्छ। यदि राष्ट्रिय आयको वितरण समान छ भने त्यहाँ सापेक्ष गरिबी कम हुन्छ र राष्ट्रिय आयको वितरण असमान छ भने सापेक्ष गरिबी धेरै हुन्छ ।
(ग) निरपेक्ष गरिबीलाई परिभाषित गर्नुहोस् ?
उत्तरः निरपेक्ष गरिबी भनेको आफ्ना आधारभूत आवश्यकताहरू पनि पुरा गर्न नसक्ने अवस्था हो । एउटा व्यक्ति जसले आफुलाई जीवन यापनका लागि नभइ नहुने अनिवार्य वस्तुहरू खाना, कपडा तथा वासको समस्यालाई समाधान गर्न नसकि दुःख यापन गरिरहेको छ । त्यसलाई निरपेक्ष गरिबी भनिन्छ । नेपाल गरिब निवारण निति २०७६ का अनुसार आधारभुत मानवीय आवश्यकताका वस्तु, क्षमता र सेवाबाट विमुख हुने अवस्थामा जीवनयापन गर्न बाध्य भएको स्थिति नै निरपेक्ष गरिबी हो ।
(घ) गरिबीको चक्रलाई माग र पुर्ति दुवै पक्षको सूचकाङ्कका आधारमा व्याख्या गर्नुहोस् ।
उत्तरः गरिबको चक्रले एउटा व्यक्ति वा राष्ट्र गरिब भएका कारणले नै पुनः गरिबीमा दुग्ध भन्ने कुरा देखाउँछ । नेपालमा आर्थिक विकासको अवरोधका रुपमा यस चक्रलाई लिने गरिन्छ । यसलाई माग र पूर्ति पक्षबाट व्याख्या गरिन्छ ।
यो नेपाली अर्थतन्त्रको वास्तविक अवस्था । यस्तो गरिबीको कुचक्र तोड्नका लागि लगानीमा वृद्धि गर्नुपर्छ । लगानीमा वृद्धि गर्ने पहिलो उपाय भनेको आन्तरिक पुँजीको परिचालन हो । लगानीमा वृद्धि गर्दा उत्पादन तथा रोजगारीमा वृद्धि हुन्छ। फलस्वरूप, अन्य तथा बचतमा वृद्धि हुन्छ । जसले गरिबीको त्यस्तो कुचक्रलाई सुचकमा परिणत गर्छ ।
गरिबीको चक्रमा माग पक्षका सुचकांकहरू यस प्रकार प्रस्तुत गरिएको छ ।
- गरिबी
-न्यून उत्पादन
-न्यून लगानी
-न्यून माग
-न्यून आय
(ङ) नेपालका लागि गरिबी चक्रको सम्बोधनका उपायहरूको व्याख्या गर्नुहोस्
उत्तरः गरिबी नेपाली अर्थतन्त्रको प्रमुख समस्या हो नेपालले नवी योजनादेखि लगातर वर्तमान योजनासम्म पनि गरिबी निवारणलाई प्रमुख उद्देश्यमा राखेको छ तर १८.७ प्रतिशत मानिस गरिबीको रेखामुनी गरेका छन् । नेपालमा गरिबीको चक्र बलियो गरी बसेको छ। यसलाई तोड्न लागि निम्न लिखित उपाय अबलम्बन गर्न सकिन्छ ।
१. लगानीमा वृद्धिः यो एउटा सशक्त माध्यम हो । नेपालमा लगानीमा वृद्धि गर्न आयाम र बचतमा कमी छ । यस्तो कमीलाई पुरा गर्न नेपाल सरकारले अल्कालिन तथा दीर्घकालिन स्वरूपका आन्तरिक तथा बाह्य ऋण सहयोग, अनुदान आदि लिन सक्छ। फलस्वरूप, लगानीमा वृद्धि हुन्छ र नेपालमा रहेको गरिबीको चक्र तोड्न सकिन्छ ।
२. प्राकृतिक साधनको उपयोगः देशमा प्राकृतिक साधनहरूको उच्च परिचालनबाट रोजगारीमा वृद्धि हुन्छ । आर्यआर्जन वृद्धि गर्दै गरिबी न्युनिकरण गर्न सकिन्छ । प्राकृतिक साधनहरूको उपयोगद्वारा उद्योग, पूर्वाधार तथा कृषि क्षेत्रको विकास गर्न सकिन्छ । रोजगारीको वृद्धि गर्दा नागरिकहरूको आयमा वृद्धि हुन्छ । फलस्वरूप देशमा रहेको उच्च गरिबीलाई न्यूनीकरण गर्न सकिन्छ ।
३. लक्षित समुह कार्यक्रमः देशमा विभिन्न क्षेत्रहरूमा छरिएर रहेका वा बसोबास गरेका आम नेपाली नगारिक मध्ये वास्तविक गरिब नेपालीहरूको पहिचान गरी ति गरिब नेपालीहरूको आम्दानीमा वृद्धि गर्ने खालका विभिन्न कार्यक्रमहरू सरकारी तथा अन्य सम्बन्धित निकाय बाट सञ्चालन गरिनुपर्छ । यसरी लक्षित समुहका लागि बनाइएका कार्यक्रमहरूबाट अरू माध्यम तथा उच्च वर्गका मानिसहरूले कुनै प्रकारको फाइदा उठाउन नसकुन भनी सर्तकता अपनाउनु पर्दछ ।
४. जनसहभागितामा वृद्धि :सरकारी तथा गैरसरकारी निकायबाट सञ्चालन गरिने गरिबी निवारणसम्बन्धी विभिन्न कार्यक्रमहरूमा स्थानीय गरिब समुदायका व्यक्तिहरूलाई कार्यक्रम सञ्चालन प्रक्रियामा सहभागी बनाउनुपर्छ । यसो गर्दा उनीहरूले ती कार्यक्रमहरूलाई सहज रुपमा स्वीकार गर्ने तथा सहयोग गर्ने गर्दछन् । फलस्वरूप ती गरिबी निवारण वा न्युनीकरणका कार्यक्रमहरू र ती कार्यक्रमहरू र ती कार्यक्रमहरूबाट प्राप्त उपलब्धि दिगो बन्ने गर्दछन्
५. रोजगारीमा वृद्धिः गरिव तथा बेरोजगार मानिसहरूले उच्च शिक्षा तथा सिप हासिल नगरेका कारण न्युन आम्दानी हुन्छ । ती व्यक्तिहरूलाई रोजगारीको सिर्जना गर्न सकेको खण्डमा उनीहरूको आम्दानीमा वृद्धि हुन्छ र नेपालमा गरिबी न्युन गर्न सकिन्छ ।
६. कृषिमा आधुनिकीकरणः नेपालमा धेरै मानिस कृषि पेसामा लागेका छन् यदि कृषि क्षेत्रलाई व्यवसायिक मुखी, आधुनिकी तथा कृषि उत्पादकत्व उच्च गर्ने हो भन्ने कृषि पेसामा लागेका किसानहरूको आम्दानीमा वृद्धि हुन्छ र नेपालको गरिबी न्युनिकरण हुन्छ ।
७. शिक्षा तथा तालिमको व्यवस्थाः ग्रामीण क्षेत्रमा रहेका किसानहरूलाई कृषि सम्बन्धी शिक्षा तालिम प्रदान गर्ने तथा सहरी र अर्थसहरी क्षेत्रका वेरोजगार व्यक्तिलाई रोजगारमुलक शिक्षा तथा तालिमको व्यवस्था गरी रोजगारीमा वृद्धि गर्न सकेको खण्डमा गरिबी न्यूनीकरण गर्न सकिन्छ