HYMNAU

1 M. H.

Y boreu ddaeth, a'r niwl sy'n ffoi!

Gwel faniar Seion yn ei hyd!

Goleuach dydd sy'n gwawrio 'nawr

Yn ogoneddus ar y byd.

Cymylau cyfeiliornad ff'ont

O flaen pelydrau dwyfol wir;

Y mawr ogoniant oddi draw

Dỳr ar y gwledydd cyn bo hir.

Daw llawnder y cenedloedd mewn,

A chasgla Israel oll i'w gwlad;

Ca gweddill Judah eu glanhau,

A'u dwyn yn ol i'w Canaan fâd.

Llais Duw sy'n dweyd! rhoed daear glust;

Na throed cenedloedd rhagddo bant:

Ei nerthol fraich ddynoetha'n glau,

I achub ei ammodol blant.

Engyl o'r nef, a gwir o'r ddae'r,

Fu'n cwrdd, gan ddwyn tystiolaeth gref;

Fel hyn tỳr llewyrch Seion maes,

Er dwyn eu hanwyl blant i dref. *

B

2 M. N. 8, 7.

Beth a welwyd yn y nefoedd?

Angel yn ehedeg lawr.

A oedd rhywbeth ganddo'n dyfod?

Oedd - efengyl Iesu mawr.

Y mae hono i'w phregethu

I bob cenedl, llwyth, ac iaith -

I'r holl bobloedd ar y moroedd,

Ac ar wyne daear faith.

Onid oedd efengyl genym?

Oedd - braidd rif y tywod mân.

Wel, beth yw'r efengyl newydd?

Hen efengyl fu o'r blaen.

Dyma'r un bregethai Pedr,

Dyma'r un bregethai Paul;

Dyma'r un bregethwn ninnau,

Mewn awdurdod ar eu hol.

P'le mor hir y bu'r efengyl?

Yn ei "hymadawiad" bu.

Beth a ddaeth o'r rhai fu hebddi?

Duw yn Farnwr cyfiawn sy.

Cnwd ni cheisir lle nis hauwyd,

Na dydd goleu lle bo nos:

'Nawr llewyrchu mae goleuni -

Na foed neb yn gwel'd yn groes. *

3 M. N. 11au.

O, gwyn fyd y dynion sy'n ufyddhau 'nawr

I gyfraith y nefoedd, eu braint sydd yn fawr;

Er iddynt gael erlid a dirmyg y byd,

Cânt fyned i Seion ar fyrder ynghyd.

Teyrnasant gyda Christ

Am fil o flynyddoedd, heb un yno'n drist.

O dan ei winwydden eistedda pob un,

A dan ei ffigysbren, heb neb yno'n flin,

Yn gwledda'n y deyrnas addawodd eu Tad

I Abra'm, ac Isaac a Jacob, a'u had.

Gwledd pasgedigion llawn,

A gloyw win peraidd, yn newydd a gawn.

J. T - S.

4 M. H.

Nyni, O Dduw, dy seintiau, sydd

Yn addef nerth yn ol y dydd;

Y sawl a ddel i'n heglwys ni,

A wêl dy fawr weithredoedd di.

Yr un wyt 'nawr ag oe't erioed,

Yr un tragwyddol etto i fod;

A ninnau, 'th saint, sy'n eglurhau

Dy nerthoedd gwyrthiol i barhau.

Yr un yw goruchwyliaeth gras,

A'r awr dylifodd gynta'i maes;

A'r un mor rhad drugaredd Rhi,

Can's digyfnewid ydwyt ti.

Pwy yn un lle all ddweyd yn llyn,

Yn erbyn gwyrthiau'r dyddiau hyn,

Heb fod yn groes i'r 'sgrythyr lân,

Am nerthoedd glwys yr Ysbryd Glân,

O, deuwch, wywedigion byd,

Am nawdd i'n harch, O ffowch mewn

pryd;

Dewch gloffion, deillion - pob rhyw rai;

Edifarhewch, cewch eich iachâu.

Tafodau newydd hynod iawn,

Trwy Ysbryd Duw yn byfryd gawn;

A'r doniau oll, nyni a'u medd,

Credinwyr heirdd Efengyl hedd.

O, Arglwydd, saf o blaid dy saint,

O'th nefol fro dylifa'th fraint,

I'th deyrnas wyrthiol fyn'd ar led,

Ac anffyddloniaid roddi cred.

C.

5 M. N. 12au.

O, deuwch i'r tir, lle d'wedodd yr Ar-

glwydd;

Holl garwyr y gwir, ffowch, ffowch rhag

yr aflwydd;

Mae'r digter gerllaw, a braw'r annuwiolion,

Sef dystryw y cyfryw ni ddeuant i Seion.

Moliannus fo Duw am dangos dihangfa,

Lle gadawn gael byw pan dywallter ei

farnau.

Adferwyd trwy'r angel 'r efengyl dra-

gwyddol,

(Yn lle traddodiadau, caed doniau ys-

brydol),

Yr hon a bregethir trwy'r byd er tystiol-

aeth,

Ac yna difodir yr anwir ar unwaith.

Moliannus o Duw, &c.

Er iddynt ddiddymu'r cyfammod tra-

gwyddol,

Trwy ladd gweision lesu, a gwadu'r iawn

reol;

Ond eilwaith adferwyd hi gan y Goruchaf,

Mae 'nawr gyda seintiau y dyddiau di-

weddaf.

Moliannus fo Duw, &c.

Fe dd'wedodd yr Iesu cyn iddo ddyrchafu,

'R anfonai ei Ysbryd i dywys a dysgu

Yr holl rai a gredant, fo wedi'u bedyddio -

Pawb geidw 'i orchymynion i gyd, heb

ddiffygio.

Moliannus fo Duw, &c.

Yr un yw yr Iesu yn awr â'r pryd hyny,

A'i holl addewidion sydd ffyddlon heb

ballu;

Mwynheir yr un Ysbryd, ac hefyd ei

ddoniau,

Yr awrhon yn eglur yn eglwys y seintiau.

Moliannus fo Duw, &c.

R. R.

6 M. N. 7, 6.

Diolchwn i'n Tad nefol

Am yr efengyl lon,

Ddadguddiodd ef i'r ddaear

Yn y genedlaeth hon;

Mae hon yn llawn bendithion -

Arwyddion, 'rwyf yn dyst,

Yn canlyn y rhai greda,

Fel d'weda Iesu Grist.

J. T - S.

7 M: S.

O, Arglwydd grasol, nertha ni

I droedio llwybrau union,

Hyd nes y byddom oll trwy ffydd

Orchfygu ein gelynion.

T. G.

8 M. N. 9, 8.

Mae'r gareg a dorwyd o'r mynydd

Yn treiglo trwy'r gwledydd yn glau;

Y deyrnas wir addas ddiwreiddia,

'R oes yma, holl gynnydd 'run gau;

Yr Iesu deymasa mewn heddwch,

Mae'n agos lonyddwch ei saint,

Yn Seion hyfrydlon fe'n gwelir,

Mewn agwedd lon eglur, heb haint.

R. R.

9 M. S.

O frodyr, ffowch o Babilon

I Seion am eich bywyd;

Ei chwymp a'i dystryw sydd gerllaw;

Ei chur a'i braw dychrynllyd.

Ar anwireddau dynol ryw,

Fe graffodd Duw y nefoedd;

Rhydd iddynt phiol lawn o lid,

Am erlid ei hoff bobloedd.

Mae Crist yn gweled gwawd dibaid

Holl ddeiliaid teyrnas Satan;

Mae'n gweled hefyd boen a chur

Ei frodyr hoff ei huuan.

Y hyd nid adwaen Duw na'i blant,

Ni welant chwaith ei deyrnas;

Maent fel y d'wedodd Crist ei hun

Wrth un, sef Nicodemus.

"Oddieithr geni dyn drachefn,

Mewn trefn o ddwr a'r Ysbryd,

Nid aiff yn wir i'm teyrnas, cred,

I weled fy mawr olud."

Myn Dun ei feibion cyn bo hir,

Ynghyd i dir heddychol;

Arllwysir hefyd ar y byd

Ei lid o lawer phiol.

Ond gwelaf ddinas draw trwy ddrych,

A gorwych gadarn gaerau;

O fewn i hon caf ddiogel fyw,

A Duw yn amddiffynfa.

Ond i mi gywir ddilyn Crist,

Trwy flinfyd trist a rhwystrau,

Fy nerbyn gaf i'w gynhes gol,

A'i anwyl siriol wenau.

R. R.

10 M. N. 6, 4.

Dy Ysbryd, Arglwydd mawr,

O anfon ef i iawr,

I'm nefolhau;

Fel bo gwageddau'r byd,

Yn marw yn fy mryd,

A chwantau cnawdol gyd,

Ac yshryd gau.

Cyfeiliornadau'm hoes,

Dy air i'r rhai'n sy'n groes:

A moes i mi,

Ryw adnewyddol nerth,

I'w gyru draw yn gerth,

A dangos hefyd werth

Dy aherth di. -

11 M. N. 7, 6.

O, ddynion, pa'm aroswch?

Pa'cn gwnewch chwi oedi cy'd,

Heb gym'ryd eich bedyddio?

Mae heddyw yn llawn bryd;

O, codwch groes yr Iesu,

Ei iau sy'n esmwyth, gwn;

Cewch nerth ei ddwyfol Ysbryd

I esmwythâu eich pwn.

A'r nef a'r ddaear heibio,

Cyn pallo geiriau Duw;

Ffordd gul yn unig drefnodd,

Er achub dynol ryw;

Rhaid ufyddhau i fedydd,

Er dod i deyrnas Crist,

Ac er maddeuant pechod -

Mae'r Gair yn eirwir dyst.

M. J.

12 M. N. 8, 7.

Bendigedig fyddo'n Ceidwad,

Am adferiad gwerthfawr rhad;

Aed yn mlaen mewn rhwysg ei deyrnas

I bob dinas a phob gwlad;

Frodyr tirion, er d'ystyrwch,

Byth na pheidiwch draethu'r gwir,

Duw a farn ei holl elynion,

Ein caseion, cyn bo hir.

Pan fo'r byd mewn gwae dychrynllyd,

O mor hyfryd fydd y saint,

Gyda'r Iesu yn ei garu,

Ac yn canu heb un haint;

Cawn bryd hyny gyd-deyrnasu,

Gyda'r Oen ar Seion fryn,

Os parhawn ni hyd y diwedd;

Duw'r gwirionedd dd'wedodd hyn.

Gan nad oes dim cyfnewidiad

Yn ein Ceidwad mawr ei ddawn,

Ni newidiodd ddim o'i bethau

Yn ei dŷ, maent oll yn iawn;

Apostolion a phrophwydi,

Idd ein dysgu yn ffordd Duw,

Doniau gwyrthiol a ganlynant

'Rhai a gredant, eglur yw.

Er fod dynion hunan-ddoethion

Wadant roddion pena'r Nef,

'N rhoi haeriadau nad oes eisieu

Rhai o'i ddoniau gwerthfawr ef;

Gau-athrawon ynt annoethion,

Hollol groesion i'n Duw ni;

Rhith dduwioldeb sy'n eu meddiant,

Canys gwadant ei grym hi.

Rhai sy'n ufydd i Dduw'r nefoedd,

Ddont yn lluoedd o bob lle,

I dir hyfryd yr addewid,

Maes o'r gofid, medd Efe;

Cur a galar ffoant ymaith,

Troir ein gobaith yn fwynhad,

Gwel'd ein Brenin yu ei degwch

Gawn, a phur hyfrydwch gwlad.

Bendigedig fyddo'n Ceidwad,

Am ddadguddiad yn eu gwydd,

Ac am arwydd o foddlonrwydd

Ein Pen-llywydd yn ein llwdd;

Er fod byddin yn ein herbyn,

O rai cyndyn yn mhob gwlad;

Mae gwir obaith buddugoliaeth

Yn arfogaeth Duw ein Tad.

Pan fo'r Iesu mawr yn dyfod,

Fe fydd trallod trwy'r holl fyd;

Llwythau'r ddaear gyd-alarant,

Pan ei gwelant, ànt yn fud;

Rhai sy'n awr yn cenfigenu,

Wrth braidd Iesu llou a'u llwydd,

Gânt eu sathru gan ein Brenin.

Gyda'i fyddin, yn ein gwydd!

R. R.

13 M. C.

Yn gyntaf ceisiwch deyrnas Dduw,

Na cheisiwch olud byd;

Y trysor goreu ceisiwch chwi;

Mae'r lleill i'w cael o hyd.

Mae'n fwy o les i enaid dyn,

Nâ'r byd a'i olud mawr,

I ryngu bodd ei nefol Dad,

A gwneyd ei gais bob awr.

Bydd hyn yn olud o barhad,

Nas gŵyr y byd ei faint -

Cael etifeddu Seion Duw,

A thrigo gyda'i saint.

Caniadau Moses ac Oen Duw,

Fydd yno'n boddio'r glust;

Ceir drachtio'n llon o'r newydd win,

Yn neithior Iesu Grist. *

14 M. N.

Mae Duw yn galw 'nawr,

O gwrandewch;

Mae'n cynnyg rhoddion mawr,

O gwrandewch;

Er bod i Dduw'n anufydd,

Maddeuant gewch trwy fedydd,

A gafael ar wir grefydd,

Os gwrandewch.

Mae Duw yn galw 'nawr,

Pa'm na ddewch?

Mae'n cynnyg rhoddion mawr,

Pa'm na ddewch?

Cewch eglurhad yr Ysbryd,

Ynghyd â'i ddoniau hyfryd,

I'ch tywys tua'r bywyd,

Pa'm na ddewch? *

15 M. N. 6, 8.

Moliannaf byth fy Nuw

Am drefnu bedydd dwr;

Mae ordinhad o'r nef

Yn golchi beiau'n siwr;

A'r Ysbryd Glân sy'n dod i lawr,

Sy'n profi i ni rywbeth mawr. *

16 M. N. 8, 7.

Pa'm na chredwch ein tystiolaeth?

Pa'm na phrofwch bob peth sydd?

Pa'm na fynwch gael goleuni,

Tra mae 'nawr yn oleu dydd?

Pa'm na charech feddu sicrwydd,

Yn lle gobaith gwan a chred?

Pa'm na chydiwch yn y sylwedd,

Yn lle'r cysgod diddym red?

Pa'm na hoffech gael y doniau -

Dawn i bawb fel myno Duw?

Pa'm na chredwch 'nawr mewn gwyrth-

iau,

Tra mae'r Hwn a'u gwnaeth yn fyw?

Pa'm na charech ddawn i wella,

A mynegi peth i ddod,

A llefaru mewn tafodiaith,

Tra mae'r hyn "o ran" mewn bod?

Pa'm y credwch "rith duwioldeb,"

A chan wadu'n llwyr ei "grym?"

Pa'm y dysgwch chwi bob amser,

Tra nas gellwch wybod dim?

Pa'm na roddwch lwyr ufydd-dod

I holl eiriau Brenin nef,

Fel y caffoch wir wybodaeth,

Trwy ddadguddiad, ganddo Ef? *

17 M. H.

O bechaduriaid, trowch mewn pryd -

Ar bechu mwy na rowch eich bryd;

Ond ffowch am rad faddeuant Duw,

Ag ysbryd prudd a chalon friw,

Y taliad cyflawn ar y pren,

A roddwyd gan enneiniog Nen,

All glirio'ch beiau mawr a mân,

A'ch arbed rhag haeddiannol dân.

Os ufyddhewch, cewch ffafr Duw,

A thrwy ei Fab ef fythol fyw:

Mae'r fraint yn rhad, a thaer yw Ef

I annog dyn i wrando'i lef. *

18 M. N. 8, 7.

O, mor hardd fydd yr olygfa

Ar y dyrfa yn y wlad,

'Rhon addawwyd gynt i Abra'm,

Isaac, Jacob, ac i'w hâd;

Yno ceir o basgedigion,

Ac o newydd loyw win;

O, am fod yn un o'r dyrfa,

Yn nghwmpeini Mab y dyn.

T. G.

19 M. N. 7, 6.

Pa Dduw yn mhlith y duwiau

Debyga i Dduw'r saint,

Yn medru iachâu'r cleifion,

A rhoi 'ynt bob rhyw fraint;

Rhydd ddoiniau ei Lân Ysbryd,

Rai hyfryd, i bob un,

I'r dyben o'u perffeithio

Yn debyg iddo'i hun.

T. G.

20 M. N. 7, 6.

O, Dad o'r nef, gwrandawa

Ar weddiau taer dy blant,

A gyr o fysg dy bobl

Bob rhyw ammheuon bant:

Mewn ffydd aed ein herfynion

I'r làn i lys y nef,

Fel caffont eu costreli,

A'u hateb ganddo Ef.

Gwnawn weddio mewn gwirionedd,

Ac yn yr Ysbryd Glân,

Oblegid Duw sy'n gwybod

Pwy fedd gydwybod lân:

Na feiddiwn at yr orsedd

Heb hyder llawn yn Nuw;

Heb ffydd yn enw'r Iesu,

Ein gweddiau byth ni chlyw,

O Dduw, gwna ein calonau

Yn breswyl teimlad dwys,

A'r hyn a f'om yn ofyn

Gwna di e'n beth o bwys:

Dod gariad yn ein geiriau,

Taerineb yu ein llef,

A gwylder yn ein hagwedd,

Gan agor in' y nef. *

21 M N. 9, 8.

Y dyddiau diweddaf a wawriodd,

A'r angel a draethodd y drefn;

Yr Iesu ddewisodd ei weision

I drin ei achosion drachefn.

Mae heddyw yn galw rhai gwaelion,

A'r doethion yn cilio naill du,

Ond pan ddel ei hunan i Seion,

Bydd gwae i elynion ei lu.

R. E.

22 8, 7.

Fe addawodd Brenin nefoedd

Ga'dd bob gwawd a dirmyg byd,

"Os erlidiwyd fi fel Brenin,

Gwaeth fydd ar fy neiliaid gyd;

Gwyn eich byd y rhai sy'n ffyddlawn,

Ac a baro gyda'm gwaith,

Chwi deyrnaswch gyda'ch Brenin

Am ryw fil o flwyddi maith."

Gwawd y byd 'ry'm yn ei erfyn,

'Nol addewid Brenin nef;

Pob drwg air gan anghredinwyr

Gawn am foli 'i enw Ef:

Yn ei enw ef y gweddiwn,

Am ei nerth i fyn'd yn mla'n,

" Concrwyd, concrwyd ein gelynion,"

Draw yn Seion fydd ein cân. -

23 M. N. 7, 6.

Galara llwythau'r ddaear,

Pan ddelo Mab y Dyn;

Ac am na chredant iddo,

Hwy brofant ddial blin.

Ond, clywch! gwyn fyd y cyfryw

Fo'n credu'n Iesu cu;

Pan ga y lleill eu poeni,

Cânt hwy eu cipio fry.

24 M. N. 7, 4.

Mae y deyrnas wedi dod,

Yn ei hadeg,

Heb un diwedd ami fod,

Byth ychwaneg;

Hon a dorwyd megys maen,

Draw o'r mynydd,

Ac a dreigla yn ei blaen,

Dros y gwledydd. -

25 M. N. 8, 7.

Dyma y cyfammod newydd,

Sicrhawyd gan Iesu Grist;

Pawb a'i gwrthyd, ac a'i tora,

'Nydd y farn cânt amser trist:

Duw oedd yn yr hen gyfammod

Gyda'i blant yn foreu iawn,

Gyda'r Iesu caed y newydd,

A'r bendithion ynddo'n llawn. -

26 M. N. 8, 7.

Tegwch bro, llawenydd daear,

Ydyw mynydd Seion draw,

Yno cwrdd y saint â'u gilydd,

Yno Iesu hefyd ddaw;

Ac fe'u dysgir hwy yn nghyfraith,

A gwybodaeth gwir Fab Duw;

Yno rhodiant yn ei lwybrau,

Yno hefyd byddant byw.

T. G.

C.

27 M. N. 6, 8.

Ar ddiwedd dydd yr wyl,

Mewn hwyl y byddo'r Saint,

Yn moli'r Arglwydd cu

Am gael meddiannu'r fraint,

Sef cael mwynhad tra ar ein taith,

O'i bur Ddyddanydd yn ei waith.

J. R.

28 M. H.

I fynydd Seion, O fy mhlant,

Eich dygaf oddi yma i bant,

I gyd-fwynhau'r ddedwyddol wlad,

Ordeiniwyd i chwi gan eich Tad.

E. E.

29 M. N. 8, 7.

Mae banerau'r nef yn chwarae,

Hedeg mae'r efengyl hon;

Rhaid i'r Iesu mwy deyrnasu

Dros derfynau'r ddaear gron:

Gwael yw gweled llwythau Israel,

Dim ond hyny wrth ei draed;

Rhaid cael tyrfa fwy lliosog

I glodfori'r dwyfol waed.

J. T.

30 M. N. 11au.

Gwir gariad mewn undeb, a chariad mewn

gwres,

Sy'n gariad a bery, gwna byth, er ein lles;

A chariad at frodyr, a gweision ein Duw,

Sy'n gariad a bery i'r Saint tra b'ont byw.

M. J-S.

31 M. N. 7, 6.

Cydunwn, deulu Seion,

Bob un i foli Duw;

Ei Ysbryd Glân rydd ini,

'Nol ei addewid wiw;

Bendithiwyd y propbwydi

A'r patriarchiaid cu,

A'r apostolion ffyddlon

Fu'n ddiwyd gyda'r llu.

Bendithiwyd yr hen deidiau

Mewn llawer dull a modd,

Trwy freuddwyd, gweledigaeth,

A'r hoff brophwydawl rodd,

Trwy weinidogaeth engyl,

A thrwy ei lais ei hun,

A thrwy yr iechydwriaeth

Gaed rhag clefydau blin.

Bendithiwyd trwy'r tafodau,

A thrwy'r cyfieithad cu,

A thrwy yr offeiriadaeth

A ddaeth o'r nefoedd fry;

O, canwn haleliwia,

O fawl i'n Harglwydd mawr,

Am yr amrywiol ddoniau

A ddaeth o'r nef i lawr.

J. R..

32 M. N. 8, 7.

Hyfryd cwrdd un waith yn rhagor,

Er cael cynghor ar y daith,

Pa fodd rhaid i ni weithredu,

Gweision Iesu, yn y gwaith;

Gwaith yw hwn sydd raid ei orphen,

Er cyflawni dyben Duw;

O, am ymdrech yn y gorchwyl,

Frodyr anwyl, tra f'om byw.

Yn freninoedd ac ofifeiriaid

Fe a'n gwneir ar Seion fryn,

Os gwnawn yma ond ymdrechu.

Gario'r genadwri hyn;

Cawn pryd hyny heirdd goronau

Ar ein penau, am ein gwaith,

A theyrnasu gyda'n Iesu

Am ryw fil o flwyddi maith.

I. R.

33 M. H.

Mae ufyddhau i eiriau Crist,

Yn symud ffwrdd bob trallod trist,

A'r Ysbryd Glân rydd ryfedd fraint,

Sef dwyn tystiolaeth i'r holl Saint.

M. J.

34 M. N. 8, 7.

Anwyl frodyr a chwiorydd,

Cawsom etto newydd fraint

I ymgasglu at ein gilydd,

Er cael cynnal ein cwrdd Saint

Yma cawn ni ddwys gynghorion,

Gan y gweision, er llesâd,

Yma cawn ni o'r bendithion

A ddanfonir gan ein Tad.

Yma cawn ni brophwydoliaeth,

Dawn gwybodaeth oddi fry,

A llefaru â thafodiaith,

'Rhon gyfieithir oll i ni;

Yma cawn ni bêr ganiadau,

Adeiladaeth i ni bydd;

Pob rhyw ddawn a gawn yn ddiau,