Η εκπαιδευτικός προτιμά να παραμείνει ανώνυμη. Η οπτική της, ωστόσο, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς εργάστηκε ως καθηγήτρια Μαθηματικών σε σχολείο της Βόρειας Γερμανίας, στο κρατίδιο Mecklenburg-Vorpommern, την περίοδο κατά την οποία πολλοί Ουκρανοί μετανάστευσαν στη Γερμανία λόγω του πολέμου με τη Ρωσία.
Από τις βασικότερες δυσκολίες ήταν η προσαρμογή σε μια νέα χώρα όπως η Γερμανία σε συνδυασμό με την νέα γλώσσα. Τα παιδιά αυτά είχαν έρθει με την μητέρα τους και τα αδέλφια τους καθώς και άλλους ενδεχομένως συγγενείς. Ο πατέρας έπρεπε να μείνει στην Ουκρανία λόγω του πολέμου. Επομένως αυτή πρέπει να ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία.
Δυστυχώς δεν γνωρίζω λεπτομέρειες σε αυτό το θέμα, καθώς υπήρχε άλλη εκπαιδευτικός που το είχε αναλάβει.
Το σχολείο είχε φροντίσει να ενημερώσει τους υπόλοιπους μαθητές για τον πόλεμο και για παιδιά πρόσφυγες που θα ερχόντουσαν. Οπότε οι υπόλοιποι μαθητές τα υποδέχθηκαν με χαρά όπως έναν νέο συμμαθητή στην τάξη. Στο διάλλειμα είχα παρατηρήσει πως στην αρχή τα παιδιά πρόσφυγες ήταν μαζεμένα μεταξύ τους σε παρέα. Με τον καιρό όμως και ενώ ταυτόχρονα μάθαιναν γερμανικά άρχισαν να επικοινωνούν και με τα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου.
Το σχολείο και η διευθύντρια φρόντισαν όπως ανέφερα και παραπάνω την ενημέρωση όλων των τάξεων γαι τον πόλεμο στην Ουκρανία και την υποδοχή των νέων μαθητών και των καθηγητριών τους στο σχολείο. Και παρόλο που από όλο το διδακτικό προσωπικό μόνο 3 καθηγητές μιλούσαν αγγλικά, όλα πήγαν πολύ καλά. Επίσης είχαν διοργανώσει ένα πρότζεκτ International Food, όπου είχαν φέρει οι μαθητές από όλες τις εθνικότητες στο σχολείο από ένα σνακ της χώρας τους.
Το υπουργείο Παιδείας του Mecklenburg-Vorpommern είχε προσλάβει για το σχολείο που ήμουν 2 καθηγήτριες από την Ουκρανία, οι οποίες στα καθήκοντά τους είχαν να παρευρίσκονται στα μαθήματα Γερμανικών στο σχολείο που παρακολουθούσαν τα παιδιά. Έτσι τα παιδιά αν είχαν οποιαδήποτε απορία είχαν κάποιο άτομο που μιλάει την γλώσσα τους για να απευθυνθούν. Και ταυτόχρονα παρείχε στις καθηγήτριες επιπλέον εντατικά μαθήματα Γερμανικών, ώστε μακροπρόθεσμα να μπορούν να εργαστούν στο σχολείο.
Πιστεύω το σχολείο και ιδιαίτερα η δυνατότητα της ένταξης σε ένα νέο περιβάλλον με παιδιά, πιστεύω ότι βοήθησε αυτά τα παιδιά να μην αισθάνονται μόνα.
Αν είχα την δυνατότητα θα έψαχνα καθηγητές σε βασικές ειδικότητες όπως γλώσσα και μαθηματικά, ώστε τα παιδιά να μην χάσουν επαφή με αυτά τα μαθήματα στη γλώσσα τους.