Ελληνική Μετανάστευση (1950 - 1970)

Κατά την περίοδο 1950-1970, η Ελλάδα έζησε μαζική εξωτερική οικονομική μετανάστευση. Πολλοί Έλληνες, κυρίως από αγροτικές και φτωχές περιοχές, εγκατέλειψαν τη χώρα λόγω φτώχειας, έλλειψης επαγγελματικών ευκαιριών και ανεργίας. Ιδιαίτερα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο. Οι περισσότεροι μετανάστευσαν σε χώρες όπως η Γερμανία, η Αυστραλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς. Η μετανάστευση αυτή ήταν εθελοντική ή προκλήθηκε από ανάγκη. Αν και πολλοί πίστευαν πως θα επιστρέψουν σύντομα, αρκετοί εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο εξωτερικό.

Λόγω της μετανάστευσης υπήρξαν σημαντικές οικονομικές συνέπειες. Πολλοί Έλληνες μετανάστες έστελναν χρήματα στους συγγενείς τους στην Ελλάδα για να τους βοηθήσουν οικονομικά. Η ανεργία στην Ελλάδα μειώθηκε και έτσι υπήρξε λιγότερη πίεση στην αγορά εργασίας. Επίσης, χρειάζονταν λιγότεροι πολίτες κρατική βοήθεια, γιατί οι περισσότεροι μετανάστευσαν. Υπήρχαν όμως και αρνητικές συνέπειες, όπως η απώλεια εργατικού δυναμικού, αφού πολλοί νέοι και ικανοί εργαζόμενοι έφυγαν από τις δουλειές τους. Επίσης, υπήρχαν κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Οι οικογένειες που λάμβαναν εμβάσματα είχαν οικονομικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τις οικογένειες που δεν είχαν συγγενείς στο εξωτερικό. Έτσι, υπήρξε και συρρίκνωση στην αγορά εργασίας, διότι ορισμένοι τομείς έμειναν χωρίς αρκετούς εργάτες (στη βιοτεχνία ή και στη γεωργία).

Η εκπαίδευση έπαιξε επίσης ρόλο. Τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών γράφονταν σε δημόσια σχολεία στις χώρες στις οποίες μετανάστευαν. Έτσι, μάθαιναν τη γλώσσα που μιλούσαν στη χώρα υποδοχής και μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε σύγχρονη εκπαίδευση. Πολλοί είχαν και τη δυνατότητα να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια και αποφοίτησαν στη χώρα υποδοχής.