Пытанне: рабіць ці не рабіць?

Рабіце!

* Радуйцеся вашаму малому.

* Займаючыся уборкай або падрыхтоўкай абеду, напявае што-небудзь.

* Калі маляня можа вас чуць, размаўляйце ўслых самі з сабой.

* Калі вы ўбачылі, што дзіця нешта робіць, пачніце "паралельна размаўляць" (каментуйце яго дзеяння).

* Размаўляйце з дзіцем клапатлівым, заспакаяльным, бадзёрым тонам.

* Калі дзіця з вамі размаўляе, слухайце яго спачувальна і ўважліва.

* Усталюйце выразныя і жорсткія патрабаванні да дзіцяці.

* Размаўляць з малым кароткімі фразамі.

* У размове з дзіцем называйце як мага больш прадметаў.

* Вашы тлумачэнні павінны быць простымі і зразумелымі.

* Кажаце павольна.

* Будзьце цярплівыя.

* Спачатку пытайцеся "што"; "чаму" спытаеце, калі маляня падрасце.

* Кожны дзень чытайце дзіцяці.

* Заахвочвайце ў дзіцяці імкненне задаваць пытанні.

* Не скупіцеся на ўзнагароду: хвалу або пацалунак.

* Заахвочвайце цікаўнасць і ўяўленне вашага малога.

* Заахвочвайце да гульні з іншымі дзецьмі.

* Турбуйцеся аб тым, каб у дзіцяці былі новыя ўражанні, аб якіх ён мог бы распавядаць.

* Імкніцеся, каб малы разам з вамі рыхтаваў абед, шпацыруйце з ім, гуляйце, лапіте "кулічыкі" з пяску, хай ён дапаможа Вам перасаджваць кветкі, вешаць паліцы.

* Набудзьце пласцінкі або касеты з запісамі любімых песенек, вершаў і казак дзіцяці: хай ён слухае іх зноў і зноў.

* Дапамажыце дзіцяці вывучыць яго імя і прозвішча.

* Калі дзіця пачало нешта калекцыянаваць-караблікі, машынкі, вечка ад бутэлек - ці ў яго з'явілася хобі, займіцеся гэтым разам з ім; наогул старайцеся праяўляць цікавасць да таго, што яму падабаецца рабіць.

* Наведвайце спецыяльныя групы для бацькоў з дзецьмі ў дзіцячых музеях, навучальных цэнтрах, бібліятэках, якія знаходзяцца па суседстве школах.

* Рэгулярна вадзіце дзіцяці ў бібліятэку.

* Будзьце прыкладам для маляняці: хай ён бачыць, якое задавальненне вы атрымліваеце ад чытання газет, часопісаў, кніг.

* Не губляйце пачуцця гумару.

* Гуляйце з дзіцем у розныя гульні.

* Праблемы бацькоў і дзяцей не існуе там, дзе бацькі і дзеці сябруюць і чымсьці займаюцца разам.

Не рабіце!

* Не перапыняйце дзіцяці, не кажаце, што Вы ўсё зразумелі, не адварочвайцеся, пакуль малы не скончыў расказваць, - іншымі словамі, не дайце яму западозрыць, што Вас мала цікавіць тое, аб чым ён кажа.

* Не задавайце занадта шмат пытанняў.

* Не прымушайце дзіцяці рабіць тое, да чаго ён не гатовы.

* Не прымушайце дзіцяці рабіць што-небудзь, калі ён круціцца, стаміўся, засмучаны; займіцеся чымсьці іншым.

* Не патрабуйце адразу занадта шмат чаго: пройдзе нямала часу, перш чым малы прызвычаіцца самастойна прыбіраць свае цацкі або прыводзіць у парадак пакой.

* Не варта пастаянна папраўляць дзіцяці, раз-пораз паўтараючы: "не так! Перарабі гэта".

* Не кажыце: "не, яна не чырвоная". Лепш сказаць проста: "яна сіняя".

* Не трэба крытыкаваць дзіцяці нават сам-насам; тым больш не варта гэтага рабіць у прысутнасці іншых людзей.

* Не трэба ўсталёўваць для дзіцяці мноства правілаў: ён перастане звяртаць на Вас увагу.

* Не перастарайцеся, дастаўляючы дзіцяці занадта шмат стымулаў або уражанняў: цацак, паездак і г. д.

* Не чакайце ад дзіцяці дашкольнага ўзросту разумення: усіх лагічных сувязяў; ўсіх вашых пачуццяў ("Мама стамілася"); абстрактных разваг і тлумачэнняў.

* Не выяўляйце павышанага турботы па нагоды кожнай перамены ў дзіцяці: невялікага прасоўвання наперад ці, наадварот, некаторага рэгрэсу.

* Не параўноўвайце маляняці ні з якімі іншымі дзецьмі: ні з яго братам або сястрой, ні з суседскімі хлопцамі, ні з яго прыяцелямі або сваякамі.