Пытанне: рабіць ці не рабіць?
Рабіце!
* Радуйцеся вашаму малому.
* Займаючыся уборкай або падрыхтоўкай абеду, напявае што-небудзь.
* Калі маляня можа вас чуць, размаўляйце ўслых самі з сабой.
* Калі вы ўбачылі, што дзіця нешта робіць, пачніце "паралельна размаўляць" (каментуйце яго дзеяння).
* Размаўляйце з дзіцем клапатлівым, заспакаяльным, бадзёрым тонам.
* Калі дзіця з вамі размаўляе, слухайце яго спачувальна і ўважліва.
* Усталюйце выразныя і жорсткія патрабаванні да дзіцяці.
* Размаўляць з малым кароткімі фразамі.
* У размове з дзіцем называйце як мага больш прадметаў.
* Вашы тлумачэнні павінны быць простымі і зразумелымі.
* Кажаце павольна.
* Будзьце цярплівыя.
* Спачатку пытайцеся "што"; "чаму" спытаеце, калі маляня падрасце.
* Кожны дзень чытайце дзіцяці.
* Заахвочвайце ў дзіцяці імкненне задаваць пытанні.
* Не скупіцеся на ўзнагароду: хвалу або пацалунак.
* Заахвочвайце цікаўнасць і ўяўленне вашага малога.
* Заахвочвайце да гульні з іншымі дзецьмі.
* Турбуйцеся аб тым, каб у дзіцяці былі новыя ўражанні, аб якіх ён мог бы распавядаць.
* Імкніцеся, каб малы разам з вамі рыхтаваў абед, шпацыруйце з ім, гуляйце, лапіте "кулічыкі" з пяску, хай ён дапаможа Вам перасаджваць кветкі, вешаць паліцы.
* Набудзьце пласцінкі або касеты з запісамі любімых песенек, вершаў і казак дзіцяці: хай ён слухае іх зноў і зноў.
* Дапамажыце дзіцяці вывучыць яго імя і прозвішча.
* Калі дзіця пачало нешта калекцыянаваць-караблікі, машынкі, вечка ад бутэлек - ці ў яго з'явілася хобі, займіцеся гэтым разам з ім; наогул старайцеся праяўляць цікавасць да таго, што яму падабаецца рабіць.
* Наведвайце спецыяльныя групы для бацькоў з дзецьмі ў дзіцячых музеях, навучальных цэнтрах, бібліятэках, якія знаходзяцца па суседстве школах.
* Рэгулярна вадзіце дзіцяці ў бібліятэку.
* Будзьце прыкладам для маляняці: хай ён бачыць, якое задавальненне вы атрымліваеце ад чытання газет, часопісаў, кніг.
* Не губляйце пачуцця гумару.
* Гуляйце з дзіцем у розныя гульні.
* Праблемы бацькоў і дзяцей не існуе там, дзе бацькі і дзеці сябруюць і чымсьці займаюцца разам.
Не рабіце!
* Не перапыняйце дзіцяці, не кажаце, што Вы ўсё зразумелі, не адварочвайцеся, пакуль малы не скончыў расказваць, - іншымі словамі, не дайце яму западозрыць, што Вас мала цікавіць тое, аб чым ён кажа.
* Не задавайце занадта шмат пытанняў.
* Не прымушайце дзіцяці рабіць тое, да чаго ён не гатовы.
* Не прымушайце дзіцяці рабіць што-небудзь, калі ён круціцца, стаміўся, засмучаны; займіцеся чымсьці іншым.
* Не патрабуйце адразу занадта шмат чаго: пройдзе нямала часу, перш чым малы прызвычаіцца самастойна прыбіраць свае цацкі або прыводзіць у парадак пакой.
* Не варта пастаянна папраўляць дзіцяці, раз-пораз паўтараючы: "не так! Перарабі гэта".
* Не кажыце: "не, яна не чырвоная". Лепш сказаць проста: "яна сіняя".
* Не трэба крытыкаваць дзіцяці нават сам-насам; тым больш не варта гэтага рабіць у прысутнасці іншых людзей.
* Не трэба ўсталёўваць для дзіцяці мноства правілаў: ён перастане звяртаць на Вас увагу.
* Не перастарайцеся, дастаўляючы дзіцяці занадта шмат стымулаў або уражанняў: цацак, паездак і г. д.
* Не чакайце ад дзіцяці дашкольнага ўзросту разумення: усіх лагічных сувязяў; ўсіх вашых пачуццяў ("Мама стамілася"); абстрактных разваг і тлумачэнняў.
* Не выяўляйце павышанага турботы па нагоды кожнай перамены ў дзіцяці: невялікага прасоўвання наперад ці, наадварот, некаторага рэгрэсу.
* Не параўноўвайце маляняці ні з якімі іншымі дзецьмі: ні з яго братам або сястрой, ні з суседскімі хлопцамі, ні з яго прыяцелямі або сваякамі.