การรับสุขที่มีต่อพระคริสต์
และการเติบโตจนสุกงอมในชีวิตของเรา
I. พระเจ้าตรีเอกภาพทรงเป็นพระเจ้าแห่งความยินดี:
1. โรม 15:13 กล่าวว่า “ขอพระเจ้าแห่งความหวังทรงเติมเต็มท่านด้วยความยินดีและสันติสุขทุกอย่าง”:
(1) กรณีนี้บ่งชี้ว่าความยินดีคือคุณลักษณะอย่างหนึ่งของพระเจ้า.
(2) พระเจ้าทรงเป็นพระเจ้าแห่งการรับสุข.
(3) ในประสบการณ์ของเรานั้น ถ้าเรารับสุขพระเจ้าเป็นพระคุณ เราจะมีสันติสุข และถ้าเรามีสันติสุข เราจะมีความยินดี.
2. พระคริสต์ก็เป็นความยินดีต่อผู้เชื่อทั้งหลาย:
(1) ใน ยฮ.15:11 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “สิ่งเหล่านี้เราได้บอกท่านทั้งหลายแล้ว เพื่อความยินดีของเราจะได้อยู่ในท่านและความยินดีของท่านจะเต็มเปี่ยม.”
(2) บริบทของข้อนี้คือถ้อยคำขององค์พระผู้เป็นเจ้าเกี่ยวกับต้นองุ่นและกิ่งทั้งหลาย.
(3) การที่เราเป็นกิ่งทั้งหลายของต้นองุ่นอันศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นเรื่องของความยินดี — ชีวิตที่เปี่ยมด้วยความยินดี.
(4) ความยินดีของเราย่อมมาจากการที่เราอาศัยอยู่ในองค์พระผู้เป็นเจ้า จากการที่เราอาศัยอยู่ในความรักของพระองค์.
(5) เมื่ออยู่ในการดำเนินชีวิตชนิดนี้ เราก็เต็มด้วยความยินดี.
(6) ความยินดีนี้คือตัวของพระคริสต์เอง; เมื่อพระองค์ทรงอาศัยอยู่ในเรา ความยินดีของพระองค์ก็อาศัยอยู่ในเราเพื่อเป็นแหล่งกำเนิดแห่งความยินดีของเรา เพื่อความยินดีของเราจะได้เปี่ยมล้นและบริบูรณ์ เพื่อเราจะดำเนินชีวิตในแต่ละวันด้วยความยินดี.
3. มีความยินดีในพระวิญญาณบริสุทธิ์ — รม.14:17:
(1) พระเจ้าทรงต้องการให้เรารับสุขพระองค์และมีชีวิตเป็นอยู่เพื่อพระประสงค์ของพระองค์ — นฮย.8:10; อฟ.3:11.
(2) พระเจ้าตรีเอกภาพทรงเป็นพระเจ้าแห่งความยินดี และเหล่าอัครทูตก็คือผู้ร่วมงานกับวิสุทธิชนทั้งหลายเพื่อให้ความยินดีแก่พวกเขา — รม.15:13; ยฮ.15:11; 17:13; กจ.13:52; ฆต.5:22; 2กธ.1:24; ฟป.1:25; 2:17–18.
(3) เราสามารถมีประสบการณ์ความยินดีที่พระคำขององค์พระผู้เป็นเจ้านั้นอยู่ในใจของเรา — ยรม.15:16.
(4) แนวคิดที่หวานชื่นซึ่งเปิดเผยไว้ในพระคำของพระเจ้าคือ พระเจ้าได้ประทานพระองค์เองในพระคริสต์แก่เราในฐานะที่ทรงเป็นพระคุณเพื่อการรับสุขของเรา — ยฮ.1:14, 16–17; 2กธ.13:14:
ก. ในครั้งแรกที่พระคัมภีร์เอ่ยถึงความสัมพันธ์ระหว่างพระเจ้ากับมนุษย์นั้น พระเจ้าทรงเสนอตัวของพระองค์เองในฐานะที่เป็นอาหารแก่มนุษย์; กรณีนี้แสดงให้เห็นว่าพระเจ้าทรงต้องการให้เรารับสุขพระองค์ — ยนซ.2:7, 9; บพส.16:11; ยรม.15:16.
ข. พระเจ้าทรงปรารถนาที่จะประทานพระองค์เองแก่เราเพื่อเป็นการรับสุขของเรา — นฮย.8:10.
ค. เคล็ดลับในการดำเนินชีวิตคริสเตียนไม่ได้อยู่ที่ว่าเราได้ทำการงานเพื่อพระองค์ไปมากแค่ไหน แต่อยู่ที่ว่าเราได้ดูดซับพระองค์และรับสุขพระองค์มากเท่าไร — ยฮ.15:4–5; กซ.2:6–7.
II. ความยินดีของพระเจ้าตรีเอกภาพกลายเป็นความยินดีของเรา:
1. ในตัวตนของพระคริสต์นั้น พระองค์ทรงเป็นความยินดีของเรา:
(1) ถ้าเราอาศัยอยู่ในองค์พระผู้เป็นเจ้าและคงอยู่ในการอาศัยอยู่ในพระองค์โดยการอาศัยอยู่ในความรักของพระองค์ เราจะถูกเติมเต็มด้วยความยินดี — ยฮ.15:10–11.
(2) องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำลังฟื้นฟูเรื่องต่างๆ ที่คริสเตียนส่วนใหญ่ได้พลาดไป และการรับสุของค์พระผู้เป็นเจ้าคือหนึ่งในเรื่องที่สำคัญที่สุดในบรรดาเรื่องต่างๆ ที่ว่ามานี้ — 1ปต.1:8.
(3) เรื่องของการกินและการรับสุของค์พระผู้เป็นเจ้ามี ยฮ.6:57 เป็นพื้นฐาน.
(4) การดำเนินชีวิตคริสเตียนคือการดำเนินชีวิตแห่งการกิน, ดื่ม, และรับสุของค์พระผู้เป็นเจ้าทุกวัน — ข้อ 57; 1กธ.10:4.
(5) ถ้าเราอยากเป็นคริสเตียนที่สัตย์ซื่อ, ปกติ, และถูกต้อง เรื่องสำคัญอันดับแรกที่เราต้องสนใจก็คือการรับสุของค์พระผู้เป็นเจ้า; เรื่องนี้ต้องกลายเป็นนิมิตของเรา — สภษ.29:18; กจ.26:19.
(6) วิญญาณของเราจำเป็นต้องนำหน้าในการรับสุของค์พระผู้เป็นเจ้า — ฮร.4:12:
ก. เราต้องเรียนรู้ที่จะใช้วิญญาณของเราโดยตรง และให้จิตของเราเป็นผู้ตามวิญญาณ.
ข. วิญญาณของเราต้องนำหน้าด้วยท่าทีที่รุกหน้าในการรับสุของค์พระผู้เป็นเจ้า.
(7) ขณะที่พระบุตรทรงอธิษฐานต่อพระบิดา พระองค์ตรัสว่า “แต่บัดนี้ข้าพเจ้ากำลังไปหาพระองค์ ข้าพเจ้ากล่าวถึงสิ่งเหล่านี้ในโลก เพื่อให้ภายในของเขาทั้งหลายเติมเต็มด้วยความยินดีของข้าพเจ้า” — ยฮ.17:13:
ก. ความยินดีที่เติมเต็มนั้นอยู่ในความเป็นหนึ่งที่แท้จริง.
ข. เมื่อเราเป็นหนึ่งอยู่ในพระนามของพระบิดาโดยชีวิตของพระบิดาด้วยการรับสุขพระบิดาร่วมกัน ความยินดีขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็ถูกเติมเต็มอยู่ภายในเรา — ข้อ 13.
2. ในคริสตจักรซึ่งเป็นอาณาจักรแห่งพระบุตรที่รักของพระเจ้านั้น เรามีประสบการณ์และรับสุขพระคริสต์ในความครอบคลุมสรรพสิ่งของพระองค์ — กซ.1:12–13, 27; 2:9, 16–17; 3:1, 4, 11:
(1) พระคริสต์ทรงเป็นส่วนที่จัดแบ่งให้แก่เรา เป็นแผ่นดินงามของเรา — มรดกอันศักดิ์สิทธิ์เพื่อการรับสุขของเรา — 1:12.
(2) พระคริสต์คือความเที่ยงแท้ของทุกสิ่งที่อยู่ในด้านบวกในจักรวาล — 2:16–17.
(3) พระคริสต์คือผู้ทรงนั่งอยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระเจ้า — 3:1.
(4) พระคริสต์ทรงอาศัยอยู่ในเราในฐานะความหวังอันสง่าราศีของเรา — 1:27.
(5) พระคริสต์ทรงเป็นชีวิตของเรา — 3:4.
(6) พระคริสต์ทรงเป็นส่วนประกอบที่ก่อรูปเป็นคนใหม่คนเดียว — ข้อ 10–11.
3. ถ้าว่าตาม 1ปต.1:8 ผู้เชื่อทั้งหลายย่อม “โลดเต้นด้วยความยินดีที่ไม่อาจบรรยายและเต็มด้วยสง่าราศี”:
(1) ความยินดีนี้แช่จุ่มอยู่ในองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้เป็นสง่าราศี ดังนั้นจึงเต็มไปด้วยการสำแดงขององค์พระผู้เป็นเจ้า.
(2) โดยการเชื่อเข้าสู่องค์พระผู้เป็นเจ้าและรักพระองค์ เราก็ได้รับความยินดีอย่างใหญ่หลวง.
(3) สภาพการณ์ที่ปกติของคริสเตียนคือการมีความยินดีที่เต็มด้วยสง่าราศี.
4. การรับสุของค์พระผู้เป็นเจ้านั้นมีอยู่หลายด้าน เช่น ความยินดีแห่งการสถิตอยู่ขององค์พระผู้เป็นเจ้า (บพส.16:11), ความยินดีในการมีชีวิตเป็นอยู่ในเรื่องโรมานซ์อันศักดิ์สิทธิ์ (พพร.1:1–4), ความยินดีในการแจกจ่ายอันศักดิ์สิทธิ์ของตรีเอกภาพอันศักดิ์สิทธิ์ (2กธ.13:14; อฟ.3:14–21), ความยินดีในการดื่มจากแม่น้ำแห่งความสุขเกษมของพระเจ้า (บพส.46:4ก; 36:8ข), ความยินดีในการรู้จักความรักของพระเจ้า (ฆต.2:20; รม.8:38–39), ความยินดีในการทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า (บพส.40:8ก), ความยินดีในการรู้จักพอในทุกสภาวะแวดล้อม (ฟป.4:11), และการเข้าสู่ความยินดีขององค์พระผู้เป็นเจ้าในอาณาจักร (มธ.25:11, 23).
5. คริสเตียนควรเป็นบุคคลที่เปี่ยมด้วยความยินดี — ยินดีในพระวิญญาณนั้น — ฆต.5:22:
(1) องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นความยินดีของเราเมื่อเราอยู่ในพระองค์ — รม.14:17.
(2) เมื่อเราอาศัยอยู่ในองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ว่าเราจะพบปัญหาอะไร เราก็ยังเต็มเปี่ยมด้วยความยินดี และปัญหาที่ยุ่งยากทุกอย่างล้วนทำให้เรามีความยินดีในองค์พระผู้เป็นเจ้าที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น — ยฮ.15:4.
(3) พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงเป็นพระวิญญาณแห่งความยินดี — รม.14:17:
ก. ถ้าเราเปี่ยมด้วยความยินดี นั่นคือการบ่งชี้ว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่อยู่ในเราก็ทรงเปี่ยมด้วยความยินดี — ฆต.5:22.
ข. ในสภาพแวดล้อมทางภายนอกอาจไม่มีอะไรที่ทำให้เรายินดี แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่ภายในเราก็ทรงเป็นความยินดีของเรา — กซ.1:27.