W konstruktywiźmie celem nauczania nie jest przekazanie informacji.

Pokazać to nie znaczy nauczyć.

Chińska maksyma:

Usłyszeć - zapomnieć

Zobaczyć - zapamiętać

Działać - zrozumieć

Dawny paradygmat oparty na przekonaniu, że nauczanie powinno polegać na przekazaniu uczniom określonej wiedzy, przy pomocy możliwie najlepiej dobranych metod i środków został uznany za błędny

Idea konstruktywizmu wywodzi się z prac psychologa dziecięcego Jeana Piageta, ale można śledzić jej dzieje aż od Deweya i powstałej na przełomie XIX i XX wieku szkoły zwanej progresywizmem, w której nacisk kładzie się na tworzenie pomostów pomiędzy poszczególnymi przedmiotami.

wg. Piageta "Podstawowe pojęcia kształtują się w dziecku stopniowo w trakcie rozwoju. Nie są wrodzone, ani przekazane przez dorosłych, ale są wynikiem aktywnej konfrontacji dziecka ze środowiskiem. Dziecko od chwili urodzenia aktywnie posługuje się swoją strukturą wiedzy, by zrozumieć świat (na tym polega asymilacja nowych zjawisk do istniejących struktur)."

Każdy z nas tworzy własne "reguły" i "umysłowe modele", które staramy się stosować, aby lepiej wykorzystać nasze doświadczenia w poznawaniu otaczającego nas świata.

Uczenie się to proces, który pozwala na dostosowanie się naszych umysłowych modeli do nowych doświadczeń.