Krótka historia szkoły (1918 – 1931)
W latach 1917 -1918 na terenach pozostających pod okupacją niemiecką i austro-węgierską szkolnictwo pozostawało pod zarządem polskim i wzorowało się na systemie edukacyjnym państw zaborczych. Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego przy Radzie Regencyjnej, które zajmowało się szkołami, powstało już w pierwszym rządzie Jan Kucharzewskiego w 1917 r. Funkcjonowało w niezmieniony sposób przez cały okres międzywojenny.
W początkowych latach istnienia II Rzeczpospolitej najpowszechniej występował system: 4-klasowej szkoły powszechnej a następnie 8-klasowego gimnazjum (szkoła średnia) kończącego się egzaminem maturalnym. Obowiązywał on do 1932 r. (do reformy ministra Janusza Jędrzejewicza) Czasami gimnazja prowadziły dwie klasy przygotowawcze: podwstępną i wstępną.
Nasza szkoła powstała 1września 1918 r. na mocy decyzji Antoniego Ponikowskiego ówczesnego Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w rządzie Jana K. Steczkowskiego (powołanego przez Radę Regencyjną 4 IV 1918 r. ) Była założona jako 8 letnie gimnazjum z klasami podwstępną i wstępną. Gimnazjum męskie o charakterze humanistycznym i matematyczno-przyrodniczym zostało nazwane Szkołą Dla Byłych Wojskowych. Powołanie takiej szkoły miało ułatwić objęcie systemem szkolnym wszystkich, którzy przerwali naukę z powodu wojny, i umożliwić im zdanie egzaminu maturalnego.
Pierwszym dyrektorem został mianowany na krótko Jan Chmieleński, potem Józef Wierzejski (do 1919/20), który przestał pełnić tę funkcję z powodu udziału w wojnie z bolszewikami 1920 r. Po nim funkcję objął, często ciepło wspominany przez absolwentów, polonista i rusycysta Włodzimierz Gałecki, który sprawował ją do 1929 r. Kolejnym dyrektorem został matematyk i fizyk Feliks Straszewski będący na tym stanowisku do roku 1935.
W latach 1918 – 1920 istniały klasy od piątej do ósmej. W r. szk. 1922/23 otwarto klasę czwartą, wtedy do szkoły trafili uczniowie z „przeniesienia” z Gimnazjum im. Lelewela (zał. 1920) , co często znajduje ślad we wpisach absolwentów. Wiązało się to przekształceniem w szkołę ogólnodostępną i zmianą nazwy na Państwowe Gimnazjum im. ks. Józefa Poniatowskiego. Przez cały okres lat 1918 – 1931 zajęcia odbywały się w godzinach 15:00 – 20:00 (popołudniowych).
W okresie nas interesującym (czyli lat 1925 – 31) szkoła nie posiadała własnej siedziby – korzystała z gościnności Gimnazjum im. Lelewela. W dalszym ciągu do szkoły napływała młodzież mająca za sobą ciężkie wspomnienia wojenne z lat Wielkiej Wojny jak i wojny bolszewickiej. Jest to główny powód, dla którego młodzi ludzie kończyli swoją edukację po 20 roku życia. W tych latach kończyły szkołę roczniki przedwojenne począwszy od 1903 do 1914.