Gottfried Wilhelm Leibniz, znany także pod nazwiskiem Leibnitz (ur. 21 czerwca/1 lipca 1646 w Lipsku, zm. 14 listopada 1716 w Hanowerze) – niemiecki polihistor: prawnik, dyplomata, historyk i bibliotekarz, zajmujący się też filozofią, matematyką, fizyką teoretyczną i inżynierią mechaniczną; doktor prawa i filozofii, przez większość kariery zatrudniony na dworze Księstwa Hanoweru.
Leibniz jest znany głównie jako filozof i matematyk – klasyk racjonalizmu oraz jeden z pionierów analizy matematycznej, tworzący niezależnie od Isaaca Newtona.
Założył również Elektorskie Brandenburskie Towarzystwo Naukowe, potem znane pod wieloma innymi nazwami. Jedna z nich to „Pruska Akademia Nauk". Leibniz został pierwszym prezesem tego towarzystwa. Reaktywowane w roku 1992 jako Berlińsko-Brandenburska Akademia Nauk.
Bywa zaliczany do przedstawicieli epoki oświecenia. W filozofii starał się rozwinąć myśli Kartezjusza, wprowadzając pojęcie monad, rozwiązać dylemat dualizmu systemu kartezjańskiego. W matematyce, niezależnie od Newtona, stworzył rachunek różniczkowy, przy czym jego notacja tego rachunku okazała się praktyczniejsza. Podał pojęcie całki jako sumy nieskończonej liczby różniczek i wprowadził jej symbol.
Jako inżynier-mechanik Leibniz zajmował się konstrukcją zegarów, maszyn wydobywczych i zbudował jedną z pierwszych mechanicznych maszyn liczących.
Oprócz tego, jako wieloletni bibliotekarz księcia Hanoweru opracował wciąż powszechnie stosowany w bibliotekach uniwersyteckich na całym świecie system katalogowy, zwany dzisiaj klasycznym, numerycznym systemem katalogów rzeczowych.
Żródło: Wikipedia