Εμφυσήσεις διάσωσης
Εμφυσήσεις διάσωσης
Είναι απολύτως απαραίτητο, στην ΚΑΡΠΑ, να γνωρίζετε να κάνετε αποτελεσματικές θωρακικές συμπιέσεις.
Το British Heart Foundation δίνει έμφαση στις θωρακικές συμπιέσεις, καθώς αυτές είναι πολύ πιο απλές στη διδασκαλία από την αναπνοή και οι άνθρωποι είναι γενικά πιο πρόθυμοι να πιέσουν το στήθος κάποιου παρά να πλησιάσουν πολύ κοντά του και να του δώσουν εμφυσήσεις.
Τι συμβαίνει όμως με τις εμφυσήσεις διάσωσης;
Η απάντηση είναι πως η παροχή αναπνοών στο θύμα που δεν αναπνέει είναι και αυτή μεγάλης σημασίας, εφόσον ο ανανήπτης γνωρίζει να δίνει σωστές εμφυσήσεις.
Για να δώσετε σε κάποιον την καλύτερη δυνατή ευκαιρία θα πρέπει να είστε ικανοί να δίνετε ισχυρές και αποτελεσματικές θωρακικές συμπιέσεις και να απελευθερώνετε τον αεραγωγό κάποιου για να του δώσετε ποιοτικές εμφυσήσεις διάσωσης για να τον επαναοξυγονώσετε. Αυτό θα του δώσει τις καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης.
Γιατί πρέπει να εξακολουθείτε να δίνετε αναπνοές;
Εάν ένας ενήλικας πάθει καρδιακή ανακοπή, εξακολουθεί να έχει υπολειπόμενο οξυγονωμένο αίμα στον οργανισμό του και αυτό μπορεί να τον κρατήσει στη ζωή για 3 ή 4 λεπτά, ενώ κάποιος πιέζει το στήθος του για να αντλήσει το αίμα γύρω από το σώμα του. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα ή μετά από περίπου 30 συμπιέσεις, θα αρχίσει να εξαντλείται το οξυγονωμένο αίμα. Έστω κι ένα μικρό ποσοστό οξυγόνου να φτάσει στους πνεύμονες του θύματος, τότε κι αυτό είναι ευνοϊκό για τις πιθανότητες διάσωσής του.
Όσον αφορά τα βρέφη και τα παιδιά, σύμφωνα με στατιστικές έρευνες, τα αίτια παύσης της καρδιακής τους λειτουργίας δεν είναι, συνήθως, καρδιολογικής αλλά αναπνευστικής φύσεως . Επομένως η χορήγηση εμφυσήσεων είναι επιτακτική.
Η συμβουλή των British Resuscitation Council, Red Cross, St John και British Heart Foundation παραμένει πως η παροχή εμφυσήσεων στο θύμα, σε συνδυασμό με καλές συμπιέσεις, είναι η πιο αποτελεσματική μορφή ΚΑΡΠΑ και του δίνει τις καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης.
Τα εκπαιδευμένα άτομα στην ΚΑΡΠΑ, που είναι ικανά να διενεργούν εμφυσήσεις διάσωσης θα πρέπει να συνδυάζουν θωρακικές συμπιέσεις με εμφυσήσεις διάσωσης.
Στη συνέχεια ακολουθούν οδηγίες για τη σωστή χορήγηση εμφυσήσεων διάσωσης.
Μετά από 30 θωρακικές συμπιέσεις, ανοίξτε τον αεραγωγό, χρησιμοποιώντας την έκταση κεφαλής και την ανύψωση της κάτω γνάθου.
Πιέστε τα μαλακά μόρια της μύτης χρησιμοποιώντας τον δείκτη και τον αντίχειρα της παλάμης που είναι τοποθετημένη στο μέτωπο του θύματος.
Ανοίξτε το στόμα του θύματος διατηρώντας ταυτόχρονα την ανύψωση της κάτω γνάθου.
Πάρτε μια φυσιολογική εισπνοή και τοποθετήστε τα χείλη σας γύρω από το στόμα του θύματος, βεβαιώνοντας ότι έχουν σφραγίσει καλά.
Φυσήξτε σταθερά μέσα στο στόμα του θύματος παρατηρώντας το στήθος να ανασηκώνεται. Παίρνει περίπου 1 δευτερόλεπτο (αυτή είναι μια αποτελεσματική εμφύσηση διάσωσης).
Εμφυσήσεις διάσωσης
Διατηρώντας την έκταση της κεφαλής και την ανύψωση της κάτω γνάθου απομακρύνετε το στόμα σας από το θύμα και παρακολουθήστε το στήθος να πέφτει καθώς ο αέρας βγαίνει έξω.
Πάρτε ακόμα μια φυσιολογική εισπνοή και φυσήξτε μέσα στο στόμα του θύματος έτσι ώστε να επιτύχετε δύο αποτελεσματικές εμφυσήσεις διάσωσης.
Μη διακόψετε τις θωρακικές συμπιέσεις περισσότερο από 10 δευτερόλεπτα για να χορηγήσετε δύο εμφυσήσεις διάσωσης.
Μετά τοποθετήστε τα χέρια σας στο θώρακα του θύματος στο σωστό σημείο και
εφαρμόσετε ακόμα 30 θωρακικές συμπιέσεις.
Συνεχίστε τις θωρακικές συμπιέσεις και τις εμφυσήσεις διάσωσης σε αναλογία 30:2.
Αν η αρχική εμφύσηση διάσωσης δεν ανασηκώνει τον θώρακα όπως σε μια φυσιολογική αναπνοή, τότε προτού προχωρήσετε στην επόμενη προσπάθεια:
Κοιτάξτε μέσα στο στόμα του θύματος και απομακρύνετε οτιδήποτε προκαλεί απόφραξη.
Ελέγξτε ξανά ότι η έκταση κεφαλής και η ανύψωση της κάτω γνάθου είναι επαρκής.
Μην επιδιώξετε περισσότερες από δύο αναπνοές κάθε φορά πριν επιστρέψετε στις θωρακικές συμπιέσεις.