Class ແລະ Object

public class Car {

    public float fuel;

    public int maxSpeed;

    public int currentSpeed = 0;

    public String color;

    public void reFuel() {

        fuel = 100;

    }

    public float getFuel() {

        return fuel;

    }

    private void setSpeed(int speed) {

        currentSpeed = speed;

    }

    public void drive() {

        setSpeed(currentSpeed + 1);

        if(currentSpeed >= maxSpeed) {

            currentSpeed = maxSpeed;

        }

    }

}

class ClassName {

    // member variables

    // member methods

}

ໃນການສ້າງຄາດຈະໃຊ້ຄຳສັ່ງ class ແລະ ຕາມດ້ວຍຊື່ຂອງຄາດທີ່ເຮົາຈະສ້າງ ຊື່ຄາດຄວນເລີ່ມຕົ້ນຊື່ດ້ວຍຕົວໃຫຍ່ ແລະມີຫຼັກການຕັ້ງຊື່ເຊັ່ນດຽວກັບຕົວແປຣ ພາຍໃນບອກຄຳສັ່ງຂອງຄາດຈະມີສະມາຊິກທີ່ເປັນທັງຕົວແປຣ ແລະ ເມຕອດ ຫລືຢ່າງໃດຢ່າງໜຶ່ງກໍ່ໄດ້ ມາເບິ່ງຕົວຢ່າງການສ້າງຄາດໃນພາສາ Java

class Person {

    public String name;

    public int age;

    float speed = 4.0f;

    void setSpeed (float newSpeed) {

        speed = newSpeed;

    }

    float getSpeed () {

        return speed;

    }

    void run () {

        System.out.println(name + " is running at speed " + speed + " feet/s.");

    }

}

ໃນຕົວຢ່າງເຮົາໄດ້ສ້າງ Object ຈາກ Class Person ດ້ວຍຄຳສັ່ງລຸ່ມນີ້

        Person p1 = new Person();

        Person p2 = new Person();

ໂດຍ p1 ແລະ p2 ນັ້ນເປັນຕົວແປຣປະເພດອອບເຈັກຂອງຄາດ Person ໂດຍອອບເຈັກທັງສອງນັ້ນເປັນອິດສະຫລະຕໍ່ກັນ ໂດຍແຕ່ລະອອບເຈັກຈະມີຕົວແປຣ ແລະ ເມຕອດເປັນຂອງມັນເອງ ຕໍ່ມາເຮົາໄດ້ກຳນົດຄ່າໃຫ້ກັບອອບເຈັກທັງສອງດ້ວຍຄຳສັ່ງ

        p1.name = "Kittisay";

        p1.age = 27;

        p1.speed = 3.5f;

        p2.name = "Danny";

        p2.age = 25;

ໃນການເຂົ້າເຖິງສະມາຊິກຂອງອອບເຈັກນັ້ນຈະໃຊ້ເຄື່ອງໝາຍ dot (.) ແລ້ວຕາມດ້ວຍຊື່ຂອງຕົວແປຣທີ່ຈະເຂົ້າເຖິງ ເຮົາໄດ້ກຳນົດຄ່າຕ່າງໆ ໃຫ້ກັບອອບເຈັກທັງສອງ ໃນຕົວຢ່າງເຮົາບໍ່ໄດ້ກຳນົດຄ່າ speed ໃຫ້ກັບອອບເຈັກ p2 ດັ່ງນັ້ນມັນຈະໃຊ້ default ທີ່ເຮົາໄດ້ປະກາດໄວ້ໃນຄາດຄື 4.0f

ຕໍ່ໄປເຮົາໃຊ້ຄຳສັ່ງສະແດງຜົນຂອງອອບເຈັກອອກມາສະແດງເທິງໜ້າຈໍ

   System.out.println("p1 is " + p1.name);

        System.out.println("He is " + p1.age + " year old.");

        System.out.println(p1.name + " has speed " + p1.speed + " feet/s.");    

        p1.run();

        System.out.println("\np2 is " + p2.name);

        System.out.println("He is " + p2.age + " year old.");

        System.out.println(p2.name + " has speed " + p2.getSpeed() + " feet/s.");

        p2.run();

        p2.setSpeed(5.0f);

        p2.run();

ຈາກການສະແດງຜົນໃນຕົວຢ່າງນັ້ນກົງໄປກົງມາ ເຮົາໄດ້ສະແດງຊື່ ອາຍຸ ແລະ ຄວາມໄວຂອງແຕ່ລະອອບເຈັກອອກມາທາງໜ້າຈໍ ແລະ ເຮົາເອີ້ນໃຊ້ເມຕອດ ເຮົາຮຽກໃຊ້ເມຕອດ ໃນຕົວຢ່າງຂອງອອບເຈັກ p2 ເຮົາໃຊ້ run() ເພື່ອສັ່ງໃຫ້ອອບເຈັກເຮັດການຣັນ p2.getSpeed() ໃນການຮັບຄ່າ speed ອອກມາ ນອກຈາກນີ້ເຮົາຍັງປ່ຽນແປລງ speed ຂອງອອບເຈັກ p2 ແລະ ໃຊ້ເມຕອດ run() ອີກເທື່ອໜຶ່ງເພື່ອເບິ່ງຄວາມໄວຂອງມັນ

class Person {

    public String name;

    public int age;

    float speed = 4.0f;

    public Person () {

    }

    public Person (String name) {

        this.name = name;

    }

    public Person (String name, int age) {

        this.name = name;

        this.age = age;

    }

    void setSpeed (float newSpeed) {

        speed = newSpeed;

    }

    float getSpeed () {

        return speed;

    }

    void run () {

        System.out.println(name + " is running at speed " + speed + " feet/s.");

    }

}

ໃນຕົວຢ່າງ ເຮົາໄດ້ສ້າງຄອນສະຕັກເຕີສຳລັບຄາດ Person ດ້ວຍໂດຍຄອນສະຕັກເຕີນັ້ນຈະຕ້ອງມີຊື່ຄືກັບຄາດ ແລະ ກຳນົດລະດັບການເຂົ້າເຖິງໃຫ້ເປັນ public ສະເໝີ ເຮົາສາມາດສ້າງໄດ້ຫຼາຍຄອນສະຕັກເຕີເຊິ່ງເຮົາເອີ້ນວ່າ Overloading Constructor ເຊັ່ນດຽວກັນກັບ Overloading Method

Person p1 = new Person("Kittisay");

Person p2 = new Person("Kittisay", 27);

Person p3 = new Person();

public class ObjectExample {

    public static void main(String[] args) {

        Person p1 = new Person();

        Person p2 = new Person();

        p1.name = "Kittisay";

        p1.age = 27;

        p2.name = "Danny";

        p2.age = 25;

        System.out.println("Name: " + p1.name);

         System.out.println("Age: " + p1.age);

        System.out.println(StaticMember.NAME_PREFIX + " " + p1.name);

        System.out.println("\nName: " + p2.name);

        System.out.println("Age: " + p2.age);

        StaticMember.displayName(p2.name);

    }

}

class Person {

    public String name;

    public static int age;

}

class StaticMember {

    public static String NAME_PREFIX = "Mr.";

    public static void displayName (String name) {

        System.out.println(NAME_PREFIX + " " + name);

    }

}

ໃນຕົວຢ່າງເຮົາໄດ້ປ່ຽນໃຫ້ຕົວແປຣ age ໃນຄາດ Person ເປັນ static ດັ່ງນັ້ນອອບເຈັກທຸກອອບເຈັກທີ່ຖືກສ້າງໂດຍຄາດນີ້ ຈະໃຫ້ຕົວແປຣນີ້ຮ່ວມກັນ ແລະ ເຮົາໄດ້ສ້າງຄາດ StaticMember ໂດຍມີສະມາຊິກເປັນ static ທັງໝົດ ສະມາຊິກຂອງມັນສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ຈາກທີ່ໃດໆ ໂດຍ prefix ຂອງຄາດເຊັ່ນ StaticMember.NAME_PREFIX ແລະ StaticMember.displayName()