การตั้งวงมาตรฐานเป็นการปฏิบัติพื้นฐานอย่างง่ายในการฝึกปฎิบัตินาฏศิลป์ เกี่ยวกับการใช้มือและร่างกายส่วนบน ซึ่งผู้เรียนจะต้องรู้ถึงระดับ  และตำแหน่งที่ชัดเจนของการวางมือและปลายนิ้วที่ถูกต้องจากการจีบแบ   ตามนาฏยศัพท์พื้นฐาน    โดยมีการจำแนกตำแหน่งต่างๆของร่างกายส่วนอื่นเป็นเครื่องวัดระดับ  ซึ่งการตั้งวงนั้นจำเป็นต้องตั้งลำแขนให้โค้งเป็นวง  เหมือนเส้นวงกลม   เพื่อให้เกิดความงดงามที่สมบูรณ์ของท่ามาตรฐาน 

     ว่าด้วย “สอดสร้อยมาลา” ท่ารำสอดสร้อยมาลา เป็นท่ารำพื้นฐานมาจากเพลง รำแม่บทเล็ก  ที่เป็นกระบวนท่ารำฝึกหัด  เป็นนาฏยศัพท์ที่ควรรู้และปฏิบัติให้ถูกต้อง มักจะปรากฏอยู่ในเพลงรำง่ายๆ เช่น รำวงมาตรฐาน เพลง งามแสงเดือนซึ่งท่ารำนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในเพลงอื่นๆ ได้อีกมากมาย 

      ภาษาท่านาฏศิลป์  เป็นการนำท่าทางต่างๆ  และสีหน้าที่มีอยู่ตามธรรมชาติ  เช่น  คำพูด กริยาอาการ  อารมณ์  ความรู้สึก   มาปฏิบัติเป็นท่าทางนาฏศิลป์ไทยที่มีความหมายแทนคำพูด ให้สอดคล้องกับจังหวะเพลงและการขับร้อง  การฝึกปฏิบัติ  การฝึกหัดภาษาท่าจะต้องฝึกให้ถูกต้องตามแบบแผนเพื่อจำได้สื่อความหมายได้ โดยตรง ซึ่งจะทำให้ผู้ชมเข้าใจความหมายที่ผู้แสดงต้องการสื่อความหมายมากขึ้น 

    ภาษาท่าเป็นสิ่งสำคัญที่ใช้ความหมายระหว่างผู้แสดงและผู้ชมในการแสดงนาฏศิลป์   เพราะทำให้ผู้ชมทราบว่าผู้แสดงกำลังสื่ออะไร  หรือกำลังมีอารมณ์อย่างไร

ภาษาท่าสามารถแบ่งได้เป็น  ๓  ลักษณะ คือ

        ๑. ภาษาท่าที่ใช้แทนคำพูด

        ๒.   ภาษาท่าที่ใช้แทนกิริยาอาการต่างๆ 

        ๓.   ภาษาท่าที่ใช้แสดงอารมณ์ ความรู้สึกภายใน