Biogram

Jerzy Poksiński urodził się w Czernikowie 9 grudnia 1941 roku. Szkołę podstawową ukończył w 1954 a maturę uzyskał w Liceum Ogólnokształcącym w Pruszczu Gdańskim. Studia historyczne ukończył w 1964 na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Podstawą nadania mu stopnia naukowego magistra historii była praca pt. „Stosunki polsko-rosyjskie w latach 1572-1576″ napisana pod naukowym kierownictwem prof. dr hab. Leonida Żytkowiaka. Od ukończenia studiów do roku 1970 pracował na różnych stanowiskach administracji państwowej. W lutym 1970 jako oficer rezerwy został powołany do zawodowej służby wojskowej. Do 1980 roku pracował na kilku niższych stanowiskach w Wojsku Polskim.

W 1977 roku w ramach zaocznych studiów doktoranckich w Wojskowej Akademii Politycznej rozpoczął pracę nad dysertacją doktorską. W 1981 roku pracą pt. „Działalność społeczno-polityczna Pomorskiego Okręgu Wojskowego w latach 1945-1948“ obronił się przed radą naukową Wydziału Historyczno-Politycznego. Po uzyskaniu stopnia doktora nauk humanistycznych objął stanowisko adiunkta w Katedrze Teorii Wojen i Historii Wojskowej WAP. Obok pracy dydaktycznej prowadził badania nad wojennymi a także powojennymi dziejami Wojska Polskiego, które do połowy lat 80-tych zaowocowały kilkunastoma artykułami naukowymi i popularnonaukowymi ogłoszonymi m.in. w „Wojskowym Przeglądzie Historycznym“, „ Zeszytach Naukowych“ Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz naukowych periodykach wojskowych.

Od połowy lat osiemdziesiątych zainteresowania swoje skupił na problemach stalinizmu i jego roli w strukturach Wojska Polskiego. Owocem tych zainteresowań była praca pt. „Represje wobec oficerów Wojska Polskiego w latach 1949-1956“, która w 1992 r. została opublikowana przez wydawnictwo Bellona. W książce zaprezentował cały system wojskowych organów represji, radzieckie wpływy w tych organach a także ich działalność. Książka, stała się podstawą przewodu habilitacyjnego na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, który zakończony został pomyślnie odpowiednimi uchwałami Rady Wydziału w dniu 9 grudnia 1993 roku.

Kontynuacją zainteresowań Jerzego Poksińskiego była opublikowana w 1994 roku książka “Spisek w wojsku. Victis honos“. Jest to naukowa monografia o dwudziestoosobowej grupie wyższych oficerów Wojska Polskiego rozstrzelanych w latach 50-tych w więzieniu na Mokotowie, a następnie całkowicie zrehabilitowanych. Książka ukazuje losy, postawy ludzi miażdżonych przez tryby nieludzkiego systemu.

W 1996 roku Jerzy Poksiński opublikował materiały i dokumenty poświęcone roli i znaczeniu powojennego sądownictwa wojskowego. Książka otrzymała tytuł „My, sędziowie nie od Boga… – Z Dziejów Sądownictwa Wojskowego PRL 1944-1956. Materiały i dokumenty“. W książce tej opublikował własne wyniki badań dotyczące problematyki sądownictwa wojskowego.

Jerzy Poksiński był współautorem książek pt. „Armia Krajowa. Dramatyczny epilog” Warszawa 1994) oraz „Naczelni wodzowie i wyżsi dowódcy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie” (Warszawa 1995).

W swoim dorobku naukowym Jerzy Poksiński posiadał ponad to około 100 artykułów, rozpraw, studiów, szkiców naukowych i popularnonaukowych. Znaczące miejsce w jego działalności naukowej zajmowała publicystyka historyczna uprawiana na łamach prasy, radia i telewizji.

W 1990 Jerzy Poksiński wyznaczony został na stanowisko adiunkta w Katedrze Historii Sztuki Wojennej Akademii Obrony Narodowej. W 1994 roku, po uzyskaniu habilitacji, Minister Obrony Narodowej na wniosek komendanta AON wyznaczył Jerzego Poksińskiego na stanowisko profesora nadzwyczajnego. Od 1995 roku kierował seminarium doktoranckim, którego problematyka skupiała się wokół roli wojska w dziejach państwa i narodu polskiego w latach 1914-1989. W pracach seminarium uczestniczyło 9 osób. Dwóch doktorantów miało otworzone przewody doktorskie w Akademii Obrony Narodowej i w Wojskowym Instytucie Historycznym. 9 grudnia 1997 przed Radą Wojskowego Instytutu Historycznego mgr Andrzej Wesołowski obronił napisaną pod kierownictwem Jerzego Poksińskigo dysertację „Sądownictwo wojskowe formacji polskich na froncie wschodnim”.

W ramach prowadzonych seminariów magisterskich wypromował 6-ciu magistrów historii. W AON powstały pod jego kierownictwem naukowym cztery prace dyplomowe z dziedziny historii sztuki wojennej. Od 1995 prowadził seminarium magisterskie w Instytucie Historii Uniwersytetu Warszawskiego. Uczestniczyło w nim osiemnastu studentów. Seminarium poświęcone było najnowszej historii wojskowej, polskiej i powszechnej (1914-1989).

Od 1997 roku Jerzy Poksiński prowadził na Uniwersytecie Warszawskim otwarte wykłady monograficzne pt. „Wojsko Polskie w latach 1944-1989“, które zaowocowały nadaniem Jerzemu Poksińskiemu tytułu profesora nadzwyczajnego w Instytucie Historycznym Uniwersytetu.

Jerzy Poksiński pracował nad naukową biografią marszałka Michała Roli-Żymierskiego. Przygotowywał materiały do syntezy powojennych dziejów Wojska Polskiego. Miał znacznie zaawansowane prace nad szkicami biograficznymi marszałków Konstantego Rokosowskiego i Mariana Spychalskiego. Zamierzał opublikować wybór dokumentów do dziejów Informacji Wojska Polskiego i sądownictwa wojskowego.

Jerzy Poksiński był również konsultantem naukowym filmów dokumentalnych „Proces” (1990) w reżyserii Krzysztofa Langa i Michała Komara oraz filmu „Płk Ryszard Kukliński” (1998) Andrzeja Trzos Rastawieckiego.