Αιτίες Κλιματικής Αλλαγής

Η κύρια αιτία της κλιματικής αλλαγής είναι η καύση ορυκτών καυσίμων, όπως το πετρέλαιο, ο άνθρακας και το φυσικό αέριο, κατά την οποία εκπέμπονται αέρια του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα. Άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η γεωργία και η αποψίλωση των δασών, συμβάλλουν επίσης στον πολλαπλασιασμό τους. Το πρόβλημα είναι ότι τα αέρια αυτά παγιδεύουν τη θερμότητα στην ατμόσφαιρα: αυτό ονομάζεται φαινόμενο του θερμοκηπίου. Χωρίς το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η μέση θερμοκρασία του πλανήτη θα ήταν -18 °C. Ωστόσο, οι καθημερινές ανθρώπινες δραστηριότητες ενισχύουν αυτό το αποτέλεσμα, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη. Παρά τις διεθνείς δεσμεύσεις, το επίπεδο διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στην ατμόσφαιρα εξακολουθεί να αυξάνεται και το 2019 έφθασε σε ένα ακόμη ιστορικό ρεκόρ σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (σχεδόν +150 % σε σύγκριση με το 1750).

Ανθρωοπογενής Κλιματική Αλλαγή

Λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης φαίνεται πως ο πλανήτης θα θερμαίνεται πολύ πιο γρήγορα από ποτέ άλλοτε. Η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή οφείλεται στην εκπομπή αερίων θερμοκηπίου από βιομηχανικές διεργασίες και στη χρήση της γης.

Φαινόμενο του Θερμοκηπίου

Τo φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι μια φυσική διαδικασία. Το χρειαζόμαστε για να διατηρούμε τη Γη μας ζεστή, ώστε να υπάρχει ζωή και ανάπτυξη. Δίχως αυτό, η Γη θα ήταν κρύα περίπου -20 ^oC, και δεν θα μπορούσε να υπάρχει ζωή. Αντιθέτως, η μέση θερμοκρασία της Γης διατηρείται στο επίπεδο των 15 ^oC, χάρη στο φαινόμενο αυτό. Τα αέρια του θερμοκηπίου (που περιλαμβάνουν κυρίως το CO₂ και τους υδρατμούς) σχηματίζουν ένα 'στρώμα' πάνω από το έδαφος της Γης σε ένα ορισμένο ύψος, ώστε αφού επιτρέψουν να εισέλθει η υπέρυθρη ακτινοβολία του ήλιου, αυτή απορροφάται κατά ένα μέρος από τη Γη και την ατμόσφαιρα. Εν συνεχεία η υπόλοιπη ακτινοβολία την επανεκπέμπει η Γη, που ένα τμήμα της φεύγει προς το διάστημα και το υπόλοιπο εγκλωβίζεται από το στρώμα των αερίων του θερμοκηπίου.

Ατμοσφαιρική Ρύπανση

Ατμοσφαιρική ρύπανση είναι η ρύπανση της ατμόσφαιρας, δηλαδή η προσθήκη ουσιών (ρύπων) στην ατμόσφαιρα που υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα υπήρχαν. Στη σύγχρονη εποχή, συχνά η ρύπανση είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Η ανθρωπογενής ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλείται κυρίως από τρεις ανθρώπινες δραστηριότητες, τη βιομηχανία, τις μεταφορές και τα νοικοκυριά. Σε μια τυπική πόλη, η βιομηχανία ευθύνεται για το 50% της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, τα μέσα μεταφοράς για το 35%, ενώ τα νοικοκυριά για το 15%. Η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι πιθανό να φτάσει σε επίπεδα που δημιουργούν ανεπιθύμητες συνθήκες διαβίωσης. Για την περιγραφή της κατάστασης αυτής έχει επικρατήσει ο όρος νέφος.

Μόλυνση του Εδάφους

Ρύπανση του εδάφους με τον όρο αυτό εννοούμε την οποιαδήποτε ανεπιθύμητη αλλαγή στα φυσικά,

Η ρύπανση του εδάφους προχωρεί πιο αργά από ό,τι αυτή του ατμοσφαιρικού αέρα ή των υδάτινων οικοσυστημάτων και γι’ αυτό άργησε να εκτιμηθεί η σημασία της. ό σε ποσότητες που αλλοιώνουν τη σύστασή του και προκαλούν βλάβες στους οργανισμούς και διαταράσσουν τα οικοσυστήματα του. Οι ουσίες αυτές συγκεντρώνονται από την ατμόσφαιρα (τοξικές ουσίες που πέφτουν με τη βροχή) ή από το νερό που κυκλοφορεί και μεταφέρει ρύπους.

Τρύπα του Όζοντος

Όπως είναι γνωστό η Γή περιβάλλεται από τήν ατμόσφαιρά της η οποία αποτελείται από διάφορα στρώματα, αναλόγως μέ τήν σύστασή τους καί τίς συνθήκες πού επικρατούν. Έτσι τό πρώτο στρώμα είναι η Τροπόσφαιρα στήν οποία διαμορφώνεται ουσιαστικά ο καιρός, αφού εδώ γεννιούνται καί πεθαίνουν τά διάφορα καιρικά φαινόμενα όπως τά σύννεφα, η βροχή, τό χιόνι κ.λ.π. Πάνω απ' αυτή σέ ύψος 10.000 μέτρα περίπου αρχίζει η Στρατόσφαιρα, η οποία εκτείνεται μέχρι τά 40.000 μέτρα περίπου. Τό ενδιαφέρον πού παρουσιάζει αυτό τό στρώμα τό οφείλει κυρίως στήν ύπαρξη τού Όζοντος. Τό Όζον είναι κατά κάποιο τρόπο ένα είδος Οξυγόνου, αφού τό μόριό του απαρτίζεται από τρία άτομα Οξυγόνου αντί δύο πού συνιστούν τό μόριο τού Οξυγόνου. Τό στοιχείο αυτό σχηματίζει ένα λεπτό επί μέρους στρώμα στήν Στρατόσφαιρα (μεταξύ 19000 καί 30000 μέτρα) πού είναι πιό λεπτό πάνω από τίς τροπικές περιοχές καί πιό παχύ πάνω απ' τίς πολικές καί λέγεται Οζονόσφαιρα ή στρώμα Chapman. Η ποσότητα τού Όζοντος μετρείται σέ μονάδες Dobson (DU) καί μιά τυπική του τιμή είναι 260 DU πάνω απ' τίς τροπικές περιοχές, άν καί υπάρχει μεγάλη εποχική καί υψομετρική διακύμανση. Τό Όζον δημιουργείται μέ τήν επίδραση τής υπεριώδους ακτινοβολίας (UV) σέ μόρια Οξυγόνου, οπότε μιά σειρά αντιδράσεων λαμβάνει χώρα γνωστών καί ως Αντιδράσεις Chapman. Αρχικά τό μόριο τού Οξυγόνου διασπάται στά δύο άτομά του τά οποία εν συνεχεία αντιδρούν μέ άλλα μόρια Οξυγόνου καί συνθέτουν μόρια Όζοντος. Ευνόητο είναι ότι οι ψηλότερες περιοχές είναι πιό πλούσιες σέ Όζον απ' ότι οι χαμηλότερες αφού η δράση τών υπεριωδών ακτίνων ανακόπτεται, καθώς αυτές απορροφώνται απ' τά πυκνότερα χαμηλότερα στρώματα. Οι ίδιες ακτίνες προκαλούν καί τήν καταστροφή τού Όζοντος, αφού όταν πέφτουν πάνω του τό διασπούν στά εξ ών συνετέθη επιβάλλοντας έτσι ένα ισοζύγιο Όζοντος πού καταστρέφεται καί Όζοντος πού δημιουργείται μέ συνέπεια η περιεκτικότητα αυτού στήν ατμόσφαιρα να παραμένει κατ' αρχήν σταθερή καί περίπου 10 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο). Η ποσότητα τού Όζοντος είναι τέτοια πού άν συγκεντρωνόταν κοντά στό έδαφος σέ θερμοκρασία 0 βαθμούς Κελσίου καί πίεση 1ατμόσφαιρα, θά σχημάτιζε ένα στρώμα πάχους 3 χιλιοστών.