Enténdese que unha alumna ou un alumno presenta necesidades educativas especiais por un trastorno grave de conduta cando presenta alteracións mentais, emocionais ou do comportamento que, pola súa intensidade, frecuencia e duración, limitan o seu desenvolvemento educativo, a súa capacidade de axuste e adaptación, así como o xeito de enfrontar e resolver situacións cotiás.
Considéranse trastornos de conduta, entre outros, o trastorno por déficit de atención con hiperactividade, os comportamentos negativistas desafiantes, o trastorno disocial, a violencia entre iguais e os trastornos de ansiedade..
Os comportamentos, por problemas de conduta, afectan negativamente a un mesmo e o contorno no que un vive (familia, escola, traballo, veciños) por romper as normas de convivencia e deterioran o desenvolvemento persoal e social. Para consideralos como tales, hai que avaliar a intensidade, duración, frecuencia e idade á que se presentan e o medio sociocultural.
A gravidade ou importancia dos trastornos de conduta mídese pola deterioración ou polo grao de incapacidade que ocasionan na vida afectiva, social e laboral das persoas.
No ámbito educativo, o alumnado con problemas de conduta presenta necesidades educativas especiais que requiren de aprendizaxes e recursos excepcionais para adquirir as estratexias e habilidades sociais que lle permitan integrarse na sociedade.
O eido das necesidades educativas específicas é un claro exemplo de esforzo ilusionado e constante da comunidade educativa para dar resposta a toda a poboación escolar. Aínda así, cando as necesidades educativas van ligadas a problemas graves de conduta, o esforzo e o reto son moito maiores, xa que poden producir unha distorsión importante da convivencia pacífica dos centros co que a súa prevención e intervención require do coordinación entre o ámbito escolar as familias.
Por iso esta publicación, pertencente á colección Orientacións e respostas educativas, diríxese especialmente a estes colectivos, é dicir, ás familias e ao profesorado ordinario, conscientes de que a educación para a convivencia e a tolerancia é un obxectivo fundamental da educación e que precisa de actitudes respectuosas e de consenso por parte de todos os sectores da comunidade educativa.
Xa que logo, o seu obxectivo é realizar unha primeira aproximación a esta temática e dar a coñecer pautas de intervención educativa que redunden unha atención máis específica e personalizada de todo o alumnado.
Ver Orientacións e reposta educativa "Alumnado con problemas de conduta"
Los trastornos de conducta disruptiva (DBD, por su sigla en inglés) son trastornos en los que el niño o adolescente tiene dificultad para controlar sus emociones y su comportamiento. El comportamiento puede ser muy desafiante, y el niño o adolescente puede tener fuertes conflictos con las figuras de autoridad. Sus actos pueden ser agresivos y destructivos. Todos los niños muestran ocasionalmente problemas leves de conducta, pero los DBD son más graves y continúan con el paso del tiempo.
Los DBD pueden comenzar en la infancia. Cuando un niño o adolescente con DBD no recibe tratamiento, suele presentar problemas de conducta graves en casa, en la escuela o en ambas. A medida que crecen, tienden más a tener también problemas de consumo de alcohol o drogas, al igual que conductas delictivas o violentas.
Algunos ejemplos de DBD son el trastorno de oposición desafiante, el trastorno de comportamiento y el trastorno explosivo intermitente.
Trastorno de oposición desafiante
Los niños o adolescentes con este trastorno pueden estar la mayor parte del tiempo irritables o enojados. Pueden discutir a menudo y negarse a Obedecer a sus Padres, a las personas que los cuidan, a los maestros u otros. Tal vez también quieran lastimar a alguien que crea que les ha ocasionado daño.
Trastorno de comportamiento
Los niños o adolescentes con este trastorno pueden actuar de forma agresiva contra personas, animales o ambos. Pueden asesinar o amenazar a alguien, empezar peleas físicas, usar armas, lastimar animales u obligar a otras personas a tener actividad sexual. También pueden destruir propiedad ajena mediante el fuego o por otros medios, mentir a menudo o robar. Quizá permanezcan en la calle hasta avanzada la noche, falten a la escuela o se fuguen de la casa. También pueden mostrar falta de compasión y no sentir arrepentimiento cuando les hacen daño a otros.
Trastorno explosivo intermitente
Los niños o adolescentes con este trastorno pueden tener arranques de conducta agresivos o violentos, o gritos. Pueden tener rabia extrema y empezar peleas físicas. Usualmente tienen una reacción excesiva y extrema a las situaciones y no consideran las consecuencias. Los arranques ocurren con poca o ninguna advertencia. Suelen durar 30 minutos o menos. Después del arranque, el niño o adolescente puede lamentarlo o sentirse avergonzado.
Guía para la Atención Educativa del Alumnado con alteraciones y/o Trastornos Graves de Conducta
TRASTORNO NEGATIVISTA DESAFIANTE:
TRASTORNO DE LA PERSONALIDAD ANTISOCIAL:
TÉCNICAS DE MODIFICACIÓN DE CONDUCTAS: