O termo diversidade funcional fai referencia a que todos temos diferentes niveis de funcionamento e reivindica a diferenza como algo positivo. Esta non ten, por agora, un impacto legal pero si serve para cambiar a conciencia colectiva e a visión pexorativa sobre a discapacidade e poñer así a atención nas capacidades de todas e cada unha das persoas.
As clasificacións falan de cinco grandes tipos de diversidade funcional: física ou motriz, intelectual e psíquica, visual, auditiva e multisensorial. Baixo esta perspectiva, incluiríanse todos os factores que poden xerar unha condición de discapacidade, desde cegueira ata enfermidades raras. Con todo, a idea principal do concepto de diversidade funcional é precisamente a contraria. Nalgunhas contornas, o termo diversidade funcional acabou utilizándose como sinónimo de discapacidade, a pesar das diferenzas que existen entre ambos conceptos. É converterse nun paraugas o máis amplo posible baixo o que estea incluída toda persoa que queira identificarse como funcionalmente diversa.
No seu primeiro ano en Oxford, Stephen Hawking non lograba encaixar. Como moitos novos estudantes, pensaba que o deporte lle faría ser máis popular, pero non era alguén cunha constitución especialmente atlética. Con todo, había algo que se lle daba moi ben: ser temoneiro das embarcacións de remo. Pronto se puxo aos mandos dunha das barcas e o seu equipo empezou a cultivar éxitos (á vez que aumentaba a popularidade de Hawking en Oxford). Só tres anos máis tarde, cando tiña 21, ao novo estudante foille diagnosticada esclerose lateral amiotrófica (ELA), unha enfermidade dexenerativa que o acabaría apartando de calquera actividade física e deportiva.
Hawking sobreviviu 55 anos cunha enfermidade que o prostrou nunha cadeira de rodas e mesmo lle quitou a capacidade de falar. Pero isto non lle impediu ser un dos físicos máis influentes do século XX. O seu caso non é único. John Forbes Nash, premio Nobel de economía, sufría esquizofrenia paranoide aguda. Stevie Wonder era cego. E Jesús Vidal, actor, gañador dun Goya pola película "Campeones", ten miopía patolóxica. A lista é infinita, sobre todo, se mergullamos máis aló dos titulares e os nomes dos famosos. Todas as persoas temos diversas formas de funcionar e unha condición particular non ten por que influír en todas as tarefas que levemos a cabo nin na nosa independencia.
Stephen Hawking non puido seguir cimentando a súa popularidade no remo, pero revolucionou a astrofísica e a nosa idea de entender o universo. Algúns dos seus compañeiros na embarcación, doutra banda, non sumaron grandes logros científicos, pero si conseguiron gañar a regata contra Cambridge dous anos consecutivos. A diversidade funcional é común a todos os seres humanos, independentemente de que unha valoración médica díganos que temos ou non temos unha discapacidade.
Rain man: Esta película estadounidense protagonizada por Tom Cruise e Dustin Hoffman, cóntanos a historia dun mozo egoísta e individualista, obsesionado con triunfar na vida ao máis puro estilo do soño americano. A vida deste mozo cambia cando se lle notifica que a herdanza do seu defunto pai pertence ao seu irmán Raymond, unha persoa con autismo ao que non coñece, xa que viviu recluído nun centro especializado gran parte da súa vida.
Ambos farán unha viaxe polos Estados Unidos que poñerá a proba a súa relación e fará reflexionar profundamente a Charlie (Tom Cruise) sobre as súas prioridades vitais. Gañadora de 4 Óscars: Mellor película, director, actor (Dustin Hoffman) e guion orixinal.
Intocable: Esta película esta inspirada nunha historia real que os directores viron nun documental. A película foi nomeada a numerosos premios e acabou sendo o filme máis taquillero de fala non inglesa da historia.
O filme é protagonizado por Philippe, un millonario aristócrata francés que quedou parapléxico nun accidente de parapente. A vida de Philippe cambia radicalmente cando contrata como asistente e coidador a Driss, un inmigrante de orixe senegalesa, o cal vive nun barrio marxinal, ten antecedentes penais e bastantes problemas económicos.
Aínda que son de caracteres moi diferentes, de mundos distintos e clases sociais opostas, contra todo prognóstico xurdirá unha relación de amizade entre eles que lles axudará a ser mellores persoas e afrontar os retos que lles pon a vida. Unha película positiva, reflexiva e con certo aire crítico, vale a pena (gañou o Goya a mellor película europea).
Una mente maravillosa:O filme baséase na vida do matemático estadounidense John Forbes Nash (interpretado por Russell Crowe) a través da novela escrita por Sylvia Nasar sobre a súa vida. Foi gañadora de catro premios Óscar, entre eles o de mellor película.
A película ensínanos a un John Forbes Nash como un brillante estudante da Universidade de Princeton. Ten unha personalidade introvertida e solitaria e forxa unha gran amizade co seu compañeiro de cuarto na facultade (Paul Bettany).
O filme condúcenos a través da vida do matemático; desde que é aceptado como profesor no MIT, ata que coñece a Alicia Lardé, a súa esposa, e tamén é recrutado polo departamento de defensa dos EUA para axudar na Guerra Fría contra os rusos.
Forrest Gump: Esta película oscarizada esta baseada na novela de Winston Groom. O filme nárranos a historia de vida de Forrest Gump (Tom Hanks), un mozo de Alabama que ten unha leve discapacidade intelectual.
Con todo, esta barreira non lle impide ser un cidadán exemplar, cunha historia fascinante. Unha película que ademais nos narra moitos acontecementos históricos de Estados Unidos na segunda metade do século XX (1945-1982).
Campeones: Película que conta con tres premios Goya: mellor película, actor revelación e canción. Esta historia transpórtanos á vida de Marco, un adestrador profesional de baloncesto. O cal pasa por un momento de dúbidas vitais e baixa autoestima.
Marco acaba adiestrando a un equipo formado por persoas con discapacidade intelectual, e o que en primeira instancia parécelle algo negativo acaba dándolle un xiro á visión que ten sobre a vida de 180 graos.
Ollo! Temos a segunda parte do filme.
Yo soy Sam: Sam Dawson (Sexan Penn) é un pai con discapacidade intelectual ao que o Estado non considera capacitado para facerse cargo da educación da súa filla. Na súa loita por conservar a custodia da súa pequena contará coa prestixiosa avogada Rita Harrison (Michelle Pfeiffer). Tras coñecer a Sam, descubrir o amor que sente pola súa filla e a súa determinación por defender os seus dereitos como pai, o desinterese e frialdade inicial da letrada cambiarán.
Un deliciosa historia de amor entre un pai e a súa filla que recomendo encarecidamente.
La teoría del todo: Dirixida por James Marsh, e baseada na historia real do famoso astrofísico Stephen Hawking, esta película narra a relación con Jane Wilde, a súa primeira esposa, e a súa incansable loita contra o ELA, a enfermidade dexenerativa que lle deixou prostrado na súa famosa cadeira de rodas.
Xa coñeces a súa historia a través desta páxina web.
Wonder: Dirixida por Stephen Chbosky e baseada no bestseller de R.J. Palacio (tes a colección de libros na nosa Biblioteca, é boísima!), esta película narra a historia de Auggie Pullman (Jacob Tremblay), un neno cunha malformación facial, que tras moitos anos de operacións e de repouso en casa, terá que facer fronte a un gran reto: asistir a clase por primeira vez. Co apoio dos seus pais, Isabel (Julia Roberts) e Nate (Owen Wilson), Auggie tratará de encaixar entre os seus novos compañeiros e profesores, demostrando que a pesar do seu físico é un neno como outro calquera.
El milagro de Anna Sullivan: Baseada na historia real da activista xordocega Helen Keller, esta cinta retrata o esforzo titánico realizado pola súa profesora, Ana Sullivan, interpretada por Anne Bancroft, para educala na súa nenez. Contratada pola acomodada familia da pequena Hellen (Patty Duke), Sullivan atópase cunha alumna consentida e incapaz de aprender, debido á pouca atención que lle prestaron os seus pais desde que naceu. Con moita paciencia e disciplina, a mestra logrará comunicarse coa pequena ensinándolle a recoñecer as letras nas súas mans.
WOLFGANG: narra a historia dun neno de dez anos cun cociente intelectual de 152 e Trastorno do Espectro Autista. Este vese obrigado a vivir co seu pai, Carles, a quen non viu nunca, tras a repentina morte da súa nai. Carles afronta o reto con ganas e vontade, pero Wolfgang non soporta a súa desorde nin a súa desorganización e considérao un “bajocien” pola súa falta de intelecto. Así que, ás agachadas, Wolfgang planea conseguir o seu soño: entrar na academia de música Grimald de París, onde estudou a súa nai, e converterse no mellor pianista do mundo. Cando Carles descóbreo, debe decidir entre a súa gran oportunidade como actor ou converterse no pai que necesita un neno como Wolfgang.