SONBAHAR

Dökerken ufka donuk, kanlı bir ziyâ eylûl,

Ederek zülf-i târümâra hulûl

Gizli bir sesle ağlayan ey bâd!

Şimdi göklerde, katre katre, yanan

Necm-i mahmûru bir dakika nihân

Ederek, sonra eyleyen îkad,

Âh, ey bâd-ı haste, bâd-ı keder…

O kadar nâ-tüvân ki gizli sesin

Kendi derdinle kendin ağlarsın,

Sana derdin senin kifâyet eder…